TDPB

"Ik ben Vlaming en koop/lees Franse strips" eigenlijk zou dat moeten zijn "Ik ben Vlaming en koop/lees Franstalige strips". want nu kan je het op twee manieren interpreteren.

Ik heb gisteren de roman 'de apenplaneet' van Pierre Boulle (de man van Bridge on the river Kwai) uitgelezen (gekocht bij Bonte dacht ik). Interessant om eens te vergelijken met de filmversies. De eerste film is al met al nog vrij getrouw aan het boek. Met uitzondering natuurlijk van het bekende einde. Maar het boek zelf heeft niet één, maar twee twist endings. En de Burton-versie (de astronauten komen terug op de aarde en merken dat de apen de aarde hebben overgenomen) is wat dat betreft eigenlijk het meest getrouwe aan het boek. Het grootste verschil met de films is verder de hoeveelheid seks.

Ik heb nooit Duits geleerd (wel Frans, Engels en Latijn-waar ik overigens niets meer van weet, ik begin zelfs te twijfelen of ik ooit Latijnse lessen heb gehad), maar desondanks heb ik toch redelijk wat Duitse strips in huis. Als je heel traag leest heb je uiteindelijk wel een idee waarover het gaat.

Ja, zelfde concept als het nooit verschenen, maar wel aangekondigde En Daarmee Basta3, dat geheel toevallig ook voor een deel gevuld zou zijn geweest met pagina's uit een oude Vlaamsche strip van een zekere Jef Vandersleen.

Beide manieren van ogen tekenen werden doorheen de reeks voor beide personages gebruikt. Sommige tekenaars wisselden af. Er zit weinig logica in.

Ik veronderstel een klein nuanceverschil in tint dat wegvalt door het scannen en digitaliseren.

Robbedoes door Conrad kon er zo uitgezien hebben:

https://secondhandscanlations.tumblr.com/post/631695816785018881/scanlation-the-solar-powered-fantacopter Het tweede verhaal vind je hier

https://spiroureporter.net/2014/06/20/scanlation-someday-go-champignac-part-1/ hier vind je ze in het engels.

Er waren zeker geen 6 verschillende teams. Al die kortverhalen van T&J zijn later op de een of andere manier in albumvorm verschenen. 'Let op de foto' en 'de stem zonder meester'. Dat soort zaken.

Oorspronkelijk verschenen in het weekblad. Nooit in het Nederlands in albumvorm. Wel in het Frans in de Hors serie-reeks en in de integrales (geen idee of die ontegrales ook in het Nederlands zijn verschenen). Met een beetje zoeken kan je die ook online vinden. Ik heb die ooit hier eens gedeeld.

"de lezers zijn dom" zijn een uitgever met heel veel ervaring me ooit.

Neenee, die is echt. Allez ja, was echt. Wel al 1680 jaar dood.

Het is genoeg gedocumenteerd hoe het indertijd ging: omdat Fournier te traag werkte volgens de redactie wilden ze meer tekenaars verhalen van R&K laten maken. Er werd helemaal niet gezocht naar een opvolger van Fournier, want die was niet gestopt (zie de platen van het verhaal hierboven waaraan hij begonnen was). Het was wel degelijk de bedoeling om met verschillende teams te werken, zodat R&K terug wekelijks in het blad zou staan. Toen Fournier te horen kreeg dat hij niet meer de enige auteur van R&K zou zijn, is hij er zelf mee gestopt. Roba werd gevraagd, maar weigerde. Yann & Conrad wilde met toestemming van Franquin een vervolg maken op Het nest van de Marsupilami maar werden tegengewerkt door de toenmalige hoofdredacteur. De 'conceptdirecteur' bij Dupuis was om de een of andere reden fan van Broca, en dus kreeg die de job. In de jaren '80 en '81 verschenen er een aantal kortverhalen van zowel Broca als T&J, gevolgd door de eerste langere verhalen in '82 en '83. In '82 verscheen eveneens het Chaland verhaal (een van de redenen waarom de latere albumuitgave Cœurs d’acier zo rommelig is, ligt hem in het feit dat de uitgever van Dupuis de namen Spirou of Fantasio niet mocht gebruiken) In de eerste twee verhalen van Nic Broca (telkens van 22 pagina's), op scenario van (redacteur) Alain de Kuyssche werden de Rommelgem-personages wél gebruikt. Het is niemand precies duidelijk waarom Cauvin die daarna niet mocht gebruiken. Ik begin meer en meer te geloven in (mijn eigen) theorie dat het om een misverstand ging. Uiteindelijk werden Cauvin en Broca na drie jaar aan de kant geschoven omdat het lezerspubliek niet echt enthousiast was over hun verhalen. De verhalen van T&J waren wél populair. En aangezien die toen nog een goeie productie hadden van twee albums per jaar was het voor de redactie logisch om hen als enige auteurs te laten verder doen. Achteraf bekeken is het vreemd hoe vaak R&K doorgegeven werd aan (bijna)debutanten: Franquin, Fournier, Broca, Janry: allemaal jonge tekenaars aan het begin van hun carrière. Dat is maar één keer een slechte keuze gebleken.

Omdat die informatie bedoeld is voor de lezer, niet voor de andere personages. Want die bestaan niet echt.

De albums van Broca zijn in het Nederlands verschenen voor de albums van Tome & Janry, in '83 en '84. Virus volgde ook in '84. De volgende 3 jaar verschenen er eveneens telkens 2 albums per jaar. Dat waren de goeie jaren voor de reeks. 2 albums per jaar gebeurde enkel eerder in '56, '60 en '61.

behoorlijk.

Fournier maakte in die tijd 'maar' één album van 44 pagina's per jaar. Dat betekende dat Robbedoes niet iedere week in het blad stond, en dat vond de redactie/uitgever een probleem. Vandaar dat ze met verschillende teams wilden werken. Het was ook gewoon de bedoeling dat Fournier één van de verschillende tekenaars zou worden. Maar toen hij dat te horen kreeg, hield hij de eer voor zichzelf. Het verhaal waar hij toen aan werkte, heeft hij nooit afgewerkt. Het is me eigenlijk niet duidelijk waarom Broca en Cauvin stopten. Was dat hun eigen keuze of was dat de keuze van de redactie? Toen de albums verschenen, moeten ze al geweten hebben dat ze ermee stopten, want ze hebben die drie albums na elkaar uitgegeven. Moesten ze dat chronologisch gedaan hebben zouden de eerste T&J-albums daar tussen gezeten hebben.

Eventje hier inbreken met een compleet niet ter zake doende stripreeks die sinds vandaag een nieuwe auteur heeft:

Het kan onbewuste beïnvloeding geweest zijn.

Wie zal het zeggen? Misschien las de scenarist van dat verhaal Kuifje en is dat beeld ergens onbewust blijven plakken. Misschien was het toeval. Kan allemaal. Een mens vraagt zich wel af hoe Gobelijn zo'n plastieken walvis op zijn eentje heeft kunnen maken.

Tom Poes, met zijn strook (of halve pagina) per dag kwam dus neer op 3 pagina's per week. Krantenpublicaties kan je moeilijk vergelijken met tijdschriftpublicaties. Een tempo van een strook (of waren het er twee?) per week was en is onzinnig en dodelijk voor een vervolgstrip.

De Plastieken Walvis is een album uit 1972. Deze week las ik een Taka Takata album uit 1969 en naast een paar ferme druktechnische fouten zag ik ook dit passeren: (ik wil jullie de drukfouten niet onthouden. iemand heeft op een paar pagina's de kleurfilms verwisseld of gewoonweg vergeten:) Bij dit laatste prentje had de inkleurder een gele lucht voorzien!! het rare is dat de inkleuring op de andere pagina's al zodanig experimenteel was, dat de fouten in eerste instantie amper opvielen. )

In mijn herinneringen was dat ook een van die minder goed getekende albums (of toch een deel van het verhaal), maar misschien haal ik dingen door elkaar. Het was wél een korter album: 37 pagina's. Dus voor de nieuwe versie moesten er minstens 7 pagina's bijgetekend worden (zie ook Pimpeltjesland).

Wat is daar retro aan? Welke strip werd in de jaren stilletjes aan een tempo van één strook per week gepubliceerd?