TDPB

Fournier maakte in die tijd 'maar' één album van 44 pagina's per jaar. Dat betekende dat Robbedoes niet iedere week in het blad stond, en dat vond de redactie/uitgever een probleem. Vandaar dat ze met verschillende teams wilden werken. Het was ook gewoon de bedoeling dat Fournier één van de verschillende tekenaars zou worden. Maar toen hij dat te horen kreeg, hield hij de eer voor zichzelf. Het verhaal waar hij toen aan werkte, heeft hij nooit afgewerkt. Het is me eigenlijk niet duidelijk waarom Broca en Cauvin stopten. Was dat hun eigen keuze of was dat de keuze van de redactie? Toen de albums verschenen, moeten ze al geweten hebben dat ze ermee stopten, want ze hebben die drie albums na elkaar uitgegeven. Moesten ze dat chronologisch gedaan hebben zouden de eerste T&J-albums daar tussen gezeten hebben.

Eventje hier inbreken met een compleet niet ter zake doende stripreeks die sinds vandaag een nieuwe auteur heeft:

Het kan onbewuste beïnvloeding geweest zijn.

Wie zal het zeggen? Misschien las de scenarist van dat verhaal Kuifje en is dat beeld ergens onbewust blijven plakken. Misschien was het toeval. Kan allemaal. Een mens vraagt zich wel af hoe Gobelijn zo'n plastieken walvis op zijn eentje heeft kunnen maken.

Tom Poes, met zijn strook (of halve pagina) per dag kwam dus neer op 3 pagina's per week. Krantenpublicaties kan je moeilijk vergelijken met tijdschriftpublicaties. Een tempo van een strook (of waren het er twee?) per week was en is onzinnig en dodelijk voor een vervolgstrip.

De Plastieken Walvis is een album uit 1972. Deze week las ik een Taka Takata album uit 1969 en naast een paar ferme druktechnische fouten zag ik ook dit passeren: (ik wil jullie de drukfouten niet onthouden. iemand heeft op een paar pagina's de kleurfilms verwisseld of gewoonweg vergeten:) Bij dit laatste prentje had de inkleurder een gele lucht voorzien!! het rare is dat de inkleuring op de andere pagina's al zodanig experimenteel was, dat de fouten in eerste instantie amper opvielen. )

In mijn herinneringen was dat ook een van die minder goed getekende albums (of toch een deel van het verhaal), maar misschien haal ik dingen door elkaar. Het was wél een korter album: 37 pagina's. Dus voor de nieuwe versie moesten er minstens 7 pagina's bijgetekend worden (zie ook Pimpeltjesland).

Wat is daar retro aan? Welke strip werd in de jaren stilletjes aan een tempo van één strook per week gepubliceerd?

Eigenlijk was Frank in die tijd ook een Robbedoes-tekenaar. Maar die wordt altijd over het hoofd gezien.

Ja, Tarrin zou ook een goeie keuze geweest zijn. Zijn stijl voelt heel erg vertrouwd aan, zonder dat het retro of als een imitatie aandoet. Achteraf beteken waren de versies die minder succesvol bleken te zijn bij de lezers (Chaland, Broca, Munuera) diegene die het meest afweken van de gebruikelijke laat-Franquin-achtige stijl.

De scenario's van Vehlmann waren wat mij betreft vaak ook wat teleurstellend (afgaand op zijn eerder werk had ik meer verwacht), maar Yoann was een ideale tekenaar voor de reeks. Het was heel erg in de traditie van zijn populairste voorgangers (zijnde Franquin, maar dan de Franquin van Guust en zijn latere R&K-verhalen, Fournier en Janry) maar voelde tezelfdertijd ook heel modern aan. Ik blijf het heel jammer vinden dat hij R&K niet meer tekent. Om de een of andere reden voelt het tekenwerk van Schwartz, ook al lijkt die heel erg op de vroegere Franquin, teveel op een hommage.

Nog niets van gemerkt. 't zal een beperkt feestje zijn.

Da's dus een ja, he.

Ik hoor er zo de Elo-violen bij.

Eventjes de verschillende versies op een rijtje zetten (en ja, onder Biddeloo was ze duidelijk het meest sexy)

Hangt natuurlijk af van wat je de lange termijn bedoelt. De rode reeks zal ergens in de toekomst ooit wel eens gestopt worden. Maar dan gaan er ongetwijfeld nog hommagealbums of iets in die trant verschijnen (zie ook Nero en PP en BB). Echt definitief stoppen zie ik nog niet vlug gebeuren.

Waarom zou dat leiden tot stopzetting? Eerder tot uitmelking zou je denken.

Ik niet.

Gelukkig maar dat er nog steeds nieuwe verhaallijnen zijn, anders zou het maar saai worden. Ik zat gisteren in een hotel waar ze 8 euro voor een cola vragen. Vergeleken daarmee valt die 10 euro voor een strip nog goed mee.

Realistisch getekende superheld. Zo goed?

Er zijn nu eenmaal niet een onbeperkt aantal pagina's in het universum. Ze moeten die extra pagina's voor de Rode Ridder ergens vandaag halen.

Ze leefde dan ook niet in de echt wereld. Het is me zelfs niet duidelijk in welke mate ze van vlees en bloed was.

Mottige tekening, maar de lay-out is toch al wat beter. Vergeleken met de oorspronkelijke cover is het wel een ferme achteruitgang. De vierde versie heeft de mooiste covertekening, alleen jammer dat ze de tekst over de tekening hebben geplakt. De toevoeging van dat tekstvlak in de laatste versies was een goed idee. (Ik heb de man nooit persoonlijk gekend, maar vermoed toch dat Hergé deze recente ingekleurde uitgaves van zijn oud tekenwerk maar niets zou vinden)

Komt er straks ook een Demoniah reeks?

Nu je het zegt, echt middeleeuws zijn die pakjes niet. En dat korte haar vind ik ook wel wat aan de jammere kant, want de stripfiguur Galaxa kon je herkennen aan drie dingen: haar jurk, dat stervormig juweel op haar voorhoofd en haar kapsel en daar blijft nu niets meer van over. Maar dat gezegd zijnde: er zal hier wel een publiek voor zijn, en het zal ongetwijfeld vakkundig gemaakt zijn (PvG heeft de interessantste RR-scenario's geschreven van de laatste decennia). Ik zie liever iets als dit (een spin-off die dicht bij het bronmateriaal staat) dan een Rode Ridder als hedendaagse motar of een Gouden Stuntman als realistische superheld.