cinco

Was Wednesday altijd het populairste personage in die franchise of is dat dankzij Christina Ricci in de jaren '90? Ik heb recent een tekenfilm gezien van de Addams Family en daarin was Wednesday ook de spilfiguur.

Oh wow, die hommage aan Jommeke is ook in het Engels vertaald. En Filiberke heet Frankie. Dus geen Gil & Jo of Jo & Co zoals in het Frans. Tenzij je een Kiekeboe in het Engels wil lezen. Ik vermoed dat Jo in dit geval Fanny is??

Het is allemaal de schuld van Guust dat Kwabbie zo opgefokt is geraakt en zijn oogwit zo prominent aanwezig is. Al doen onophoudbare stresssituaties in gezelschap van Robbedoes natuurlijk ook geen goed aan de verwachte levensduur van onze eeuwige sidekick.

Ik heb net de recentste uitgave met een nieuwe vertaling gelezen en nu hebben ze een combinatie van beiden gemaakt, want deze keer antwoordt Obelix: "Plat en nat."

Werd dat niet meestal zo toegepast? Kwabbernoot is nu eenmaal een zenuwlijer, dus zijn ogen staan vaker wijd opengesperd. Robbedoes is dan weer meer beheerst.

Aangezien hier toch wel wat historici op het forum zitten... in hoeverre is de outfit van de legioensoldaten in Asterix accuraat?

De huizen hebben de inkleuring van de lucht.

De albums die voor de vierkleurendruk zijn gemaakt komen vaak veel beter tot hun recht in hun ongekleurde vorm. Kwaliteit van de tekeningen is heel variabel, afhankelijk van de periodes, maar bijvoorbeeld in dit fragment uit de Nerveuze Nerviërs is het inktwerk zo goed als perfect met zorgvuldig gekozen nuance in de lijnvoering. Oordeel zelf of de ingekleurde versie de presentatie van deze tekening al dan niet verbetert.

Het derde en laatste deel zou normaal gezien deze maand verschijnen, maar is blijkbaar verschoven naar november.

Ik heb de afgelopen maanden behoorlijk wat S&W gelezen om een beter beeld van de reeks te krijgen, deels gebaseerd op de lijsten in dit topic en ik weet het niet, hoor. Vele zogezegde all-time favorites voelen behoorlijk matig aan en ik zie niet in waarom ze noodzakelijk zoveel beter zijn dan de huidige output. In vele verhalen die zich in het verleden afspelen is er ook niet echt connectie met de reeks als een geheel. Het is dan alsof de personages een willekeurige rol krijgen toegemeten en uit het niets over kenmerken en talenten beschikken die hen van pas komen in die specifieke setting. Veel interessanter vind ik verhalen die op een organische manier ontstaan vertrekkende vanuit de personages zelf. De Zwarte Zwaan vind ik daarbij een goed voorbeeld: Lambik en Jerom die als newshunters gaan werken, elkaar de loef willen afsteken, S&W die hieruit ook wat profijt willen halen, Jerom die een connectie gebruikt om Lambik elke keer een stap voor te kunnen zijn, maar daardoor dispuut krijgt met de familie van zijn connectie...

Ah, er is één verhaal dat waarschijnlijk wel nog herdrukt gaat blijven worden omdat het ook onderdeel vormt van een andere reeks: Kiekebanus.

Als de lezers één plaatje geduld hebben, zien ze bij wie ze ongevraagd over de vloer komen.

Merk hoe gans de textuur (ongewild) gecreëerd door het oude kleur- en drukproces in latere heringekleurde versies is verloren gegaan.

Die claustrofobische toestanden in sommige van die Junji Ito-verhalen... Ik herinner me daardoor opnieuw dat ik als kind regelmatig nachtmerries had van ergens in een te nauwe ruimte te zitten of vast te zitten onder mijn lakens en er niet meer onderuit te kunnen geraken (?) ...

@kbellon Heb je al wat van de Wolvinnen gelezen?

In het tekenen van de fauna en flora is Lambil wel nog altijd erg sterk.

Dus ook geen herdrukken meer??

Was Bobbie in de originele versie niet samen met Kuifje in de grafkamer afgedaald?

uit de Nerveuze Nerviërs: "Halt! Hier woont professor Barabas! We gaan zijn oordeel vragen!" Wie spreekt er zo?? Waarom specifiek vermelden wie ergens woont als de mensen waartegen je praat exact weten dat die persoon daar woont. Kon toch ook: "Stoppen we even bij professor Barabas om zijn mening te vragen?"

Als het beste moment van een film de inleiding is, puur omwille van de muziekkeuze...

Ziet er goed uit, maar het is geen Turning Red.

De Nerveuze Nerviërs lijkt voor een groot gedeelte amper iets met de S&W-reeks te maken te hebben. Van strook 80 tem strook 188 geen Suske, geen Wiske, geen Lambik, geen Sidonia, geen Barabas. Dat zijn 26 bladzijden zonder de hoofdfiguren, Jerom uitgezonderd die eigenlijk ook maar bijfiguur is in dat ganse verhaal van de Nerviërs. Uiteindelijk is het verhaal best ok, goed getekend ook.

Niet jouw ding dus? Ik lees dit soort van verhalen wel graag.

Soms kan dat ook een positieve en verfrissende impuls geven. Want uiteindelijk hebben Tome & Janry hun beste albums gemaakt met verhalen waarmee ze helemaal niet terugvielen op de personages uit de Franquin-periode. (New York, Khoudistan, Bannelingen, Vito F, Luna F.)