sporoi

De cover en de interviews zijn de bronnen. En met dat is al veel op te maken. Bij B & M van Floch was dat evenzeer. (Ik heb van dit laatste product de lezing overleefd, ben mijn wonden aan het likken en aan de recensie bezig. Te verschijnen...)

Het is algemeen bekend dat goudschatten in oude zakken of kisten verborgen liggen. Lees de stripklassiekers.

Jong versus oud:

Marnix Verduyn is van 1969, ook niet meer van de jongste (of zoals sommige jongeren misschien zouden zeggen een oude zak). Ik ben erg benieuwd of hij met deze dingen jongeren aantrekt om zijn strips te lezen (alla lezen, snel doorbladeren ...). (Zoals je kan lezen is dit ook een tekstje van een oude zak.)

Dat kan voor sommige lezertjes een probleem zijn dat te willen specificeren.

Wanneer is het roer dan totaal omgegooid volgens jou? Als ALLE personages verdwenen zijn?

Ook als je zou betalen om te kunnen signeren, dan krijg je binnen nog een extra rekening gepresenteerd voor het standgeld die je ter plaatse moet ophoesten voor je tafel (en stoel) (per meter tafel). Anders moet je maar op de grond zitten signeren in de gang.

De terugval is zwaar. Een luxe loft die je enkel kan betalen door de geneugten van man (en vrouw) professioneel te verzadigen. Maar een loft die je wel zou willen maar die je amper kunt betalen is dan definitief verleden tijd. Is een rijhuisje of een meer bescheiden appartementje een optie? Moeilijk, moeilijk, als je eenmaal de luxe hebt geproefd. Trouwens voor de televisie werken, als technicus, of assistent productie of decor, of of, ....dat zijn wel veeleisende jobs, slechte uren, soms nacht, veel op stap, stress voor een deadline, enz. Nu ja, dat was ook zo voor het kronkelend werk, maar nu is het wel minder zacht en in slechtere omstandigheden. Het is immers geen lachertje zo achter de schermen van de glamour, en dan nog eeuwig in de schaduw blijven terwijl anderen goede sier maken in de spotlights. En je moet daarbij ook goed zijn in je job of je kan het wel vergeten..

In de eerste verhalen was Kiekeboe een drijvende mannenkracht, de kinderen gehoorzaam en Charlotte een huissloof. Ik noem bewust Fanny ook een kind, die in het begin graag kusjes proefde en gaf, dadelijk verliefd werd en op het einde van het verhaal haar scharrel dropte, op naar de volgende. Gaandeweg veranderde dat en volgens mij meer ten goede. Kiekeboe sprong nog wel op het avontuur, maar tuimelde er ook meer en meer maar stoemelings in. De kinderen werden bijdehanter en kregen een eigen drive en waren een dynamische en intelligente steun en toeverlaat voor de vader . Charlotte bleef echter achterop hinken. Vanaf 'het lot van Charlotte' beterde dat schijnbaar wat. Maar eigenlijk bleef ze een huissloof die op de reservebank zat. Af en toe een interim-werkje om een avontuur in te luiden en that's it. Als dat niet nodig was bleef haar taak vooral het huis beredderen. Meer en meer werd het huisgezin ook lastig gevallen door een zure schoonmoeder (die haar macht uitbreidde en zich snel ontpopte tot een regelrechte heks). En dit terwijl Kiekeboe, Konstantinopel en Fanny meer en meer interesses en body kregen en het avontuur met hun vader als meer gelijke partners aangingen. Gaandeweg perverteerde dit alles echter, om redenen volgens mij die ik eerder benoemde in deze topic. Ik heb het dus al eens geschreven: de volwassen klier, macho en nerd in kinderverpakking Konstantinopel, die zich 'cool' Nopel laat noemen. Fanny die de allures krijgt van een bv en die een nek kreeg breder dan haar hoofd, met een Merhowereld bezaaid met bananenschillen zodat alles voor haar viel. Voor Charlotte de transformatie van huissloof naar terug huissloof, maar nu een zeer autoritaire soort, die haar man onder de knoet houdt. Een Moemoe in jonger formaat dus. Zoeken een soort mannen in hun vrouw niet hun moeder volgens sommige theorieën? Dat is dan bij deze gebeurd dank zij Merho. En Kiekeboe? Van een wat eenvoudige maar dynamische man met rechtvaardigheidsgevoel gespeend naar een regelrechte sul, een lichtgelovige oen onder de knoet van vrouw, moeder, macho-kind en superplay-girl. De laatste periode (10-15 jaar?) was de Kiekeboefamilie een soort Adams Family geworden, met figuren die stuk voor stuk triple karikaturaal waren. In het begin ook karikaturen, maar nu in zo'n overdrive dat het niet meer leuk is. Menig boekje die ik af en toe toch nog eens vastpakte had ik minder dan halfweg het verhaal tegen de muur willen werpen. Gelukkig voor het boekje, ook al is het maar een goedkope softcover, doe ik zoiets niet. De nieuwe serie? Och, de geruchten zijn niet bemoedigend en het leven is te kort om me er teveel mee bezig te houden. Mijn favoriete trio? Kiekeboe - Fanny - Konstantinopel (voluit geschreven ) Let wel: de oude karakters van pakweg verhaal nummer 15 tot 50 a 60! Charlotte blijft maar de eeuwige 'geëmancipeerde' huisvrouw op de reservebanken die soms eens haar neus laat zien. Van der Neffe, Balthazar, Sapperdeboere en Goegebuer (zonder hond) en die gekke baas voor de komische noot en als ze eens nodig zijn in het scenario. Dan wat losse vrienden en vriendinnen van het hoofdtrio, oud en jong, inclusief Joeksel en Froefroe, als ze eens nodig zijn. De rest? Eruit zwieren!!

Juist, ik maak nooit iets mee.

Die jongen? Dat is toch Marnix Verduyn in zijn kinderjaren!! Ik herken hem van oude foto's!

Scenario was van Greg dacht ik? Ugh. Zonnebloem teruggetrokken in Syldavie en zeer toevallig juist naast een meer met een hypermoderne bandietenbasis op de bodem verstopt en de omgeving volgestouwd met spionnen? Toch genoot ik er van als jongere. De karakters werden mooi gerespecteerd, en de animatie was prachtig.

Niet hertekend. Ik hou wel van de stijl van die periode (Karel Boumans?... Update : Neen naar het schijnt Vandersteen zelf), maar inderdaad met fouten. De kleuren? In de originele tweekleurenversie (oranje-wit) heb je daar geen last van. In de latere kleurenalbums is het gemassacreerd. Wees origineel! Lees het origineel!

Zolang die ouwe uitgerangeerde zak nooit meer komt aan de bak

Het boek ook gelezen, maar ik herinner me er amper iets van. Maar wat maakt dat uit? Het voornaamste voor mij is dat ´De apenkermis' een zeer dynamisch en ongelooflijk grappig verhaal is, een mix van sciencefiction, James Bond, einde-van-de-wereld draai en apen, vele apen. De gags! Ik had ze ooit in het begin geteld, en ik telde er bijna 1 a 2 per halve pagina (de eerste pagina's maar, dan ben ik gestopt ). Sidonie als spionne in het hol van de leeuw eh aap, een James Bond girl waardig. Die gadgets van professor Barabas voor de goede zaak! Die space apotheose met die meteoorsteen! Die dramatiek (er worden vele traantjes geplengd)! Prachtalbum toch. James Bond settings uit de film 'From Russia with Love' (1963) kwamen ook te voorschijn in 'Jeromba de Griek' (1965).

Ik heb vooral gestemd voor 'Kuifje en het geheim van de gulden vlies'. De 2 acteurfilms waren niet zo'n hoogvliegers, maar deze vind ik de meest geslaagde van die 2. Een goed scenario, redelijk geacteerd, wat leuke grappen, .... enfin een mooie en pretentieloze jeugdfilm. Met aan de andere kant van mijn spectrum die Amerikaanse afzichtelijke draak. Van die SS die mijn jonge leven meermaals poogde te vergiftigen met zeemzoete aliens.

De titel is natuurlijk, zoals alle journalisten graag doen, een beetje uitdagend gekozen. De context? Ik heb het artikeltje niet gelezen. Maar moest Marnix Verduyn hiermee doelen op de reacties genre lezersreacties van 'Het Laatste Nieuws', 'Nieuwsblad' en konsoorten, dan begrijp ik dat meer. In zijn plaats zou ik dan ook mijn middenvinger met plezier opsteken.

Dat is waar, Clouseau is een Franse inspecteur, door Peter Sellers, Britse acteur, en het is een Amerikaanse film. Een hutsepot dus. Screenplay was van ene Blatty en Blake Edwards zelf, terug Amerikanen. Misschien waren het Amerikaanse fantasmen die meespeelden in dat orkest?

Zou hij daar de mosterd gehaald hebben? Ik herinner me niet veel van die film, alleen dat orkestje in zo'n camping dat me echt belachelijk overkwam. (Enfin, misschien in Amerika waar meer gekke dingen gebeuren, maar ik betwijfel toch ten zeerste dat Amerikaanse naaktlopers zo gek zijn). Naturisme in strips dient meestal om personages in wat gênante posities te brengen en wat flauwe moppen te kunnen vertellen. Dit ten behoeve van mensen met wat rare en perverse fantasmen de mogelijkheid te geven die dingen te projecteren naar die onbekende en andere oorden. Het trekt aan om verkeerde redenen en je kan je goed afzetten tegen die perverten 'die zomaar hun gang kunnen gaan' (maar hoelang nog?) . Moest Merho ooit eens in zijn blootje wat genoten hebben van het zonnetje op een strand of een camping (wat natuurlijk wel kan maar dat zijn mijn zaken niet) dan denk ik wel dat zijn scenetje in 'De pili-pili pillen' een tikje realistischer zou geweest zijn. Maar er lijken wel meer zaken te zijn dat Merho wel aanroerde in zijn verhalen, maar waarvan ik voel dat het eigenlijk wel wat ver van zijn wereldje is. Let wel, van vele zaken heb ik ook geen ervaring of kunde. Van andere wat meer. Maar ik zou dan toch proberen er voldoende info over bij elkaar te scharrelen. Zoals schrijvers bv die zich verdiepen in een materie om toch niet volledig door de mand te vallen. Ik herinner me wel een paar grappen van Sjors en Sjimmie die wel charmant waren. Maar scenariogewijze kan je niet zoveel met deze materie. En al die blaadjes die juist moeten vallen in het beeld!! Zo'n gedoe altijd!

De pili-pili pillen. Niet dat het inwendige van zo'n camping toen ooit iets met de realiteit te maken had, maar het was wel leuk verwerkt. Zouden ze iets origineels met een naturistenkamp heden ten dage kunnen of willen doen dat niet Vlaams plat is? Ik betwijfel dat. De jonge Merho deed toen wel een verdienstelijke poging, dat was een pluim op zijn hoed.

Zie mijn berichtje (en verdere berichten) )in een andere toernooironde met deze smurfinzending over mijn vergelijking met een begijnhof en waarom ze dat in deze tekening hebben verlaten. Dus ik had het wel door hoor. . Maar zoals ik daar aanhaalde is het concept van Peyo, die ik boeiender vind, verlaten door zijn opvolgers voor een ordinaire woonwijk waar ik niets meer van originaliteit in zie..

Deze versie van woning is de Agaricomycetidae getransformeerd tot een rijvillaatje, annex saai grasveldje, tegeltjes naar de ingang (Tati-achtig, zie "Mon oncle"), bloempjes, een (Belgische getint) koterijtje en met schouw (om het afval te verbranden, ook Belgisch?) en een atypisch woekerende struik op de grens met een andere Agaricomycetidae (om nog een idee te krijgen van privacy misschien, die je toch niet hebt wegens de ultralage hekjes). De struik is wel origineel, want atypisch gepermitteerd te woekeren. Maar daar geef ik geen prijs voor qua originaliteit. Was het nu dit geweest dan kreeg het alsnog de knoflookprijs. Mon Oncle 1958

Ik heb dit fragment ooit eens gelezen. Maar dit is toch een oerbanaal soapplotje van het niveau van een vroegere stationsromannetje?

Dat viel me ook op, buiten eentje (een voorganger van Baard en Kale). Misschien voor later?

Of grasmaaiers van de buren, of een verplicht praatje over de haag, of de stank van barbecues, of... of....