Waldorf

Zijn dat geen illustraties voor de boeken van Nowee?

Ik ben Saint-Elme aan het lezen, van hetzelfde auteursduo als de Kladdenman. De eerste drie delen had ik al gelezen. Gisteren las ik deel 4 en vanavond zal ik de reeks afsluiten met deel 5. Erg goed, en het Frans is niet te moeilijk.

Mooie billen, maar rare knieën. Ik ga dat kopen.

@Peter Motte Welke bakker in Geraardsbergen heeft de lekkerste mattentaarten? Ik ben daar binnenkort.

Het woord respect wordt de laatste jaren vaker misbruikt dan een komkommer in een vrouwengevangenis. Alsof het van respect voor de lezer getuigt om steeds hetzelfde te doen.

Het is een idee voor een cross-over: Theofiel Boemerang vs Calendula.

Vandaag aangekomen, dus technisch gezien heb ik de hele maand januari geen strips gekocht.

Professor Europese politiek Hendrik Vos wil Robert Schuman zalig laten verklaren. Ik vind dat een geinig idee. https://www.standaard.be/cnt/dmf20240130_93786977

Ik heb er een goed gevoel bij.

"Kommaneuken, het boek"

Ik denk niet dat je kan zien in welke mate een strip digitaal getekend is of op ambachtelijke wijze met een penseel op Schoeller papier. Ik zal zelfs meer zeggen: ik ben zeker dat je het niet kan zien. Het voordeel van digitaal tekenen is dat een tekenaar een veel hogere output kan hebben, het voordeel van klassiek is dat de tekenaar zijn originelen kan verkopen. Ik weet niet welke strip je gelezen hebt met een macaber scenario, maar misschien moet je een andere lezen.

Ik was verbaasd toen ik het las. Verbaasd in de zin dat ik zelfs niet wist dat het nog bestond. Mijn kinderen hebben dat volgens mij nooit gekregen op school.

Ja, natuurlijk.

De belegerden (Nardella, Bizzarri) Zuid-Italië roept vaak een beeld op van zonnige pleintjes waar het prettig gelato likken is, waar oude mannen ciao bella roepen naar zwartharige schonen, en waar elk huis een eigen recept voor pasta alla puttanesca heeft. Maar Zuid-Italië is ook een oord waar bittere armoede, criminaliteit en algehele uitzichtloosheid aan de orde van de dag zijn. In De belegerden kijken we mee achter de muren van het Onpi, een flatgebouw dat gesloopt moet worden omdat het stadsbestuur komaf wil maken met alle onfrisse zaken die daar gebeuren. De bewoners zijn elk op hun manier hard geraakt door het leven, en ze zijn niet van plan zich uit hun belabberde thuis te laten zetten. Dit grimmige verhaal mengt het klassieke misdaadverhaal met sociale kritiek tot een pageturner. Erg goed.

De kinderen van de wind 9, Het bloed van de kersentijd 2: Rue des Martyrs (Bourgeon) In 43 jaar heeft Bourgeon deze reeks van negen delen getekend. In de eerste vijf delen beschreef hij de avonturen van de jonge Isabeau aan het einde van de 18de eeuw. Bourgeon zette de hang naar vrijheid van de jonge vrouw tegenover de toen florerende slavenhandel. Ondanks de zware thematiek en het harde geweld was Isa een levenslustige vrouw met een fundamenteel optimisme. In de tweede cyclus, Het kleine meisje Bois-Caiman, vertelt dezelfde Isa op bijna honderdjarige leeftijd haar levensverhaal aan haar achterkleindochter met dezelfde naam. Maar deze Isabeau wordt Zabo genoemd. Ook in deze cyclus blijft Isa de vrijgevochten vrouw, al is het leven hard voor haar. Het kleine meisje Bois-Caiman uit de titel is haar dochtertje dat ze op tragische wijze verliest. En ook in deze cyclus staat de vrijheid van Isa tegenover de slavernij. Het boek speelt zich af in Louisiana tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog, een conflict dat grotendeels ontstond vanuit de weerstand van de zuidelijke staten om de slavernij af te schaffen. Achterkleindochter Zabo is geboren op een plantage, en kent de slavernij dus goed. De laatste cyclus van twee delen focust dan verder op Zabo, die haar man volgt naar Europa. Vanuit 1889, het jaar van de wereldtentoonstelling in Parijs, blikken we terug op het parcours van Zabo. In het eerste deel van dit tweeluik leerden we al veel van wat in het laatste album zou gebeuren. Want ook dit album wordt na de feiten verteld aan een andere vrouw. Tijdens de Commune van Parijs in 1871 verliest Zabo haar man en haar drie maand oude baby. Haar man wordt zoals zovelen gefusilleerd tijdens de Semaine Sanglante, de bloedige week waarin het Franse leger de Commune neerslaat. Zabo wordt verbannen naar Nieuw Caledonië, helemaal aan het andere eind van de wereld. In 1880 krijgen de communards amnestie, en keert Zabo terug naar Parijs. Meer dan in de eerste vijf delen neemt Bourgeon zijn toevlucht tot praatjes bij plaatjes in het afsluitende tweeluik. Er staan nogal wat pratende hoofden in dit boek, en wie alles goed wil volgen doet er goed aan nog even de Wikipedia-pagina over de commune van 1871 te lezen, of Tardi's De stem van het volk. Maar Bourgeon maakte geen strips om in een half uurtje weg te lezen. Net zoals in zijn andere reeksen vraagt hij inzet van zijn lezer, en de aandachtige lezer wordt ook beloond. Want ook dit laatste deel heb ik weer erg graag gelezen. Bourgeon heeft geen droge geschiedenisles gemaakt, maar een verhaal van mensen die roerige tijden meemaken. De vele info staat dat verhaal ook niet in de weg, en de tekenaar verliest de weg niet in de verschillende tijdperken. Zeer goed.

Two old ladies are sitting at a bus stop, smoking. It begins to rain, and one old lady pulls out a condom, stretches it out, snips the tipoff, and puts it over her cigarette so she can smoke without her cigarette getting damp. The other old lady thinks that it is a nifty trick and asks her what she put over her cigarette. The lady replies that it is a condom and that you can buy it at a pharmacy. The 2nd old lady thanks her and makes a note to pick one up when she gets her prescription filled later that week. Sure enough, a few days later she enters the pharmacy, goes up to the young man working the counter, and says “Young man, I would like to buy a condom please”. The young man is taken aback by her advanced age, and replies “Wow. Good for you! No one has ever asked me for help with that before… um. What size do you need?” The old woman pauses, then replies “I need one that will fit a camel”.

Nu begint het moeilijk te worden. De boomhut van Kuijpers ziet er weliswaar charmant uit, maar het idealiseert iets teveel dat Robinson Crusoë-bestaan. Bij Will heb ik het gevoel dat de palen die de buitenste randen van het plateau ondersteunen totaal niet in verhouding zijn tot de afmetingen van het bouwsel. En daar ik eerder een bergman dan een zeeman ben spreekt de locatie mij niet bijzonder aan. Dan toch Franka.

Ben ik de enige die de kriebels krijgt van het pleonasme in de titel van deze draad? Een webshop is per definitie online.

Ik heb het boekje met de schetsen gekocht. Aan 35 euro is het niet goedkoop, maar het is wel de moeite.

Handig voor de Nederlandstaligen die het immense Franstalige aanbod willen verkennen.

Dit weekend hebben de Beef uitgekeken. Aan het einde van de laatste aflevering zat dit nummer. Zoveel jeugdsentiment, dat kwam hard aan.

De dame in het ruimteschip heeft erg mooie billen, maar daar kunnen we altijd nog eens een tornooi over houden. Marsupilami FTW!

De expo loopt nog tot de 27ste, en het is echt de moeite. Het goedkope glas van de kaders laat wel geen goeie foto's toe.

Die staat al even op de radar bij mij, maar ik twijfelde steeds.