Lük Bey

Er worden voortdurend nieuwe strips gelanceerd en geprobeerd, en het grote publiek bijt vaak niet. Zo'n uitgeverij gaat dat niet blijven doen als ze niet ergens geld vandaan halen. Vergelijk het met platenfirmas die (vroeger tenminste) nieuwe artiesten lanceerde met geld dat ze met hun grote gevestigde waarden verdienden. Of filmstudios die reboots / sequels maken; mensen klagen daarover maar als er eens iets origineels geprobeerd wordt, gaat er meestal geen hond naar kijken. Het verbaast me eigenlijk dat ze er zo lang mee gewacht hebben.

Ik kon het niet laten.

Kuifje ziet er in die eerdere versie toch echt wel heel anders uit.

Alvast de gemiddelde leeftijd van de forumgebruikers (voor zover die gestemd hebben tenminste, geen idee of het representatief is). Maar lang niet alle striplezers zitten op dit forum natuurlijk; ik vermoed dat de gemiddelde leeftijd van striplezers wel wat lager zal liggen.

Zero. Ik heb er wel zelf eentje uitgebracht, dat vermoedelijk op nummer 101 in de lijst gestrand is

Ik draai en ik keer, en dat is correct. Maar als dat het criterium is, dan konden we in de eerste ronde al een winnaar uitroepen he. Ik lees hier verschillende keren dat Magasin Général een briljant meesterwerk is. Dat wil ik best geloven maar toch heb ik nog altijd geen zin om het te lezen. Afgaande op de inzending neem ik aan dat het aangrijpend en ontroerend is, alle respect daarvoor maar dat is niet waarom sommigen onder ons strips lezen. Persoonlijk hou ik nu eenmaal meer van een ouderwets avonturenverhaal, met wat humor in, en jawel, prentjes die ik leuk vind om naar te lijken. (En dat hoeven niet noodzakelijk zoekprentjes te zijn.) Ik weet niet waaruit A komt maar ik krijg er wel meer goesting van om dat te lezen dan B, terwijl ik objectief besef dat B wellicht een 'betere' strip is. Die potloodpagina's zien er trouwens mooier uit, de definitieve versie is me wat mat. Dat denk ik ook. Jammer voor het meesterwerk, maar een eventuele tweede plaats is niks om over te klagen.

Yay, aandacht voor strips (Het artikel zit achter de betaalmuur)

Na mijn allereerste signeersessie, in 2009, heb ik eens een limousine en daarna een trein met hem gedeeld. Surreëel was dat, de organisatie had voor de auteurs zo'n stretchlimousine beschikbaar gemaakt, die we gebruikt hebben om naar het station te gaan. En meteen daarna zaten we twee uur opeengepakt in zo'n overvolle wagon van de kust naar Antwerpen, het contrast kon niet groter . (in 2006 hadden ze dat blijkbaar ook al eens gedaan) Ik wist wie hij was dankzij een artikel in Brabant Strip dat ik net gelezen had, dus vroeg hem uiteraard vanalles over Disney en Jafar. Jippes had het in zijn enthoesiasme niet door denk ik, maar die hele wagon dagtoeristen luisterde mee en vroeg zich ongetwijfeld af wie hij wel kon zijn.

Ik vind deze ene prent veel aantrekkelijker dan de pagina die ingezonden werd. Daar heb ik nog geen enkele keer voor gestemd.

Ja, Dennis is uiteraard een jongensnaam. Maar 'Denis', en dan zoals zij het uitspreekt... Ik denk dat ze het probeerden oplossen door te suggereren dat Denis een Franse jongen is, daar is dat een voornaam. Ze zingt trouwens ook een Franse strofe. Maar 't is een beetje geforceerd, ze hadden beter een lesbische versie gedaan. Ja maar, Jackie Deshannon had als het ware twee aparte carrières: succesvol singer-songwriter en schrijver van hits voor anderen aan de ene kant (genre Neil Diamond, John Hiatt, Randy Newman), en aan de andere kant eye candy / uitvoerder van andermans songs onder de hoede van een producer (genre Dionne Warwick of Britney Spears). En gelijktijdig he, niet zoals Nik Kershaw of dien ene van O.M.D. die na hun eigen popcarrière hitsongs voor anderen zijn gaan schrijven.

Ja, die kende ik ook al. Hier zijn er nog een paar coole die veel mensen niet kennen. Als je je ooit afvroeg waarom Debbie Harry over een zekere 'Denis' zong (wie heet er nu 'Denis')... Het was een cover: Met een heel andere tekst en arrangement werd dit deuntje later twee verschillende party anthems: Aan deze heeft George Harrison nog wat gesleuteld alvorens het zelf op te nemen, maar het is grotendeels dezelfde song: Jackie DeShannon heeft een handvol originele versies van latere hits voor anderen geschreven / opgenomen, zoals 'Needles and Pins', 'Breakaway', 'When you walk in the Room' en 'Put a little Love in your Heart'. Ook deze, die enkele jaren later in een heel ander - moderner - arrangement (eigenlijk nagenoeg een heel ander nummer) een monsterhit werd: Speciaal geval die Jackie DeShannon: ze schreef haar eigen songs, maar haar grootste hit had ze als zangeres van een Burt Bacharach-liedje.

Ik vind het altijd wel fijn om z'n oude song te ontdekken waarvan ik nooit wist dat de versie die ik als het 'origineel' meende te kennen, eigenlijk een cover is. Dit is mijn persoonlijke favoriete 'ontdekking' in die zin, vele jaren gelden intussen. Dikwijls vermoed ik al dat iets een cover is zonder het origineel te kennen, gewoon door hoe de song geschreven is of hoe het verschilt van de andere nummers van de artiest. Raar dat die typische 60's akkoorden en melodie me nooit eerder opgevallen waren bij de Soft Cell-versie. Maar dat overkomt me tegenwoordig niet vaak meer, vandaar dat ik onmiddellijk meer wilde weten over die Bucks Fizz. Ik ken die groep wel van een paar andere songs, dus dat maakte het des te interessanter. (interessant weetje over Gloria Jones: zij zat aan het stuur tijdens Marc Bolans dodelijke auto-ongeval maar overleefde de crash)

Jazeker, net als Linda Ronstadt of Joe Cocker: met hun typische stem geven ze hun eigen draai aan bestaande songs. Meestal relatief onbekende songs waar ze wat in zien (al was 'Let's stay together' toch al wel een klassieker voordat Tina Turner het opnam) of dingen die hen door professionele songwriters of beroemde bewonderaars zoals Mark Knopfler aangeboden worden. Rod Stewart, nochtans zelf een begenadigd songschrijver, is ook op een gegeven moment die tour opgegaan. etc etc

Wow, er is nog wel een verschil tussen Ike Turner en Sonny Bono hoor.

Geen typische cover, maar een song die door de songwriters aan verschillende artiesten aangeboden werd. De versie van Bucks Fizz werd 'geshelved' en diende later als basis voor die van TT. (Het was compleet nieuws voor mij dus ik moest dat even gaan opzoeken. Op wikipedia staat dat deze versie in februari 1984, dus na die van TT opgenomen werd, maar dat klopt wellicht niet.)

Ik had die CD! Ik heb ooit eens geprobeerd om zelf een Wilburys-achtig nummer te maken, met Jeff-Lynniaanse productie en een gelijkaardige structuur als 'handle with care'. Niet 100% geslaagd als imitatie (ik besef nu: ik was nog te jong), maar je hoort het wel als je erop let.

Ja, dat was toen een fenomeen, popsterren van over de 40 die plots weer in de hitparade belandden. De jonge garde was er niet altijd even blij mee. Tweede helft van de jaren '80 maakten ook Rod Stewart / TIna Turner / Aerosmith / Cher / Eric Clapton / Alice Cooper / Joe Cocker etc plots allemaal comebacks, na jarenlang enkel platen voor hun trouwe fans te maken.

Als fan hoorde ik het meteen. 'Steel Wheels' is wat mij betreft de laatste goeie Stones-plaat, en de beste sinds de jaren '70, al werd dat sindsdien over zowat elke nieuwe geschreven. Grappig dat we toen vonden dat ze er stokoud uitzagen, maar als je dat nu terugziet valt dat best mee. Mick & Keith waren mijn leeftijd toen (46)!

Niet van John Cleese, netzomin als andere droog-geestige tekstjes die door luie internetters aan hem toegeschreven worden. (Maar geestig is het wel.)

(edit: niet gezien dat Hugo al vermeld was in de eerste post)

Wel een beetje zonde, hoor! Ik doe mijn berekeningen nooit in een stripalbum... Liever op een los vel. Kunnen we hier eigenlijk geen 'like'-knop hebben voor comments?

Twee pagina's ver en deze jongen is nog niet genoemd. Hij is zelfs naar zijn kapsel genoemd! (in het Nederlands toch)

Op naar een oude-dametjes-met-krantenwinkeltje finale! Ik zorg er alvast voor dat een paar personages in mijn volgende strip aan dat profiel voldoen.

Lang geleden dat ik dat woord nog eens heb weten gebruiken. I dacht dat dat er eentje van binnen de familie was