TDPB

Als iemand dat kan zou hij beter solititeren bij Standaard. Hij zou meer verdienen met het tekenen van echte Jommeke-albums. Los daarvan: weinig verzamelaars zijn echt geïnteresseerd in ongepubliceerd materiaal.

Alsof dat nodig is. Waarom zou iemand twijfelen over de echtheid daarvan?

De decors van het laatste album zijn door hem getekend ( in een tekenstijl die opvallend afwijkt van de klassieke S&W-stijl). En ik meende te lezen in een recent Schoonis interview dat hij zelf de figuren inktte. Alhoewel dat, nu hij alles zelf moet tekenen, veranderd kan zijn.

En ook wel omdat hij na bijna 100 verhalen uitverteld was over het onderwerp.

Dat heeft Cambré niet vermeld in zijn interview waar hij het over een andere eerste keuze had.

Ik wil ook zo'n hooverauto. En moest het gelukt zijn met de eerste tekenaar die ze in gedachten hadden zouden ze daar heel blij mee geweest zijn. Je moet uit dat soort promotietekstjes allemaal niet teveel uit proberen af te leiden.

Fleming had in die tijd al Pussy Galore als naam gebruikt, goed wetend waarom (vertaalapp maakt daar Kutjes in overvloed van). Maar dat was in het Engels natuurlijk. In vlaanderen gebruikten ze eerder Muis. poes betekenis & definitie 1) (18e eeuw) (vaak verkleinvorm) meisje, vrouw. Vaak als aanspreekvorm. Soms in de zin van prostituée, hoer. In deze betekenis reeds bij de 18e eeuwse dichter P. Langendijk: 'Ik geloof dat hy onthaald was by mooje poesjes: Want we vonden niet by hem als een wajertje, en een doosje met moesjes.' • Het ging zoo verre, dat hij op zekere uren van den dag haast niet over het antwerpsche Groen Kerkhof - de geliefde vergaderplaats van die meiden - durfde treden, uit vreeze van al spoedig een stuk vier vijf poezekens aan zijne slippen te hebben. (Domien Sleeckx: Op 't Eksterlaar. 1863) • Heb je 't niet te koud poesje? (Cissy van Marxveldt: Een zomerzotheid. 1927) • „Luister, poesje”, zei ik. „Ik heb altijd je gevoel voor humor bewonderd, maar wat betreft mijn distributiebonnen scherts ik niet. Ik rammel, kraai en briesch van den honger. Houd nou op met die flauwe mop over die bonnen en geef ze hier”. (Willem W. Waterman: Wie zei dat je in dezen tijd niet kon lachen? 1944) • Hé Dehoes, wat doe jij nou met die poes van je als het donker is? (J.J. Voskuil: Bij nader inzien. 1963) • Een reclamebureau zonder receptiepoes.... (NRC Handelsblad, 02/03/1974) • Ze is een dikke, blonde poes, eens mooi geweest. (Simon Carmiggelt: Vroeger kon je lachen. 1977)

Je kan dat nog steeds, je prentjes gaan gewoon kleiner zijn. Vergelijk met de Kuifjes van Hergé die eerst op drie stroken gepubliceerd werden en daarna hergemonteerd zodat twee pagina's één pagina werd. Zelfde verhaal, zelfde tekeningen maar op de helft zoveel pagina's.

Het is toch vooral de scenarist die bepaalt hoe iets verteld wordt. (je dacht dat overigens verkeerd).

hangt er allemaal vanaf hoeveel prentjes en tekst je gebruikt.

een cross-over met Fanny,Tits en Schalulleke dringt zich op.

Nieuwe scenarist: nieuwe manier van vertellen. 38 pagina's is overigens een meer dan behoorlijke lengte om een degelijk verhaal in te vertellen.

De laatste incarnatie verscheen niet meer in album (de kwaliteit was ook wel ferm gezakt). Recent heeft Fenix die uitgebracht in vier albums. (en nu ik die covers zie herinner ik me dat jakke ook vervangen werd door een ander personage. Op het einde bleef er dus niemand meer van de originele cast over).

Die Bluts (het neefje van Poes) dook ook op in De Lustige Kapoentjes, en samen met Poes en Jakke vormden ze een tijdje de hoofdpersonages. Zijn oorspronkelijke kapoentjes Ketje, Oscar en Proske verdwenen uit de reeks. Op het einde verdween ook Poes en bleven enkel Bluts, zijn buurjongentje (een nieuw personage) en Jakke over. Hurey was zijn personages blijbaar vlug beu.

Dat waren, als ik me niet vergis, wel vaak of heruitgaven (eerst HC, dan pocket) of vertalingen. Die zakboekjes waren eigenlijk wat de smartphone van nu is: iets om mee te nemen op de baan zodat je onderweg tijdens saaie momenten iets had om je mee bezig te houden.

als het geld opbracht zou die daar geen probleem mee gehad hebben

Zelfs heel veel strips van Lombard waren (maar) 30 pagina's. Clifton (de macherot-versie), Chlorophyl, Ton & Tinneke, Spaghetti, Pechvogel... En die waren toen ook al een stuk duurder dan die albums van Het Volk. In tijden waarin de auteurs het grootste deel van hun inkomens haalden uit de voorpublicaties en de albums een leuke bijkomstigheid waren maakten het op zich niet uit hoe lang de verhalen waren. Ze kregen toch vooral per (halve) pagina betaald. Maar nu al die voorpublicaties weggevallen zijn wil iedereen natuurlijk zoveel mogelijk albums per jaar maken. Want zo'n album van 48 pagina's levert evenveel op als een album van 30 pagina's, maar is wel anderhalve keer zoveel werk.

Dat zou ik wel willen lezen.

Je moet letterlijk zeggen wat je wil.

Let me entertain you! Queen bedoel je.

Hopelijk. Maar "de rest van mijn leven" is ook tijdelijk, he.

dubbele post

Ik heb rugpijn.

Die worden gewoon overgetrokken van een of ander sketchup model.

Ik verkies toch het tweede. Wat jij die ruwe korrel noemt is gewoon het gevolg van mindere druktechnieken en absoluut niet zo bedoeld.