TDPB

Warriors hebben de neiging te sterven tijdens het uitvoeren van hun job, maakt niet uit op welke locatie ze die job uitvoeren. Tuiniers niet.

De nieuwe reeks lijkt een soort spin-off te worden. Dat ze 15 jaar ouder zijn en nog steeds in het heden leven lijkt me geen probleem te zijn. De leeftijd van stripfiguren evolueert toch niet mee met de werkelijke tijd. Konstantinopel is 40 jaar lang 10 jaar geweest (of hoe oud die ook geacht wordt te zijn).

Ik kocht ooit puur op basis van de hoes een cd van ene Daniel Wang. Het is nog steeds een van mijn favoriete cd's.

Die had ik op de vorige pagina al eens gepost, maar het is je vergeven. Mr. Blank is een producers producer. Zijn werk is nooit minder dan perfect. De klankkwaliteit is altijd super. Ieder geluidje waarmee hij zijn muzikale landschappen schildert is perfect te horen, het wordt nooit een brei van klanken. En ook: ieder geluidje is helemaal uniek. Geen voorgeprogrammeerde bliepjes voor Mr. Blank, hij werkt altijd met geluiden uit een zelf aangelegde klankbibliotheek (gesamplede sneeuwballen bvb). Vandaar ook dat alles wat hij maakt meteen herkenbaar is als zijnde van hem. Bovenstaand en onderstaand nummer beluister je eigenlijk het beste met een goeie hoofdtelefoon of geluidssysteem. Het (multi)stereo effect laat je hoofd duizelen. en in tegenstelling tot pakweg de mannen van Kraftwerk blijft hij gelukkig behoorlijk productief.

Vind je? De eerste heeft nog steeds meer kans om nodeloos vroegtijdig te sterven.

Hoe oud zal moemoe dan ondertussen zijn? 15 jaar later? Zou Fanny nog bij de rest van de familie wonen? (was dat overigens ook niet het uitgangspunt van de reeks Fanny?)

Die laatste zin is een beetje raar als je bedenkt dat al die andere strips bij dezelfde uitgever zitten.

Ja, dat bedoel ik. Waar moeten al doe fietsen dan naartoe? Naar de fietsbergingen, gaan ze dan zeggen. Maar vind maar eens een vrije fietsberging in de buurt. In mijn straat staan er al drie van die grote, lelijke bakbeesten (5 of 6 autostaanplaatsen weg, maar soit) maar die zijn allemaal al bezet, dus staan er nog steeds fietsen voor de gevels. En de huizen hier zijn niet eens zo klein. Over autostaanplaatsen gesproken: ik woon net binnen de ring van Brugge, dus weinig parkeerplaatsen. Toevallig zijn er aan de overkant van het kanaal voor mijn deur een hele rits parkeerplaatsen op de ringweg. Gratis zelfs! Dus dat was altijd een goeie uitwijkmogelijkheid. Ik zeg was. Want onlangs hebben ze al die parkeerplaatsen weggedaan. Zogezegd om de fietsers een veiligere fietsstrook te geven. Een fietsstrook die er eerder ook al lag. Met daarnaast een reling, daarnaast een rij geparkeerde auto's en dan de rijweg. Nu is het dus: even groot fietspad naast rijweg. Het is met andere woorden gemakkelijker geworden voor een auto om een fietser omver te rijden (want er staan geen geparkeerde auto's meer tussen), en er zijn honderden parkeerplaatsen verdwenen.

Dat is de Die Hard van de kerstliederen. Het gaat eigenlijk helemaal niet over kerstdag, maar het speelt zich toevallig af tijdens die periode.

Yello goes eurotrash

het Disney-origineel werd door 28 mensen ingezongen, Zhou Shen doet het op zijn eentje.

Er zijn plannen om het plaatsen van fietsen op een voetpad te verbieden als er niet minstens anderhalve meter overblijft voor de voetganger. Goed voor de zwakkere voetgangers: blinden, ouderen met rollators, mensen in een rolstoel. Maar ook: waar moeten (meestal armere) mensen die in een klein huisje in een klein straatje ergens in een stad als Gent/Antwerpen/Brugge wonen dan hun fietsen parkeren? Die staan traditioneel voor hun gevel.

Binnenkort verschijnen alle gags van deze Kapoentjes in (een tiental) albums bij Fenix.

Ik kocht onlangs drie Beverpatroeille-albums op een rommelmarkt. Niet echt vergeten maar toch ook langs geen kanten meer levend en onder ons. Wat een mottige inkleuringen overigen. Tapiers haar is de ene keer bruin, dan grijs, dan roze... en dat allemaal op één pagina.

Als iemand dat kan zou hij beter solititeren bij Standaard. Hij zou meer verdienen met het tekenen van echte Jommeke-albums. Los daarvan: weinig verzamelaars zijn echt geïnteresseerd in ongepubliceerd materiaal.

Alsof dat nodig is. Waarom zou iemand twijfelen over de echtheid daarvan?

De decors van het laatste album zijn door hem getekend ( in een tekenstijl die opvallend afwijkt van de klassieke S&W-stijl). En ik meende te lezen in een recent Schoonis interview dat hij zelf de figuren inktte. Alhoewel dat, nu hij alles zelf moet tekenen, veranderd kan zijn.

En ook wel omdat hij na bijna 100 verhalen uitverteld was over het onderwerp.

Dat heeft Cambré niet vermeld in zijn interview waar hij het over een andere eerste keuze had.

Ik wil ook zo'n hooverauto. En moest het gelukt zijn met de eerste tekenaar die ze in gedachten hadden zouden ze daar heel blij mee geweest zijn. Je moet uit dat soort promotietekstjes allemaal niet teveel uit proberen af te leiden.

Fleming had in die tijd al Pussy Galore als naam gebruikt, goed wetend waarom (vertaalapp maakt daar Kutjes in overvloed van). Maar dat was in het Engels natuurlijk. In vlaanderen gebruikten ze eerder Muis. poes betekenis & definitie 1) (18e eeuw) (vaak verkleinvorm) meisje, vrouw. Vaak als aanspreekvorm. Soms in de zin van prostituée, hoer. In deze betekenis reeds bij de 18e eeuwse dichter P. Langendijk: 'Ik geloof dat hy onthaald was by mooje poesjes: Want we vonden niet by hem als een wajertje, en een doosje met moesjes.' • Het ging zoo verre, dat hij op zekere uren van den dag haast niet over het antwerpsche Groen Kerkhof - de geliefde vergaderplaats van die meiden - durfde treden, uit vreeze van al spoedig een stuk vier vijf poezekens aan zijne slippen te hebben. (Domien Sleeckx: Op 't Eksterlaar. 1863) • Heb je 't niet te koud poesje? (Cissy van Marxveldt: Een zomerzotheid. 1927) • „Luister, poesje”, zei ik. „Ik heb altijd je gevoel voor humor bewonderd, maar wat betreft mijn distributiebonnen scherts ik niet. Ik rammel, kraai en briesch van den honger. Houd nou op met die flauwe mop over die bonnen en geef ze hier”. (Willem W. Waterman: Wie zei dat je in dezen tijd niet kon lachen? 1944) • Hé Dehoes, wat doe jij nou met die poes van je als het donker is? (J.J. Voskuil: Bij nader inzien. 1963) • Een reclamebureau zonder receptiepoes.... (NRC Handelsblad, 02/03/1974) • Ze is een dikke, blonde poes, eens mooi geweest. (Simon Carmiggelt: Vroeger kon je lachen. 1977)

Je kan dat nog steeds, je prentjes gaan gewoon kleiner zijn. Vergelijk met de Kuifjes van Hergé die eerst op drie stroken gepubliceerd werden en daarna hergemonteerd zodat twee pagina's één pagina werd. Zelfde verhaal, zelfde tekeningen maar op de helft zoveel pagina's.

Het is toch vooral de scenarist die bepaalt hoe iets verteld wordt. (je dacht dat overigens verkeerd).

hangt er allemaal vanaf hoeveel prentjes en tekst je gebruikt.

een cross-over met Fanny,Tits en Schalulleke dringt zich op.