TDPB

Het blijft een feit dat er geen kinderen lijken te zijn. Buiten die ene baby en die drie die door De Tijd verjongd zijn. Dus om de zoveel tientallen/honderd jaar moeten er plots een hele rits nieuwe smurfen komen. Tenzij een Smurf er tussen zijn tiende en zijn honderste jaar exact hetzelfde uitziet. Die stripmakers toch, die denken nu eens nooit na over wat ze op papier zetten.

Ja, het is met Rommelgem zoals met het hok van Dommel: groter van binnen dan van buiten.

Gelukkig hebben die vrouwen allemaal een ander kapsel. https://www.stripspeciaalzaak.be/stripnieuws/300-pin-uptekeningen-van-francois-walthery?fbclid=IwAR0Pm_OOb1KgNOTivnmzVvAeg870LVh1mskHh_h64Os-arluX-cf_bqPuKA en de inspiratie voor die cover: een van onderstaande dames is overigens geboren als jongen.

Het is niet zozeer dat het een atypische verhaalstructuur is, maar wel dat je niet weet waarom sommige dingen gebeuren of vandaan komen.

Er staan hier nog minder huizen rond die kerk. Rommelgem loopt leeg. Tijd dat ze daar eens een paar moderne woonwijken naast bouwen. Het hart van het land waar het leven goed is? Waar zou dat zijn? Voor mij was Rommelgem altijd een Frans dorpje.

Ergens heb ik toch liever dat ze dan gewoon in het eerste prentje in de teletijdmachine springen ("onze helden hadden zin in een tochtje naar het verre verleden") ipv zonder boe of ba ergens in een andere tijd lijken te leven. Zijn de personages van Het geheim van de Gladiatoren bvb dezelfde personages die we kennen uit het heden? Ik herinner me dat ik daar als kind vragen over had. In de recente albums wordt dat onderscheid wel duidelijker gemaakt en gaat het vaak om figuren die lijken op S&W of verre familie zijn.

Die doet zelden mee in die alternatieve verhalen, dacht ik

Het Suske en Wiske multiversum

tenzij ze allemaal opgegeten zijn. Smurfen zijn blijkbaar smakelijk

Zou al iets logischer zijn. Maar nog steeds behoorlijk ongemakkelijk, rekening houdend met de lengte van een mens en de plaatsing van de laatste 4 treden.

Een dorp met een twintigtal huizen zo te zien. Dat is zelfs de naam gehucht niet waard. (die Fournier is hopelijk een grap)

Je wilt daar niet teveel over nadenken, want het lijkt alsof alle smurfen even oud zijn, met uitzondering van Grote Smurf. Wellicht zijn de leeftijdsgenoten van Grote Smurf allemaal op hetzelfde moment omgekomen bij de een of andere smurfgenocide.

Ik denk nu heel specifiek aan een tekenaar die van die haakjes rond bewegende figuren tekent, maar hij doet dat niet alleen aan de kant van waar ze komen, ook aan de kant waarin ze lopen of vallen. En voor mij komt dat dan over alsof ze ter plekke wat weg en weer wiebelen.

Hoe werkt die trap eigenlijk? je loopt toch met je hoofd tegen de onderkant van het platform?

Dat zijn tekeningen die Nys maakte voor zijn medewerkers.

Ik denk dat Sleen regelmatig drijfzand in zijn strips gebruikte.

Je kunt niet verdrinken in drijfzand Sowieso zul je nooit verder dan je middel wegzakken in drijfzand. De dichtheid van drijfzand is, net als dat van zout water, groter dan water. Je blijft er dus makkelijk in drijven. Je benen zakken door hun hoge dichtheid misschien wel naar beneden, maar door de luchtinhoud van je longen blijf je gewoon dobberen. Het is dus zo goed als onmogelijk om in het zand te verdrinken. De angst dat je verzwolgen wordt door drijfzand, zoals je in tekenfilms vaak ziet, is ongegrond. Iemand uit drijfzand trekken is onmogelijk Is je wandelmaatje weggezakt in het zand? Dan heeft het geen zin om die in je eentje eruit proberen te trekken. Daarvoor is ongeveer dezelfde kracht nodig als waarmee je een middenklasse auto optilt. Hoe red je je dan uit drijfzand? Draai cirkeltjes met je been om een soort watertunnel te creëren. Vervolgens kun je, als het goed is, je been langzaam uit het drijfzand trekken. Lukt dit niet? Manoeuvreer jezelf dan op je rug met je benen wijd. Nu kun je voorzichtig naar de kant peddelen.

En de mensen maar klagen over het feit dat Suske en Wiske tegenwoordig niet goed getekend meer is.

Natuurlijk hoeft dat niet te kloppen, zeker niet in dat soort strips. Ik gaf het enkel mee ter informatie. Dat is iets wat zo vaak in fictie (niet alleen strips, maar ook films en tv-series) gebruikt wordt, dat iedereen dat als waar aanneemt, maar het eigenlijk niet is. Net als drijfzand waarin je kan verdrinken. Ik val erover als ze achterstevoren staan, met de grote krul eerst en de kleine krul op het einde. Het slaat nergens op, ik weet het, want die dingen bestaan niet. Net zoals diagonale strepen op een raam niet bestaan, maar toch stoort het me als tekenaars dat verkeerd overnemen (beetje alsof een tekenaar plots horizontale strepen op een raam zou tekenen). Of bewegingslijntjes die vóór een personage staan. Brrrr!

Ik vermoed dat tegenwoordig, met digitaal drukwerk, boeken gewoon per blad geprint kunnen worden en er bij sommige uitgaven van die 8 regel afgeweken kan worden.

Zo deden ze dat dan wellicht. Of anders gewoon wat extra witte vellen. Maar dat koste dus een nodeloos katern meer. Of de tekenaar moest zijn verhaal onnodig een paar pagina's te vroeg afronden. Moest die uitgever zijn job wat beter gekund hebben konden ze besparen op papier.

Cover is duidelijk een engels woord voor datgene wat het boek bedekt (to cover). Geen idee waarom je dat enkel als de voorkant ziet. In ieder geval; in de drukwereld is de cover- voor én achterkant.

Ik heb dat album recent ook nog eens gelezen, en dat was toch ook een pagina waar ik eventjes in het haar moest krabben. Ik denk dat Vandersteen er niet helemaal met zijn hoofd bij was die dag.

Ik denk niet dat ik iemand ooit een cover 'het buitenste blad' heb horen noemen. Ooit kende ik een stripuitgever van een grote vlaamse uitgeverij die zelf ook niet doorhad dat stripalbums altijd een veelvoud van 8 pagina's hadden. Hij liet dus stripmakers verhalen van pakweg 50 pagina's maken en dan moest de drukker dat maar oplossen.