cinco

Zij werkt aan heel wat Vlaamse reeksen. Hoe en door wie worden kleurenpaletten eigenlijk geselecteerd? Ik ga er van uit dat de tekenaar die vastlegt voor de personages en belangrijke voorwerpen en voertuigen in het verhaal en dat de achtergrond vrij door de inkleurster wordt bepaald tenzij er een doelbewust palet wordt gekozen om een specifieke sfeer over te brengen.

Cheetos had indertijd toch ook zo een ganse reeks met enkel en alleen maar hun mascotte.

Uit wie bestaat het team dat Suske en Wiske tekent tegenwoordig? Dit zijn alvast de namen waar ik weet van heb. Gelieve te verbeteren of aan te vullen indien nodig. Dus... Wout Schoonis als huidige hoofdtekenaar. (en medewerker sinds 2007?) Christian Verhaeghe staat in voor de decors. (sinds 2013?) Thijs Wessels verzorgt het inkten. (sinds 2019?)

Een terugkeer naar de periode van Aaricia's korte kapsel in Wendigo. (februari 2024) Dus ook Muff en een jonge Jolan. Al is het cliché dat het avontuur op gang wordt gebracht door onheil tijdens het varen ook in dit verhaal weer aanwezig.

Als sanctie voor die associatie verzoekt Moulinsart je om dit als avatar te gebruiken.

In de weekbladversie zijn Irma en Wagner niet aanwezig in deze scène en de piano staat ook anders geplaatst.

Ja, zelfs de grote antagonist van het verhaal toont heel even een moment van weemoed en kwetsbaarheid, geraakt door de vergankelijkheid die de tijd met zich meebrengt en iedereen uiteindelijk uitwist. Want wat kan iemand die geld en roem heeft nog meer willen? De eeuwigheid. En aangezien dat niet fysiek lukt, dan toch in naam. Een idee-fixe dat hem over lijken doet gaan.

Blacksad 7 laatste vak van plaat 48, dus op bladzijde 50

Komt er in 2024 Bobfish-merchandise?

De herkenningsfactor van reeksen is natuurlijk een belangrijk voordeel terwijl one-shots een sprong in het ondiepe kunnen zijn. Maar vaak komen in die one-shots de sterkste kanten van de auteurs naar boven omdat het dikwijls passie-projecten zijn. Reeksen hebben toch sneller last van invloed vanuit de uitgevershoek, dat heb je zowel bij de Amerikaanse comics als hier in Europa.

In Hasselt hebben ze bijvoorbeeld een tijdje geleden baan geruimd in één van hun filmrekken en die gevuld met allerlei manga.

Een goede scenarist speelt toch ook meestal in op de talenten van zijn tekenaar. Bijvoorbeeld Sleen liet in de Stallaertperiode meer verhalen in stedelijke omgevingen plaatsvinden en stak ook vaker auto-achtervolgingen in zijn scenario's. En Merho had het over een upgrade die hij wou gerealiseerd zien met het nieuwe team. In het verleden toen de albums van 4 naar 2 per jaar gingen had hij in interviews al vermeld dat hij ook ruimte wou creëren voor een meer filmische benadering. (ik weet niet meer hoe hij het exact had geformuleerd, maar het afstappen van die 4 evenredige stroken was daar bijvoorbeeld een onderdeel van) En in interviews van de laatste maanden geeft hij aan dat hij de reeks visueel wil zien evolueren. “Grafisch vond ik het ook tijd voor een upgrade. Ik heb mezelf altijd gezien als een verhalenmaker die zijn eigen scenario’s uittekende. Het tekenwerk was functioneel, maar niet spectaculair. In tegenstelling tot dat van de meesterlijke tekenaars waarvoor ik zoveel bewondering koesterde. Ik ben dan ook heel blij dat we voor dit project Charel Cambré konden aantrekken. Een van de allerbeste Vlaamse striptekenaars van zijn generatie. En hij heeft er duidelijk zin in.” Het verminderen van het aantal pagina's remt die groei, zowel op vlak van scenario als op vlak van tekenwerk. Je zet een snelheidsbegrenzer op het werk. Je kan de verhalen niet meer over 46 getekende pagina's spreiden, je moet klaar zijn bij de 38ste bladzijde. Dan komen de tekeningen minder tot hun recht, zeker als die gedetailleerd zijn uitgewerkt.

Croky stopt weer prullaria bij zijn chips.

Ik bedoel ook de stijging van de Engelstalige manga-distributie. Zelfs de Fnacs in Vlaanderen hebben een ganse manga-muur.

Iemand als Cambré komt het best tot zijn recht als hij zijn tekeningen kan laten ademen zoals in zijn Amorassen. Daarin haalt hij van al zijn reeksen op grafisch vlak zijn hoogste niveau. Ik dacht dat Merho hem als opvolger wou net omwille van die meer filmische aanpak? Als je een beperkt aantal pagina's hebt, moet je echter gecondenseerder je verhaal brengen en kun je niet op deze manier te werk gaan.

Een meisje de naam Poes geven. Had dat woord toen dezelfde connotatie als nu?

In een SSZ waar ik ben gepasseerd was de stapel op slechts enkele dagen tijd al serieus geslonken.

Ik dacht dat manga de laatste jaren opnieuw aan populariteit had gewonnen in Nederlands taalgebied. Is dat alweer gaan liggen?

Hangt van de reeks af. En ja, Nix doet de Buurtpolitie met 30 getekende pagina's maar je bent ook snel door zo een album heen.

De hommages worden ondertussen als sagas omschreven. Vaarwel Aaricia staat helemaal aan het einde van de tijdslijn. Die van volgend jaar komt na de Qâ-saga. En de volgende is die wat op de Shaigan-periode gaat focussen. Ook 4 en 5 staan al chronologisch ingepland.

Schoonis vermeldt dat inkrimping van het aantal pagina's inderdaad ook voor Kiekeboe wordt bekeken. Meer albums, minder pagina's. Nochtans verlopen verhalen van Kiekeboe minder rechtlijnig dan andere klassieke Vlaamse stripreeksen. En voor die door elkaar lopende verhaallijnen die naar het einde toe samenkomen zoals vaak het geval bij Kiekeboe heb je toch een voldoende aantal pagina's nodig.

Voorlopig wordt op dit vlak enkel S&W vermeld, maar het lijkt me logisch dat ze dit ook mogelijk gaan toepassen voor andere reeksen. uit SSZ: https://www.stripspeciaalzaak.be/stripnieuws/dunnere-albums-van-suske-en-wiske-maar-ook-meer-jaar-vanaf-deel-373

Er was dus iemand die vroeger graag Betty & Dodge las. Omdat ze zelf niet actief nieuwe releases volgt, had ik haar in 2022 gezegd dat het eerste album van Saboteuses uit was. En dan dit jaar Saboteuses 2 in hardcover. Maar ondertussen woonde ze bij iemand die geen affiniteit heeft met strips. Dus hoe reageert die als ze het album toont? "20 EURO VOOR EENE STRIP?!?" Dan kan je 100 keer zeggen dat het een hardcover is of de evolutie van de papierprijs en wat nog allemaal. Voor vele mensen blijven het stripboekskes die toch niet meer dan enkele euro's zouden mogen kosten.

Maar kan het ook beeldspraak en abstracte input verwerken? Als je bijvoorbeeld vraagt om een hartverscheurende scène te creëren, gaat het dat dan letterlijk nemen en een afbeelding produceren waarin een hart wordt verscheurd?

Horizontale Collaboratie (Navie - Carole Maurel) Het leven is sowieso al complex zonder dat je daarbovenop ook nog eens een wereldoorlog op je bord hoeft te krijgen. We volgen zowel het hoofdpersonage Rose als de mensen in haar omgeving die allemaal hun eigen problemen zien uitvergroot worden door al de bagage die de oorlog met zich meebrengt. Sommigen onder hen zullen een tragisch lot kennen en vooraan in het album zit een losse brief die zijn bestemmeling nooit zal bereiken. Getekend in een zachte stijl zonder de hardheid van de gebeurtenissen daarmee te ontlopen. En bereid je erop voor dat de sympathiekste personages de zwaarste dobbers te verwerken zullen krijgen. Een verhaal dat zeker weet te raken.