esteban²

Dat was me tot nu toe ook volledig ontgaan, omdat ik ze nooit naast elkaar gezien heb.

Heksenkind vandaag ontvangen. Ja hoor, zó zie ik 't graag. Puike kwaliteit van de omslag! Vanaf nu geen twijfels meer wat Diedeldus-aankopen betreft. Mochten de andere -met mindere kaft- titels nog als herdruk in het nieuwe jasje verschijnen, zal ik die ook herbekijken. Wat kan Stedho toch geweldige plaatjes afleveren.

Het plafond van wat een gemiddelde mens over heeft voor een strip is inderdaad bereikt.

Enkel HC vond ik al een mindere keuze. Maar nu gaat Ninn van 15,90 bij Kennes naar 21,95 bij Saga, een verhoging van 6 euro. 22 Euro voor een jeugdstrip? *krabt aan hoofd* Enfin, dit is dus een keuze van mijn petekind wat de vraag van de thread betreft. Ze heeft deel 1 al vast genomen, maar heeft uiteindelijk voor twee softcovers van andere reeksen gekozen, ook tieners kunnen rekenen. En ja, ik praat met mijn petekind over strips, want ze vraagt voortdurend waar het volgende deel van dit of dat blijft. En of er nog andere 'van die soort' zijn.

Elecboy is anders ook wel een goed voorbeeld.

Online kan ik er niet meteen één vinden, maar Marc Legendre tekende zichzelf vaak aan de tekentafel als Ikke in Biebel-stijl. Marc Legendre & Charel Cambré

Geen van de sites lijkt nog beschikbaar te zijn.

Gung Ho was ook het eerste dat in m'n hoofd opkwam. En dan is er natuurlijk nog Scurry. Eveneens heel filmisch bij momenten. https://www.silvesterstrips.com/search/scurry/

I'm aware. We hebben het er uitgebreid over gehad. Mogelijk is dat bij Kari Lente niet anders. Bij Bayard vond ik de integrales nog een mooie optie, los van het feit of het al dan niet haalbaar was. Om nog even op de thread-vraag te antwoorden: Zowat alles. Voor Bayard maak ik een uitzondering, uit liefde voor die stripheld, ook al doet het totaalbedrag een beetje pijn. Gelukkig leggen ze bij de stripwinkel steevast de bijhorende extraatjes aan de kant voor mij, dat is een extra motivatie om ze toch aan te kopen en niet op tweedehands te wachten. Een uitgevers-truukje dat werkt dus. Maar verder is HC eerder een obstakel. Er zijn al heel wat reeksen geweest die ik in SC zeker een kans had gegeven, maar die ik laat liggen omdat ik er de HC prijs niet voor over heb. Die redenering zie ik bij zowat al m'n strip-vrienden. En ook mijn petekind ziet het ondertussen zo. "Dan liever een andere, dan kan ik er twee kiezen" Heksengrietjes bij Kennes was een verrassend mooie prijs. Twaalf euro voor een kwalitatieve Heksengrietjes HC met mat / blinkende kaft? Dan gaan we wél voor de HC only optie. Al zie ik die prijs momenteel echt niet meer gebeuren. Enfin, ik val in herhaling. Allemaal al eens aangegeven in een gelijkaardige thread.

58!? *slik* En ik vind Bayard -fan zijnde- eigenlijk al veel te hoog oplopen voor zo'n reeks, met "slechts" 18 HC delen aan 19 Euro 't stuk. Alsook de ruimte die het inneemt, inderdaad.

Ah, good old administratie bij overheidsinstanties in België ... Ik kan er over mee spreken. (kadaster)

Wat een onwaarschijnlijk amusante scene was dat toch. 't Blijft één van mijn favoriete Disney Classics, met bijzonder aanstekelijke liedjes.

https://www.stripspeciaalzaak.be/te-verschijnen/katten-1 Zou het kunnen dat hier een foutje in geslopen is? De poezen-reeks van de aangegeven auteurs kreeg toch al een vertaling als Kathy's Kat? Toevallig geen kans dat het eigenlijk om "Chats!" van Brrémaud en Antista gaat? Of "Chats Chats Chats" misschien?

Binnenkort verschijnt album 21 van de heruitgave-reeks. Opvallend is dat het slechts één album is, waar ze normaal steeds met 2 tegelijkertijd kwamen. Is dit dan het laatste van Dupuis? Als je dan album 22 bij Dargaud koopt, heb je dan alles zonder dat iets ontbreekt? Niemand die antwoorden heeft op de vragen in de quote?

Er werd verrassend weinig geschaakt in De 7 Schaken van Sus & Wis.

Zo is dat. (laatste zin) Over deze jongedame ga ik geen uitspraken doen, ze is me onbekend en 'k heb het niet gevolgd. Wel kom ik hen tegen, de covid-patienten die in hetzelfde schuitje zitten. Van mild tot zeer ernstig. Ze zijn met veel. Heel veel. Ze duiken ook massaal op in tal van groepen over lyme, CVS / ME, enz. Je hoeft ook helemaal niet zwaar ziek geweest te zijn om hiermee opgezadeld te zitten. Ook wie in eerste instantie slechts een lopende neus en te verwaarlozen keelpijn had, kan prijs hebben. Het kan zowel meteen groot alarm zijn, als redelijk onschuldig beginnen en dan evolueren tot dit. Iets wat ik in 2020 al vreesde, want na zoveel jaar ervaring herken je de tekenen wel. Het kan ook iedereen overkomen, van de meest gezonde exemplaren die deze aardkloot bevolken tot de minder gelukkigen. Wie al (bv) chronisch ziek is, kan hier hoe dan ook serieuze kloppen van krijgen waar ze niet meer van terugkomen. En eveneens zoals verwacht worden velen niet gehoord, niet geholpen, hebben ze problemen met de (h)erkenning (wat onfortuinlijke gevolgen heeft op tal van vlakken) en worden ze uiteindelijk doorverwezen naar een psycholoog door dokters die niet in long-covid geloven, waardoor ze onterecht in een hokje terecht komen waar ze helemaal niet thuis horen. De verhalen die je leest zijn schrijnend, al komt dat eveneens niet als een verrassing. Op den duur ken je de patronen. Covid is verre van weg. Alles behalve. Dat merk je ook in schoolverband en dergelijke. Er zijn voortdurend besmettingen. Alleen geen maatregelen daarrond. Dat kan nu. Zolang de vaccins hun werk maar doen, is het merendeel gerust. Wat een luxe dat we die vandaag de dag hebben. Al zijn ze geen garantie. En voor de risicogroepen blijft het evenveel oppassen, net als voorheen. Soms kan ik me wel ergeren aan mensen die in vergelijking een redelijk mild verloop doorgemaakt hebben, iets als een stevige griep die na genezing nog enkele weken of een paar maand in je lijf blijft hangen, maar dan blijven herhalen hoe zwaar het wel was. Zoals een wijze Griek ooit zei: Astamaris. Die hebben kennelijk geen idee. Maar goed, als je nooit erger meegemaakt hebt, weet je ook niet beter en hebben ze nooit iets 'zwaarders' ervaren. Dus misschien ben ik wel wat hard voor hen. De aanstellers. *kuch* Kidding.

Menselijk vooral. Er zijn tekenaars wiens werk ik extra ga waarderen als dat ook nog eens bijzonder aangename mensen blijken te zijn. Omgekeerd ook, er zijn exemplaren wiens werk ik wat anders bekijk omdat ze mij als persoon tegenvallen om één of andere reden. Omdat je dan dingen gaat zien die je voorheen niet zag bijvoorbeeld. Onvermijdelijk, I guess. Soms is het beter niet te weten wat voor iemand achter de naam zit. Verder heb ik het in de wereld van de strips nog niet meegemaakt, denk ik. Wel in de filmwereld. Bij The Cosby Show vind ik het moeilijk naar Bill Cosby, nochtans een uitstekend komisch talent, te kijken zonder voortdurend te denken aan wat ie uitgestoken heeft. Bij Michael Jackson zijn muziek heb ik dat niet. Ook niet tijdens het kijken naar The Pianist van Roman Polanski, wat ook een 'deugniet' was. Kevin Spacey blijft één van mijn favoriete acteurs. Ik kan nog steeds zonder wrang gevoel hartelijk lachen om enkele klassiekers van Bart De Pauw, terwijl dat net erg dicht bij zijn foute gedrag blijkt te liggen. Soms heeft dat een blijvend effect, soms niet. Zulke dingen zijn niet rationeel, het is een persoonlijk gevoel dat overheerst. En dat verschilt van geval tot geval.

'k Denk dat we Het Verhaal van Vlaanderen hier ook wel onder mogen scharen. Dat stijltje van Frodo kan ik wel smaken. 't Is dat ze momenteel wat buiten het budget vallen, dus ik plaats ze wel op één of andere wenslijst.

Het spijt me dat te lezen. Heel begrijpelijk. Is er de optie om toch enkele schatten te houden uit liefde voor de strip? Of is dat te pijnlijk of confronterend? Als deze vragen te persoonlijk zijn, mijn excuses, hoef je daar zeker niet op te antwoorden. Alle begrip daarvoor. Over de waslijst aan alles overheersende lichamelijke ongemakken en constant aanwezige ziektegevoel kan ik mij bij momenten nog heen zetten, maar opgelopen hersenschade en onbehandelbare sluimerende ontsteking (oa) in en rond de hersenen, maken dat de dagen waarop ik een strip kan lezen in een volledig jaar op één hand geteld kunnen worden. En dan is 't vaak niet meer dan één simpele Sus & Wis. Aandachtig lezen in combinatie met een heleboel plaatsjes visueel verwerken is erg moeilijk geworden, heel uitputtend voor de bovenkamer ook. Toch krijg ik het voorlopig niet over mijn hart er nog maar aan te denken om de strips weg te doen. Wel al duurdere exemplaren van de hand gedaan om medische kosten te dekken bijvoorbeeld, dat wel. Maar ze gewoon vastnemen en eens vluchtig doorbladeren, kijkend naar de tekeningen bijvoorbeeld, daar heb ik nog een beetje voldoening van. Na een kleine 10 jaar zou ik beter moeten weten, maar ergens blijf ik gewoon de hoop koesteren dat het op een dag toch lukt. Dat idee heb ik ergens nodig. En dat is ook waarom ik graag nog titels op wenslijstjes zet, ook al belanden ze op een (eeuwig) ongelezen stapel. Misschien een beetje onzinnig, maar er schiet niet veel anders meer over. Tenzij het om financiële redenen toch nodig moest zijn, zie ik mezelf niet de energie opbrengen om me met een verkoop bezig te houden. 'k Laat het aan de erfgenamen over. Gelukkig zal een heel groot deel daar ook welkom zijn, denk ik. Petekind, zus, misschien enkele klassiekere titels voor de ouders, ... 'k Zie dat wel goed komen.

Edit: Nevermind

Gaat dit niet over bierbrouwers? (ik ken het niet)

Oh, hoe kon ik 'm vergeten? Bij het zien van de kleuren van de W817 robot moest ik denken aan misschien wel mijn meest favoriete exemplaar uit de stripgeschiedenis ... Schroefje!