Blutch

Toen ik strips begon te kopen, in de jaren '80, kostte een Blauwbloezen 120 frank, amper 3 euro dus. Toch moest ik serieus sparen voor mijn collectie, want ik had aanvankelijk maar 200 frank zakgeld per week. Nog vroeger kon je in de buurtwinkel Kuifjes kopen voor 80 frank. Geen idee hoeveel een Sus en Wis of een Jommeke kostte rond 1980. We hadden er thuis nochtans genoeg.

Franquin > Peyo, die was makkelijk voor mij. Jacobs vs. Hergé is moeilijker. Maar Jacobs had bij mijn weten geen heel leger assistenten nodig om zijn strips naar een hoger niveau te tillen. Vandersteen vs. Geerts is ook niet makkelijk. Geerts was verzorgd en consistent, maar spreekt minder tot mijn verbeelding dan de beste Vandersteen (die weliswaar ook veel brol heeft gemaakt en niet vies was van een beetje plagiaat).

We zullen maar niet vragen hoe je dáár bent beland.

"Het einde van de lange rit", Blueberry. Ik zat wel niet op het puntje van mijn stoel, want ik lag in bed toen ik het voor het eerst las. En nu vraag ik mij af of het normaal is dat ik mij van veel stripalbums na 30, 40 jaar nog herinner waar ik mij precies bevond bij de eerste lezing. En waar ze gekocht zijn en in welke omstandigheden. Hebben jullie dat ook?

Ik ben er ooit in geslaagd om te vallen met een hometrainer. Dus om kort te zijn: sindsdien niet meer.

Gewoon de eerste drie. Jammer dat Jacques Martin die reeks niet zelf is blijven tekenen.

Toch wel. Rekeningen, bankkaarten, leningen, beleggingsfondsen... zijn producten die je koopt. Ik heb B gestemd. Niet uit sympathie voor banken, maar voor de originaliteit van de inzending en de knappe tekening.

Nog een stripbiografie van Jacobs? Hopelijk is die beter dan het Jacobs-teken. Daarvan herinner ik mij alleen dat het mij enorm tegenviel.

Uiteraard mag dat. Ik sluit zelfs niet uit dat ik alsnog overstag ga, uit een soort academische interesse.

Qua frituur ben ik meer een frikadellen- en boulettenman. Stoofvlees eet ik liever in een goede bistro, bij voorkeur met kroketten.

Van mijn oude albums uit de jaren 70 en 80 zijn de Dargauds ook degene die het slechtst de tand des tijds doorstaan. Ze vallen ook gewoon uit elkaar. Castermans doen het inderdaad beter. Ik heb ook wel iets met de albums van Novedi, hoewel die erg dun konden zijn.

Net gelezen. Leuk verhaal, had wat mij betreft een dubbelalbum mogen zijn. Naar het einde toe gaat het - naar B&M-normen - plots erg snel. De rol van Blake's secretaresse Marge is ook erg amusant.

Ik speel geregeld bord- of kaartspellen met mijn 2 tienerdochters (mijn vrouw heeft er helaas een hekel aan). O.a. Catan (ook de Kosmonauten-variant), Dominion, Carcassonne, Orléans... Een recentere ontdekking is "It's a wonderful life", een spel in SF-setting met een heel eigen, originele logica (die ik nog steeds niet heb doorgrond). Mijn absolute favoriet is Machiavelli: prachtig vormgegeven en eigenlijk geen zwakke plekken in de spelregels. In tegenstelling tot "Architecten van het westelijk koninkrijk". Zeer leuk en mooi spel, maar toch met enkele dingen in het reglement die niet goed functioneren.

Eén van mijn favoriete woorden uit Zuid-West-Vlaanderen is "plakwaaier" (vlieger). Wordt dat eigenlijk elders ook gebruikt? Maar het leukst zijn de heel erg lokale woorden en uitdrukkingen. Mijn vader zegt soms "Hij is naar pieremeliets" (= hij is dood), wat verwijst naar iemand die in de jaren 30/40 naast het kerkhof woonde.

In mijn jeugd was ik dol op chocoladerepen: Snickers, Mars, Lion, Raider (jawel, zó oud ben ik)... you name it. Tegenwoordig moet ik toch wat op mijn gewicht letten en ga ik vaker voor het subtielere werk. Met enig gevoel voor overdrijving zou ik de Prestige van Neuhaus de beste praline aller tijden willen noemen.

Mijn broers en ik hadden vooral Majorettes denk ik. Die verkochten ze bij de kruidenier op de hoek. Ik herinner me niet veel modellen, maar we hadden in elk geval een rode kever zoals hieronder. Ik weet ook nog dat ik eens mijn oog had laten vallen op een soort sneeuwscootertje, maar ik mocht het niet hebben van mijn moeder. Ik heb dan in een zeldzame vlaag van rebellie wat geld uit de kast genomen en ben in mijn eentje naar de winkel gestapt. Maar mijn ma had het door en belde meteen naar de winkeljuffrouw. Zeer gênant was dat, want eigenlijk was ik een zeer braaf en stil ventje.

Ik ben Kuifje-fan, maar de Alfa-kunst heb ik nooit gelezen. Ik blijf er moeite mee hebben dat men iets uitgeeft dat niet af is. Ik kan me ook niet voorstellen dat een nauwgezet artiest als Hergé dat zou geapprecieerd hebben.

Afgelopen zomer nog eens herlezen. Leuk getekend. De scenario's, doorspekt met veel geweld en seks, vliegen een beetje alle kanten uit. En het zusje van Gipsy is een interessanter personage dan de held zelf.

XIII toch maar. Het is de enige van de drie waarvan ik de albums uiteindelijk toch weer ben beginnen kopen, nadat ik dat jarenlang niet meer had gedaan. Maar die oudere Thorgals zijn natuurlijk wel klassiek. Largo Winch heeft voor mij de tand des tijds minder goed doorstaan. Ik heb recent de eerste 4 delen nog eens herlezen, en ik ben daar toch veel minder van onder de indruk dan toen ik ze voor het eerst las. En met dat anorectisch vrouwvolk van Francq ben ik ook wel klaar. Nee, dan liever Betty Barnowsky.

Dat dametje is zo uitzonderlijk dat er zelfs een beeldje van gemaakt is. Maar dat stond hier al ergens, zeker?

Mijn voorkeur gaat naar De Aasgieren, maar misschien is dat omdat dit de reeks is waarmee ik Marini ontdekt heb. De Adelaars vind ik dan weer minder dan De Schorpioen. Liever stijlvolle schermduels dan al die barbaarse slachtpartijen...

Goede herinneringen aan Sammy. Ik geloof dat ik mijn eerste Sammy's als prille tiener heb gekocht op vakantie in de Ardennen. Er kleeft voor mij nog altijd een vakantiegevoel aan die reeks. Ben wel gestopt met de serie te volgen toen Jean-Pol overnam. Niks tegen Jean-Pol, maar op een gegeven moment is het mooi geweest.

Een aantal favorieten staat beneden in mijn bibliotheekje, de meerderheid boven in saaie maar handige inbouwkasten. Nogal wat reeksen (of delen ervan) heb ik jaren geleden al afgevoerd, dus de collectie had groter kunnen zijn. Maar de meeste van die verdwenen strips mis ik niet.

Sportwinkel Distrisport uit Ronnie Hansen (De man in tribune F)... (Sorry, krijg het niet in de goede richting)

Dargaud: Blueberry Dupuis: De Blauwbloezen Casterman: Kuifje Lombard: Bruce J. Hawker Standaard: Robert en Bertrand Glénat: Samber Novedi: Ronnie Hansen