hemweg

idem Arboris bracht 1 t/m 4 redelijk vlotjes op de markt, nu wacht ik al jaren op deel 5. Arboris heeft waarschijnlijk geen interesse in hoe het voor de stripliefhebber is.

Niet helemaal. In de oudere versie loopt de tafel links door (wordt afgesneden), wat de suggestie geeft dat er mogelijk nog meer kompanen zijn. Bij de latere versie is de tafel geheel binnen het beeldvlak. Hier ishet duidelijk dat Müller alleen met zijn chauffeur is.

Ik bedoel hiermee dat lijkt of het lekken van de voorkant en het verkopen van enkele exemplaren door de uitgever gebruikt wordt als marketing. De aankomst van Sinterklaas kent ieder jaar ook veel perikelen.

Het is wel een beetje dubbel. Zelf lekken ze verschillende teasergags, maar voor de voorkant geldt dan weer een geheimhouding. Je zou bijna denken dat dit ook bij de marketing hoort.

Guust was een ontzettende goede strip, maar als ik nu een Guust lees komt het heel gedateerd over. Ik heb de meest Guust-albums weggedaan en alleen de oblong boekjes bewaard. Van mij mag de nieuwe tekenaar het album op de markt brengen, ik zal hem zeker niet kopen. Net als de nieuwe Asterix, Blueberry, Roodbaard.... Liever gebruikt hij zijn talent om iets nieuws te maken. Als we over 20 jaar geen Guust meer lezen, is dat geen ramp. Wie leest nu nog Reve, Mullisch, Claus, Wolkers, Hermans of Camiggelt? Wie kijkt er nog naar Swiebertje, The Thunderbirds, Laurel and Hardy of The Flinstones? Er komt weer iets nieuws dat ook de moeite waard is.

H Het zegt mij als fan van Kuifje eerlijk gezegd ook niets. Ik denk eerder dat een bezoek aan het Hergé-museum veel interessanter is.

Hergé/De Moor/Greg knipoog naar Da Vinci/Duchamp.

Ik kwam deze twee tegen. Bovenste helft is uit 2022, de onderste helft is van Frédéric Jannin. De bovenste heeft lichtgevende luiken/deuren en het groen tegen de gevel ziet er ook niet bepaald gezond uit. Mijn voorkeur zou de onderste hebben. Betekent dit dat de reguliere Franquin albums nu met de Jannin uitgegeven zijn, net zoals gedaan is met de Guust albums?

De weekbladversie is ouder dan de albumversie en daarmee oorspronkelijker. Kleuren konden in opeenvolgende tijdschriftnummers verschillen. Kleur is hier niet zozeer naar de waarneming, maar eerder een idee van de werkelijkheid. Kijk naar het groen in beide afbeeldingen. Heeft gras die kleur? Of de weg nu grijs of bruin is, maakt niet veel uit. Vorm (smalle kronkelige weg) en structuur (keien) zijn belangrijker. Bruin is overigens ook een (warm) grijs. Er zijn namelijk twee manieren om grijs te krijgen: Zwart met wit mengen of drie (of meer) kleuren met elkaar mengen.

Je kunt het ook zien als een verwijzing naar de Romeinse tijd. Het ontbreken van kennis van (de cirkel in) centraal perspectief is authentiek aan de manier van de mosaic- en frescokunst van de Romeinen.

drie keer Joost Swarte

Ik verkoop ook regelmatig. Waarom zou je strips, die je niet nog een keer gaat lezen, bewaren?

De Franstalige versie is niet erg verschillend. Ik denk eerder dat de tekeningen en het scenario te los van elkaar ontwikkeld zijn en daardoor er een probleem ontstond bij het samenvoegen.

Ja inderdaad, mijn ogen worden minder. Echter Kuifje was een tijdschrift voor de jeugd van 7 tot 77 jaar.

Gisteren was ik tijdens de Vogezen-etappe (Markenstein) in de tour weer eens begonnen in Lefranc - Het sein staat op rood. Het viel me nu pas op hoe klein de letters in dit album zijn. Ik ben geen voorstander van grote formaten, maar dit boek verdient een veel groter formaat of een andere lay-out met halve pagina's.

De kleuren zijn afwijkend en de decors zijn eenvoudiger. Deze eenvoud doet mij denken aan Molensloot uit Het geheim van de Eenhoorn en De 7 kristallen Bollen. Verder zijn de weekbladpagina's gerestaureerd. Ben benieuwd welk effect dit heeft. Het boek heeft 80 pagina's, dus waarschijnlijk met een dossier. Past mooi in het rijtje Kuifje-uitgaven van de laatste jaren. Maan, Krab en Sigaren.

Wordt nog niet alom aangekondigd, maar met deze voorkant zou in de maand oktober De Juwelen van Bianca Castafiore, Ed. Kuifje weekblad verschijnen. ook in het Nederlands.

Inmiddels dossier 21. Zou Martin Lodewijk deze nog willen maken?

Eerlijk gezegd zeggen die stripmuren mij helemaal niets. Een stripmuur is een geïsoleerd plaatje, terwijl een strip zich kenmerkt door een opeenvolging van tekeningen (verhaal). Bovendien heeft een stripmuur weinig relatie met, of verpest het het zicht op, de bestaande architectuur.

Blake en mortimer in Double M - Faux témoin, Felix Meynet

Stanislas

SSZ: De special wordt een lijvig magazine van 240 pagina's (in het Frans gaat het om 400 pagina's die in softcover en hardcover verschijnt). De verkoopprijs is vastgelegd op 35 euro. Dus in het nederlands 240 pagina's.

Nogmaals Floc'h

Het sneeuwde op Molensloot, (fragmenten) door Covard en Gine.