Als je van ieder decennia een paar Suske en Wiskes uitkiest en die dan allemaal naast elkaar legt gaan de stijlverschillen ook behoorlijk groot zijn hoor.
Robbedoes en Kwabbernoot (iedereen vergeet altijd dat tweede deel van de titelreeks) hoeft zichzelf helemaal niet continu te vernieuwen. Meestal was die evolutie redelijk geleidelijk. Enkel bij Morvan & Munuera was dat nogal drastisch. En nu opnieuw bij Schwartz. De andere werkten allemaal in een vergelijkbare stijl, die telkens een logische evolutie was van wat ervoor kwam. Maar ze hoefden niet krampachtig de stijl van de voorganger na te bootsen waardoor ze vrijer waren en de reeks visueel bijna automatisch relevant bleef. Gelukkig maar, anders zaten we nu met een reeks die eruit zou zien zoals Rob-Vel ze indertijd tekende.
Bij Waalse strips zag je dat wel vaker, dat opvolgers zich niet krampachtig aan de stijl van de voorganger moesten houden.