TDPB

Ik mis wat geluid in die Asterix. Maar het is wel een mooie prent.

Zonnedorp staat vol kastelen. En dan heb je nog de rest van de wereld.

De tekenaar begint gewoon opnieuw. Dit dient enkel als voorbeeld.

Dat Bruno Gazzotti assistent was van Janry zal daar ook wel iets mee te maken hebben. Idem voor derde tekenaar Dan Verlinden en inkleurder Stéphane De Becker. (ik lees net dat Gazzotti 20 was toen hij Soda overnam. da's wel extreem jong).

Ha, die rare s-vormige golf. Dat kwam daarvoor. Toch wel een beperking voor de covertekenaars.

Ik heb al een paar keer AI illustraties in mijn krant zien staan.

Begin jaren 90 zag de Robbedoes er behoorlijk lelijk uit. Er werden toen wel meer dubieuze keuzes gemaakt. Dat was, dacht ik, ook de periode dat het verminderde van 56 naar 32 pagina's.

Het is de ultime Nero wafelbak, niet? 50ste verjaardag van een iconische stripreeks. Met gasten uit drie andere reeksen. Meer feestmaal zit er niet in het toernooi.

Wellicht niet, neen. Het is een combinatie van mensen die de oorspronkelijke romans kennen en naar de sfeer daarvan verlangen en zij die beseffen dat het personage Bond misschien niet eeuwig aangepast kan worden aan de huidige tijden.

Ik vind de nieuwe Rik Ringers een goed voorbeeld van hoe het kan: inhoudelijk speelt alles zich in de hoogdagen van de oorspronkelijke reeks af, maar vormelijk ziet het er toch allemaal hedendaagser uit.

Dat is een hardnekkig gerucht dat al een paar keer ontkracht is door de producer van de films. Maar er zijn wel steeds meer stemmen die vragen om een Vintage Bond: films die zich afspelen in de jaren '50 of '60, zoals in de boeken. Bij de nieuwe Bond-romans heb je overigens zowel verhalen die zich in het heden afspelen als verhalen die zich net als de Fleming-romans in het verleden afspelen. Het is dus zeker niet enkel een strip-dingetje. Doet me ook ietwat hieraan denken:

Zeker niet vergeten. Luchtig was mss niet het goede woord. Beetje meer zweverig bedoelde ik. Die albums die jaar daar opnoemt kwamen overigens aan het eind van zijn run. Dat hoort er misschien bij als je R&K overneemt: eerst wat vrolijke, leuke avontuurtjes maken en daarna (met het ouder worden) iets zwaardere thema's behandelen.

En Blake & Mortimer, en Lefrancq. Catering voor de oudere, nostalgische lezer die is blijven hangen in zijn smaak van de jeugdjaren.

Het wordt tijd dat het aanbod aan Uderzo's uitgedund wordt.

Die gebruikte Franquin ook minder dan je denkt hoor. Fournier gebruikte dat in zijn meeste albums niet. Cauvin in geen enkel album. En toch voelen al die albums aan als dezelfde reeks. Het blijft allemaal een combinatie van avontuur, humor en (meestal) exotische settings. En belangrijk: de karakters blijven overal dezelfde. Het kan best dat de toon bij T&J in de loop der jaren wat is veranderd. Maar dat was een geleidelijk proces, en dus geen bewuste drastische verandering. En de ene keer dat ze dat wel hebben geprobeerd, hebben ze daar heel veel kritiek op gekregen. En ja, Franquin kon ook behoorlijk donker uit de hoek komen in zijn latere albums. Ik weet nog dat ik als kind de Zwendel-albums geen vrolijke albums vond. Iemand die bij de hele wereld de eigen wil kan uitschakelen: dat is pure horror. Franquin, dat was ook een en al maatschappij kritiek (en dan vooral kritiek op legers, oorlogen en dictators) vermomd als humor. Gelukkig kwam daarna Fournier die het allemaal terug wat luchtiger maakte.

Maar het blijven humoristische, exotische avonturenverhalen (en zo groot is het verschil tussen die twee niet).

Maar het karakter van het personage en vooral de toon van de verhalen is helemaal anders. (als ik me niet vergis is Robbedoes in de albums van de hoofdreeks in één kortverhaal piccolo geweest. Dat hij dat nu plots continu is, is dus eigenlijk een behoorlijke afwijking van het personages zoals hij gekend is).

Onbegrijpelijk dat er nog geen Ijzerlijm-reeks is.

Die nevenreeksen waarin Robbedoes of Kwabbernoot niet meedoen, lijken me op dat vlak niet echt een probleem. De Robbedoes door albums die inhoudelijk te ver afstaan van de hoofdreeks ( dingen zoals Stichting Z of Het licht van Borneo of de Bravo albums) zorgen er inderdaad voor dat Robbedoes een vaag personage/reeks wordt dat enkel nog herkenbaar is aan de naam en de rode kleur.

Goeie Guust!

Ik snap die quote niet goed. Zijn niet alle Robbedoes door- albums 'what if' verhalen? En iets als de Sovjets is dan juist de minst what if-erige van het stel, want dat is gewoon een behoorlijk traditioneel album zoals het in de hoofdreeks zou verschenen kunnen zijn.

Waarom dat ander album van Tarrin dan niet? Of de albums van Schwartz? Iemand heeft gewoon niet teveel nagedacht bij het maken van die lijst.

De beiden wellicht. In het Engels is de titel ook gewoon His Name Was Ptirou The best part of Christmas is getting to hear one of Uncle Paul's stories. This year, Uncle Paul treats the kids—and us—to the story of the real-life boy who inspired the beloved Spirou. It's 1929. Ptirou is a circus acrobat who, while the world's economy is crashing, sees his own world fall apart. Orphaned, and possessing only his skill, a bottle of perfume, and an inherited dream, Ptirou sets out for New York and new adventures. With saboteurs on one side, the lovely Juliette on the other, and his own knack for mischief, Ptirou finds adventure aboard an ocean liner before it's even left port. Feit is dat het personage NIET Robbedoes is. Beetje alsof je een Kuifje-album zou maken rond een Kuifje look-a-like (de jonge acteur die één dag lang Kuifje speelde bij zijn intrede in Brussel bvb)

En technisch gezien geldt dat ook voor de hoofdreeks. (raar om te bedenken dat Bravo ondertussen al 5 albums op zijn naam heeft staan, meer dan sommige auteurs van de hoofdreeks)

Ja. Het verhaal is op zich niet zo absurd. Enkel het moment waarop Kwabbernoot een verzamelaar van strips wil benaderen omdat die een boekje zou hebben met voorbereidende notities en schetsen van de auteurs van Robbedoes en Kwabbernoot, hun reeks, zodat hij meer te weten zou kunnen komen over zijn afkomst, maakt het absurd. Dat Robbedoes een aantal pagina's verder letterlijk zegt 'jammer genoeg is dit geen stripverhaal' maakt het gewoon verwarrend.