TDPB

Het origineel, van Roger Taylor's hobbygroepje:

Ik krijg hoofdpijn van A omdat alle verticalen minstens een graad naar rechts gekanteld staan.

oei, da's een moeilijke: twee bestaande steden in stripvorm. de overgetekende fotodocumentaire van Dodier of het geromantiseerde beeld van Frank. Heb beide strips graag gelezen. Ik herinner me niet dat die boekenwinkel verder veel belang heeft in het verhaal. Burhans winkel had dat wel dacht ik. Tenzij ik het verwar met een van de vele andere verhalen waarin het opduikt. Burhan en familie moet overigens een van de eerste keren zijn dat noord-afrikaanse personages in een franco-belgische strip opduiken in een redelijk belangrijke rol. Laat ik maar voor A kiezen, er zijn hier al genoeg boekenwinkels gepasseerd.

Tuttut, dat zijn openluchtwinkeltjes. (en anyway, het reglement staat markten toe)

Maar die Jidéhem/Franquin (laten we die eerste niet vergeten) is zo saai. Vijf keer na elkaar hetzelfde camerastandpunt. En dan nog het eenvoudigste standpunt dat er is. Met een doorsnee toonbank, een paar blikken op de achtergrond en een paar rollen op de voorgrond. En de gevel wordt ook heel lui gesuggereerd.

Volgens mij is dat telkens dezelfde winkel. 't is toch in ieder geval dezelfde eigenaar.

Die mens spendeert in ieder geval een groot deel van zijn leven undercover. Telkens weer weken, maanden als iemand anders leven, ook al misluk je iedere keer in je opzet, je moet dat maar doen. Chapeau voor zijn doorzettingsvermogen. (alhoewel het onbegrijpelijk is dat hij zijn snor niet afscheert. Dat zou veel handiger zijn voor zijn vermommingen).

Mij ook.

Die prent met de truck wordt in iedere nieuwe versie saaier.

Alleen komt dat markt-gevoel niet echt over in die tekening. Terwijl dat bloemenkraampje een en al bloemenkraampje uitstraalt.

Die twee zijn nochtans zo inwisselbaar met andere typische boeven dat ze zelf niet eens weten hoe ze heten en af en toe hun collega met hun eigen naam aanspreken. Af en toe worden ze gespeeld door andere acteurs:

Dat geldt voor 90% van de mensheid. https://www.bbc.co.uk/teach/bring-the-noise/music-from-our-teens/zvfphbk

Dat hoeft toch niet? Eerlijk is eerlijk: als je de andere inzending beter vindt, dan stem je gewoon daarvoor.

Dat hij meedeed was geen verrassing, maar wel hoe en waar hij opdook (ook al was dat gewoon een variatie op eerdere verhalen).

Nostalgie was vroeger een ziekte

De smurfen waren in het begin duidelijk nomaden. Die huizen bovenaan zijn uitgeholde paddenstoelen, dus na een paar maanden zijn die kapot en moet er naar een nieuwe woonst uitgekeken worden. Die onderste huizen lijken me meer nagebouwde paddenstoelen. Ergens in de loop der jaren moet er een architectsmurf opgestaan zijn, die helaas nooit zijn eigen album heeft gekregen.

Chinees is een staccato taal, he. Dat rapt wellicht gemakkelijker dan pakweg italiaans. De La Soul was (of is ) inderdaad goed. Lekker positief altijd.

De chinese superster Hua Chenyu rapt af en toe ook eens, maar zijn teksten zijn echt niet te vergelijken met wat een doorsnee amerikaanse rapper uitkraamt (lees zelf maar eens, alhoewel het soms heel vlug gaat):

Geef mij maar Plan B, de rapper die zanger werd en meteen ook een hele themaplaat met bijhorende film maakte:

Het interieur van Hermanns winkel vind ik nochtans behoorlijk geslaagd. Terwijl dat van Franquin weinig te bieden heeft. Ik heb overigens een vaag vermoeden dat Hermann weinig (letterlijk) overtekent. Hij lijkt me iemand die fotomateriaal enkel gebruikt als referentie.

Er is altijd een laatste album. Tot er een nieuw laatste album komt.

Opnieuw een gevalletje van bigger on the inside.

"de avonturen van robbedoes en kwabbernoot"

In dat geval zou ik gaan voor een Suske en Wiske voor Marc Hardy.

Omdat je denkt dat je een deftig verhaal te vertellen hebt, of gewoon omdat je dat leuke reeksen vindt?