cinco

Voorlopig wel nog, hè. Dat ze maar al op zoek gaan naar een dubbelgangster voor prinses Elisabeth voor als het van pas komt.

Leg dat ten laste van Mark Twain met zijn Prince and the Pauper. Ik ben waarschijnlijk als 7-jarige voor het eerst met die verhaalformule geconfronteerd in Prins Filiberke.

Net zoals Little Nemo en Gasoline Alley is ook Polly and Her Pals zo een visuele trip van begin 20ste eeuw.

Waarom tevreden zijn met één Jef Patat als je er evengoed gans de wereld mee kunt bevolken?

Van zodra dat op een normale manier kan, graag.

Hoever zit je?

En los daarvan? Ik bedoel dan de toestand voor maart 2020.

Maar los van die historische personages zijn er ook behoorlijk wat fictieve personages die veel realistischer getekend worden. Eigenlijk wordt praktisch elk ander personage een tikkeltje realistischer getekend dan Blutch en Chesterfield. Zij hebben de meest karikaturale hoofden, wat goed is, want dan vallen ze direct op in de massascenes.

Toevallig ook het album waarin de ouders van Asterix en Obelix willen dat ze van straat geraken.

Ja, ik weet dat je die bedoelt. Maar toen ik die Tot Ziens Daarboven zag, dacht ik dus meteen aan de cover van Over De Grenzen van de TIjd.

Die muts lijkt me moeilijk om in de vingers te krijgen. die heeft een zeer specifieke deuk. En ondertussen hebben ze een rijk gamma aan personages die er ondanks hun identieke lichaam toch onderscheidend uitzien door klederdracht (vb. Boeresmurf, Knutselsmurf, Houthakkersmurf) of mimiek. (vb. Moppersmurf, Luilaksmurf, Smurffatje) En dan af en toe nog eens een tijdelijke transformatie, dat brengt ook wat afwisseling.

Ze heeft een staart. Zie deze tekening. En in album Het Smurfenparadijs draagt ze eveneens een badpak en ja, ook daar is haar staart zichtbaar.

In die openluchtsaunacomplexen zouden ze toch beter hun manieren houden ipv zomaar aan elkaars staarten te zitten. En ja, hier een voorbeeld waar 3 smurfen er identiek uitzien en het dus niet altijd duidelijk is wie wie is.

Toch wel durven om een reeks te beginnen waarin al je personages hetzelfde uitzien en dan ook nog eens de helft van hun woorden door het woord smurf vervangen. Is ook vooral de tekenfilm die heeft geïntroduceerd dat de belangrijkste smurfen uiterlijk verschillende kenmerken hadden. Dat heeft de stripreeks achteraf deels overgenomen.

Dus dat zwarte smurf-virus was eigenlijk een seksueel overdraagbare aandoening.

meer blauwe piemels dan in de gemiddelde smurfensauna

Tja, in elk tijdsvak zitten blijkbaar S&W lookalikes. Laat die teletijdmachine maar achterwege. We hebben al bruikbare figuren in de periode waarin we ze willen.

Dat rijmend ongedierte gaan we even naar strips en poëzie sturen.

Kijk wat hier nog binnengewaaid komt van de dubbelgangers-draad.

De oplichter-dubbelganger, de evil clone (zoals Bizarro) is eigenlijk een subcategorie. En een trope waar gretig van gebruik gemaakt wordt als de inspiratie het wat laat afweten.

Lambil tekende zijn nevenpersonages vaak realistischer dan zijn hoofdfiguren. Met Blutch en Chesterfield (en Bryan en Tripps) moest hij natuurlijk vertrekken vanuit het oorspronkelijke design dat Salverius hen had meegegeven.

Zo een beetje zoals de oma van Natasja dan? Een snelle manier om een verhaal in een ander tijdsvak te laten afspelen met personages die er net zoals de hoofdfiguren uitzien.

Die rechtse kerel zou ik niet betrouwen. Ik heb nog minstens zo een figuur gezien met dezelfde smoel.

Stripadaptaties maken van tv-series is ook zo een ingreep om snel een nieuwe reeks op poten te zetten voor al een bestaande fanbase die nog niet noodzakelijk strip-minded is. Of dat doelpubliek dan effectief inhaakt, dat is wisselvallig. Al zou ik het talent achter zulke reeksen liever hun eigen ding zien doen. Maar ja, economische overwegingen...

In de Superfamilie heeft elk lid tegenwoordig zijn eigen Bizarro-kloon. De Morrison/Quietly samenwerking in All Star Superman bracht een geïnspireerde verhaallijn rond het thema voort.