Strips En Emoties

[Roht]

Los van het feit dat discussies over smaak of tekenstijl hier soms heftige emoties losweken, zullen de strips zelf wel eens voor een lach en een traan zorgen.

 

Een kort verhaal in de reeks van Maarten Milan, over een hond die trouw blijft waken op het graf van z’n baasje en uiteindelijk gedood wordt als hij een kind wil groeten waarin hij zijn oude baasje meent te herkennen, deed bij mij als prille tiener meermaals een traan van m’n wangen rollen. Idem bij Het Dreigende Dinges. En een scene in Paul Moves Out (dacht ik), waarin hij en z’n vriendin een miskraam moeten verwerken, deed mij als kersverse papa ook wel een krop in de keel krijgen. Calvin and Hobbes of De Pinguins zullen bij mij dan weer altijd, zonder moeite, een glimlach op m’n gezicht toveren.

 

 

[Olav]

Zonder emoties blijft er niet veel plakken. Ongeacht film, boek of strip ...

[retep]

Los van het feit dat discussies over smaak of tekenstijl hier soms heftige emoties losweken, zullen de strips zelf wel eens voor een lach en een traan zorgen.

 

Een kort verhaal in de reeks van Maarten Milan, over een hond die trouw blijft waken op het graf van z’n baasje en uiteindelijk gedood wordt als hij een kind wil groeten waarin hij zijn oude baasje meent te herkennen, deed bij mij als prille tiener meermaals een traan van m’n wangen rollen. Idem bij Het Dreigende Dinges. En een scene in Paul Moves Out (dacht ik), waarin hij en z’n vriendin een miskraam moeten verwerken, deed mij als kersverse papa ook wel een krop in de keel krijgen. Calvin and Hobbes of De Pinguins zullen bij mij dan weer altijd, zonder moeite, een glimlach op m’n gezicht toveren.

 

Maarten Milaan was wel een goeie strip met een mooie emo lading. Lees: mijn vriend Jan er maar op na. Ook de andere Milaans hadden altijd een boodschap die op een niet belerende wijze werd gebracht, een heel leuke strip dus.

[Timhardt]

ik ben wel een sucker voor emo strips, ik heb het hier overlaatst nog maar gezegd.

 

lone wolf & cub, rabagliati, een deken van sneeuw, i never liked you, lemire en heel recent 5 cm per second.

het moet natuurlijk geen platte vijftv emo worden, maar als het onderbouwd is, val ik er haast steeds voor.

[nobody]

Ik heb dat met veel reeksen, vooral sinds ik comics ben beginnen lezen (ieder zijn smaak, newaar). Anders was ik al lang gestopt met strips lezen.

 

 

Maar eens goed lachen, of plezier beleven aan iets onnozels, dat is ook een emotie, en dat moet dus ook kunnen.

[RWuitgeverij]

Ik heb zelden de tranen in mijn ogen, maar Wals met Bashir heeft dit voor elkaar gekregen. Grinniken of schaterlachen om een verhaal/plaatje gaat me gelukkig makkelijker af Lange tijd gedaan met Atomic Robo

[Roque Ja]

Van Taniguchi heb ik ook al een paar keer een emotioneel pak rammel gekregen. Vivès is daar ook een paar keer in geslaagd (met De Smaak van Chloor en vooral met In Mijn Ogen). En toen ik Paradijs op Aarde van Stijn Gisquière las, ben ik daar een week niet goed van geweest. Kleine, eenvoudige verhaaltjes, maar zo pakkend, op één of andere manier...

 

De laatste keer dat ik compleet van mijn melk was door een album was bij Blue is the Warmest Color. Ook de hierboven genoemde Zidrou, Lemire en Thompson kregen mij stil. Bij wijze van spreken, want ik ben sowieso nogal stil... In dat opzicht is dit (klik) een heel herkenbaar stripje dat ik toevallig tegenkwam via de facebookpagina van Het Besloten Land. Die eerste pagina gooide mij 15 jaar terug in de tijd. Mooi.

 

 

Ik kan nog wel een paar titels opnoemen, maar die hierboven hadden de grootste impact. Al is het nog niet zo extreem als met muziek. Bij Blood on the Tracks hou ik het nooit droog.

[Timhardt]

Van Taniguchi heb ik ook al een paar keer een emotioneel pak rammel gekregen. Vivès is daar ook een paar keer in geslaagd (met De Smaak van Chloor en vooral met In Mijn Ogen). En toen ik Paradijs op Aarde van Stijn Gisquière las, ben ik daar een week niet goed van geweest. Kleine, eenvoudige verhaaltjes, maar zo pakkend, op één of andere manier...

 

De laatste keer dat ik compleet van mijn melk was door een album was bij Blue is the Warmest Color. Ook de hierboven genoemde Zidrou, Lemire en Thompson kregen mij stil. Bij wijze van spreken, want ik ben sowieso nogal stil... In dat opzicht is dit (klik) een heel herkenbaar stripje dat ik toevallig tegenkwam via de facebookpagina van Het Besloten Land. Die eerste pagina gooide mij 15 jaar terug in de tijd. Mooi.

 

 

Ik kan nog wel een paar titels opnoemen, maar die hierboven hadden de grootste impact. Al is het nog niet zo extreem als met muziek. Bij Blood on the Tracks hou ik het nooit droog.

zidrou ook natuurlijk en blue is the warmest colour.

van vives heb ik nog werkelijk niets. met in mijn ogen beginnen dan? ik durf dat nu blind aanschaffen, want we hebben zowat dezelfde smaak, dat is me recent nog opgevallen.

[Waldorf]

Dit hakte er ook flink in:

 

[Wollodrin]

Okko.

 

Okko #4 waar Nuuk (de rat) zichzelf opoffert met een vat tnt tussen de vijanden in.

 

[Roque Ja]

zidrou ook natuurlijk en blue is the warmest colour.

van vives heb ik nog werkelijk niets. met in mijn ogen beginnen dan? ik durf dat nu blind aanschaffen, want we hebben zowat dezelfde smaak, dat is me recent nog opgevallen.

 

Zelf ben ik begonnen met De Smaak van Chloor en dat was een ideale instapper. Ik gaf het ook als tip aan een goede vriend die af en toe eens een strip uit de bib meeneemt. Maar in jouw geval kan je misschien nog beter direct voor In Mijn Ogen gaan. Dat is echt iets... apart.

[Timhardt]

Zelf ben ik begonnen met De Smaak van Chloor en dat was een ideale instapper. Ik gaf het ook als tip aan een goede vriend die af en toe eens een strip uit de bib meeneemt. Maar in jouw geval kan je misschien nog beter direct voor In Mijn Ogen gaan. Dat is echt iets... apart.

 

okay: i'm always ready to be heartbroken

[Timhardt]

Van the walking dead heb ik ook al een paar rake klappen gekregen, op een andere manier, maar ook emoties van ongeloof en afschuw.

 

Verder: dat eerste deel van a bride's story, de manier waarop er konijnenragout gemaakt wordt, toen miste ik ook een paar hartslagen.

We zouden eens een bleir-top-20 of wat dan ook moeten samenstellen.

[Krimson]

Mijn grootste strip emo moment was het einde van sweet tooth , alle 6 na mekaar gelezen en geen enkele andere strip , boek of film heeft me zo gepakt !

Enkel de film About time kwam in de buurt

[Timhardt]

lemire is een kei in het verstrippen van dit soort dingen, zie ook underwater welder en essex county.

ook piero en véro van baudoin en summer blonde van adrian tomine mogen in dit rijtje niet ontbreken.

[Guest Kontiki]

zidrou ook natuurlijk en blue is the warmest colour.

van vives heb ik nog werkelijk niets. met in mijn ogen beginnen dan? ik durf dat nu blind aanschaffen, want we hebben zowat dezelfde smaak, dat is me recent nog opgevallen.

Allez, dat verbaast me nu wel dat je nog niets van Vivès hebt gelezen, zeker gezien jouw emoparcours. De Smaak van Chloor, In Mijn Ogen, zeker ook het te verfilmen Polina, Innige Vriendschap, allemaal aanraders. Jammer eigenlijk dat Last Man in Frankrijk zo'n succes is en we van dergelijke beauties verstoken blijven.

[Timhardt]

Allez, dat verbaast me nu wel dat je nog niets van Vivès hebt gelezen, zeker gezien jouw emoparcours. De Smaak van Chloor, In Mijn Ogen, zeker ook het te verfilmen Polina, Innige Vriendschap, allemaal aanraders. Jammer eigenlijk dat Last Man in Frankrijk zo'n succes is en we van dergelijke beauties verstoken blijven.

 

Ja, ik weet het. Ik ken de titels wel en heb er al met een aantal mee in mijn handen gestaan, maar totnogtoe bleven ze onder de radar.

Ik heb Zidrou (behalve verhalenverteller) ook laat ontdekt.

Da's het nadeel van én strips én comics én manga te lezen denk ik. Je moet kiezen en dan mis je wel iets. Maar ik ga volgende keer een eerste Vivès kopen indien voorradig

[Yncke]

We zouden eens een bleir-top-20 of wat dan ook moeten samenstellen.

Dan mag Zoo 3 zeker niet in dat lijstje ontbreken. Ik krijg die strip daardoor eigenlijk nauwelijks gelezen...

[SPeeDy]

Emo en strips. Dat betekent dus een echt geloofwaardig meeslepend scenario én de juiste tekeningen.

Voor mij ook "Het dreigende dinges" van S&W. "Elfen 2" was ook triestig.

Habibi van Thompson, ja, prachtig.

Hartelijk gelachen vroeger met "Pedro de neusbeer".

Ik hou ook van wat Baru klaarspeelt, ondanks de nogal krasserige tekeningen.

En echt mee dromen in de wereld van Courtney Crumrin.

 

Lijstje is dus eigenlijk vrij beperkt. Is het dat dan wat de échte goede strips maakt?

[dirk (monsieur toupet)]

Het laatste deel van de gewone reeks van Torens van Schemerwoude (Olivier?). 9-10 delen heb je met die personages meegeleefd... dan kreeg ik even de tranen in de ogen. 

Wel heel zeldzaam; bij een film heb ik dat toch gemakkelijker.

De laatste keer zal bij een scenario van Zidrou geweest zijn: die met die tv presentatrice met trauma's uit haar jeugd...

 

En hardop lachen met een strip? ook zeldzaam. Maar Rona van Malo Louarn slaagt daar elke keer wel in.

[nobody]

Locke & Key doorheen de hele reeks, maar vooral in volume 6 !

[Veto]

Dit zijn mijn favoriete tearjerker-strips op een rijtje :

- Waarom Pierre dood moest (Alfred / Ka)

- Een paar dagen samen (Vrije Vlucht)

- Mijn mama is in Amerika en ze heeft Buffalo Bill ontmoet (Emile Bravo)

- De verhalenverteller (Zidrou)

- Drie schimmen (Pedrosa)

- Maus (Spiegelman)

- Een deken van sneeuw (Thompson)



 

[nobody]

Ik heb veel strips waar ik andere emoties bij heb, een joygasm bijvoorbeeld, van mij staat strip en emotie niet gelijk aan een tearjerker.

 

Ik kan ook heel blij worden van bepaalde strips, of constant zitten glimlachen.

[Timhardt]

Ik heb veel strips waar ik andere emoties bij heb, een joygasm bijvoorbeeld, van mij staat strip en emotie niet gelijk aan een tearjerker.

 

Ik kan ook heel blij worden van bepaalde strips, of constant zitten glimlachen.

 

maar dat heeft andere redenen, nietwaar?

[Timhardt]

wat iedereen weer vergeet: say hello to black jack. niemand leest het, 't verkocht voor geen meter, maar ik vind dit een steengoeie reeks.

Als ik een manga top 20 opstel, staat hij er steeds in.

 

Die scene met die tweeling, is maar een van de vele scenes die ik me voor de geest moet halen om een brok in mijn keel te krijgen.

[retep]

Verse nootjes van Wasterlain....

[Guest Samurai7]

De Waanzinnige Geleerde greep me toch wel bij de strot, de scène waarin de stervende pithecanthropus zijn liefde verklaart aan Isabelle Avondrood (vermoedelijk omdat ik daar zelf had willen liggen).