Wat een grimmige reeks. Het was lang geleden dat ik dit las, en veel was ik vergeten. De eerste tien delen vormen een geheel, waarin Aymar van Schemerwoude zijn domein probeert terug te krijgen. De volgende vijf delen zijn slechts in naam vervolgen, de band met de eerste tien delen is dun. Deel 11, Assunta, is het eerste dat direct ingekleurd is, en ik vind het prachtig getekend. Het verhaal doet zeker niet onder voor de hoofdreeks. Daarna verwatert het wat, en ook de tekeningen worden niet beter. Het laatste deel is ondertussen ook al tien jaar oud, dat verbaasde me nog het meest.