Overroepen

[Chimi]

Een simpel vraagje: welke stripauteurs vind jij (puur persoonlijk natuurlijk) overroepen? Voor mij is dat heel simpel: Hergé.

[Kool Thing]

Hij was zeer belangrijk.  Als kind herlas ik de Kuifje-strips vaak, Hergé genoot ook een mytische status bij me.  Ik herinner me zelfs nog de dag dat ik vernam dat hij was overleden.  Nu vind ik die strips zeer verouderd, bijna niet meer leesbaar, Kuifje is nu meer interessant voor merchandising en striphistorici.  Zowel Hergé als Kuifje blijven een iconische status behouden. 

 

Ik heb nooit iets gehad met die Kuifjes. Ik heb ze wel gelezen, maar ik was/ben er niet wild van. Enkel de Picaro's wil ik nu nog eens herlezen. 

 

Maar onlangs was ik in het Hergé-museum in Louvain-La-Neuve en ik was heel zwaar onder de indruk. Opbouw, lijnvoering, gewroet op de platen, documentatie, studio,... 

[Gast Kontiki]

Maar ik had nu eens exact dezelfde naam in gedachten om hier te posten voordat jij er tussenkwam: Chris Ware dus. Hoe vaker ik terugdenk aan het album Jimmy Corrigan, of toch zeker het weke hoofdpersonage, dat ik van hem las, hoe meer ik het haat.

[nobody]

Ik vind Arleston nogal overroepen.

En eigenlijk Van Hamme ook.

[Kool Thing]

Jimmy Corrigan heb ik niet uitgelezen gekregen....

 

Overroepen vind ik Andreas. Hij had zijn momenten, en een leuke stijl... maar hij cultiveert zijn imago teveel. Idem voor Bilal.  

[Gast Kontiki]

Ik heb het niet over zijn tekenstijl of vormgeving (hoewel dat makkelijk valt af te serveren als een 'kunstje'), maar inderdaad de deprimerende psychologie van zijn personages waar ik dan zelf heel ongeduldig van word.

[Chimi]

Laat mij even verduidelijken, ik vind Hergé zeker geen slechte auteur, al zeker niet zijn eerste albums. Maar ik vind hem, in tegenstelling wat veel mensen (inclusief hijzelf) beweren, beschouw ik hem allesbehalve als de beste. Zijn werk is veel minder van invloed geweest van invloed op mijn jeugd geweest dan pakweg Vandersteen, sterker nog, ik kreeg pas een Kuifje uitgelezen op mijn elfde. Ik vind zijn beginperiode best goed, vooral zijn tekenstijl. Later klopte het misschien technisch wel meer, maar dat gaat naar mijn mening ten koste van de sfeer van de tekeningen. Ik vind dat je in pakweg Het Gebroken Oor nog kon zien dat hij er plezier aan beleefde van het tekenen, maar toen hij met zijn Studio begon was het voor mij gedaan. Maar misschien ligt het ook wel gewoon aan mij. De meeste Kuifjes werden gemaakt in de jaren 40' en 50'. Ik ben van na 2000. Dat heeft er volgens mij ook wel mee te maken.

[ivo]

Astérix... Er zitten een paar goeie albums tussen, die echt goed in elkaar zaten.  Maar globaal gezien vind ik het geen waw-reeks.  Goscinny's Lucky Luke-scenario's vind ik veel beter.  Uderzo levert wel heel goed tekenwerk af, maar zodra zijn gezichten wat teveel realistisch zijn (lees: het zijn karikaturen van bestaande koppen) begint het mij te storen...

[lukoste]

Hergé? Van Hamme? Overroepen? Tijd voor een kritische analyse in 'De Afspraak'. 

[Olav]

Een simpel vraagje: welke stripauteurs vind jij (puur persoonlijk natuurlijk) overroepen?

Bedoel je tekenaars of scenarioschrijvers?

[Chimi]

Bedoel je tekenaars of scenarioschrijvers?

Zowel tekenaars als scenarioschrijvers.

[Kool Thing]

Hij is zo'n beetje de David Lynch van de strip. Zijn strips zijn vaak voor meerdere interpretaties vatbaar, blinken niet echt uit in duidelijkheid, maar het grafische en die sfeer ... 

(zoals Kuzuri heb ik in de laatste Arq-albums al een minder tekenplaatje opgemerkt, iets wat ik niet gewend ben van de man)

 

Met David Lynch kan ik mij zeker verzoenen. Na Blue Velvet en allez na Wild at Heart was het beste er voor me af.

[Kristof Berte]

Ik zeg al jaren dat Maus een overschatte strip is, maar niemand lijkt het met mij eens te zijn. Bij uitbreiding vind ik Spiegelman een overschatte auteur, aangezien ik ook geen idee heb of die ooit iets anders gedaan heeft dan Maus.

[Marinelli]

ik vond Maus zeer goed, maar anderzijds vind ik Spiegelman wel overschat. Naast Maus heeft hij niets lezenswaardigs gepubliceerd naast wat intellectueel underground-geneuzel.

[Aeaipejdziasm]

Veel stripauteurs zijn overroepen, dat is het onvermijdelijke effect van reclame. Het is moeilijk om een nieuwe naam tussen de al bekende namen gepropt te krijgen, dus wordt er veel geroepen en daardoor overroepen.

Maar dé overroepen naam is toch wel Hergé, niet in het minst omdat er voortdurend de indruk wordt gegeven dat hij God de Vader is. Zijn eerste tekeningen waren niet te best. Hij heeft zich wel geleidelijk verbeterd, maar veel van zijn werk gebeurde door asisstenten: nl. alle decors De inkleuring heeft hij ook niet bedacht of gedaan. Het is bedacht door Edgar Jacobs.

En de scenario's zijn bijna altijd slecht. Het is vooral door die zwakke scenario's dat hij zo overroepen is.

[Aeaipejdziasm]

Ik denk dat je leeftijd er zeker wat mee te maken heeft. Tenminste, ik kon Hergé niet appreciëren op mijn 15de. Het valt me dan ook moeilijk te begrijpen dat kinderen dat in de jaren 50 graag gelezen zouden hebben.

 

Leeftijd heeft er zeker mee te maken. Je moet voor 1950 geboren zijn om Kuifje goed te vinden, nl. van voor de tijd dat er keuze was in strips en zeker toen er nog geen tv bestond.

In De Schat van Scharlaken Rackham valt sterk op dat je het maar amusant moet vinden omdat hij eens een papegaai tekent. Zeker de eerste boeken van Kuifje steunen puur op exotisme en hij misbruikt flagrant dat zijn lezertjes helemaal niet weten hoe de Congo en die andere vreemde landen werkelijk zijn.

[Gast Kameraad Mauser]

Zijn waanvoorstelling van de USSR was anders ook niet mis...

[Kool Thing]

Zijn waanvoorstelling van de USSR was anders ook niet mis...

 

Ik ben opgegroeid in volle koude oorlog. De angst voor de bom (Doe Maar) zat er bij ons vriendenkliekje echt wel in. De enige russen die we zagen op TV waren gewapende berenmutsen. Die propaganda werkte toen nog. Ik kan me inbeelden dat toen er ook wel wat gekleurde info was. En die werd deels bevestigd in de toenmalige tijdsgeest. Zie ook zijn Afrika-nonsense strip. 

[Gast Kameraad Mauser]

De gekleurde info kwam van beide kanten. Als je Kuifje in het land van de Sovjets leest, dan is alsof de nazi's de boel hebben overgenomen in Rusland. Terwijl het in de realiteit gewoon 2 machtsblokken waren die tegenover elkaar stonden waarbinnen het individu weinig inspraak hadden. Enig verschil was dat bij de sovjets men gewoon nog iets langer de Cheka/NKVD/KGB het dagelijkse leven liet bepalen dan aan de andere kant van het ijzeren gordijn.

[retep]

Ik kijk altijd wel op van de rabiate anti Hergé sentimenten hier op de reep. Kuifje is tijdloos en blijft wereldwijd generaties lezertjes boeien. Daarnaast is er ook een solide basis van volwassenen die kennelijk de Hergé boeken en reclame rommel gretig afnemen. Ik ben geen Kuifje van (of hater) maar ik vind Kuifje toch, op basis van het eerder genoemde, zeker niet overroepen...... 

[shakeitupguy]

Ik zeg al jaren dat Maus een overschatte strip is, maar niemand lijkt het met mij eens te zijn. Bij uitbreiding vind ik Spiegelman een overschatte auteur, aangezien ik ook geen idee heb of die ooit iets anders gedaan heeft dan Maus.

Dit is voor mij de strip die ik sinds het verschijnen praktisch jaarlijks eens vastheb in een winkel of op een beurs en steevast terugleg omdat ik die tekeningen redelijk afstotend vind. Zodoende na al die jaren nog steeds niet gelezen.  :-p

[Gast Kameraad Mauser]

Dit is voor mij de strip die ik sinds het verschijnen praktisch jaarlijks eens vastheb in een winkel of op een beurs en steevast terugleg omdat ik die tekeningen redelijk afstotend vind. Zodoende na al die jaren nog steeds niet gelezen.  :-p

2.

[Zwendel]

Ik zeg al jaren dat Maus een overschatte strip is, maar niemand lijkt het met mij eens te zijn. Bij uitbreiding vind ik Spiegelman een overschatte auteur, aangezien ik ook geen idee heb of die ooit iets anders gedaan heeft dan Maus.

Het is zo overroepen dat ik zelfs niet de moeite neem om het proberen te lezen. Zelfde met Persopolis en aanverwanten

 

 

Veel stripauteurs zijn overroepen, dat is het onvermijdelijke effect van reclame. Het is moeilijk om een nieuwe naam tussen de al bekende namen gepropt te krijgen, dus wordt er veel geroepen en daardoor overroepen.

Maar dé overroepen naam is toch wel Hergé, niet in het minst omdat er voortdurend de indruk wordt gegeven dat hij God de Vader is. Zijn eerste tekeningen waren niet te best. Hij heeft zich wel geleidelijk verbeterd, maar veel van zijn werk gebeurde door asisstenten: nl. alle decors De inkleuring heeft hij ook niet bedacht of gedaan. Het is bedacht door Edgar Jacobs.

En de scenario's zijn bijna altijd slecht. Het is vooral door die zwakke scenario's dat hij zo overroepen is.

Dat is een kinderstrip uiteraard (sommigen hier noemen dat ook familiestrip). Als je die in je jeugd niet gelezen hebt vindt je dat natuurlijk niks. Ik herlees die nog altijd graag. Beste is ook de meest atypische: De juwelen van Bianca Castafiore

[marioboon]

Zijn waanvoorstelling van de USSR was anders ook niet mis...

 

 

Dat moest ook, hee. 

Dat was letterlijk de opdracht van zijn fascistische hoofdredacteur Abbé Wallez. Heel de documentatie van die strip is gebaseerd op 1 anti-communistisch boekje.

(alhoewel, veel van die rechtse propaganda wel veel waarheden bevatten)

[marioboon]

ik vond Maus zeer goed, maar anderzijds vind ik Spiegelman wel overschat. Naast Maus heeft hij niets lezenswaardigs gepubliceerd naast wat intellectueel underground-geneuzel.

 

Spiegelman is een one-hit wonder.

Wat hij wel beseft en jaren mee geworsteld heeft.

[Zwendel]

Hoe kan je weten dat het overroepen is zonder het te lezen ???     Persepolis, Maus en waarschijnlijk ook de aanverwanten (???) vind ik terecht als stripklassieker bestempeld.  Enkele forumleden klinken als een klein kind dat zegt dat het een bepaalde groente niet lust zonder het geproeft te hebben. 

Het is zoals Shakeitupguy zegt: ik heb die regelmatig wel eens vast in de stripzaak, maar na enkele blz. snuffelen zeg ik toch: niks voor mij...

[gedo]

Als je zoekt op de beste graphic novels zie je veel dezelfde titels terug komen en daar zijn er veel in mijn menig helemaal niet zo goed en daarmee dus overroepen.

 

Maus vond ik overigens wel goed! Maar titels als ghost world, jimmy corrigan, a contract with god, watchmen,logicomix, de kat van de rabbijn en ardalen vielen mij allemaal tegen. Misschien is de verwachting te hoog als ze in zoveel lijstjes voorkomen?

 

Ze waren overigens niet allen slecht maar zeker niet top zoveel waardig.

[Marinelli]

Persepolis is prachtig, het andere werk van Satrapi vind ik wel (heel wat) minder ...

[Zwendel]

Hij is zo'n beetje de David Lynch van de strip. Zijn strips zijn vaak voor meerdere interpretaties vatbaar, blinken niet echt uit in duidelijkheid, maar het grafische en die sfeer ... 

(zoals Kuzuri heb ik in de laatste Arq-albums al een minder tekenplaatje opgemerkt, iets wat ik niet gewend ben van de man)

Eigenlijk de enige Lynch film die onbegrijpelijk is, is Lost Highway. Maar dat heeft Lynch ook zelf toegegeven. Hij heeft die samen met een andere scenarist geschreven en ze hebben elk zomaar wat uitgevonden zonder te kijken wat er voordien gebeurd was.

 

Voor Andreas ben ik geneigd om Kool Thing te volgen, maar ik heb te weinig van hem gelezen. Ga eens die integrale van Arq proberen, die is lekker goedkoop. Ik ben wel wat bang, want ik heb iets van een zekere Koen gelezen die zei dat hij het bij 16 en 17 niet meer snapte

[RWuitgeverij]

Maus vond ik overigens wel goed! Maar titels als ghost world, jimmy corrigan, a contract with god, watchmen,logicomix, de kat van de rabbijn en ardalen vielen mij allemaal tegen.

De vraag is dan altijd, waarom vielen ze je tegen? Het grootste probleem wat ik met 'top zoveels' vaak heb, of het nu strips, boeken of muziek is, is dat de populariteit soms de kwaliteit overschaduwt. Wanneer werken louter beschouwd worden op hun compositie ben ik er vrij zeker van dat je dan niet kan stellen dat bepaalde werken je tegenvallen - je is hier overigens in algemene zin bedoeld, niet zozeer enkel gedo.

 

Daarin denk ik dat de awards, Eisner & Harvey, een behoorlijke graadmeter zijn. Spijtig alleen dat dit weer enkel voor de VS is.

[RWuitgeverij]

'Logicomix' werd destijds waarschijnlijk door veel professoren aan hun studenten aangeraden wat de hoge verkoopcijfers verklaarde...  

 

 

Verklaart, tegenwoordige tijd. Het aantal drukken waar deze strip nu bij is weet ik niet exact maar het feest kwa verkoop blijft doorgaan. De gehele eerste druk is dankzij de Volkskrant verplicht voer voor HEAO studenten verworden.

 

Die verkoopcijfers... énorm jaloers op

[Jason Fly]

Hoe kan je weten dat het overroepen is zonder het te lezen ???     Persepolis, Maus en waarschijnlijk ook de aanverwanten (???) vind ik terecht als stripklassieker bestempeld.  Enkele forumleden klinken als een klein kind dat zegt dat het een bepaalde groente niet lust zonder het geproeft te hebben. 

Amen!

 

Even kijken wat er hier al is opgesomd. Hergé, Jacobs, Maus, Persepolis, Asterix. Komaan zeg. Nu Franquin, Giraud, Charlier, Martin en Greg nog opsommen (wat ik dus niet doe voor alle duidelijkheid) en we hebben zowat iedereen gehad die dit medium maakte tot wat het nu is.

 

Akkoord dat het werk van Hergé en Jacobs niet zo vlot meer leest als recentere strips, maar vergeet alstublieft toch niet in welke jaren deze albums zijn gemaakt. Hergé en Jacobs bouwden mee de basis van wat we vandaag kennen. Er treed inderdaad wat datering op, en we hoeven hen, of de marktwaarde van hun werk niet verder op te blazen, maar overroepen is een wat zware term.

 

Maus en Persepolis mogen dan wel niet meer geëvenaard zijn door hun respectievelijke auteurs, dat maakt de werken zelf niet minder sterk. Wel integendeel. Een Pulitzerprijs (Maus) of een Gouden Palm (Persepolisverfilming) win je niet zomaar!

 

Asterix haalde inderdaad zijn oorspronkelijke niveau niet meer na de dood van Goscinny, dat maakt nog niet meteen de hele reeks overroepen, hé.

 

Voor veel van deze reeksen bewijst tijd trouwens dat ze nog steeds hun waarde hebben.

Het niet voldoen aan een persoonlijke smaak, is één iets, overroepen zijn (vaak) een ander. Reeksen mogen dan nog mijn smaak niet zijn, ik zal zelden een hele reeks of auteur meteen overroepen noemen.

[Peter Motte]

Eigenlijk de enige Lynch film die onbegrijpelijk is, is Lost Highway.

Het is nochtans simpel: in een driehoeksverhouding vermoordt een van de personages zijn vrouw en haar minnaar, en alles wat je in de film ziet, zijn de fantasieën van de moordenaar waarin hij een wereld opbouwt om zijn daden voor zichzelf te rechtvaardigen. Op het einde zwieren ze hem op de elektrische stoel. Case closed. Simpel filmpje met een puur clichéverhaaltjes als basis.

De titel "Lost Highway" is dubbelzinnig: het is zowel de naam van het motel waar de moord gebeurt, als een symbool dat uitdrukt dat het hoofdpersonage de weg kwijt is.

[Peter Motte]

Oh ja, Logicomix ! Interessant voor leraars wiskunde maar als strip... Russell en Whitehead die meer dan 10 jaar werken aan het ultieme bewijs voor "1 + 1 = 2". Ik kon het met 2 appels uitleggen maar blijkbaar is het beter te verklaren met een ultra-ingewikkelde formule. Doordat men af en toe van de waarheid afwijkt is het geen goede biografie en de inhoud boeit niet genoeg. De stellingen zijn soms te ingewikkeld en men slaagt er niet in om een leek als mezelf geïnteresseerd te krijgen in de wiskunde of logica.

'Logicomix' werd destijds waarschijnlijk door veel professoren aan hun studenten aangeraden wat de hoge verkoopcijfers verklaarde...

 

Logicomix is fantastisch. Geweldig. Ik ben niet zo'n fan van graphic novels. De meeste zijn overgewaardeerde krabbelstrips. Maar Logicomix ... een prachtig getekende biograaf over Bertrand Russell die en passant ook nog eens zijn ideeën uitlegt en verklaart waarom hij zo geobsedeerd was door het zoeken naar een absoluut sluitend wiskundig systeem. Super. Moet ik bij gelegenheid echt eens herlezen.

[Peter Motte]

zoals Kuzuri heb ik in de laatste Arq-albums al een minder tekenplaatje opgemerkt, iets wat ik niet gewend ben van de man

Ik denk dat ik in de hele Arq één minder plaatje heb gevonden, nl. ergens in het eerste z/w-album.

Wat de voorpagina betreft: toen ik die in handen had, bleek die best wel expressief en helemaal niet zo verwrongen als hij leek te zijn op websites.

[nobody]

In Arq 18 staan enkele afgrijselijke plaatjes. Natuurlijk altijd in vergelijking met wat we van 'm gewoon zijn.

[Gast Kameraad Mauser]

Amen!

 

Even kijken wat er hier al is opgesomd. Hergé, Jacobs, Maus, Persepolis, Asterix. Komaan zeg. Nu Franquin, Giraud, Charlier, Martin en Greg nog opsommen (wat ik dus niet doe voor alle duidelijkheid) en we hebben zowat iedereen gehad die dit medium maakte tot wat het nu is.

 

Hadden ze niet een deel van Greg zijn oeuvre bij het vuilnis gemieterd na zijn overlijden?

 

 

[Peter Motte]

En de scenario's zijn bijna altijd slecht. Het is vooral door die zwakke scenario's dat hij zo overroepen is.

2

 

Hergé was geen goede scenarist. Er zijn een paar uitzonderingen, zoals Raket naar de Maan/Mannen op de maan, De juwelen van Bianca Castaforio, misschien ook nog Kuifje in Tibert, maar de rest kent nogal wat zwakheden.

Scenario's schrijven heeft hij nooit geleeerd. Hij is begonnen als iemand die anekdotes aan elkaar rijgde op basis van stereotiepen van andere volkeren. Sneu, want het detectivegedeelte in het begin van Het Gebroken Oor, in De Zeven Kristallen Bollen en in De Scepter van Ottakar is best wel aardig geslaagd, maar daarna storten de verhalen meestal in en worden ze weer gewoon aan elkaar rijgen van anekdotes gebaseerd op stereotiepen, Chang of geen Chang. In de zo geroemde Blauwe Lotus worden de Chinezen misschien minder stereotiep afgeschilderd, maar de Japanners nog altijd wel. En het belangrijkste verschil met zijn vroege albums is dat de stereotiepen niet meer als doel hebben om een bevolkingsgroep belachelijk te maken.

Alhoewel ... maken Jansen en Janssen de politie niet belachelijk? Fijne humor zou ik dat ook niet noemen: J&J herhalen gewoon van elkaar wat ze zeggen, en donderen om de haverklap achterover.

[Gast Kontiki]

Niet zijn oeuvre, maar wel al zijn notities, redactieverslagen, zijn documentatiearchief, enzovoort. Voor een scenarist die er als hoofdredacteur van Kuifje mee voor zorgde dat er nogal wat carrières gelanceerd raakten, kan dat beschouwd worden als een verlies.

[Zwendel]

Het is nochtans simpel: in een driehoeksverhouding vermoordt een van de personages zijn vrouw en haar minnaar, en alles wat je in de film ziet, zijn de fantasieën van de moordenaar waarin hij een wereld opbouwt om zijn daden voor zichzelf te rechtvaardigen. Op het einde zwieren ze hem op de elektrische stoel. Case closed. Simpel filmpje met een puur clichéverhaaltjes als basis.

De titel "Lost Highway" is dubbelzinnig: het is zowel de naam van het motel waar de moord gebeurt, als een symbool dat uitdrukt dat het hoofdpersonage de weg kwijt is.

Ja die uitleg heb ik ook al gelezen en met de 'droomverklaring' kan je natuurlijk alles verklaren. Hier raakt het echter kant nog wal, ze hebben maar wat random rare dingen zitten bedenken en dan maar samengeklutst.

 

Mulholland Drive is iets gelijkaardig, maar dat is heel intelligent en perfect begrijpbaar zonder dat iemand je achteraf hoeft te zeggen dat het maar een droom was.