Manga Van De Dag

[Diogenes]

Ik ben blij dat je Samurai Executioner goed vindt. In het draadje van Koike heb ik mijn mening er over gegeven. Als je deze goed vindt, zal je path of the executioner en lone wolf and cub ook wel kunnen appreciëren. Beetje anders, beetje hetzelfde.

LW&C wordt ergens volgend jaar dat ik eraan begin. Path of the Assassin (niet Executioner foei Aap) stond gepland voor afgelopen maand maar kon niet doorgaan wegens een kleine financiële tegenvaller. Zal opnieuw ingepland worden.

[mig el pig]

Voor Path of the Assassin is het handig als je de sengoku periode wat kent.

 

Al iemand begonnen aan LW&C 2?

 

De tekeningen zijn goed, de tekenaar Hideki Mori is zelfs degene waarvan ik mijn eerste manga reeks kocht, maar ben benieuw of het verhaal even sterk zal zijn.

[Timhardt]

Voor Path of the Assassin is het handig als je de sengoku periode wat kent.

 

Al iemand begonnen aan LW&C 2?

 

De tekeningen zijn goed, de tekenaar Hideki Mori is zelfs degene waarvan ik mijn eerste manga reeks kocht, maar ben benieuw of het verhaal even sterk zal zijn.

ja, ik. gaaf boekje. het verhaal gaat verder waar het destijds stopte. ook tekeningen zijn op niveau. dikke aanrader!

[Gast Natte aap]

Voor Path of the Assassin is het handig als je de sengoku periode wat kent.

 

 

volgens mij is het path of the executioner

 

 

Path of the Assassin (niet Executioner foei Aap)

 

ghehehe, yep, foutje. Eventjes niet opgelet en dan gebeurt dat é.

 

Dus voor alle duidelijkheid: path of the assasin.

 

Maar het blijft wel een goede manga. En inderdaad, zoals mig terecht opmerkte is het handig als je wat geschiedenis kent maar kan je het ook lezen zonder die geschiedenis omdat er wel veel uitgelegd wordt tijdens het verhaal en aan het begin van het boek.

[Gast Natte aap]

ja, ik. gaaf boekje. het verhaal gaat verder waar het destijds stopte. ook tekeningen zijn op niveau. dikke aanrader!

 

check, dat gaan we eens scanlaten.

[Diogenes]

volgens mij is het path of the executioner

 

 

 

ghehehe, yep, foutje. Eventjes niet opgelet en dan gebeurt dat é.

 

Dus voor alle duidelijkheid: path of the assasin.

 

Maar het blijft wel een goede manga. En inderdaad, zoals mig terecht opmerkte is het handig als je wat geschiedenis kent maar kan je het ook lezen zonder die geschiedenis omdat er wel veel uitgelegd wordt tijdens het verhaal en aan het begin van het boek.

Ik had met Samurai Executioner al dat ik af en toe even de draad kwijt was en mij moest inlezen. Hell dat had ik al met Shigurui. Echter ik heb inmiddels al zoveel chanbara manga gelezen (ik moet meer dan de helft nog bespreken maar heb geen tijd ivm helpen bij verhuizing) dat ik durf te zeggen dat ik enigszins bekend ben met de Edo en Meiji periode. En zo niet dan ga ik mij alsnog inlezen. Is sowieso leuk vind ik. Door Samurai Executioner kwam ik er via via achter dat er zoeits betsaat als Rangaku wat letterlijk "Nederlandse studies" betekent. Het blijkt dat de Nederlanders enorm influentieel zijn geweest in de geschiedenis van Japan omdat zij als enige een handelspost mochten opzetten in Japan. Bovendien omdat Nederland destijds het meest academisch en wetenschappelijk vooruitstrevende land was (dat kan ik mij nu ook niet meer voorstellen met ons huidige schoolsysteem) werden er veel Nederlandse geleerden en technisci naar Japan gehaald om de Japanners te leren over Westerse wetenschappelijke ontwikkeling zoals medicijnstudies en astronomie. Heel veel van de Westerse kennis die ze in Japan bezitten hebben ze oorspronkelijk aan de Nederlanders te danken. Dat soort dingen vind i nu razend interessant om te lezen dus een beetje leeswerk vooraf is beslist geen straf.

[mig el pig]

Inderdaad, nu tijdens de sengoku periode was er ook een portugese aanwezigheid maar die wordt buitengeschopt nadat het christendom verboden werdt.

 

In Samurai Champloo is er dan ook 1 aflevering waar er plots nederlands wordt gesproken. Was eventjes verschieten als je daarvoor constant naar japans zit te luisteren.

[Diogenes]

Inderdaad, nu tijdens de sengoku periode was er ook een portugese aanwezigheid maar die wordt buitengeschopt nadat het christendom verboden werdt.

 

In Samurai Champloo is er dan ook 1 aflevering waar er plots nederlands wordt gesproken. Was eventjes verschieten als je daarvoor constant naar japans zit te luisteren.

Dat is historisch correct weet ik nu. In Edo Japan was een hele tijd lang, naast Japans, Nederlands de officiële voertaal.

[Diogenes]

Even een kleine update: ben nu samen met een vriend de tweede anime adaptatie van Fullmetal Alchemist: "FMA: Bortherhood" aan het kijken en vind die heel goed. Zo goed zelfs dat ik besloten heb ergens in de toekomst mij de manga aan te schaffen.

 

Ach ja, het komt nog wel eens goed met mijn smaak.

[Timhardt]

Even een kleine update: ben nu samen met een vriend de tweede anime adaptatie van Fullmetal Alchemist: "FMA: Bortherhood" aan het kijken en vind die heel goed. Zo goed zelfs dat ik besloten heb ergens in de toekomst mij de manga aan te schaffen.

 

Ach ja, het komt nog wel eens goed met mijn smaak.

 

 

denk je?

[Gast Bilal]

Ik hou van Full Metal Alchemist. De eerste anime adaptatie is ook de moeite waard.

[Diogenes]

Voor degene die het nog niet doorhadden: mijn nieuwste Klara Taal staat online. Ditmaal voro het bangelijk goede one shot Nijigahara Holograph

 

http://www.stripspeciaalzaak.be/KlareTaal.php

[Diogenes]

VINLAND SAGA

 

Dit weekend in één keer de volledige reeks (of althans wat er tot nog toe gepubliceerd is) erdoorheen gejaagd. Voorheen, na het lezen van de eerste omnibus, liet ik mij niet heel positief uit over de reeks. En die argumenten staan nog steeds. Echter nu ik meer van de reeks gelezen heb is mijn algehele in druk toch een stuk rooskleuriger dan eerst. Zwakke introducties lijkt een ziekte te zijn van Yukimura (van meer mangaka trouwens) Zijn voor de rest uitstekende ruimtevaartreeks Planetes (lees mijn klare taal erover) had ook al een erg zwak eerste deel. Echter in Vinland Saga gaat het nog iets verder. Zeker qua toon hebeen de eerste paar delen eigenlijk niets van doen met de rest van de reeks. Vol met hyperactieve actie, spierballentaalgebruik en ontoepasselijke humor. Terwijl latere delen juist veel serieuzer zijn van toon. Met een bedachtzaam tempo, voor het grootste deel knap geschreven en enigszins natuurgetrouwe dialogen en een duidelijke preference voor plot boven actie. Om deze stijlbreuk (ten goed gelukkig) geheel te wijten aan Yukimura zelf zou echter onterecht zijn. Vinland Saga heeft namelijk een nogal problematische publicatiegeschiedenis gehad. Het begon zijn leven in "Weekly Shonen Magazine" om vervolgens vanaf deel 3 voortgezet te worden in "Afternoon" wat een seinen magazine is. En daarin ligt nu het hele probleem. Bij shonen reeksen behoort actie op de voorgrond te staan en moet het allemaal niet te zwaar op de hand worden. Hoewel er zeker wel shonen reeksen zijn met geweldig drama (zoals FMA weet ik nu) wordt dit nooit zover doorgevoerd als in veel seinen reeksen. Shonens zijn luchtig, vrolijk en vol actie en avontuur. Seinen daarentegen valt eerder te zien als de broeierig kijkende oudere broer ervan. Seinen reeksen hebben een voorkeur van plot boven actie, zijn serieuzer van toon en hebben vaak psychologische aspecten erin verwerkt. Klinkt bekend? Yukimura stond voor de vrijwel onmogelijke opgaaf om zijn overduidelijk shonen reeks om te turnen naar een daadwerkelijke seinen. En als ik zo kijk naar het resultaat is hij daar wonderwel in geslaagd.

 

Nu heb ik even in mijn korte introductie compleet de eerste twee delen (omnibus 1) afgebrand en dat is eigenlijk ook oneerlijk want hoewel niet zo sterk als latere delen hebben ze een hoop wat het de moeite waard maakt. Om te beginnen het verhaal. En dan bedoel ik niet het plot maar simpelweg de vertelling zelf. We schrijven omstreeks 1100 AD: Thorfinn is een klein jochie als zijn vader gedood wordt door Askeladd, een charismatische maar onscrupuleuze vrijbuiter. Echter door een vreemde speling van het lot beland Thorfinn bij Askeladd aan boord en wordt hij na verloop van tijd een lid van zijn bende rabauwen. Alleen al deze premisse nodigt uit tot hoogdramatische gebeurtenissen en een utigebreide exploratie in het concept van goed en kwaad. En beide krijgen we ook. Om precies te zijn vanaf deel 3 (omnibus 2) Het moment waarop de reeks Seinen word. In het begin van deel 3 is er nog niet veel verschil te bemerken. De hyperactieve actie, het spierballen taalgebruik en de ongepast humor, allen zijn nog aanwezig. Maar tegelijkertijd zien we steeds meer werkelijk drama de reeks in komen en de toon wat serieuzer worden. Dit wordt voortgezet in deel 4 waar we voor het eerst hoofdstuk na hoofdstuk krijgen waarin absoluut niets gebeurt in termen van actie. In plaats daarvan worden ze gespendeerd aan het verder ontwikkelen van de personages.

 

En wat een personages zijn het! In de eerste twee delen worden de meeste personages geintroduceerd. En in eerste opzicht lijken het nogal karikaturale figuren. Maar dat zijn het allerminst blijkt later.  Vrijwel ieder personage is volledig uitgekiend met een uitgebreide achtergrond, duidelijk karaktertrekken en een geheel eigen moraal. De grote standout in dit alles is Askeladd die allereerst geintroduceerd wordt als de grote slechterik maar al vlug uitgroeit tot de reeks zijn meest interessante personage. Sterker nog hoe verder de reeks komt hoe meer je over hem te weten komt en hoe meer je, je gaat afvragen of hij überhaubt wel een slechterik is.

 

En dat is iets anders dat deze reeks heel goed doet. Veel reeksen, met name mangareeksen pretenderen dat de reeks geen protagonisten en antagonisten heeft maar kiezen uiteindelijk toch duidelijk voor een kant. Vinland Saga doet dit niet. In het begin is het nogal over the top en neemt het, het niet zo nauw met de geschiedenis. Het lijkt eerder zijn prioriteit te hebben liggen bij wat zo vermakelijk mogelijk is in plaats van te gaan voor een natuurgetrouwe weergave van de werkelijke feiten. Echter vanaf dat het seinen wordt gaat het juist steeds meer wel voor een veel meer historisch accurate navertelling van de feiten. En dat houdt onder andere in dat het de gebeurtenissen toont zoals ze daadwerkelijk gebeurt zijn zonder een duidelijke kant te kiezen daarin. Een fout die veel reeksen maken en naar mijn mening iets is wat een historische reeks meteen verpest. Wat dat betreft dus een dikke pluim voor Yukimura voor zijn meer objectieve en analyserende kijk op de gebeurtenissen die hij uitbeeld in Vinland Saga,

 

De dialogen zijn ehm...acceptabel voor het grootste gedeelte. Dialogen schrijven is een kunst die Yukimura naar mijn mening nog steeds maar met mondjesmaat bezit. Dat is niet te zeggen dat ze slecht zijn. Sterker nog sommige van zijn filosofische overpeinzingen later in de reeks (vanaf omnibus 3 ongeveer) deden mij stijl achterover slaan. En zoals gezegd worden in latere delen (wederom vooral vanaf omnibus 3) de dialogen een stuk natuurgetrouwer. Maar tegelijkertijd kan hij net als bij Planetes het niet nalaten regelmatig Yukimra-isms ertussendoor te gooien. Wat is een Yukimura-ism? Zoals veel scenaristen heeft Yukimura een eigen schrijfstijl wat vooral neerkomt op een mix van moderne spreektaal met een sarcastisch randje. In Planetes was dit naar mijn mening al te vaak aanwezig maar bij Vinland Saga is het echt heel storend af en toe. Zeker omdat juist in de latere delen de personages echt converseren zoals ik verwacht dat Vikingen converseren is het heel erg storend als opeens een Viking in moderne taal zich begint uit te drukken, Gelukkig gebeurt dit niet heel vaak en ook de ongepast humor neemt af naarmate de reeks vordert en steeds realistische en serieuzer wordt. Sterker nog in omnibus vijf zaten zelfs een paar toepasselijk komische momenten.

 

Het tekenwerk is niet van het hoogste niveau. Net als bij Planetes lijd de reeks enorm aan zwakke character designs. Terwijl de achtergronden enorm scherp en gedetailleerd in beeld zijn gebracht ontstijgen de personages nooit het typische manga uiterlijk en dat is heel erg jammer want een over het algemeen natuurgetrouw historisch epos als Vinland Saga verdient een veel meer realistische tekenstijl. Aan de andere kant moet ik wel zeggen dat het tekenwerk zoals alles vanaf deel 3 wel verbeterd. Vinland Saga ging nml niet alleen van shonen naar seinen maar ook van wekelijkse publicatie naar maandelijks. En dat doet wonderen vor het tekenwerk. Hoewel het altijd wel die typische Yukimura manga stijl blijft houden zijn de personages in latere delen veel gedetailleerder en ook wel een stuk  realistischer getekend.

 

Vinland Saga gaat van een vermakelijk en enorm energiek avonturenreeksje vol over the top actie naar een volwaardig historische epos vol geweldige personages, zeer knap opgezette plots, schokkende twists en hoog dramatische scenes. Meer nog dan dat gaat het na verloop van tijd echt de diepte in en bespreekt het meerdere filosofische thema's zoals de illusie van goed en kwaad, de essentie van de mens, de betekenis van geweld en zelfs het concept van liefde. Vinland Saga is dan naar ook mijn mening een dijk van een strip en een absolute aanrader. Zeker liefhebbers van series als Rome en Game of Thrones (Vinland Saga heeft zelfs zijn eigen "Red Wedding") mogen dit niet missen. Maar net als bij Planetes moet je, je eerst door een erbarmelijk slechte introductie heen worstelen voor je bij al het moois komt. Echter geloof mij dat dit dit moois de worsteling meer dan goed maakt. Aan de andere kant kan ik in mijn uiteindelijke beoordeling van de reeks de mindere stukken niet negeren. Van de tien delen (vijf omnibussen) zijn er twee matig, één middelmatig, één goed en zes enorm goed. Al met al zou dus de algehele score ergens tussen de drie en de vier sterren moeten liggen maar zes enorm goede delen overtreffen wat mij betreft de anderen en bovendien, gebaseerd op het meest recente deel zie ik deze reeks niet meer de dieperik in gaan. Daarnaast verwacht ik gezien de proloog alleen al maar liefst 8 delen besloeg dat de complete reeks zo'n over de dertig delen zal beslaan. Daarin vallen drie zwakke delen dus nogal in het niet. Deze reeks is dus over de bank genomen simpelweg: zeer goed.

****

Al met al blijf ik nog maar met één vraag zitten: waar blijft nu die anime adaptatie? De reeks is er perfect geschikt voor en de fans vragen er al tijden naar.

 

5 omnibussen de eerste 10 delen bundelend, verkrijgbaar in het Engels bij Kodansha Comics. Nog in HC ook!

12 delen verkrijgbaar in het Frans bij Kodawa (verdomde Froggies zijn de Yanks nog steeds voor)

Reeks is nog lopend. Nummer 6 van Kodansha verschijnt 6 Januari. Zet in je agenda.

In het Japans zit de reeks aan deel 14 maar is ook daar nog steeds lopend.

 

 

Noot: Het feit dat het eerste deel van Planetes nogal matig is komt niet door een shonen/seinen switch want de reeks is gedurende zijn complete loop seinen geweest. Ik vermoed dat het eerder van doen heeft met dat het Yukimura's debuutreeks was.

[Krimson]

Diogenes , prachtige review

Ik heb ze ook en ga ze ook eens na mekaar lezen

[mig el pig]

Zeer goede review!

 

Van de seinen/shonen switch wist ik niet, noch de verandering tussen het wekelijks en maandelijkse verschijnen.

[Timhardt]

goede review, het verstand komt met de jaren bij Dio, nog eventjes en hij gaat lone wolf & cub verheerlijken

[Olsimar]

Mooi gedaan. Maar ik ben niet om (hoeft ook niet)

[Diogenes]

@Krimson & Mig el Pig: Heel erg bedankt *bloos* We doen ons best.

 

@Timhardt: is mogelijk. Samurai Executioner van dezelfde auteurs vond ik alvast heel erg goed. In Maart weet je het.

 

@Olsimar: Ik denk ook niet echt dat Vinland Saga iets voor jou is. Als ik jou iets zou aanraden buiten Urasawa en Taniguchi om dan zou ik denk ik Blue Heaven aanraden. Slechts drie delen maar wel alleen te lezen in het Frans of scanlation. Mijn bespreking van Blue Heaven staat echter niet in deze draad (ik zal hem eens overhevelen als ik tijd heb) maar in de "Strip van de Dag" draad. Ik had toen nml pas net manga ontdekt en was nog niet echt actief op dit subforum,

 

Mijn volgende bespreking is trouwens ook alweer af maar ik was zo enthusiast over de reeks in kwestie dat ik besloten heb er een Klare Taal van te maken. (althans als David het goed vind)

[Diogenes]

Even vaart achter gezet en gevonden:

 

 

Vandaag Blue Heaven gelezen. Dat kon mij een stuk meer bekoren. Een claustrofobische actiethriller over een psychopaat die een slachting aanricht op een cruiseschip.Echter hoe verder het verhaal komt hoe meer onderlinge conflicten er naar boven komen en uiteindelijk is het niet meer duidelijk wie nu het grootste gevaar vormt: de psychopaat of de andere passagiers en crewleden? Puntje van je stoel spannend van begin tot eind. Blue Heaven is een zeer knap geschreven en verbazingwekkend realistisch getekende manga reeks die binnen de context van een actiethriller een aantal van de problemen in onze maatschappij aan de kaak stelt. Vol gecompliceerde en goed uitgewerkte personages en niet gespeend van de nodige filosofische vraagstukken, Blue Heaven is één van de beste thrillers die ik de laatste tijd las. Absolute aanrader. Mede door het realistische tekenwerk en de donkere en volwassen toon denk ik dat deze zelfs nog in de smaak zal vallen bij niet manga liefhebbers. Bovendien nog maar 3 volumes ook dus zo uit.

****

 

Wow! Ik was toen nog een stuk korter van stof. Nu ja kort maar krachtig zullen we maar zeggen.

[Timhardt]

@Krimson & Mig el Pig: Heel erg bedankt *bloos* We doen ons best.

 

@Timhardt: is mogelijk. Samurai Executioner van dezelfde auteurs vond ik alvast heel erg goed. In Maart weet je het.

 

@Olsimar: Ik denk ook niet echt dat Vinland Saga iets voor jou is. Als ik jou iets zou aanraden buiten Urasawa en Taniguchi om dan zou ik denk ik Blue Heaven aanraden. Slechts drie delen maar wel alleen te lezen in het Frans of scanlation. Mijn bespreking van Blue Heaven staat echter niet in deze draad (ik zal hem eens overhevelen als ik tijd heb) maar in de "Strip van de Dag" draad. Ik had toen nml pas net manga ontdekt en was nog niet echt actief op dit subforum,

 

Mijn volgende bespreking is trouwens ook alweer af maar ik was zo enthusiast over de reeks in kwestie dat ik besloten heb er een Klare Taal van te maken. (althans als David het goed vind)

 

blue heaven is ook in het engels op papier, maar moeilijk te vinden.

in hetzelfde genre (en nog beter: tekkon kinkreet)

[Roque Ja]

Vorige week heb ik de (voorlopig) laatste omnibus van Vagabond gelezen. Ik ben niet goed in het bespreken van strips dus die eer laat ik aan Diogenes, ik wou gewoon nog eens laten weten dat dit een geweldige reeks is.

 

De volgende langlopende reeks die ik de komende maand(en) ga lezen is FullMetal Alchemist. En daarna ga ik Berserk hernemen, want ik zie dat Dark Horse ondertussen alle delen herdrukt heeft.

[Timhardt]

heb je blade of the immortal al gelezen? op hetzelfde niveau als vagabond en wat meer is: binnen dit en 3 maanden verschijnt het laatste deel!

[Diogenes]

Vorige week heb ik de (voorlopig) laatste omnibus van Vagabond gelezen. Ik ben niet goed in het bespreken van strips dus die eer laat ik aan Diogenes, ik wou gewoon nog eens laten weten dat dit een geweldige reeks is.

 

De volgende langlopende reeks die ik de komende maand(en) ga lezen is FullMetal Alchemist. En daarna ga ik Berserk hernemen, want ik zie dat Dark Horse ondertussen alle delen herdrukt heeft.

Ik heb Vagabond de eerste elf delen gelezen en de bespreking zalnog volgen maar ik kan me wel al zeggen dat ik Vagabond absolute niet geweldig vond. Aangenaam ja, goes zelfs maar niet bijzonder goed en al helemaal niet geweldig. Van de Chanbara reeksen die ik tot nog toe gelezen heb vond ik Vagabond verreweg het zwakst.

 

Ik raad aan Shigurui te lezen. Het meesterwerk van her Chanbara genre en de beste manga die ik tot nog toe gelezen heb. Wel alleen te lezen in het Frans of scanlation. Voor een vergelijkbare manga op papier raad ik Samurai Executioner aan. Vergelijkbaar qua sfeer, diepgng en Historische Accuraatheid maar met wel iets minder goed uitgewerkte personages dan Shigurui en ook in tegenstelling tot Shigurui geen doorlopende verhaallijn.

 

Fullmetal Alchemist is wel heel goed naar mijn mening. Maar hou in gedachte dat het Shonen is. Ik knapte eerst heel erg af op de shonen elementen en het zou jammer zijn als jij dat ookzou doen want het plot en de personages van fma zijn fantastisch.

 

Berserk staat nog op mijn leestlijstje. Zal er volgende maand gelezen worden.

[Gast Natte aap]

heb je blade of the immortal al gelezen? op hetzelfde niveau als vagabond en wat meer is: binnen dit en 3 maanden verschijnt het laatste deel!

 

ik vond vagabond toch wel een flink pak beter dat BOI. Ik vond BOI maar gewoontjes eigenlijk. Soms zelf irritant ongeloofwaardig. Ik denk zelfs dat ik BOI niet eens uitgelezen heb (wat ik er dan van heb liggen).

 

Maar gelukkig kunnen smaken verschillen. Dat maakt het zo interessant.

 

Samurai Executioner vond ik zelf een hele goeie. Het is maar net wat je fantasie en interesse kan prikkelen hé. En met FMA had ik het in het begin ook wel moeilijk. Naar het einde toe verbetert het wel maar ik denk niet dat het in mijn top 20 zou komen en ik ben blij dat de bib bestaat. Ik voel niet de behoefte om FMA te kopen.

[mig el pig]

Vorige week heb ik de (voorlopig) laatste omnibus van Vagabond gelezen. Ik ben niet goed in het bespreken van strips dus die eer laat ik aan Diogenes, ik wou gewoon nog eens laten weten dat dit een geweldige reeks is.

 

De volgende langlopende reeks die ik de komende maand(en) ga lezen is FullMetal Alchemist. En daarna ga ik Berserk hernemen, want ik zie dat Dark Horse ondertussen alle delen herdrukt heeft.

 

Vagabond was mijn eerste bespreking hier (op de vorige versie van de reeks). Heb ze wel in het frans en tijdelijk gestopt met verzamelen. Aan het twijfelen om ze te switchen voor de engelse bundelingen.

 

 

Ik heb Vagabond de eerste elf delen gelezen en de bespreking zalnog volgen maar ik kan me wel al zeggen dat ik Vagabond absolute niet geweldig vond. Aangenaam ja, goes zelfs maar niet bijzonder goed en al helemaal niet geweldig. Van de Chanbara reeksen die ik tot nog toe gelezen heb vond ik Vagabond verreweg het zwakst.

 

 

Te traag of je vond het verhaal niet boeiend genoeg?

Ik neem aan dat het niet aan de tekeningen ligt want die vond ik vaak magistraal.

[Diogenes]

Vagabond was mijn eerste bespreking hier (op de vorige versie van de reeks). Heb ze wel in het frans en tijdelijk gestopt met verzamelen. Aan het twijfelen om ze te switchen voor de engelse bundelingen.

 

 

 

 

Te traag of je vond het verhaal niet boeiend genoeg?

Ik neem aan dat het niet aan de tekeningen ligt want die vond ik vaak magistraal.

Ik ga proberen morgen er een volledig bespreking over the schrijven maar kort gezegd komt het neer op: te simpel plot, niet rauw en realistisch genoeg, te weinig echte diepgang en te pretentieus. Het tekenwerk vond ik ook niet goed passen.

 

Nu klinkt het alsof ik de complete reeksflut vind en dat is absolute niet het geval. Ik heb er zeker wel van genoten. In mijn bespreking zal ik wat dieper in gaan op mjm gedachten over deze reeks en er een wat genueanccerder beeld van geven.

[Roque Ja]

heb je blade of the immortal al gelezen? op hetzelfde niveau als vagabond en wat meer is: binnen dit en 3 maanden verschijnt het laatste deel!

 

Ik heb Vagabond de eerste elf delen gelezen en de bespreking zalnog volgen maar ik kan me wel al zeggen dat ik Vagabond absolute niet geweldig vond. Aangenaam ja, goes zelfs maar niet bijzonder goed en al helemaal niet geweldig. Van de Chanbara reeksen die ik tot nog toe gelezen heb vond ik Vagabond verreweg het zwakst.

 

Ik raad aan Shigurui te lezen. Het meesterwerk van her Chanbara genre en de beste manga die ik tot nog toe gelezen heb. Wel alleen te lezen in het Frans of scanlation. Voor een vergelijkbare manga op papier raad ik Samurai Executioner aan. Vergelijkbaar qua sfeer, diepgng en Historische Accuraatheid maar met wel iets minder goed uitgewerkte personages dan Shigurui en ook in tegenstelling tot Shigurui geen doorlopende verhaallijn.

 

Fullmetal Alchemist is wel heel goed naar mijn mening. Maar hou in gedachte dat het Shonen is. Ik knapte eerst heel erg af op de shonen elementen en het zou jammer zijn als jij dat ookzou doen want het plot en de personages van fma zijn fantastisch.

 

Berserk staat nog op mijn leestlijstje. Zal er volgende maand gelezen worden.

 

Chanbara, shonen,... ik heb geen idee waarover je het hebt. En dat hoeft ook niet perse, een goede manga is een goede manga en dat is voldoende voor mij. Ik probeer er de beste reeksen uit te kiezen en baseer mij meestal op wat hier wordt gezegd. Maar Shigurui zal het niet worden, mijn Frans is te slecht en een volledige reeks lezen via scanlation zie ik niet zitten.

 

Blade of the Immortal en Samurai Executioner zijn namen die ik al vaak zag langskomen en ik twijfel er niet aan dat dat goede reeksen zijn. Maar met ook nog de omnibussen van Lone Wolf & Cub heb ik voorlopig even genoeg van dat genre gelezen/te lezen. Trouwens, met die inhaalbeweging van Berserk die ik ga maken is het budget voor het komende halfjaar al gereserveerd.

[Timhardt]

blade of the immortal en vagabond zijn 2 geweldige reeksen, laat je niets wijsmaken.

 

blade of the immortal gaat over de wraak van een meisje, dat is de rode draad, maar daarbuiten zijn er tal van enorm boeiende nevenplots. de reeks vergt je complete aandacht en nog meer en komt pas op kruissnelheid na een deel of 6, zoals lone wolf eigenlijk. ik las ze al helemaal online (op papier verschijnt het laatste deel binnen een paar weken) en ik kan zeggen dat ze gewoon op hetzelfde hoge niveau als lone wolf is. het is wat moderner verteld en de actie is snoeihard. En zoals dat gaat met wraak: eens je je wraak hebt, wat dan?

In mijn manga top 10 staat die voor eeuwig en altijd.

 

vagabond.

ook over samoerai, maar een heel andere inslag dan blade of the immortal. vergeet de snelle harde actie, maar dompel je onder in de boeddhistische manier van de samoerai. wat is er nodig om samoerai te zijn. fysisch, maar vooral ook psychisch. ook uitgediept met een hele rits onvergetelijke karakters, maar aan een zeer traag tempo dat je wat moet zoeken.

Ik vind vagabond zo goed dat ik ook aan real begonnen ben (zijn andere reeks, hij schreef ook nog slam dunk) en dat doe ik niet vaak meer.

ook vagabond staat voor eeuwig in mijn top 10.

 

beide reeksen staan hier volledig op papier en dat zal steeds zo zijn, dat wil tegenwoordig hier heel wat zeggen

 

ps. lone wolf is ook samoerai natuurlijk, maar toch zijn deze drie reeksen compleet anders. samoerai is slechts de kapstok om er vanalles aan op te hangen.

als ik in een paar woorden mag samenvatten, de essentie waar ze volgens mij over gaan.

 

lone wolf: onvoorwaardelijke liefde tussen vader en zoon

blade of the immortal: van wraak je levensdoel maken. wat als de wraak voltooid is?

vagabond: zen reeks, samoerai as a way of living on the psychological edge.

[Timhardt]

wat goed, beter, best betreft: op http://www.animenewsnetwork.com vind je een uitgebreide top 10, 50, etc....buiten dat lone wolf niet in de top 10 staat, ben ik eigenlijk gewoon akkoord met deze top 10, ik heb zelfs al reeksen blind gekocht net erbuiten en ik moet gewoon toegeven dat hun smaak met de mijne overeenkomt. top 10:

 

 

# title rating nb. votes 1 Monster (manga) 9.25 736 2 Berserk (manga) 9.24 1164 3 Nausicaä of the Valley of the Wind (manga) 9.22 600 4 Vinland Saga (manga) 9.11 207 5 Yokohama Kaidashi Kikou (manga) 9.11 337 6 20th Century Boys (manga) 9.05 565 7 Fullmetal Alchemist (manga) 8.96 1543 8 Akira (manga) 8.94 547 9 Vagabond (manga) 8.94 314 10 Yotsuba&! (manga) 8.92 738

 

 

real staat op 12, Phoenix op 20, cross game op 22, buddha op 23, children of the sea op 27 en blade of the immortal op 32, lone wolf trouwens op 33.

heel die top 50 kan je blind kopen (deed  ik ook voor zover beschikbaar in engels)

[Diogenes]

Chanbara, shonen,... ik heb geen idee waarover je het hebt.

 

Chanbara = Samuraiverhalen

 

Shonen is een mangadoelgroep

 

Er zijn vijf mangadoegroepen:

 

Shonen: manga voor mannelijke tieners. Denk daarbij aan Bleach, Naruto maar ook FMA en Death Note

Shojo: manga voor vrouwelijke tieners. Dank aan Sailor Moon (gaan manga maar ik weet even geen beter voorbeeld)

Seinen: manga voor mannelijke volwassenen. Denk aan Monster, Akira, Berserk, Eden, Vagabond etc...

Josei: manga voor vrouwelijke volwassenen. Die zie je niet veel en ik weet ook niet echt een voorbeeld te noemen.

 

Je hebt ook nog Kodomo wat manga voor kinderen is maar die gaan hier denk ik niet aan bod komen.

[Yncke]

Josei: manga voor vrouwelijke volwassenen. Die zie je niet veel en ik weet ook niet echt een voorbeeld te noemen.

Ik zou "A bride's story" daaronder gecatalogeerd hebben, maar wikipedia gaat niet akkoord.

[Timhardt]

Ik zou "A bride's story" daaronder gecatalogeerd hebben, maar wikipedia gaat niet akkoord.

 

ik ook niet. 't is seinen, 't is niet omdat een vrouw de hoofdrol draagt dat het ook zo moet ingedeeld worden.

ach ja, stickertjes plakken, ik doe dat eingelijk niet. voor mij is het allemaal manga, allemaal strips eigenlijk.

[Diogenes]

VAGABOND

 

Noot: dit is een voorlopige bespreking omdat ik toch graag zo vlug mogelijk wat uitgebreider mijn mening over de reeks wilde uitdiepen. Lichte tekstuele verbeteringen, spellingscontrole en bijbehorende platen volgen op een later moment.

 

Door eerdere korte opmerkingen over deze reeks hoef ik niet meer te melden in hoeverre ik teluergesteld was over het resultaat. Nu moet ik wel zeggen dat dit meer van doen heeft met de reputatie die deze reeks vooraf gaat dan iets anders. Als je mensen erover hoort praten zou je in de veronderstelling zijn dat dit de beste Chanbara manga ooit is. En dat is in het geheel niet het geval naar mijn mening. Echter dat betekent niet dat het slecht is. Allerminst.

 

Laat ik beginnen met zeggen dat ik zeer genoten heb van het lezen van deze reeks. Bij iedere leesbeurt ging ik in mijn luie stoel zitten. Nam het deel waar ik dan gebleven was in hand en las zo rustig drie delen achter elkaar zonder zelfs maar een adempauze. Vagabond is een zeer vaardig geschreven, behoorlijk onderhoudende en knap getekende reeks. Maar dat is het dan ook. Er was niets wat mij absoluut ondersteboven blies of waar ik echt diep van onder de indruk was. Er waren her en der wat momenten waarop de reeks bijna ware grootsheid bereikte maar het grootste gedeelte van de tijd was het toch vooral een oppervlakkig avonturenreeksje. En daar is niets mis mee. Er zijn oppervlakkige avonturenreeksjes die ik de hoogte in prijs maar dat zijn reeksen die weten weten wat ze zijn en niets meer willen zijn dan dat. Vagabond ehcter pretendeert een Historisch Accuraat diepziinig epos te zijn in de stijl van Shigurui maar faalt compleet op dat vlak. Het neigt er regelmatig naar maar durft niet ver genoeg te gaan en komt als gevolg nooit onder de schaduw uit van zijn illustrere soortgenoten.

 

Dat is allemaal lief leuk en aardig maar nog steeds enkel holle opmerkingen: laten we eens objectief de reeks bespreken. Te beginnen met het plot. Het plot van Vagabond kan ik in drie zinnen samenvatten. Het gaat over een jongeman genaamd Myamoto Musashi die besloten heeft de grootste Samurai onder de zon te worden. Om dit doel te verwezenlijken daagt hij alle Samuraischolen in Japan uit. En door deze uitdagingen en de mensen die hij ontmet leert hij langzaam wat het betekent om een werkelijk grote Samurai te zijn. En that's it. In alle elf delen die ik tot nog toe gelezen heb (tijdelijke stop op de reeks gezet) ontwikelt het nooit verder dan deze simpele premisse. En dat is prima. Want binnen deze simpele premisse weet auteur Takahiko Inoue steeds weer een leuk en origineel verhaal te bedenken. Ieder van deze verhalen begint met Musashi die bij de Dojo du Jour aankomt. Daar de grootmeester uitdaagt en wat volgt is een heleboel vechten evenals kennismaking met interessante personages en een klein beetje diepgang. Het is een winnende formule die ervoor zorgt dat de reeks nooit saai wordt ondanks dat het nogal repetetief is. Er is altijd weer een klein element of een interssant nieuw personage dat zorgt dat het verhaal fris blijft en je als lezer verder wil lezen. De dialogen zijn ook erg goed. Conform de tijdsperiode waarin eht zich afspeelt en zoals gezegd niet gespeend van enige diepgang. Het gaat ooit heel erg diep en het beeld dat geschept wordt van de Samurai is nogal overgeeromantiseerd en een far cry van het rauw realisme van Koike en vergelijkbare auteurs. Maar zoals gezegd het werkt en zorgt ervoor dat Vagabond een aangename leeservaring biedt.

 

Het tekenwerk is ook zeer goed. Uitermate realistisch getekend met gezichten die zo knap en gedetailleerd getekend zijn dat het precies echte mensen lijken. En dit geldt niet alleen voor de personages. De decors, de kostuums, alles in de reeks lijkt te leven en het is soms meer alsof je een film zit te kijken dan alsof je een manga aan het lezen bent.

 

Puur objectief gezien valt er dus absoluut niet op te merken aan Vagabond. Het is een knap geschreven en getekende reeks van een zeer competent mangaka. Maar dat is het hem nu juist. Takahiko Inoue is een goed vakman, een zeer goed vakman zelfs. Maar hij is geen artiest. Alle elementen kloppen en zijn knap uitgewerkt maar er spreekt absoluut niets uit. Er was vrijwel niets aan Vagabond wat mij echt ondersteboven deed vallen. Bij Shigurui was ik vanaf pagina 1 gegrepen en het liet mij niet meer los. Zelfs niet nadat ik het uit had. Zelfs nu, vijf maanden na het beeindigen van de reeks voel ik nog heftige meoties als ik het heb over de reeks. Ook Samurai executioner was een reeks waar ik behoorlijk ondersteboven van was. Takemistsu Zamurai, een andere geweldige Chanbara reeks die ik nog niet besproken heb (maar hier heb je alvast eht eindresultaat *zucht*) was lastig om in te komen maar toen ik er éénmaal in zat liet het mij niet meer los. Met Vagabond hed ik dat allemaal niet. Het was iets wat ik kon lezen ne van kon genieten en daarna weer vergeten tot mijn volgende leesbeurt. De reden hiervoor is namelijk dat het iets mist mist dat essentieel is voor een topreeks: stijl. Samurai Executioner en Shigrui zijn rauw realistische Samurai sages. Takemitsu Zamurai is een sereen psychologisch drama dat steeds bloederiger wordt. Vagabond had niets wat het echt apart zette voor mij. Het kopieert lichtelijk de stijl van reeksen als Shigurui en Samurai Executioner maar gaat lang niet zo ver in zijn rauw realisme en nadruk op historisch accuraatheid. Tegelijkertijd is het niet sereen en kunstzinnig genoeg om zoiets te zijn als Takemitsu Zamurai. Het probeert de reeks te verreiken met filosofie wat  tot op zekere hoogte lukt maar het gaat nooit verder dan het cliché "heart of the warrior" verhaal terwijl de andere genoemde reeksen niet alleen een prachtig en poëtisch beeld scheppen van de Edo periode maaar ook nog eens bol staan van bijtende maatschappijkritiek. Vagabond durft echter niet zover te gaan als die reeksen en het reslutaat is dat het nooit de clichés te boven komt en nergens mij echt aan het denken zette. Hetzelfde geldt voor de tekeningen. Ze zijn zeer realistische en enorm gedetailleerd getekend maar er spreekt niets uit. Takemistu Zamurai heeft heel apart tekenwerk maar het is zeer stijlvol. De stijl van Gojima kan je absoluut neit aanspreken maar zijn zeer groffe past perfect bij de rauwe verhalen in de reeks. Shigurui heeft tekenwerk dat niet alleen zeer realistisch en gedetailleerd is maar ook nog eens meteen een beeld oproept van de Edo periode. Vagabond is zeer knap getekend maar het heeft tekenwerk absoluut geen stijl

 

Vagabond is dus zeker geen slechte reeks en ik zal ook absoluut mij nog de andere delen aanschaffen. Al was het maar om het plezier dat ik beleefd heb aan de eerste elf delen. Het is een reeks die alles goed doet maar nergens uitmuntend is. Echter gezien mijn eigen scorelijst (zie ergens deze draad) geef ik deze reeks toch een score van vier sterren wat het op hetzelfde niveu brengt als Samurai Executioner. Maar dan wil ik er wel bij zeggen dat waar Samurai executioner aan de bovenkant van de vier sterren categorie er uitspringt Vagabond eerder aan de onderkant eruit steekt. Al met al dus geen slechte reeks maar één die overschaduwt wordt door de vele andere prachtige werken in zijn genre

****

[Olsimar]

Ik zou "A bride's story" daaronder gecatalogeerd hebben, maar wikipedia gaat niet akkoord.

 

 

I love it (zal mijn vrouwelijke kant zijn )

[Yncke]

ik ook niet. 't is seinen, 't is niet omdat een vrouw de hoofdrol draagt dat het ook zo moet ingedeeld worden.

ach ja, stickertjes plakken, ik doe dat eingelijk niet. voor mij is het allemaal manga, allemaal strips eigenlijk.

 

Wel, nee, natuurlijk niet. Maar "A bride's story" samenvatten als "een vrouw heeft de hoofdrol" is toch ook behoorlijk kort door de bocht. Thema's als uitgehuwelijkt worden en sociaal contact onder getrouwde vrouwen lijken mij toch goede kandidaten om die josei op te plakken, als je dan toch per se labeltjes wilt plakken.

(Ook geen fan van labeltjes, daar niet van, maar als je er dan toch aan begint, moet je de thema's toch een beetje over de labeltjes verdelen, vind ik dan.  Anders is het niet verwonderlijk dat je voor bepaalde categorieën geen voorbeelden vindt.  )

[Timhardt]

Wel, nee, natuurlijk niet. Maar "A bride's story" samenvatten als "een vrouw heeft de hoofdrol" is toch ook behoorlijk kort door de bocht. Thema's als uitgehuwelijkt worden en sociaal contact onder getrouwde vrouwen lijken mij toch goede kandidaten om die josei op te plakken, als je dan toch per se labeltjes wilt plakken.

(Ook geen fan van labeltjes, daar niet van, maar als je er dan toch aan begint, moet je de thema's toch een beetje over de labeltjes verdelen, vind ik dan.  Anders is het niet verwonderlijk dat je voor bepaalde categorieën geen voorbeelden vindt.  )

 

da's zeker waar natuurlijk. En excuus voor mijn snel door de bocht, ik lees tegenwoordig weer veel (what else is new) en probeer internet en typen wat te beperken.

[Timhardt]

@Dio: heel kort.

volgens mij is vagabond niets voor jou of heb je het niet begrepen. vagabond is zo'n reeks die het niet zo erg van het plot moet hebben. (ik ga mezelf nooit vergeven om dit te zeggen, want ik val steeds voor een scenario, nooit voor tekeningen en vagabond heeft een ongelofelijk sterk verhaal, haha, sweet contradiction).

 

Zoals ik al eerder zegde is vagabond een complete zen-reeks. What does it take to be a samoerai. Psychologically.

Persoonlijk zat ik in meerdere personages hun hoofd, meer te leven, in te beelden, me af te vragen: what does it really take?

vagabond is een reeks die zijn gelijke niet kent, en dat meen ik. het is een samoerai, maar toch weer niet, want de gevechten duren soms 200 pagina's zonder dat er iemand een been verzet. Wat gaat er in hen om, zoiets. Read & be amazed!

[Diogenes]

@Dio: heel kort.

volgens mij is vagabond niets voor jou of heb je het niet begrepen. vagabond is zo'n reeks die het niet zo erg van het plot moet hebben. (ik ga mezelf nooit vergeven om dit te zeggen, want ik val steeds voor een scenario, nooit voor tekeningen en vagabond heeft een ongelofelijk sterk verhaal, haha, sweet contradiction).

 

Zoals ik al eerder zegde is vagabond een complete zen-reeks. What does it take to be a samoerai. Psychologically.

Persoonlijk zat ik in meerdere personages hun hoofd, meer te leven, in te beelden, me af te vragen: what does it really take?

vagabond is een reeks die zijn gelijke niet kent, en dat meen ik. het is een samoerai, maar toch weer niet, want de gevechten duren soms 200 pagina's zonder dat er iemand een been verzet. Wat gaat er in hen om, zoiets. Read & be amazed!

 

Ten eerste: Vagabond is absoluut een reeks voor mij want als je mijn bespreking goed leest zie je dat ik een hoop goeds over de reeks te melden had. Ik heb het even gehad over dat het plot nogal simplistische is maar meteen daaraan toegevoegd waarom ik dat wel kon waarderen. Daarnaast heb ik meerdere malen aangegeven hoe erg ik genoten heb van de reeks. Tot slot gaf ik het ook nog eens een score van vier sterren wat betekent dat ik de reeks classifcieer als "zeer goed". Dus het idee dat de reeks niet voor mij is moet je loslaten. MW. Dat is een reeks die niet voor mij was. Ik kon mij niet over het tekenwerk heen zetten en het verhaal kon ik ook niet goed in komen. Objectief was er niets mis mee maar ik heb het toch lsechts drie sterren gegeven omdat ik er absoluut geen lol aan beleefde het te lezen.

 

Ten tweede: Eén van de dingen die ik kort aankaart in mijn bespreking maar niet veel verder op in ga (ik heb m ook in een half uur geschreven terwijl ik de meeste  enkele uren over doe) is dat de reeks een heel erg geromanticeerd beeld geeft van de Samurai. Die zogenaamde weg van de Samurai die jij noemt? Die bestaat niet. Na het be-eindigen van Shigurui ben ik mij gaan inlezen over de werkelijke Samurai en kwam er toen achter dat het slechts een stel edelen waren die meer bezig waren met hun reputatie en een wit voetje halen bij de plaatselijke landheer dan enige spirituele wijsheid. Samurai onderwierpen hun leerlingen aan de meest vreselijke martelingen om hun geest te breken en hun op te bouwen naar de manier die hen het meest schikte. Samurai waren chique kannonnenvlees die diende voor het genoegen van de landheer of zelfs Shogun. Het leven van de Samurai was hard, vol politieke intriges en gespeend van enige spiritualiteit. Alles wat Vagabond pretendeert te zeggen over de Samurai zijn leugens en clichés die meer van doen hebben met films als the karate kid dan werkelijk Japanse geschiedenis. Bij gevolg is iedere diepere betekenis die het probeert over te brengen hol en betekenisloos voor mij. Voor de duidelijkheid: ik zeg niet dat iedere chanbara reeks honderd procent historisch accuraat moet zijn. Ik ben momenteel bezig met een Klare Taal voor een andere Chanbara reeks die nog veel verder verwijdert is van werkelijke Japanse geschiedenis met een plot dat draait om sektes en rituelen die nooit bestaan hebben. Maar deze etaleert zich vanaf de eerste bladzijde al als beetje rauwe avonturenreeks zonder al teveel diepgang en dan werkt het voor mij.

 

Jij noemt Vagabond een zen reeks. Vagabond is voor mij lang niet sereen of diepzinnig genoeg daarvoor. Takemitsu Zamurai noem ik een zen-reeks. Het is een sereen psychologisch drama dat bespreekt wat nu de prijs is van een leven. Niet alleen gaat het in op de psychologische effecten van een leven benemen het beidt ook een mooi beeld van de Edo perode en waarom ogenschijnlijk het leven van de één meer waard is dan van de ander. Dat noem ik een zen manga. Het heeft oneindig veel meer diepgang dan Vagabond. (tot nog toe)

 

Ook nog: wat jij had met Vagabond dat had ik met Shigurui. Ik kan me geen strip herinnerren waarbij ik zo diep betrokken was bij de personages. Bij de meeste strips kan ik wel meeleven met de personages. Bij Shigrui was ik hen. Zeker met de twee hoofdpersonages voelde ik mij één. Ik zag de wereld door hun ogen en voelde wat zij voelden. Dat is één van de voornaamste redenen waarom ik Shigurui als enige manga tot nog toe de perfecte vijf sterren heb gegeven. Bij Vagabond voelde ik mij veel meer een toeschouwer en ik had ook niet echt een emotionele binding met Musashi. De enige eigenlijk met wie ik enige binding voelde was Otsu. Geweldig personage vind ik haar. En wat de gevechten betreft: lees Shigurui. Exact hetzelfde maar dan veel beter uitgewerkt (vind ik) en psychologisch veel interessanter (vind ik)

 

Als ik nog iets positiefs over Vagabond mag zeggen: (want met al dat gepraat voer de negatieve aspecten zou ik nog bijna vergeten dat ik het toch echt een zeer goede reeks vind) Vagabond beriekt een veel breder publiek dan eerder genoemde reeksen. Ik kan heel hoog opgeven over Shigurui maar het is een kunstmanga geschreven voor een heel sellect publiek. De meeste mensen die ik ken hebben het opgegeven na een paar hoofdstukken omdat het veel te emotioneel slopend is en veel te gewelddadig voor hun smaak. Vagabond is dan een zeer goed geschreven mainstream reeks die juist doordat het zo overgeromanticeerd is veel meer aantrekking vind bij met name de jongere generatie. En als meer mensen het Chanbara genre ontdekken door een niet historisch accurate reeks dan is dat alleen maar goed. Kunnen ze later alsnog het echte werk gaan lezen.

 

Tot slot wil ik nog één keer heel duidelijk aangeven dat ik Vagabond geen slechte reeks vind. Ik vind eht zelfs een goede reeks en ik geniet van het lezen ervan. Ik vind het geen topmateriaal maar ik kan het zeker wel waarderen. Ik zou dan ook niet als "Vagabond-hater" te boek willen staan. Dogs, Bullets & Carnage. Ja dat is een reeks die ik intens haat en ook compleet heb afgebrand in mijn bespreking. Until Death do us part heb ik ook vernietigende uitpraken over gedaan en daar sat ik nog steeds ook achter. Vagabond is helemaal niet zoals die reeksen naar mijn mening en juist heel goed. Het is niet de besste Chanabara reeks naar mijn mening maar nog steeds wel één van de betere manga die ik gelezen heb.

[Diogenes]

Nog eens mijn eigen comments op myanimelist, een site waar ik lid van ben, opgezocht die ik heb gemaakt tijdens het lezen. Ik zie nu ook dat ik een paar punten vergeten ben te melden maar dit waren mijn gedachten erover na de eerste en derde leesbeurt:

 

Not as good as some make it out to be. It's a lot more tame then I expected. Sure the main character is kind of an arse and there's cetainly deeper themes underlying this story so it's not bad by any means. But it lacks the starkly realistic gut punch of a series like Shigurui and feels a little romanticised to me. Overall though the story's certainly not bad and it's got some genuinely great characters as well as some really deep and thought provoking moments so it's still a solid read but I wasn't blown away by it form page 1 like I was with Shigurui.But then this series is very long so maybe that'll come at a later time. Also the art is amazing. Again not as good as in Shigurui but it comes close at times.

Contrary to what I expected this series keeps going downhill as it progresses. There are moments of true greatness and the art is still amazing but most of the time I find myself being entertained but not engrossed. The ratio action/drama is completely off kilter and the pace is rather erratic as well. Also it tries far too hard to be deep which it just isn't most of the time. When it succeeds it really shines but most of the time it kinda falls flat on it's face and rarely does this series manage to be more than just really good entertainment. If this keeps up I'll have to detract a point. So far though an 8 is still deserved if only for how much I enjoy this series.

 

[Diogenes]

Hou ook in gedachte dat ik probeer zo objectief mogelijk te zijn in mijn besprekingen en dat "beste" en "favoriet" niet hetzelfde is voor mij. Er is een heel groot verschil tussen manga die ik graag lees en manga die ik ook objectief heel goed vind. De meeste van mijn favoriete manga zitten in de vier sterren categorie.

 

Om nog even paar andere manga te noemen die hier ook in zitten:

 

Monster

20th CB

Planetes

MPD Psycho

Vinland Saga

 

Allemaal manga waar ik heel erg van genoten heb en die ik erg goed vind maar die ik objectief gezien niet de top reken.

 

Mijn hoogst gewaardeerde manga tot nog toe: (9 of meer op MAL)

Heads

Uncivilized Planet

Nijigahara Holograph (zie Klare Taal)

Pluto

Shigurui (als enige een 10)

The Quest for the Missing Girl

Takemitsu Zamurai

Rainbow (bespreking volgt zodra ik m uit heb)

Soil (zie Klare Taal)

 

Dus om een voorbeeld te geven: als iemand mij zou vragen wat ik de beste Urasawa vind dan zou ik meteen Pluto zeggen. Maar als iemand mij zou vragen wat mijn favoriete Urasawa reeks is dan zou ik nog voor het eind van de zin al Monster hebben geantwoord en er meteen bij vermeld hebben dat het sowieso van allemaal mijn favoriete manga is. Pluto is objectief gezien beter naar mijn mening maar Monster ben ik veel enthousiaster over. Eigenlijk zegt de score en bij uitbreiding de bespreking neit veel over in hoeverre ik ergens van genoten heb. Natuurlijk speelt dit wel mee. Iets waar ik nauwelijks doorheen kwam en onprettig vond om te lezen zal ik niet zo vlug vier sterren of hoger geven.

 

Hopelijk heeft dat ook iets verduidelijkt.