Manga Van De Dag

[Olsimar]

Ik val in een gat....

[Gast Natte aap]

geld is niet alles, aap.

 

 

als ge er geen hebt, is dat wel alles ... maar goed, dat is voor een ander draadje

[Gast Bilal]

Nausicaa van de vallei van de wind: Weet iemand uit hoeveel delen de Nederlandse vertaling bij Glenat bestaat? Ik kan er maar twee vinden maar als het goed is moeten het er meer zijn.

[Waldorf]

Volgens Stripinfo zijn dat zeven delen in het Nederlands.

[Timhardt]

Nausicaa van de vallei van de wind: Weet iemand uit hoeveel delen de Nederlandse vertaling bij Glenat bestaat? Ik kan er maar twee vinden maar als het goed is moeten het er meer zijn.

 

7

 

nausicaä is van het beste dat er is.

[Gast Bilal]

Danke Waldorf.

In de bieb zijn er helaas maar twee. Ik zal er pas aan beginnen als ik de rest gelijk erachteraan kan lezen.

[Gast Bilal]

7

 

nausicaä is van het beste dat er is.

Zo goed? Kaliber Full Metal Alchemist en Vinland Saga??

[Timhardt]

Nee, beter. En dat meen ik echt. Naussica staat zeker in mijn top 5

[Timhardt]

 

Nee, beter, en dat meen ik echt. Nausicaa staat altijd in mijn top 5, altijd.

Pas op, het is geen pageturner, geen typische manga ,maar als je al films van ghibli hebt gezien en die goed vindt, dan staat er je een traktatie te wachten. Ik vond de film nausicaa ook erg goed, maar de manga is nog beter.

 

Ik ben erg benieuwd naar de nieuwe manga van myazaki...

[Gast Natte aap]

Zo goed? Kaliber Full Metal Alchemist en Vinland Saga??

 

ik vind FMA en VS slechts redelijk goed. Naussicaa vind ik beter. Maar dan moet ik er wel bij vertellen dat ik toen nog niet zo heel veel echt goeie manga gelezen had. Maar de wereld die opgebouwd wordt in Naussicaa is fantastisch.

[Diogenes]

Zo goed? Kaliber Full Metal Alchemist en Vinland Saga??

IK mag hopen van niet. FMA vond ik echt slecht (sorry Yncke) en VS vind ik wel vermakelijk maar meer niet. Hopelijk is Nausicaa inderdaad beter want het staat nog op mijn leeslijstje.

 

En ja ik had vandaag een nieuwe draad op zullen starten en nee dat gaat niet meer gebeuren vandaag. Na negen uur non-stop gewerkt te hebben aan de definitieve versie van mijn volgende Klare Taal (en hij is nog niet af ) ben ik kapot. Het wordt morgen. Excuses, jullie krijgen allemaal jullie geld terug.

[Timhardt]

Is er trouwens al meer bekend over de nieuw manga van myazaki? ikkan me niet voorstellen dat hij niet in engelse vertaling wordt opgepikt. Ook mijn zoontje van 4 is helemaal weg van zijn films, al begrijpt hij er lang nog niet alles van.

[Timhardt]

snelreviews:

 

solanin

 

coming of age verhaal van 2 twintigers die willen ontsnappen aan het burgerleventje. zeer sfeervol, 1 volume, erg sterk 4,5/5

 

5 cm per second

 

hier ben ik niet goed van, deze nacht gelezen en dit gaat nog dagenlang spoken...verhaal over tienerliefde en over hoe je die altijd met je meedraagt. echt jongens, ik wilde dat ik meer tijd had om hier iets uitgebreider over te schrijven met pics enzo, maar ik wil vooral lezen. hoewel ik dit wil laten bezinken. op de backcover wordt de auteur vergeleken met miyazaki (van de ghibli films), wel, laat me er nog iets aan toevoegen: dit staat op dezelfde hoogte als blankets. schitterend! 5/5

 

 

[Diogenes]

5 cm per second

 

hier ben ik niet goed van, deze nacht gelezen en dit gaat nog dagenlang spoken...verhaal over tienerliefde en over hoe je die altijd met je meedraagt. echt jongens, ik wilde dat ik meer tijd had om hier iets uitgebreider over te schrijven met pics enzo, maar ik wil vooral lezen. hoewel ik dit wil laten bezinken. op de backcover wordt de auteur vergeleken met miyazaki (van de ghibli films), wel, laat me er nog iets aan toevoegen: dit staat op dezelfde hoogte als blankets. schitterend! 5/5

Heb je de film ook gezien? De manga is nml een adaptatie van de gelijknamige film. De manga niet gelezen overigens maar de film vond ik fantastisch.

[Olsimar]

5cm per second heb ik ook. Idd betoverend.

[Gast Bilal]

Nee, beter, en dat meen ik echt. Nausicaa staat altijd in mijn top 5, altijd.

Pas op, het is geen pageturner, geen typische manga ,maar als je al films van ghibli hebt gezien en die goed vindt, dan staat er je een traktatie te wachten. Ik vond de film nausicaa ook erg goed, maar de manga is nog beter.

 

Ik ben erg benieuwd naar de nieuwe manga van myazaki...

Ik heb weinig films van Studio Ghibli gezien (Spirited away, Grave of the fireflies en pas geleden eentje over een vliegtuigontwerper) en dat waren idd geweldige films. Helaas stopt de studio ermee.

 

Maakt Myazaki nog manga? Dat wist ik niet.

[Gast Bilal]

ik vind FMA en VS slechts redelijk goed. Naussicaa vind ik beter. Maar dan moet ik er wel bij vertellen dat ik toen nog niet zo heel veel echt goeie manga gelezen had. Maar de wereld die opgebouwd wordt in Naussicaa is fantastisch.

Jou vertrouw ik altijd

[Diogenes]

Ik heb weinig films van Studio Ghibli gezien (Spirited away, Grave of the fireflies en pas geleden eentje over een vliegtuigontwerper) en dat waren idd geweldige films. Helaas stopt de studio ermee.

 

Maakt Myazaki nog manga? Dat wist ik niet.

Princess Mononoke gezien? Is een geweldige film. Zoals Nausicaa (de film) maar dan veel sterker.

[Gast Natte aap]

Princess Mononoke gezien? Is een geweldige film. Zoals Nausicaa (de film) maar dan veel sterker.

 

hele mooie film, mononoke hime. Spirited away vond ik ook zeer knap. En Howl's moving castle. Nausicaa is net ietsjes anders dan die twee andere films maar ook wel de moeite. 

 

Ik ga niet beweren dat nausicaa de beste manga is die ik ooit gelezen heb, maar het kon me toch wel bij de lurven vatten. Mooi thema, goed uitgewerkt en de opbouw van de fantasy wereld is zeer goed gedaan. Het thema zal je niet verrassen, je ziet de plot al van ver aankomen (eh ... zelfs letterlijk ) maar dat doet niets af aan de kwaliteit.

 

 

Jou vertrouw ik altijd

 

zware verantwoordelijkheid

[Timhardt]

Miyzaki heeft maar een manga gemaakt, nausicaa. En nu, jaren later maakt hij iets over samourais.

Die 5 cm per second was echt mindblowing. Er komt nog meer werk van hem aan zag ik. Tips zoals dit boek zijn steeds erg welkom.

[Diogenes]

Miyzaki heeft maar een manga gemaakt, nausicaa. En nu, jaren later maakt hij iets over samourais.

Die 5 cm per second was echt mindblowing. Er komt nog meer werk van hem aan zag ik. Tips zoals dit boek zijn steeds erg welkom.

 

Voices from a Distant Star is een net als 5cm per Second een manga adaptatie van de gelijknamige film. Beide zijn van dezelfde regisseur en zijn tonaal ook vergelijkbaar hoewel niet qua plot.

[Timhardt]

Ja, dat wist ik al, nergens meer te krijgen natuurlijk....

Op bookdepo zag ik nog uitgaves in de toekomst.

[Timhardt]

Ik was hier zo van onder de indruk dat ik nu ook de anime gezien heb. Wtf? de eerste 2 delen zijn haast exact gelijklopend. Dat derde deel is niets meer...de impact van heel het verhaal komt dan pas in de manga. De sfeer is wel super, miyzaki zou het nooit zo expliciet doen, zijn eerste echte love story jongen meisje moet ik nog zien.

 

Enfin: lees de manga, het is een bom.

[Diogenes]

Ik was hier zo van onder de indruk dat ik nu ook de anime gezien heb. Wtf? de eerste 2 delen zijn haast exact gelijklopend. Dat derde deel is niets meer...de impact van heel het verhaal komt dan pas in de manga. De sfeer is wel super, miyzaki zou het nooit zo expliciet doen, zijn eerste echte love story jongen meisje moet ik nog zien.

 

Enfin: lees de manga, het is een bom.

Je weet wel dat de film voor de manga kwam he? De film is dus geen slechte adaptatie. Het is het origineel. De manga is de adaptatie.

[Timhardt]

Dat wist ik. En de manga is ronder qua verhaal. De anime kent een wat bruut einde zeker als je het derde hoofdstuk kent.

 

Nee, de adaptatie, de manga is beter en staat als ster voorgoed te flikkeren aan mijn dichtershemel

[Yncke]

FMA vond ik echt slecht (sorry Yncke)

Niks te sorry, Diogenes. Ik geraak niet door Nausicaa, jij geraakt niet door Full Metal Alchemist. De wereld zou maar triestig zijn als iedereen precies dezelfde smaak had.

[Timhardt]

en ik vind zowel fma als nausicaa geweldig, helaas voor mijn budget, dat ook

[Diogenes]

PEACE MAKER

Voor ik hieraan begin: dit is weer één van die afkraakbesprekingen. Ik bespreek de reeks eerlijkheidshalve omdat ik niet het idee wil geven dat alle manga die ik lees geweldig fantastisch is. Ik apprecieer het erg als mensen deze bespreking willen lezen, tenslotte zit er toch wat werk in maar al met al is dit geen aanrader dus als je weinig tijd hebt hoef je niet verder te lezen dan hier.

 

Goed...en dan nu het echte werk.

 

Peace Maker is een western manga of althans zo komt het eerst over. Dat alleen al trok mijn aandacht want echt veel western manga zijn er niet. Het begin is ook behoorlijk veelbelovend. Een klein meisje (oké lolli ook had het kunnen zien aankomen) dat lastig gevallen wordt door een stel rabauwen en vervolgens gered wordt door een flegmatieke held. Tegelijk met die gebeurtenissen wandelt een mysterieuze gunslinger het stadje binnen. Even later zijn we getuige van een duel tussen de schurk van dienst en eerder genoemde flegmatieke man waarbij de flegmatieke held het loodje legt (top!) en het aan de gunslinger is om de schruk een lesje te leren. Tot hieraantoe was er nog niets aan de hand. De problemen echter duiken vrij vlug daarna op. Het blijkt namelijk dat onze mysterieuze gunslinger eigenlijk een pacifist is *zucht* en geen geweld wil gebruiken. Wat vreemd is op zich want zowat ieder hoofdstuk schiet hij wel iemand neer. Hij dood ze uiteraard niet want hij is een superheld, ik bedoel samurai, ik bedoel gunslinger, ik bedoel... (*diepe zucht*) Om terug te komen op het verhaal (iets waar het deze manga nogal aan ontbreekt) Ieder hoofdstuk opnieuw probeert de auteur (wiens naam ik niet ga opzoeken want dit is ie niet waard) weer een nieuwe situatie te bedenken waarbij hij zijn pacifistische held van een excuus kan voorzien om zijn fantastische schiettechniek te tonen. Ja techniek, enkelvoud. In alle zeven hoofdstukken die ik gelezen heb voordat ik de reeks opgaf toont de held precies één techniek die hij volledig beheerst waarmee hij de meest knullige gunslinger is die ik gezien heb. Zijn tegenstanders zijn niet veel beter. De meeste zijn of aliedom of cliché superschurk zoals je verwacht in superheldenreeksen of pulpfictie uit de jaren vijftig. En dan is uiteraard de vraag: als hij zo pacifistisch is waarom sleurt hij dan overal zijn dubbele Colt Peace Makers naartoe? Gelukkig heeft de manga daarop wel een antwoord hoewel dat niet veel helpt: zijn vader was een circusartiest die zijn bijzondere (zo bijzonder is het eigenlijk niet) techniek toepaste voor shows. Maar na verloop van tijd raakten mensen ongeintresseerd (vind je het gek als je maar één act hebt) omdat ze echt bloed wilde zien. Het is onze held zijn doel om zijn vaders show weer nieuw leven in te blazen. Helaas voor hem komt daar iets tussen als hij eerder genoemd klein meisje moet beschermen tegen, je raad het al, een geheimzinnige organisatie met slechte intenties. Zoals te verwachten heeft klein meisje geen karakter. Ze is tenslotte een lolli en moet dus enkel schattig zijn. Oh en natuurlijk wil onze held haar eerst niet beschermen maar uiteraard smelt toch zijn hart voor haar en gaan ze samen het avontuur tegemoet. Tel daarbij ook nog eens een sidekick op die onze held voorziet van technische snufjes en het resultaat is een western/steampunk versie van Untill Death do us Part met precies hetzelfde niveau van schrijfwerk en realisme.

 

Het tekenwerk komt er al niet veel beter vanaf. De achtergronden zijn saai en missen detail en de actiescenes zijn totaal niet dynamische in beeld gebracht. De personages zijn nog wel enigszins fatsoenlijk getekend, met uitzondering van de lolli van dienst, maar missen eigenlijk ook echte gelaatstrekken en hun uiterlijk is net zo onkarakteristiek als hun innerlijk.

 

Al met al is Peace Maker gewoon een slechte reeks. Het is niet zo debiel als Untill Death do us Part door een net iets hoger niveau van geloofwaardigheid en het feit de protagonist af en toe per ongeluk wel iemand dood. Echter het verhaal is ongelooflijk cliché, de personages oninteressant en het tekenwerk ronduit vlak. Mijn advies is, verdoe je tijd hier niet aan.

**

 

 

 

Peace Maker is volledig verkrijgbaar in het Frans en kan ook gelezen worden in scanlation maar opnieuw: waarom zou je?

[Diogenes]

GREEN BLOOD

 

 

Ik heb deze reeks gelezen in een periode waarin ik de ene na de andere reeks liet vallen. Iedere keer begon ik aan een reeks in de volste overtuiging dat ik dit geweldig zou vinden en het helemaal zou lezen tot het eind en iedere keer weer moest ik dan concluderen dat het verhaal cliché was en de personages oninteressant. En zodoende begon toen bij mij de verontrustende gedachte post te vatten dat ik misschien wel uitgekeken begon te raken op manga. Had ik er teveel gelezen? Of in ieder geval teveel achter elkaar? Moest ik tijdelijk stoppen? Totdat ik met knikkende knieën begon aan Green Blood en meteen doorhad dat ik gewoon een heel aantal keer achter elkaar pech had gehad want meteen wist ik weer waarom ik aan manga begonnen was. Green Blood was het echte werk!

 

Het eerste wat meteen opvalt is het tekenwerk. Met enorm veel oog voor detail heeft auteur Masasumi Kakizaki het Five Points district van eind 19e eeuw doen herleven, Van de eeuwig drukke straten tot de van vermolmde planken opgetrokken stupjes tot de typische uithangborden. Als je naar de tekeningen in Green Blood kijkt heb je het gevoel dat je de werklui kan horen schreeuwen en dat het enige wat nog ontbreekt de Ierse folkmuziek is om de scene helemaal af te maken. En dat gevoel voor detail reflecteer ook in de personages: de kledij die de meesten dragen is slonzig en vuil, geheel conform de tijd en setting, en de gezichten zijn zeer gedetailleerd getekend en vol expressie. En deze accurate herschepping van de geschiedenis en het gevoel voor detail helpt ook weer heel erg mee aan de sfeerschepping. En niet alleen gedurende de dagscenes maar ook juist de nachtscenes als we de donkere en verlaten straten zien en de steegjes waar dingen gebeuren die het daglicht niet verdragen kan.

 

Het is in één van zulk soort steegjes dat we Brad Burns ontmoeten. De oudste van de twee gebroeders Burns. Brad werkt voor de Gravediggers bende als huurmoordenaar onder het alias "The Grim Reaper" hij doet dit om zijn jongere broertje Luke te kunnen onderhouden maar ook om meer te weten te komen over de moordenaar van hun moeder. Luke op zijn beurt is zich geheel niet bewust van wat Brad allemaal doet bij nacht en ziet hem enkel als een bloedzuiger die liever lui dan moe is. Wat ook precies is wat Brad hem wil doen geloven omdat hij Luke probeert te behoeden voor een leven in de misdaad. Tegelijkertijd heeft Brad regelmatig seks met Emma een hoertje in één van de bordelen van de Five Points. Als Kip McDowell de oudste zoon van de baas van de Gravediggers op een dag één van Emma's collega's verkracht en verminkt neemt Emma het heft in eigen hand en Brad ziet zich verscheurd tussen zijn loyaliteit aan de Gravediggers en zijn liefde voor Emma. En dat is nog maar het begin van al zijn problemen want voor ze het weten worden Brad en Luke meegesleurd in een neerwaarste spriaal van geweld waarbij de Five Points in een waar bloedbad veranderd.

 

Naast het tekenwerk is ook het scenario van Green Blood van zeer hoog niveau. Althans tot op een bepaald punt maar meer daarover later. De reeks heeft een vrij gecompliceerde verhaallijn waarbij een heel aantal verschillende personages betrokken zijn. Maar ieder van deze personages is knap uitgewerkt met duidelijke karaktertrekken en een duidelijke motivatie voor hun acties al zijn die niet altijd even gerechtigdvaardigd. Maar weinig personages zijn echt goed of echt slecht. Zo is Brad een vrij nobel iemand die zijn broertje probeert te behoeden voor een leven in de misdaad maar tegelijkertijd vermoord hij wel meerdere personen in koele bloede gedurende de reeks. Ook de verhaalopbouw is goed gedaan. In plaats van je meteen in het diepe te gooien introduceert Kakizaki eerst rustig de setting en de personages alvorens het verhaal goed op gang te brengen. Bovendien worden nieuwe verhaalelementen en nieuwe personages geïntroduceerd op precies de juiste momenten. Gooi daar ook nog eens tegenaan een schat aan informatie over de Five Points in die tijd en je hebt alle ingredienten voor een topstrip. De actie is soms wat over the top en onrealistisch maar juist omdat de rest van de reeks verder zo genuanceerd is doet dat niet heel erg af aan het niveau van realisme. Ik had eigenlijk al halverwege de reeks besloten dat ik dit vier en een halve ster zou toekennen. Echter toen ging het opeens helemaal fout en de reeks kwam er nooit meer bovenop. Er zit ergens halverwege deel drie een punt waarop het verhaal of een magistraal epos kan worden of een doordeweekse avonturenreeks. Helaas kiest Kakizaki voor het laatste met een verhaalontwikkeling die eigenlijk alle geloofwaardigheid eruit haalt. Vlak daarop maakt hij een nog fatalere fout door de actie zich weg te laten bewegen van de Five Points en richting het westen. Vanuit verhaalopzicht en de personages een goede zet maar de reeks verliest ermee al zijn sfeer en waar de eerste helft een harde en knap geschreven historische actiethriller was is de tweede helft gewoon een redelijk vermakelijk wild west reeksje. Het wordt nergens echt slecht en er zit her en der nog wel de diepgang in die de eerste paar delen typeerden maar het bereikt nooit meer zijn oude niveau en de climax van de reeks liet mij erg onbevredigd achter.

 

Evengoed is Green Blood geen slechet reeks. Het varieert tussen geweldig en licht vermakelijk maar wordt nergens slecht. Bovendien verveelt de reeks ook nooit. Er is altijd wel iets in het verhaal te vinden waardoor je toch verder wil lezen. Ik raad de reeks dan ook wel aan. Al was het maar om het tekenwerk. En als je er ook in gaat met de juiste verwachtingen is het een erg aangenaam reeksje. Wat de score betreft: de eerste helft van de reeks gun ik net wel een vier en een halve ster, de tweede helft nauwelijks drie en een halve ster. Het midden is dan dus ook een magere vier sterren. Echter gezien hoe erg ik van deze reeks genoten heb: maak daar maar gerust een dikke vier sterren van.

****

 

 

5 delen - afgesloten

Green Blood is volledig verkrijgbaar in het Frans en is ook te lezen in zijn geheel in scanlation

 

Noot: er zal binnenkort nog een Klare Taal verschijnen over deze reeks waarin mijn zeer gewaardeerde collega Bert Geveart er dieper op in zal gaan dan ik en ook meer zal onthullen over de historische achtergrond van het verhaal. Iets wat ik niet kan doen simpelweg omdat ik de nodige kennis ervoor mis. Iets om nog naar uit te kijken dus!

[Timhardt]

blij dat je dat het goed vond

allesverwoestend ja, dat vond ik ook.

en dat er niet mee te leven valt, dat vind ik al langer.

[Diogenes]

Als je 5cm per Second goed vind zal Voices From a Distant Star je ook kunnen bekoren. Beide naar films van dezelfde regisseur en ook heel erg dezelfde sfeer.

 

En als je niet bang bent voor anime. Diezelfde regisseur: Makoto Shinkai, heeft ook de films "The Place Promised in our Early Days" en "Garden of Words" gemaakt. Beiden hebben geen manga adaptatie maar zijn wel heel erg in dezelfde stijl met ook veelal dezelfde thema's. Al Shinkai's films zijn aanraders naar mijn mening.

[Roque Ja]

Hoe was het eigenlijk afgelopen met je vorige poging om een manga te proberen? (Monster, Berserk en de derde ben ik vergeten)

[Timhardt]

da's omdat berserk zo goed is he?

dat zijn trouwens reeksen die je niet kan beoordelen na 1 deel.

 

over voices from a distant star: heel graag maar onvindbaar. er komen wel binnenkort nog wel boeken van hem uit!

[Diogenes]

over voices from a distant star: heel graag maar onvindbaar. er komen wel binnenkort nog wel boeken van hem uit.

Voices from a Distant Star is niet onvindbaar hoor. Alleen wel heel duur. Het is zo'n Tokyopop uitgave en sinds die op de fles zijn gaan hun uitgaves voor of belachelijk lage of belachelijk hoge prijzen. Planetes bijvoorbeeld zet je zo'n 200 euro terug. En dat voor 5 delen!

 

Anyway zie maar wat je hier mee doet. Ik hoef neem ik aan niet aan te geven dat hij ook volledig te lezen is in scanlation.

http://www.amazon.co.uk/Hoshi-No-Koe-Voices-Distant/dp/1598165291/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1412365376&sr=1-1&keywords=voices+from+a+distant+star

 

Overigens kan ik niets zeggen over de kwaliteit van deze manga. Ik vond de film heel mooi maar ik vond de film van 5CM ook heel mooi en jij niet. (cultuurbarbaar )

[Diogenes]

Monster 1 heb ik gelezen en dat was m'n ding zo niet.

Als ik toch even vervelend mag doen: wat was er je ding niet aan? Want ik ben het wel eens met Timhardt dat je Monster niet kan beoordelen na één deel. Ik was pas na deel 2 echt geintresseerd en pas vanaf deel 6 completely hooked. Dus als je wil aangeven wat je tegenstond dan kan ik je waarschijnlijk vertellen of dat nog beter wordt of niet.

 

Berserk is overigens niet de beste reeks om mee te beginnen. Ik vind het best gaaf want het is dark fantasy die ook echt dark is maar het is tegelijkertijd behoorlijk over the top. Meer iets om te lezen als je al wat meer gewend bent aan manga. Monster daarentegen is naar mijn mening een prima reeks voor de beginner. Het is tenslotte wat mij aan de manga heeft gekregen,

[Timhardt]

Voices from a Distant Star is niet onvindbaar hoor. Alleen wel heel duur. Het is zo'n Tokyopop uitgave en sinds die op de fles zijn gaan hun uitgaves voor of belachelijk lage of belachelijk hoge prijzen. Planetes bijvoorbeeld zet je zo'n 200 euro terug. En dat voor 5 delen!

 

Anyway zie maar wat je hier mee doet. Ik hoef neem ik aan niet aan te geven dat hij ook volledig te lezen is in scanlation.

http://www.amazon.co.uk/Hoshi-No-Koe-Voices-Distant/dp/1598165291/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1412365376&sr=1-1&keywords=voices+from+a+distant+star

 

Overigens kan ik niets zeggen over de kwaliteit van deze manga. Ik vond de film heel mooi maar ik vond de film van 5CM ook heel mooi en jij niet. (cultuurbarbaar )

zoveel geef ik er niet aan. ik las het ook in scan, wil het op papier, maar tegen een normale prijs.

en ik vond de anime van 5 mm wel goed, maar de manga is veel beter.

[Diogenes]

Woord vooraf:

Bij deze bespreking zal ik iets doen wat ik bij geen enkele andere bespreking heb gedaan en hopelijk hierna nooit meer zal doen. Namelijk vergelijk leggen met de adaptatie. De reden waarom ik dat nooit doe is dat ik, zo mogelijk, altijd ga voor het originele materiaal en mogelijke adaptaties oversla of gewoon niet meereken in mijn besprekingen. Ik vind dat een manga op zich bekeken moet worden en niet in verband met bijbehorende adaptaties, sequels etc... Echter in dit geval maak ik een uitzondering. Waarom? Omdat ik een fout heb gemaakt. Ik heb namelijk mijn eigen regel gebroken en ben begonnen met de anime in plaats van de manga. Nu moet ik zeggen dat geen van beide het origineel is. Dat is namelijk een roman (geen light novel, gewoon novel) Maar de manga is geschreven door de auteur van de oorspronkelijke roman: Tatsuhiko Takimoto en zal daarom ook een stuk dichter bij het origineel liggen dan de anime serie die door iemand anders geschreven is. Waarom ben ik niet begonnen met de manga? Simpel: ik wist niet dat die bestond. Bij bijna al mijn aankopen doe ik uitgebreid onderzoek voor ik iets aanschaf. Ik kijk wat het origineel is, bekijk aandachtig de premisse lees reviews en dan pas beslis ik om tot de aanschaf over te gaan of niet. Bij Welcome to the NHK was dat niet het geval. Ik zat op Amazon en had net een andere anime box-set  aangeschaft, (ik meen Boogiepop Phantom) en kreeg toen Welcome to the NHK als aanrader en bovendien voor zeer weinig geld. Een vluchtige doorlezing van een review op een site die ik veel frequenteer vertelde mij dat deze serie mij wel zou bekoren dus ben toen tot de aanschaf over gegaan. Pas halverwege de serie zag ik op de aftiteling de manga vermeld staan die ik direct na het einde van de serie dan ook meteen begonnen ben te lezen. Het was ook mijn bedoeling om de manga bespreking te publiceren voor de anime bespreking maar ik merkte dat ik in mijn bespreking zo vaak refereerde aan de anime dat ik uiteindelijk besloot toch maar eerst de anime te bespreken en daarna pas de manga. Vandaar dus de constante vergelijkingen want hoewel ik het zelf niet wil zal voor mij Welcome to the NHK toch altijd eerst een anime zijn en daarna pas een manga. Mijn fout dus. Laten we hopen dat het niet nog eens gebeurt.

 

WELCOME TO THE NHK

 

 

De manga van Welcome to the NHK heeft een vergelijkbaar plot met dat van de anime. Het gaat eveneens over Sato die Hikikomori is en Misaki die hem daar vanaf wil helpen. Echter meteen al vanaf de eerste bladzijde zijn de verschillen duidelijk merkbaar en dan met name in termen van toon. De manga van Welcome to the NHK is hard, rauw, gewelddadig en bij tijden zeer pervers. De personages verschillen enorm. Waar de anime serie ze uitbeeld als een stelletje sympathieke weirdo's waar verder niemand naar om kijkt zijn ze in de manga arrogant, egoïstisch, gewelddadig, compleet geschift en ronduit laf.   Nu wil ik niet zeggen dat de anime alleen maar lieflijk en vrolijk is want dat is zeker niet het geval maar de manga trekt de rauwheid veel verder door. Zo is een op zich vrij weinig belangrijk plotelement dat in de manga wel naar voren komt maar in de anime niet Sato's drugsgebruik. Nu moet je dat niet al te zwaar opvatten. Hij refereert er zelf naar als "legal drugs" dus het is eerder marihuana e.d. dan echte harddrugs maar het geeft toch net een ander beeld. Al op de eerste pagina van de manga zien we Sato iets opsnuiven. Wat een enorm contrast is met de anime waar we Sato ontmoeten terwijl hij waanideeën krijgt door het eeuwig binnenzitten. Waar de anime in de eerste scene een beeld geeft van Sato als iemand die duidelijk de weg kwijt is en eigellijk best zielig is, introduceert de manga hem als onbeschoft tuig dat in zijn flat loopt te snuiven. Hetzelfe geldt voor Yamazaki, Sato's beste (en enige) vriend. Zowel in de anime als in de manga komt Yamazaki's misogynie naar voren. Maar waar we in de anime het idee krijgen (ook door bepaalde scenes die niet in de manga voorkomen) dat het maar een act is die hij ophoudt om niet nog meer gekwetst te worden dan hij al is toont de manga hem als een rasechte vrouwenhater met heel nare ideeën. Gelukkig heeft Yamazaki in de manga hetzelfde achtergrondverhaal als in de anime waardoor we vanuit zijn perspectief zijn vrouwenhaat prima kunnen begrijpen. En dan is er nog Misaki. De Misaki uit de manga lijkt op geen enkele manier op de Misaki uit de anime. Waar ze in de anime lieftallig maar een beetje vreemd is, is ze in de manga gewoon ronduit psychotisch en bovendien nog gevaarlijk ook. Sato en zijn vrienden zijn in de manga een stel low-lives die verkeren in een eeuwig voortdurende roes van verbaal en fysiek geweld, waanideeën en persverse uitspattingen. Ook de humor in de manga is heel anders dan in de anime. Het is veel donkerder en vaak ook cynischer. Het wordt nooit echt grappig omdat je, je altijd beseft dat hoewel een situatie heel grappig lijkt het eigenlijk bijzonder naar en tragisch is. Bovendien is de manga bij tijden heel bizar. Ik bedoel de anime heeft af en toe nogal bizarre momenten maar de manga gaat wederom veel verder met hele dialogen die nauwelijks navolgbaar zijn. (en niet op de "ik kan niet schrijven" manier van Dogs) Verder moet ik ook absoluut vermelden dat hoewel de daden van Sato en zijn groep vaak verwerpelijk zijn we door de goed uitgewerkte achtergrondverhalen en karakterprofielen we wel begrijpen waarom ze doen wat ze doen. Sato en consorten zijn duidelijk uitgekotst door de maatschappij en dit is hoe zij reageren. En daarmee heeft de manga nog iets dat de anime (grotendeels) niet heeft: bijtende maatschappijkritiek. De manga van Welcome to the NHK is duidelijk een aanklacht tegen de Japanse samenleving die jong volwassenen die buiten de boot vallen laat verzuipen.

 

De andere kant van de munt echter is dat de manga heel erg het hart mist van de anime en juist dat mist wat de anime zo goed maakte: respect voor de personages. De manga van Welcome to the NHK voelt heel erg als een reportage over de losbandige Japanse jeugd in plaats van dat we met de personages meeleven. Bovendien zijn de hoofdpersonages hierin zo onsympathiek dat ik mij niet in hen kon inleven. Ik begreep waarom ze waren zoals ze waren maar ik kon me er niet mee identificeren. Dit in tegenstelling tot de anime serie die heel erg herkenbaar voor mij was. Ikzelf heb in een enigszins vergelijkbare situatie gezeten als Sato en er waren zeker elementen van de anime Sato die ik in mezelf herkende. Meer nog de Yamazaki uit de anime deed mij sterk denken aan één van mijn vrienden. De personages in de manga zijn te ver van mijn bedstee in vergelijking. De manga volgt gedurende de eerste vier delen grotendeels dezelfde gebeurtenissen als de anime maar in de anime ligt het tempo een stuk trager en wordt er veel meer tijd aan iedere scene besteed. Bovendien bevat de anime ook een heel aantal scenes die de manga niet bevat die ervoor zorgen dat de scenes die wel overéénkomen veel meer impact hebben. Iets anders waar de anime ook de manga overstemt is de verhaalopbouw. Nu is dit in de anime niet perfect gedaan. Vooral vanwege een intermezzo van negen afleveringen die de hoofdverhaallijn op geen enkele manier vooruit helpt. Maar deze heeft tenminste een hoofdverhaallijn. De anime heeft voor het grootste gedeelte een vloeiend narratief verloop terwijl de manga meer een aanéénschakeling is van losse gebeurtenissen voor mijn gevoel. Als gevolg maken de personages ook veel minder een ontwikkeling door in de manga dan in de anime. Bij Sato zie je eigenlijk nauwelijks verandering in zijn gedrag en waar de Sato aan het eind van de anime heel anders dan de Sato aan het begin is de Sato aan het eind van de manga eigenlijk nog gewoon grotendeels (maar niet volledig) dezelfde. Je angsten overwinnen is lastig en kost tijd, dat snap ik maar uit eigen ervaring is de ontwikkeling die Sato doormaakt in de anime veel geloofwaardiger dan in de manga, En dan heb ik het nog niet over Yamazaki en Misaki waarbij ik me afvraag of ze überhaubt wel een ontwikkeling doormaken in de manga. Het einde van de manga liet mij dan ook verbazingwekkend onbevredigd achter. In tegenstelling tot de anime die eindigt met een perfect einde dat neit genadeloos deprimerend noch overdreven vrolijk is.

 

Waar de manga het dan weer wel beter doet dan de anime is met een bepaald subplot waar de anime maar liefst twee afleveringen aan spendeert en dat het grootste gedeelte van de tijd nergens heen lijkt te gaan. De manga in tegenstelling gebruikt dit subplot voor wat karakterontwikkeling voor Misaki wat veel beter werkt en ervoor zorgt dat je niet het grootste gedeelte van de tijd je afvraagt waarom dit erin zit. Daarnaast wil ik ook nog even absoluut melden dat hoewel het hart en de gevoeligheid van de anime mist, er zeker wel mooie en diepzinnige momenten in de manga zitten. Voor mij voelde de manga van Welcome to the NHK heel erg aan als iets wat geschreven had kunnen zijn door Jiro Matsumoto en zijn werk is hard, kil en existentialistisch maar bevat ook af en toe momenten van schoonheid en licht. En het zijn juist die momenten die voor mij meer dan wat dan ook zijn werk typeren omdat hij laat zien dat zelfs in de meest harde en genadeloze wereld er nog licht is. En op die manier heeft de Welcome to the NHK manga ook van die momenten en deze zijn ook echt daadwerkelijk mooi en teder. Het probleem alleen is dat evenals met sommige werken van Matsumoto deze nogal ondergesneeuwd raken door alle bizarre gebeurtenissen en cynische humor. Gelukkig wordt dit beter in de latere delen als Takimoto meer het evenwicht vindt tussen de twee.

 

Het tekenwerk is slecht. Daar kan ik simpel over zijn. Het probleem dat ik had met de anime is dat het grootste gedeelte van de tijd de animatie uitmuntend is maar dan af en toe eruit ziet alsof mijn kleine broertje van zes (heb ik echt) het getekend heeft. Omdat de anime gedaan is door Gonzo die bekend staat om dit probleem verwachte ik dat de manga visueel beter zou zijn. Echter tot mijn hoogst onaangename verassing kwam ik erachter dat de manga er minstens de helft van de tijd zo uit ziet. En zelfs als het enigszins realistisch getekend is dan is het nog onevenwichtig. Ik wilde graag zien of Sato er in de manga nu hetzelfde uitziet als in de anime omdat de manga dateerd van voor de anime. Ik zou het eerlijk gezegd nog steeds niet met zekerheid kunnen zeggen want Sato ziet er op iedere plaat weer anders uit. De achtergronden zijn dan wel weer mooi gedaan in de manga en dat is nu juist iets waar de anime nog wel eens tekort wil schieten. Maar toch al met al moet ik vast stellen (en ik kan niet geloven dat ik dit zeg, gezien we het hier hebben over een Gonzo serie) dat op visueel vlak de anime, de manga bij verre overtreft.

 

Al met al is de manga van Welcome to the NHK een krachtig, schokkend en soms bijna surrealistisch portret van een groep door de Japanse maatschappij in de steek gelaten jongeren. Het is oncompromiterend, vreemd, vaak naar om te lezen en voorzien van bijtende kritiek. Hoewel een gebrek aan verhaalopbouw en barslecht tekenwerk het niveau uiteindelijk wel naar beneden halen is dit nog steeds een goede reeks die ik graag gelezen heb. Ik raad dan ook zeker aan deze manga te lezen. 

***1/2

 

 

8 delen - afgesloten.

Welcome to the NHK is volledig vertaald in het Engels en volop verkrijgbaar. Het zijn wel Tokyopop uitgaven en sinds deze uitgeverij ter ziele is gegaan zijn hun uitgaves nogal gestegen in prijs. In dit geval is het niet al te ridicuul. Eén deel zet je ongeveer zo'n 25 euro terug.

 

Mijn uiteindelijke aanrader is dus zowel de manga te lezen als de anime te bekijken. Dat kan ik ook rustig zeggen want het zijn twee totaal verschillende entiteiten met nauwelijks overlap. Uiteindelijk prefereer ikzelf toch de anime boven de manga. Vooral omdat ik meer binding had met de personages, hij een beter narratief verloop heeft en visueel sterker is. In termen van waarmee te beginnen kan ik niet veel zeggen. Beide opties zijn mogelijk. Gezien hier meer manga liefhebbers zijn dan anime liefhebbers raad ik aan te beginnen met de manga. Aan de andere kant is de manga heel bizar en niet voor iedereen. Als je al iets gelezen hebt van Matsumoto en je vond dat goed dan zul je de manga ook waarderen maar anders zou ik het eerst een voorzichtig proberen alvorens tot aanschaf over te gaan.  Daarna kun je altijd nog de anime kijken. Maar ga er wel in met een open geest. Omgekeerd kun je ook beginnen met de anime die een stuk toegankelijker is en als je die toch iets te braaf en luchtig vind daarna alsnog de manga lezen. Het is dus aan jou.

 

Zo. Dat is gebeurt. En nu hopen dat ik dit nooit nog eens hoef te doen.

[Diogenes]

Om een idee te geven van de verschillen: hier is dezelfde scene in zowel de manga als de anime, Geeft wat mij betreft heel duidelijk het verschil in toon en sfeer aan.

 

Manga:

http://mangafox.me/manga/nhk_ni_youkoso/v01/c002/26.html

 

Anime:

[Diogenes]

SAMURAI EXECUTIONER

 

Eerst even een korte introductie. Samurai Executioner is een Chanbara (Samurai) reeks uit 1972 van Kazuo Koike en Goseki Kojima, de auteurs van o.a. Lone Wolf & Cub die toch wel gezien kunne worden als de grondleggers van het huidige Chanbara genre. Het is ook verbazingwekkend hoeveel van Samurai Executioner terug te vinden is in een reeks als Shigurui, Niet in termen van plot of personages. (met uitzondering van het verhaal "The Mad Sword of Tsukuba Bakushu" wat eigenlijk het verhaal van Shigurui in het kort is) Maar wel in termen van sfeer, genuanceerdheid en sterke historische accuraatheid.  Het Chanbara genre is een interessant gene omdat het van oorsprong al gebruikt werdt om maatschappijritiek op subtiele wijze over te brengen. Het is daarom ook dat ik het tegenwoordig reken tot mijn favoriete genres. Deze reeks was voor mij dan ook een zeer bijzondere ervaring om te lezen.

 

Samurai Executioner gaat over het leven van Yamada Aseamon, een fictieve zwaard tester in diens van de Shogun, die regelmatig executies moet uitvoeren. Yamada is een man met een eel sterke morele code die hij probeert in stand te houden in een tijd waarin politieke intriges welig tieren en een kleine elite beslist over het lot van velen. De opbouw van de reeks is vrijwel geheel episodisch. Hoewel sommige personages af en toe terug komen zit er nagenoeg geen doorlopende verhaallijn in de reeks. Tijdens de uitoefening van zijn taak komt Yamada een heel aantal verschillende personen tegen die ieder een eigen verhaal te vertellen hebben. En die verhalen zijn zo interessant, zo mooi en zo betekenisvol dat ieder op zich kan staan. Ieder verhaal wordt verteld in ongeveer 60 tot 100 bladzijden in in die 60 tot 100 bladzijden komt een schat voorbij aan zeer goed ontwikkelde personages, knap bedahcte itnriges, diep menselijk drama en scherpe maatschappijkritiek. Het niveau van de teksten in Samurai Executioner is dan ook van zeer zeldzaam niveau. Ik denk dat enkel Shigurui in de buurt komt. Net als bij die reeks zijn de dialogen volledig conform de periode waarin de periode waarin het zich afspeelt en hebben ze vaak een poëtisch tintje. En evenals Shigurui weigert Samurai Executioner pertinent af te doen aan de historische accuraatheid en gebruikt het heel veel termen uit de Edo periode. Maar waar ik bij Shigurui naar een paar hoofdstukken het taalgebruik wel doorhad en niet zo vaak meer naar het glossarium hoefde terug te bladeren bleef ik bij Samurai Executioner maar om de vijf pagina's weer terug bladeren naar het glossarium. Hoewel dit het niet maakt tot mijn meest aangename leeservaring, kan ik evengeod wel deze uitgebreid onderzochte historische achtergrond waarderen en het verleende de reeks dan ook wel net dat beetje extra smaak dat het tot zo'n overheerlijke schotel maakte. De maatschappijkritiek lag er af en toe wel wat te dik bovenop vond ik maar dat komt vermoedelijk ook door de periode waarin de reeks oorspronkelijk geschreven is. Samurai Executioner is een rauwe, mooie en knap egschrevenreeks die een realistisch beeld geeft van het leven in de Edo periode. Ik moet wel toegeven dat ondanks dat ieder verhaal op zich ronduit geweldig is ik na verloop van tijd toch vond dat de reeks een beetje in de ehrhaling begon te vallen en lichtelijk mijn interesse kwijt raakte. Maar dat komt waarschijnlijk ook omdat ik beide omnibussen (er zijn er in totaal vier waarvan er twee al verschenen zijn) back to back op één dag gelezen heb.

 

Het tekenwerk van Goseki Kojima is erg goed. Het is nogal grof en krasserig getekend maar tegelijkertijd ook heel gedetailleerd wat perfect past bij deze rauwe maar ook juist geraffineerde reeks. De personages zijn consistent gedetailleerd in beeld gebracht met zeer verfijnde gelaatstrekken en de weinige actie die de reeks bevat is zeer stijlvol maar toch navolgbaar. Ook de achtergronden zijn heel erg sterk en verstevigen nog eens het gevoel van historische accuraatheid.

 

Naar mijn mening is deze reeks een must have voor iedere manga liefhebber, zeker fans van het Chanbara genre. Door het episodische format plaats ik de reeks niet op zo'n hoog niveau als Shigurui of een andere Chanbara reeks die ik komende week hoop te bespreken in deze draad. (niet Vagabond) Maar het is evengoed wel nog steeds een zeer sterke, knap geschreven en goed getekende reeks waar ik zeker van genoten heb. Ik raad dus ook iedereen die deze reeks nog niet in de kast heeft staan aan om daar zo spoedig mogelijk verandering in aan te brengen.

****

 

 

10 delen - afgesloten

De reeks is volledig verkrijgbaar in tien losse volumes uitgegeven dor Dark Horse. Ieder van deze losse delen is verkrijgbaar voor een zeer aangename maar uiteindelijk is het bij elkaar toch een lieve som. Voor een meer budget vriendelijk alternatief: Dark Horse is momenteel bezig de reeks te herdrukken in vier omnibussen op net iets groter formaat. De eerste twee zijn al verschenen. De derde verschijnt in November. Ik hem zelf al in voorbestelling staan.

[Gast Natte aap]

Ik ben blij dat je Samurai Executioner goed vindt. In het draadje van Koike heb ik mijn mening er over gegeven. Als je deze goed vindt, zal je path of the executioner en lone wolf and cub ook wel kunnen appreciëren. Beetje anders, beetje hetzelfde.