Kuifje & Hergé

[Peter Motte]

Wat ik me dan afvraag: wat is het meest authentieke decor? Het oude, of het nieuwe?

[TDPB]

Op 10/9/2023 om 12:24, Peter Motte zei:

Bij die hertekeningen zijn er ook altijd meer detaisl dan in het origineel. Als je eens naar dat venster rechts kijkt, dan wordt in de oorspronkelijke versie wel aangeduid dat er een venster is, maar in de nieuwe versie is het venster zelf veel meer uitgewerkt, en zijn er ook extra details zoals vensterbank.

Hergé zelf tekende qua decors meestal nooit meer dan het minimum. Het is al bijna een mirakel dat hij die drie reclameborden toevoegde.

[cinco]

Heeft hij eigenlijk ooit in detail gesproken over zijn invloeden?

Want vooral in de beginperiode heb je nevenfiguren in de reeks die sterk doen denken aan de stijl van vele Amerikaanse comics uit die tijd.

 

[TDPB]

Zoveel voorbeelden had hij niet he.  Becassine, Zig et Puce en dan inderdaad wat Amerikaanse dingen.

[sporoi]

Op 10/9/2023 om 12:24, Peter Motte zei:

Bij die hertekeningen zijn er ook altijd meer detaisl dan in het origineel. Als je eens naar dat venster rechts kijkt, dan wordt in de oorspronkelijke versie wel aangeduid dat er een venster is, maar in de nieuwe versie is het venster zelf veel meer uitgewerkt, en zijn er ook extra details zoals vensterbank.

 

Ik heb een schuur, waarin ik sprekend dezelfde venster heb als in het eerste prentje. Een metalen (nu volledig doorgeroest) frame, met 6 of 9 glascompartimenten, en glas met een kwak stopverf. De schuur is heeeel oud (normaal gezien 120 jaar), en het is het laatste van de raampjes die ik nog niet vervangen heb. Een robuust concept voor regen en wind, en als een raampje stuk is, was het minder werk een glaasje te vervangen dan een heel vensterglas. 

Ik bedoel maar, een pub op het platteland in de jaren ´30 ´40, wat kan je meer verwachten? Een sjieke aankleding en dure ramen met balken her en der. Weet je wel wat dat kost? 

De vroegere café's hier waren ook niet de sjieker aangeklede tavernes van heden ten dage. Dat was toen meestal een kot met een bar en wat tafels en harde stoelen. Met wat goedkope en simpele brol als aankleding, of een plaque of affiche op karton die ze gekregen hebben van de brouwerij. Als er al aankleding was, dan moest het van het goedkoop zijn, genre rommelmarkt.

Hergé keek misschien naar zo'n café wanneer hij er 's ochtends zat vooraleer naar zijn werk te gaan voor rap rap een hartversterkertje, zodat Germaineke het niet zag. 

Daarom vind ik de tekening van de 2de versie van 'de zwarte rotsen' (het eerste prentje dus) authentieker. Of de achterafpubs in Engeland er toen zo uitzagen laat ik in het midden. 

[hemweg]

Het eerste café is getekend in 1937 en in 1943 ingekleurd. Het tweede café is in 1965/66 getekend en moest er ook eigentijds uitzien, net zoals de voertuigen, op verzoek van de Engelse uitgever. Bob de Moor en Jacques Martin hebben zich tijdens het hertekenen beziggehouden met de decors en de voertuigen. Bob de Moor heeft ook de cover van de versie uit 1966 geschetst en hoogst waarschijnlijk geïnkt.

[hemweg]

In Blueberry, De laatste kaart lijkt Giraud (of Charlier) gekeken te hebben naar Hergé.

De executie die niet doorgaat vanwege de machtswisseling in een Zuid-Amerikaans land, komt ook voor in Kuifje, Het gebroken oor.

Een verborgen ruimte achter een waterval die redding biedt, is ook te zien in Kuifje, De zonnetempel.

Hergé maakte op zijn beurt gebruik van vondsten.

Was hij bij Kuifje, Mannen op de maan niet erg geïnspireerd geraakt door Fritz Lang, Frau im Mond?

[Peter Motte]

Op 18/9/2023 om 19:04, hemweg zei:

Was hij bij Kuifje, Mannen op de maan niet erg geïnspireerd geraakt door Fritz Lang, Frau im Mond?

 

Naar het schijnt door een Amerikaanse film uit 1950: Destination: Moon, zie

https://en.wikipedia.org/wiki/Destination_Moon_(film)

Ik heb die film gezien, en vind er veel elementen in uit Mannen op de Maan.

[hemweg]

13 uren geleden, Peter Motte zei:

 

Naar het schijnt door een Amerikaanse film uit 1950: Destination: Moon

Dit zou uiteraard zeker ook kunnen. Ik vind dat er veel elementen uit Mannen op de maan overeenkomen met de film van Fritz Lang uit 1929 (frontaal totaalbeeld van de raket, ronde openingen in het midden van de vloeren met daarnaast de slaapplekken en het lopen op de maan).

Het blijft toch ook vreemd hoe er in de jaren vijftig gewerkt werd met heel spaarzaam documentatie materiaal. Bibliotheek, encyclopedie, ansichtkaarten/foto's van de markt, bioscooparchief? Bijna niet te bevatten. In ieder geval geen internet.

[cartoonesk]

Is het niet pas bekend dat er ijs op de maan is? Kuifje wist dat al een hele tijd!  

[cartoonesk]

Kuifje verwelkomt Neil Armstrong op de maan!

 

[cinco]

 

 

 

vergelijking albumversie met gerestaureerde magazine-versie

 

 

 

 

 

[hemweg]

Ik vermoed dat het aantal verschillen iets meer zal zijn, maar het blijft wel voer voor Kuifje-fetisjisten (zoals ik) en verzamelaars.

Let bijvoorbeeld naast de verschillende kleuren ook op de deuren en de ramen van het kasteel.

De Nederlandstalige uitgave wordt nog steeds spaarzaam aangekondigd. 

[cinco]

Op de eerste pagina is bijvoorbeeld de geurlijn weggelaten voor de reguliere albumuitgave.

Niet Klare Lijn genoeg?

 

 

En nu merk ik ook dat de stroken ingekort zijn.

Daarvoor hebben ze zelfs bomen korter gemaakt.

 

 

Het valt alleen op als je de vakjes naast elkaar plaatst.

 

 

 

[hemweg]

Het zijn allerlei kleine verschillen, net als de versobering van de decors, zorgt het voor een genuanceerd andere sfeer. 

Meer Hergé en minder Bob de Moor.

 

[P3TJQ]

Bob de Moor was toen al jaren aan het werk op de Studio.

Ik denk dat het meer te maken heeft met het drukproces, dat er bepaalde dingen zijn weggelaten die te ingewikkeld waren om af te drukken of om kosten te beparen.

[Air]

.

[Air]

Niet zeuren hoor 

[cinco]

journal Tintin ~ 4 juli 1961

 

 

Les Bijoux de la Castafiore: la version du journal Tintin ~ 4 oktober 2023

 

 

 

[TDPB]

Op 18/9/2023 om 19:04, hemweg zei:

Een verborgen ruimte achter een waterval die redding biedt, is ook te zien in Kuifje, De zonnetempel.

Hergé maakte op zijn beurt gebruik van vondsten.

 

 

 

Dat van die grot achter een waterval is toch echt wel een klassieker in het avonturenverhaalgenre. Hergé was absoluut niet de eerste die dat gebruikte.

 

Secret Treasure Behind Waterfall, also known as Cave Behind the Falls, refers to a pop culture trope in which a secret passage can often be found behind a waterfall, with video game players often intentionally checking the waterfalls in search of secrets. Appearing in films, comics and video games, the trope gained recognition in memes that parody player reactions when nothing special is hidden behind the waterfall.

 

Origin

In real life, the phenomenon of shallow natural caves, referred to as rock shelters, forming behind a waterfall does commonly occur as the splashing water erodes softer rock under (diagram shown below).[1] In the terms of geology, these formations do not last long as the more resistant rock forming the ceiling of the cave and the riverbed eventually collapses.

 

The natural phenomenon found reflection in culture, particularly in adventure literature. The earliest known example of the "cave behind the waterfall" trope in culture is Icelandic Grettis saga Ásmundarsonar, composed approximately in the late 14th century.[2][3] In the saga, murderous giants live in a cave behind a waterfall. Another early example is the Hawaiian myth of the goddess Hina, who according to the legend, lived in the cave behind Rainbow Falls on the Big Island.[4] In the 1592 Chinese novel Journey to the West Sun Wukong discovers a cave after jumping through a large waterfall, with him and his monkey clan later moving into that cave.[5]

In literature, the trope appears in Prisoners of the Sun (1948), The Lord of the Rings (1954) and Jurassic Park (1990) among other books. In Batman comics, one of the entrances to Batman's cave also lies behind a waterfall.

The trope appears in The Road to El Dorado, The Incredibles, Last of the Mohicans, The Mask of Zorro and other films. In the 1995 film Behind the Waterfall, a cave hidden behind a waterfall is a key plot part.

[cinco]

3 minuten geleden, TDPB zei:

Dat van die grot achter een waterval is toch echt wel een klassieker in het avonturenverhaalgenre.

 

[Air]

[Peter Motte]

14 uren geleden, TDPB zei:

In the 1995 film Behind the Waterfall, a cave hidden behind a waterfall is a key plot part.

 

Who would have guessed?

 

Die van In de ban van de ring herinner ik me niet. Een gat in mijn geheugen van 1300 p's.

[hemweg]

16 uren geleden, TDPB zei:

Dat van die grot achter een waterval is toch echt wel een klassieker in het avonturenverhaalgenre. Hergé was absoluut niet de eerste die dat gebruikte.

De IJslandse Grettis-saga Ásmundarsonar, de Hawaiiaanse mythe van de godin Hina en de Chinese roman Journey to the West zijn niet de meest voor de hand liggende bronnen.  Zoals ik al eerder vermelde moest Hergé (en zijn tijdgenoten) het met beperkte (toegang tot) documentatie doen. Maar natuurlijk, Hergé en andere kunstenaars keken om zich heen en gebruikte bewust of onbewust veel van anderen. Pablo Picasso is hier een goed voorbeeld van. Kunsthistoricus Ernst Gombrich zei hier ooit over: Art comes from art.

[TDPB]

Zojuist, hemweg zei:

De IJslandse Grettis-saga Ásmundarsonar, de Hawaiiaanse mythe van de godin Hina en de Chinese roman Journey to the West zijn niet de meest voor de hand liggende bronnen. 

 

Dat zijn wellicht maar een paar voorbeelden. Journey to the West (a.k.a. Monkey King) is overigens behoorlijk bekend.

[hemweg]

11 minuten geleden, TDPB zei:

Dat zijn wellicht maar een paar voorbeelden. Journey to the West (a.k.a. Monkey King) is overigens behoorlijk bekend.

Ik vraag me af wat er in 1946 voor handen was. Hergé heeft misschien de vertaling van Journey to the West van Arthur Waley, Monkey uit 1942 gelezen. Het was in ieder geval net na de oorlog, een totaal andere tijd. Het is nog niet zo lang dat we in een tijd leven waarin we met een paar drukken op knoppen toegang krijgen tot oneindig veel informatie.

[cinco]

interview met Robert Vangénéberg (administrator Fondation Hergé & Tintinimaginatio)

 

Engelstalige versie:

 

https://www.tintin.com/en/news/6015/our-approach-to-promoting-herges-work

 

Franstalige versie:

 

https://www.tintin.com/fr/news/6014/notre-demarche-de-promotion-de-loeuvre-dherge

[Peter Motte]

Op 22/9/2023 om 12:24, hemweg zei:

De IJslandse Grettis-saga Ásmundarsonar, de Hawaiiaanse mythe van de godin Hina en de Chinese roman Journey to the West zijn niet de meest voor de hand liggende bronnen.  Zoals ik al eerder vermelde moest Hergé (en zijn tijdgenoten) het met beperkte (toegang tot) documentatie doen. Maar natuurlijk, Hergé en andere kunstenaars keken om zich heen en gebruikte bewust of onbewust veel van anderen. Pablo Picasso is hier een goed voorbeeld van. Kunsthistoricus Ernst Gombrich zei hier ooit over: Art comes from art.

 

Net naar een extra cd van Bowie geluisterd uit een box van de vroegere Black Tie White Session periode, stel ik vast dat ik daarin dingen hoor die ik al eens heb gehoord op de studioalbums van Republica. Blijkbaar gingen er toen wat arrangementen of producers rond, die ook bij Bowie opdoken.

[cinco]

 

28 minuten geleden, Peter Motte zei:

 

Net naar een extra cd van Bowie geluisterd uit een box van de vroegere Black Tie White Session periode, stel ik vast dat ik daarin dingen hoor die ik al eens heb gehoord op de studioalbums van Republica. Blijkbaar gingen er toen wat arrangementen of producers rond, die ook bij Bowie opdoken.

 

Stond deze er ook op?

 

 

 

 

 

 

[Peter Motte]

11 minuten geleden, cinco zei:

 

 

 

 

Hoe krijg je het voor elkaar?

[Waldorf]

12 uren geleden, Peter Motte zei:

 

Net naar een extra cd van Bowie geluisterd uit een box van de vroegere Black Tie White Session periode, stel ik vast dat ik daarin dingen hoor die ik al eens heb gehoord op de studioalbums van Republica. Blijkbaar gingen er toen wat arrangementen of producers rond, die ook bij Bowie opdoken.

 

Neemt je wel tijdig al je pillen?

 

[Peter Motte]

Ik zal het potverdikke precies tot op de seconde moeten bewijzen.

[cartoonesk]

Uit een speciaal nummer van Kuifje/Tintin.

 

Door Greg.

 

 

Door Morris.

 

 

Door Bob de Moor.

 

[cinco]

De Nederlandstalige versie van deze uitgave verschijnt op 6 december.

 

[hemweg]

De Franstalige uitgave kent 88 pagina's en de Nederlandstalige bevat 144 pagina's. Ik ben benieuwd waar dit grote verschil uit bestaat.

[hemweg]

Op 2/9/2023 om 11:56, cinco zei:

Visueel lijkt het me wel een erg goed uitgewerkt concept.

Vooral geschikt om mensen die tegenwoordig minder vertrouwd zijn met de strips in aanraking te brengen en nieuwsgierig te maken naar de wereld van Kuifje.

 

 

 

 

 

Dit audio-visuele spekatakel (zie ook stripspeciaalzaak.be) lijkt mij Viewmaster 2.0, met winkel.

[cartoonesk]

[hemweg]

Op 22/9/2023 om 12:29, TDPB zei:

 

Dat zijn wellicht maar een paar voorbeelden. Journey to the West (a.k.a. Monkey King) is overigens behoorlijk bekend.

Ik las in Duizend Bommen! 30 (Van Rotsen naar Scepter in 39 stappen, door Jan Arnout Boer) dat de watervalscène mogelijk gebaseerd kan zijn op de film The 39 Steps van Alfred Hitchcock. Hergé was een fan van deze regisseur. Veel elementen en scènes uit The 39 Steps komen ook overeen met Kuifje en de zwarte Rotsen (o.a. achtervolging in trein, handboeien) en De Scepter van Ottokar (o.a. dreiging Tweede Wereldoorlog, spionnen).

[TDPB]

3 uren geleden, hemweg zei:

Ik las in Duizend Bommen! 30 (Van Rotsen naar Scepter in 39 stappen, door Jan Arnout Boer) dat de watervalscène mogelijk gebaseerd kan zijn op de film The 39 Steps van Alfred Hitchcock. Hergé was een fan van deze regisseur. Veel elementen en scènes uit The 39 Steps komen ook overeen met Kuifje en de zwarte Rotsen (o.a. achtervolging in trein, handboeien) en De Scepter van Ottokar (o.a. dreiging Tweede Wereldoorlog, spionnen).

Kan altijd, he. Moeilijk om dat na al die jaren nog zeker te weten te komen. Wie volgens mij ook heel veel inspiratie haalde bij de films van Hitchcock was Pom. Idem voor de Road to... films, die startte in 1940.

[hemweg]

Vandaag met enige vertraging ontvangen, Les Bijoux de la Castafiore, Wat een mooie uitgave. De vergelijking met La dolce Vita van Frederico Fellini, beide rond 1960 gemaakt, kwam gelijk bij mij naar boven.

Eerst maar in het Frans lezen. Ik kijk uit naar de Nederlandstalige versie.