covers onder de loep

[cinco]

Hier kan je je meningen, analyses en observaties over specifieke covers kwijt.

 

Bijvoorbeeld deze hier.

Misschien wel de meest atypische Nero-cover omwille van het veel hogere gehalte aan realisme dan dat we van de Nerostrips gewend zijn.

Ook één van de meest sfeervolle covers in de reeks dankzij de geïnspireerde inkleuring die Stallaerts tekenwerk nog sterker tot zijn recht laat komen.

 

 

Voor zijn latere covers greep Stallaert vaker terug naar een klassiekere Sleenoviaanse in-scène-zetting.

 

    

[cinco]

De manager van de Zwarte Madam heeft het er dan toch kunnen doordrukken dat ze op relatief korte termijn twee maal prominent op een cover heeft mogen staan.

 

 

 

 

 

[Tuizentfloot]

Drie keer.

 

 

[Peter Motte]

On 10/21/2020 at 12:24 PM, cinco said:

    

Als er iéts typisch is aan de latere Nero's, zijn het stijlbreuken. In de originele z/w-reeks kwam dat niet voor.

[cinco]

 

Jaren heeft het geduurd voordat ik er achterkwam waar deze Heinz-cover naar verwees.

 

 

 

Ik neem mijn denkbeeldige hoed af voor degenen die dit zonder opzoekwerk wisten.

 

[cinco]

Bij elke restyling hebben ze de tekening op de cover van Het Witte Bloed meer 'uitgezoomd'.

 

 

 

  

 

 

 

[cinco]

 

 

 

Een goed album met ook nog eens een erg sterke cover dat op een slimme manier de opzet van het verhaal duidelijk communiceert.

[Daan]

Op 31/10/2020 om 22:58, cinco zei:

Bij elke restyling hebben ze de tekening op de cover van Het Witte Bloed meer 'uitgezoomd'.

 

 

 

  

 

 

 

 

De bovenste is bovendien een andere tekening, of tenminste herwerkt, kijk maar naar het voor de kijker linker mouwtje: een iets ander vouwlijntje en licht veranderd perspectief, te zien aan de positie van het ronde venster en de baksteentjes eronder...

[acor]

De originele cover van Biddeloo heb ik altijd al mooi gevonden en de moderne variant blijft trouw aan het origineel, maar voegt er toch een extra dimensie aan toe.

[cinco]

Oudere covers aanpassen aan de nieuwere tekenstijl van een reeks terwijl de inhoud van het album in de oude tekenstijl is weergegeven... ik weet het niet, hoor.

Dan voelt elke coveraanpassing ook nog eens als een verbraving van de tekening.

Helaas heb ik van dit album niet de originele cover, maar wel de tweede versie.

Gelukkig niet de derde versie. Al vind ik Gerrit De Jager's latere (minimalistische en fel gestyleerde) tekeningen ook wel esthetisch aangenaam, bij de Doorzons van het prille begin hoort die originele rauwe tekenstijl.

 

 

 

[cinco]

De Zonnemummie.

Van Amedeus en Seppeke naar de originele Jommekesuitgave naar een speciale uitgave naar de hertekende uitgave.

 

 

 

 

En het is natuurlijk altijd de moeite om die achteraf weggelaten nachtmerriescène terug onder de aandacht te brengen.

 

 

 

[cinco]

Dit was zo een opvallende Biebelcover door het grote stijlverschil tussen het zwijn en Biebel.

En dat maakt het geslaagd, want het sprong in het oog in de rekken.

 

 

Ik heb mij altijd afgevraagd wie dat zwijn getekend heeft.

Merk ook al de moeite die opgebracht is om dat achterwerk zo gedetailleerd mogelijk te maken.

[Yncke]

Goede vraag. De manier van inkleuren voelt Bosschaert aan voor mij. Kan er iemand die signatuur in de benedenhoek ontcijferen?

[cartoonesk]

Volgens stripinfo inderdaad Bosschaert!!

https://www.stripinfo.be/reeks/strip/15346_Biebel_20_Parels_voor_de_zwijnen

[cinco]

De Haaienrots dus. Laten we de cover van de klassieke reeks eens vergelijken met die van de hommage.

Dit was alvast de eerste cover die achteraf gespiegeld en heringekleurd is geworden.

 

 

 

De roodbruine tinten zijn vervangen voor een passender blauw, ook om de cover in overeenstemming te brengen met het binnenwerk van de strip.

 

Nu heeft Conz voor zijn hommage de setting van de klassieke cover overgenomen.

Jommeke staat andermaal voor de gesloten onderwatertoegang van de haaienrots, maar dit keer is de dreiging serieus omhooggetrokken. Niet één haai maar minstens 7 van deze onderwaterkillers drijven hem in het nauw.

De met zenders gemanipuleerde haaien hebben nu ook een doodse lege blik in hun ogen.

[cinco]

Bij deze cover van Batman and Robin deed zich een vreemd toeval voor.

Volgens Grant Morrison en Frank Quitely was het zeker niet bewust gedaan.

 

 

 

Wat is nu dat toeval? Wel, draai de cover om.

Doet het je ergens aan denken?

 

 

Eén van de iconische tekeningen uit The Killing Joke.

 

 

Zie je de bevreemdende overeenkomst?

 

 

 

 

 

[Rik]

Nee

[TDPB]

t is ver gezocht hoor.

 

[cinco]

1 uur geleden, Rik zei:

Nee

 

46 minuten geleden, TDPB zei:

t is ver gezocht hoor.

 

 

In deze bundel staat een interview met de makers en wordt de kwestie besproken op pagina 158 en 159.

 

[Tuizentfloot]

Ik zie het ook niet. Wat ik wel zie; een omgekeerde Natasja doet me denken aan Mariotte uit De gezellen van de schemering.

 

  

[cinco]

Hier is nog een artikel over die bewuste cover.

 

https://www.comicbookdaily.com/minutiae/did-frank-quietly-homage-bollands-the-killing-joke/

 

[Rik]

1 uur terug, cinco zei:

Hier is nog een artikel over die bewuste cover.

 

https://www.comicbookdaily.com/minutiae/did-frank-quietly-homage-bollands-the-killing-joke/

 

Ik krijg een déjà-vu van LP's die achterste voren gedraaid allerlei duivelse boodschappen bleken te bevatten

[kbellon]

1 uur terug, Rik zei:

Ik krijg een déjà-vu van LP's die achterste voren gedraaid allerlei duivelse boodschappen bleken te bevatten

Zoals K3 die klaarblijkelijk zouden zingen over een grote massamoord  

 

 

[Aleksandr]

hoe laat je je cd speler achterwaarts draaien?

aH

de min op de plus zetten?

[cinco]

Op 31/10/2020 om 22:58, cinco zei:

Bij elke restyling hebben ze de tekening op de cover van Het Witte Bloed meer 'uitgezoomd'.

 

 

 

  

 

 

 

 

 

toch nog even deze PP&BB ex libris door Ben Seys die deze cover parodieerde

 

[cinco]

Een cover dat op het eerste zicht een gewone innige omhelzing lijkt tot je opmerkt dat Kitty Pryde deels doorheen het lichaam van Colossus shift. Ze gaat letterlijk in hem op. Zijn body als van onverzettelijk materiaal terwijl het hare in hem versmelt.

 

 

 

 

 

[linthout]

Mooi!

[Tanuki]

Yotsuba &! volume 13, van Azuma Kiyohiko.

 

Zelden een cover gezien die zo goed de essentie van de reeks samenvat, een lach op m'n gezicht tovert én me zin doet krijgen het album te lezen. De timing op de prent zit nét juist. Adoptievader Yousuke heeft nog niets in de gaten, het gezicht van Yotsuba straalt onschuld en gespannen verwachting uit, maar de lezer wéét wat er binnen een paar seconden gaat gebeuren. 
Eén van mijn favoriete reeksen. Een aanrader!

[cinco]

Herinner je het nog? Sneeuw die bleef liggen?

Ik had dit album. Ik had beide albums. (onvoltooid verleden tijd)

Nu slechts nog de herinnering. Net zoals die aan een laag sneeuw in december.

 

Ah, Biebel was zo een versatiel figuur. Ogen konden gewoon twee witte assymetrische bollen zijn.

Maakt niet uit waar ze op zijn gezicht waren geplaatst, het klopte.

Lijf en benen konden één geheel vormen.

 

Merk ook op dat Standaard Uitgeverij in de jaren '90 wat uniformiteit had in titel-layout tussen verschillende reeksen. (zie ook Waterland en Sarah & Robin)

 

 

 

 

 

 

[cinco]

Soms gebeuren er zulke subtiele wijzigingen in de covers van albums bij een herdruk dat je je afvraagt waarom ze gebeuren.

 

 

Het wordt bijna een zoek de 8 verschillen.

 

De kast met de pluchen olifant is verdwenen.

De fascinatie van de knuffelbeer voor het sexy magazine is ingeperkt.

Dat magazine zelf is nu zwart-wit.

Het gezicht van kleine Robbe is meer belicht en hij maakt een andere mondbeweging.

Ook zijn mama in de deuropening is meer opgelicht. De lamp in de gang is vast krachtiger geworden.

Het beduiteinde is nu zichtbaar.

De kamer daarentegen is knaldonker geworden.

En het nummer van het album staat nu in een witte bom in plaats van een rode.

[TDPB]

Los daarvan vind ik die ontstoken rechter kleine teen  behoorlijk verontrustend.

[Veto]

22 uren geleden, cinco zei:

Soms gebeuren er zulke subtiele wijzigingen in de covers van albums bij een herdruk dat je je afvraagt waarom ze gebeuren.

 

 

Het wordt bijna een zoek de 8 verschillen.

 

De kast met de pluchen olifant is verdwenen.

De fascinatie van de knuffelbeer voor het sexy magazine is ingeperkt.

Dat magazine zelf is nu zwart-wit.

Het gezicht van kleine Robbe is meer belicht en hij maakt een andere mondbeweging.

Ook zijn mama in de deuropening is meer opgelicht. De lamp in de gang is vast krachtiger geworden.

Het beduiteinde is nu zichtbaar.

De kamer daarentegen is knaldonker geworden.

En het nummer van het album staat nu in een witte bom in plaats van een rode.

Hey... Zalige post. Dit wist ik helemaal niet. Nog van dat ! Leuk draadje !

[cinco]

Hier is nog zo een coveraanpassing voor De Kleine Robbe.

 

 

Honden bijgevoegd, alleen kleine Robbe nog in kleur, het zuigeffect van de kus wordt krachtiger gemaakt waardoor de elasticiteit van kleine Robbe's gelaat op de proef wordt gesteld...

 

[cinco]

de favoriete cover van Alexis Dragonetti (may he rest in peace)

 

 

[esteban²]

Op 12/1/2021 om 19:37, cinco zei:

Hier is nog zo een coveraanpassing voor De Kleine Robbe.

 

 

Honden bijgevoegd, alleen kleine Robbe nog in kleur, het zuigeffect van de kus wordt krachtiger gemaakt waardoor de elasticiteit van kleine Robbe's gelaat op de proef wordt gesteld...

 

 

Dit is zo'n aanpassing waarvan ik het 'waarom' niet begrijp.  De honden voegen niets toe aan het tafereel, in tegendeel, ze leiden af.  En waar het in het origineel duidelijk om een kus gaat, vraag ik mij hier al af waarom de dame Robbe z'n oor wil opeten.  De overdrijving is te groot, naar mijn gevoel.

[cinco]

9 minuten geleden, esteban² zei:

 

Dit is zo'n aanpassing waarvan ik het 'waarom' niet begrijp.  De honden voegen niets toe aan het tafereel, in tegendeel, ze leiden af.  En waar het in het origineel duidelijk om een kus gaat, vraag ik mij hier al af waarom de dame Robbe z'n oor wil opeten.  De overdrijving is te groot, naar mijn gevoel.

 

Ze vonden de cover waarschijnlijk te leeg, dus voegden ze de honden toe die deel vormden van het kortverhaal rond tante Truus. En Robbe moest nog meer afzien voor het komisch effect te versterken, dus daarom moest de hogedrukzuigkracht op het oor toegepast worden. Zelf vind ik de originele cover ook beter. Maar ik ben met die cover opgegroeid, dus objectiviteit mijnentwege kan in twijfel getrokken worden.

 

[esteban²]

Voor mij voelt het als onnodige aanpassingen die eigenlijk geen enkele toegevoegde waarde brengen.  Ook opgegroeid met het origineel, maar die albums zitten nu al zo lang in verhuisdozen, dat ik de cover eigenlijk al een beetje vergeten was tot ik hem terugzag hier.

[cinco]

1 uur terug, esteban² zei:

Voor mij voelt het als onnodige aanpassingen die eigenlijk geen enkele toegevoegde waarde brengen.  Ook opgegroeid met het origineel, maar die albums zitten nu al zo lang in verhuisdozen, dat ik de cover eigenlijk al een beetje vergeten was tot ik hem terugzag hier.

 

Verschilllende van de Kleine Robbe covers hebben veranderingen ondergaan.

 

de originele cover van nummer 1:

 

 

de herwerkte cover van nummer 1:

 

 

Robbe meer gecentreerd met zijn valscherm-BH en Vermieljoen naar de achtergrond, niet langer in een puur houten vliegtuig, maar eentje met ook ander materiaal zoals bijvoorbeeld een wasmand.

En hij hangt niet langer in de tak van een boom, maar iets veiliger op een trapladder.

En de wasdraadmadam gespiegeld aan de andere kant van de pagina.

[TDPB]

Op de eerste versie krijg je tenminste nog een beetje de indruk dat Robbe uit dat vliegtuigje is gesprongen.

[cinco]

Alles paste in het kader van een conforme stijl voor de covers waarbij alleen Robbe ingekleurd wordt als personage en de rest opgaat in gelijkaardige tinten als die van de achtergrond.

 

 

Merk met dit voorbeeld de subtiele wijzigingen. De kappersprodukten worden ontdaan van hun kleur, terwijl de weerspiegeling van Robbes hoofd dan weer wel wordt ingekleurd.

Ook de haarlokken op de tafel behouden hun oorspronkelijke oranje kleur, want ze waren deel van Robbe.