Strip Van De Dag

[Timhardt]

age of bronze 4: betrayal 2. eindelijk een niewe tpb. naar aanleiding daarvan alles weer herlezen.

ik kan hier kort over zijn: als je dit als standaard neemt, heb je geen collectie meer, maar slechts een 15 tal reeksen, waarvan dit er dus 1 is.

[Aerogi]

ik vond Deep best geslaagd, en zeer intrigrerend. Ik ben vooral benieuwd wat uiteindelijk de 'uitleg' zal zijn. Het deed me allemaal héél erg aan een scenario van Bec denken.

[Waldorf]

age of bronze 4: betrayal 2. eindelijk een niewe tpb. naar aanleiding daarvan alles weer herlezen.

ik kan hier kort over zijn: als je dit als standaard neemt, heb je geen collectie meer, maar slechts een 15 tal reeksen, waarvan dit er dus 1 is.

 

Ik wist niet dat die verschenen was. Direct besteld, zie!

[Gast Natte aap]

burma chronicles van Guy Delisle. Best goed. beetje simpel getekend en dat hield me lang tegen om het te lezen. Maar ik ben er dan toch maar eens in begonnen en het leest vlot. Niet belerend, niet moraliserend, maar toch op sommige vlakken scherp. En een feest van herkenning voor wie ooit al eens naar azië op reis gegaan is.

 

Ik zou het een lichte aanrader durven noemen voor een bepaald groep lezers.

[Timhardt]

wasteland met het nieuwe deel 8 helemaal gelezen. Conclusion draws near now. Ik denk nog max 2 tpbs. This is one of the best sf stories on the shelves.

Ik hoor hier te weinig over deze reeks.

[Gast Natte aap]

pyongyang van guy delisle.

Je kan zien dat het voor Burma kwam. De tekeningen zijn nog wat ruwer. Maar ook dit is weer geen belemmering voor een leuke leeservaring. Vlot geschreven en leuk getekend. Burma vond ik ietsjes beter, maar dit is ook een aanrader voor diezelfde bepaalde groep lezers.

[Gast Natte aap]

Shaolin cowboy.

Heel knap getekend. Soms een beetje in de richting van Moebius (die trouwens ook een cover voor de reeks tekende) en Frank Millers hardboiled. Knap ingekleurd (denk qua inkleuring aan de wereld van Etena).

Het verhaal daarentegen ... Utter and complete rubbish. Niet eens de moeite om je ogen er voor open te doen. Achterlijke pre-puberale debiliteiten die voor humor moeten doorgaan en een opeenvolging van schitterend getekende dwaze gevechtsscènes. Misschien als je twaalf jaar bent en na een spliff van een goeie meter lang, dit nog wel leuk vind, maar voor wie naast de mooie tekeningen ook nog iets wil lezen, is dit absoluut af te raden. Zelfs al zou ik er geld voor bij krijgen, ik zou het nog niet aanraken met een stok. Lang leve illegaal downloaden want op basis van de tekeningen zou ik het gekocht hebben.

[Timhardt]

kronieken van de zwarte maan specials: kop of munt. geestig, niet essentieel, maar wel geestig. De tekenstijl is een heel stuk gladder dan die van ledroit. ik hou meer van ledroit, met al zijn fouten erbij. in vergelijking met muziek: de zangeres van texas zingt juister, maar ik hoor liever de fouten die the pixies maken.

 

lydie: klassieker, must have.

[Waldorf]

Gelezen: The sun is sick - Wayne Coyne

Wayne Coyne is voorman en euh, nu ja, zanger van The Flaming Lips, een bizarre rockgroep uit Oklahoma. In zijn songteksten heeft Coyne het vaak over zijn verwondering voor de schoonheid van het universum, over hoop en wanhoop, over de dood die ons allen wacht maar waar we ons niet mogen laten door verlammen. Zijn idioom sluit echter goed aan bij dat van ons, striplezers. Ruimtewezens, Superman, giraffen en roze robots zijn de personages waarmee hij zijn boodschap uitdraagt. Ik ben een grote fan.

The sun is sick is een comicje (ja, zo één dun slap boekje) waarin Coyne zijn favoriete onderwerpen aansnijdt zonder er zeer diep op in te gaan, en zonder er een echt coherent verhaal rond te bouwen. Als zanger is Coyne technisch eerder beperkt, en ook als tekenaar is hij geen meester in perspectief of anatomie. Die gebreken hebben Coyne echter nooit tegengehouden zijn creativiteit bot te vieren. In fel roze, oranje en gele fluostift en zwarte balpen heeft hij een psychedelische trip getekend. De hand van de meester is duidelijk herkenbaar. Zeer leuk, maar waarschijnlijk alleen voor mensen die van de muziek houden.

[Waldorf]

Ik merk dat ik wat achterloop. De laatste week las ik:

 

Texas Cowboys - Trondheim & Bonhomme

Ik was van plan geen Trondheim meer te kopen. 's Mans eeuwige geneuzel wekt onderhand meer weerzin dan enthousiasme op, maar het Blloan-keurmerk en de tekeningen van Bonhomme trokken me over de streep. U merkt het: ik ben als stripkoper nog minder consequent dan Luc Van Den Bossche als socialist.

Texas Cowboys is een western: paarden, premiejagers, sheriffs en indianen doen wat ze het best doen: ze staan elkaar naar het leven in weidse landschappen en stoffige dorpen. Ze knokken en kaarten in rokerige saloons waar zelfs de mooie vrouwen gevaarlijk met messen zwaaien. Ze likken aan hun gebarsten lippen onder een brandende zon. Hoewel klassiek naar inhoud is de vorm van het verhaal dat niet. Trondheim heeft zijn verhaal in een groot aantal korte scenes gehakt die hij in een schijnbaar willekeurige volgorde presenteert, de Pulp Fiction-aanpak, quoi. Dat zorgt er voor dat het verhaal voortdendert als een postkoets die achtervolgt wordt door Frank en Jesse James. Het voortdurend verleggen van de focus naar de vele personages geeft het verhaal spanning, wie had dat gedacht van nonkel Trondheim?

Bonhomme trekt heldere en zwierige lijnen, ingekleurd met zachte pastelkleuren. Zijn wilde westen ziet er minder vuil uit dan we gewend zijn sinds Sergio Leone, maar refereert aan de westerns uit de jaren '50. Niet de beste strip uit het fonds van Blloan, maar toch een betere middenmoter.

[Waldorf]

Ook gelezen:

Het vervloekte kind 1 & 2

Ik ben gierig, dus kocht ik niet de HC-integrale, maar de cheapo softcovertjes. Toch is dit een sterke strip.

In het gewoel van mei '68 in Parijs wordt Gabriël opgepakt. Een politieman scheldt hem uit voor moffenkind. Gabriël weet dat hij geadopteerd is, maar nu pas gaat hij op zoek naar de geschiedenis van zijn echte ouders. Het wordt een zoektocht die hem naar Duitsland en verder zal voeren.

Ik hou van dit soort verhalen over kleine mensen in de grote geschiedenis. Sommige aspecten zijn naar mijn gevoel niet echt nodig (de moordenaar!) om een beklijvend verhaal te vertellen, maar toch zat ik van begin tot einde mee te leven met de eenvoudige arbeider die probeert te vatten waarom zijn echte moeder hem als baby weg gaf aan de nonnetjes. Zeer goed.

[156]

Vandaag gekocht, en al in één ruk uitgelezen. Da's een teken dat het enorm goed was.

 

 

 

[mojo]

Vandaag gekocht, en al in één ruk uitgelezen. Da's een teken dat het enorm goed was.

 

 

 

ziet er interessant uit.

[Krimson]

Ik heb hem ook in mijn wishlist gezet

[Elvis]

Pin-up , integraal 1 + 2 + 3 en deel 10 , Dargaud :

De eerste trilogie is zeer goed , dan wordt het steeds wat minder qua verhaal in de volgende delen.

Dieptepunt is deel 10 , zwak scenario en ook Berthet had er precies minder zin in.Tijd om te stoppen.

 

Het pad van Jessica , nr.1-3 , SA :

Meer van hetzelfde , maar toch lees ik dit graag.Waar blijft Renaud trouwens met nieuw werk ?

[beus]

hij zit nu op sandawe, die franse crowdfunding site

[SPeeDy]

Valentine Pity (Benn): 

Ik ben gek op Mick Mac Adam en Woogee kan ik ook best pruimen. En André Benn was de eerste tekenaar waarvan ik een dédi heb gekregen en is een aardige man. Dus Benn heeft een boontje voor bij mij.

Het was dus uitkijken naar Valentine Pity, maar ben hier wel wat teleurgesteld in. Pareltjes van tekeningen worden afgewisseld met slordige gezichten (soms staan de ogen toch wel alle kanten uit te kijken). Ook het verhaal kon me niet echt boeien. Eerst overleven bij de eskimo's en dan zitten we ineens bij vliegtuigpioniers. Op einde van deel 1 verwacht je een terugkeer en confrontatie met die ene eskimo, maar die komt er niet in deel 2. En het einde is nogal bizar. Je kan zelf nog gaan uitvissen wat er nu nog waarheid was en wat niet. En de seksscènes zijn er ook zo bijgesleurd dat die er precies in moesten om wat meer te verkopen denk ik, want nogal overbodig in de verhalen.

Het is niet slecht, maar Benn kan (veel) beter. **1/2. 

[Elvis]

Hopelijk wordt die nieuwe Renaud ergens opgepikt , ziet er goed uit.

[Roque Ja]

De laatste weken 3 kleppers gelezen, allemaal aangevat met heel hoge verwachtingen: Cages wist die moeiteloos in te lossen, Blankets wist ze zelfs te overstijgen. Jimmy Corrigan daarentegen bleef er wat onder (maar is nog steeds een goede strip uiteraard).

[linthout]

Ik heb net mijn vijf ontbrekende delen van Arman en Ilva gekocht

Ik had al de slecht gedrukte albums van Brabantia Nostra...Maar uiteindelijk kon ik toch niet ontsnappen aan

de schitterende herdrukken van Sherpa.

Vroeger was ik stapelgek van die reeks. Lang voor er albums kwamen had ik al alle krantenknipsels gekocht op stripbeurzen in Nederland.

Het was bijna veertig jaar geleden dat ik die strip gelezen had...EN wat blijkt?

Ik ben er nog steeds even gek van....Geniale tekeningen ...Ongelofelijk goede verhalen....

Dit staat heeeeeel hoog in mijn top 10...Het is gewoon verplichte lectuur.

Een schande dat Sherpa die boeken slechts op 500 ex kan drukken en er dan nog niet vanaf raakt....

Om u helemaal over de streep te trekken: normaal kost een deel 24,95 euro.

Tot 1 oktober te bestellen bij uw stripboer voor 14,95 per deel.

Opgelet: niet alle boeken zijn afgeprijsd.

[Elvis]

IIva , de mooiste babe in stripland !

Inderdaad , heerlijke tijdloze strip.

[Waldorf]

Gelezen: De wezentrein 1 - Jim

De wezentrein graaft in een stukje geschiedenis waar ik me niet bewust van was. Tot in de jaren '20 van de vorige eeuw werden wezen uit het oosten van de VS op treinen gezet voor adoptie door gezinnen verder naar het westen. In de steden en dorpen waar de trein stopte werden de kinderen tentoongesteld in theaters (of op straat) zodat geïnteresseerde ouders hun keuze konden maken. Voor veel boeren uit het midwesten was dit een uitgelezen manier om aan goedkope werkkrachten te geraken en de steden in het oosten waren potentiële armen of misdadigers kwijt.

Jim is een jongen die in de jaren 1920 samen met zijn broer en kleine zus op zo'n trein terecht komt omdat hun vader vreest hen niet te kunnen onderhouden. Tegelijk zien we ook een bejaarde Jim die in de jaren 1990 een man ontmoet. De treinreis van vroeger toont vooral hoe het er vroeger aan toe ging: stugge boeren die klagen dat hun adoptiekinderen niet hard genoeg werken, blonde meisjes die verkocht worden en bovenal een totaal gebrek aan aandacht voor de emoties van die kinderen. Het waren andere tijden. De stukjes met de bejaarde Jim laten vermoeden dat er in de volgende delen nog iets ergs gaat gebeuren.

Ondanks het zware thema is dit een eerder luchtige strip. De tekeningen neigen naar het karikaturale, en er is ruimte voor een beetje humor.

Goed.

[retep]

Orphan trains. Ik heb daar een docu en een film over gezien. Overigens was het een fenomeen dat ook iets eerder in tijd kan worden geplaatst: tussen 1860 en 1929

 

http://pages.uoregon.edu/adoption/topics/orphan.html

[Roque Ja]

Fog 3+4: Jammer dat het scenario in de laatste 15 pagina's een beetje doorslaat, maar toch weer een geslaagd tweeluik. Voor mij zijn het vooral de tekeningen van Bonin die dit zo goed maken.

 

De verhalenverteller: Van alle Zidrou-verhalen vond ik Lydie erboven uit steken, maar deze was ook meer dan de moeite waard.

[Diogenes]

Fog 3+4: Jammer dat het scenario in de laatste 15 pagina's een beetje doorslaat, maar toch weer een geslaagd tweeluik. Voor mij zijn het vooral de tekeningen van Bonin die dit zo goed maken.

Dat ben ik met je eens. Het tweede tweeluik is verreweg het zwakste van de vier. Het is ook de enige die niet ferm gesitueerd is in de realiteit.

[Roque Ja]

Dat laatste was wat mij stoorde inderdaad. In het eerste tweeluik werd de hocus-pocus verklaard op een aanvaardbare manier. Hier niet. Maar ik zal de overige albums zeker nog lezen, en als dit het zwakke broertje blijkt te zijn, spreken we nog steeds over een topreeks.

[Elvis]

Fog is een topreeks.

[Diogenes]

Dat laatste was wat mij stoorde inderdaad. In het eerste tweeluik werd de hocus-pocus verklaard op een aanvaardbare manier. Hier niet. Maar ik zal de overige albums zeker nog lezen, en als dit het zwakke broertje blijkt te zijn, spreken we nog steeds over een topreeks.

Is beslist het zwakke broertje. De overige twee zijn beide fantastisch.

[De Hollander]

De nieuwe Walkind Dead's delen 16 en 17 zijn weer super, ik merkte dat ik bij de eerdere uitgaven mijn interesse een beetje begon te verliezen, maar die is weer helemaal terug. Wreed en spannend, met een einde dat schreeuwt om een snel vervolg!!!

[Elvis]

Walking Dead , net als XIII, er mag een eind stilletjes aan komen.

[Timhardt]

Blade of the immortal 27

 

Na bijna 20 jaar en 27 volumes is het verhaal van manji in zicht. Deel 30 wordt het laatste. Ik heb online het einde al gelezen en het is verbluffend.

Ik ben niet te trots om toe te geven dat de tranen over mijn wang bengelden. Ben er gewoon niet goed van. Dit deel gisteren op papier gelezen. Het begin van één van de beste finales ooit. Zeer sterk. 5/5

[Gast Natte aap]

godmiljaar Timhardt, hou er nu toch eens mee op. Straks stuur ik mijn vrouw naar jou om te verklaren waar dat gat in ons budget vandaan komt

 

Vanaf nu aub alleen nog maar vertellen wat kutreeksen zijn, dan hoef ik niks te kopen

[niemand]

Integenstelling tot XIII (gelezen tot deel 16 of 17) blijft Walking Dead wel nog steeds beter worden (gelezen tem deel 18).

[Wouter Goudswaard]

Very Casual - Michael Deforge

 

Michael Deforge wordt ook wel als het nieuwe wonderkind binnen de strip gezien. De alternatieve strip dan wel. In Very Casual zijn een aantal van zijn vele kortverhalen gebundeld. Deforge heeft een simplistisch ogende stijl, ietwat beïnvloed door zijn werk voor de animatieserie 'Adventure Time'. Ik vind het een fijne stijl.

 

Zijn verhaaltjes zijn erg bevreemdend. Er zit zelden een echte punchline in, maar de bevreemding draagt de verhaaltjes goed genoeg. Voor degene die wel van wat alternatieve strips houden is dit een aanrader.

 

[Olsimar]

Ter voorbereiding op Kriss 4, Kriss 1-3, Kriss van Valnor en Zwaardboot herlezen. Dat is geen straf hoor, ongelooflijk hoe sterk deze saga in elkaar zit. Alles klopt ik heb (weer)) genoten.

 

O ja deze post wordt ook geacht gelijk geplaatst te zijn in de draad tijdloze strips

[Elvis]

Van die auteur TBC zou ik wel meer willen verschenen zien.

[Waldorf]

Gelezen: Sweet Tooth 1 - 6 (Jeff Lemire)

De aarde wordt getroffen door een plaag, een ziekte waar mensen aan sterven. Alle kinderen die na de plaag geboren worden zijn hybride wezens: half mens, half dier. Zij zijn niet vatbaar voor de plaag. Gus is een hybride (half mens, half hert) die met zijn vader in een woud in Nebraska woont. Zijn vader drukt hem op het hart het woud niet te verlaten, want daarbuiten heerst de chaos. De vader van Gus sterft en de jongen is op zichzelf aangewezen. Een man, Jepperd, neemt Gus mee uit het woud. Al vlug blijkt dat Gus iets te maken heeft met de plaag, en Jepperd is ook niet wie hij eerst lijkt te zijn. Uiteindelijk trekt Gus naar Alaska, naar de plek waar hij vandaan komt.

Sweet Tooth is een horrorverhaal, met stapels rottende lijken, de constante dreiging van gewapende milities en medische experimenten die aan de praktijken van Mengele doen denken. De tekeningen van Lemire zetten de dreiging van de post-apocalyptische wereld nog wat dikker in de verf.

Vooral de eerste drie delen van Sweet Tooth zijn zeer goed. In de tweede helft kon het verhaal mij minder boeien. De episode in de dam haalt de vaart wat uit het verhaal. Het einde zit dan weer wel goed in elkaar.

[Timhardt]

sw dark times 6. zeer goed, dark times is echt 'n geweldige run!

[Waldorf]

Gekocht: Hotel particulier

Soms lees ik alle recensies van een strip alvorens er één te kopen, andere keren koop ik een strip op basis van een cover of een auteur, zonder te weten wat me te wachten staat. Hôtel particulier is van de tweede soort. De cover sprak me aan, en 17 euro voor een dikke HC in het Frans is niet onoverkomelijk.

Het verhaal: Emilie is een jonge vrouw die zelfmoord pleegt. Na haar dood blijft ze ronddwalen in de appartementen van het gebouw waar ze woonde. Ze heeft geen contact meer met mensen, alleen met een kater. Ze ontdekt wat er achter de deuren van het gebouw gebeurt, de kleine en grote drama's van het leven. Hotel particulier is magisch realisme, alle G.G. Marquezen nog aan toe. Pratende katten met wraakgevoelens, spiegels met verborgen eigenschappen en onbestaande deuren zijn allemaal heel normaal in dit universum. Het is Isabel voor volwassenen, met meer wreedheid, maar ook met meer schoonheid.

De tekeningen zijn in mooie sepia-tinten direct ingekleurd. Het Frans (dit boek is niet vertaald in het Nederlands) is niet eenvoudig. Er zitten stukken van gedichten in, moeilijke woorden die mij er aan herinnerden dat mijn woordenboek buiten bereik achter een plastic scherm staat. Een deel van het verhaal is dus aan mij verloren gegaan, maar ik zal dit vreemde boek graag eens herlezen.

 

[Martin Van K]

Aantrekkelijke cover en een intrigerende samenvatting! Lijkt me iets voor Blloan?