Uw top 5 of top 10 Suske en Wiske.

[cartoonesk]

Hallo, allemaal!

 

Kunnen jullie een top 5 maken van jullie favoriete Suske en Wiske-verhalen? 

Ik vind het ook niet zo makkelijk dus het mag ook een top 10 zijn. Denk er gerust even over na (indien nodig).

 

groetjes.

 

Na wat schrijven en schrappen is dit mijn lijstje :

 

1. De bokkerijders

2. De Zwarte Madam

3. De tamtamkloppers

4. De spokenjagers

5. Het sprekende testament

6. De geverniste zeerovers

7. De charmante koffiepot

8. Het ros Bazhaar

9. De gramme huurling

10. De wilde weldoener

 

 

[cinco]

3 minuten geleden, cartoonesk zei:

1. De bokkerijders

 

 

Degelijke keuze voor een nummer 1.

Wat maakt het tot jouw absolute favoriet?

[cartoonesk]

Het is een echt Vlaams verhaal (de bokkerijders bestonden echt) en de sfeer is erg goed en ik herlees het graag.  

[Ambreville]

1. De duistere diamant

2. De ijzeren schelvis

3. De klankentapper

4. De schat van Beersel

5. de Bronzen Sleutel

6. Watman

7. Het gouden paard

8. De tartaarse hel

9. Tedere Tronica

10. Bibbergoud

... ik kan nog een tijdje doorgaan.

[cartoonesk]

Bedankt voor je reactie!  

[cinco]

Zelf vind ik dat ik er niet genoeg heb gelezen om voldoende te kunnen oordelen.

Sterrenplukkers, Beersel en Bokkerijders beschouw ik als toppers.

 

Van de recentere albums zijn oa. Suske de Rat en Sterrenrood uitschieters.

[cartoonesk]

Toch bedankt voor je reactie!

[acor]

1. Op het eiland Amoras

2. Bibbergoud

3. Het Spaanse spook

4. Het sprekende testament

5. Het ros Bazhaar

6. De toffe tamboer

7. Angst op de "Amsterdam"

8. De hellegathonden

9. Volle maan

10. Suske de rat

 

[Aerogi]

Dat is onwaarschijnlijk moeilijk...

 

Prinses Zagemeel - de decors, de Citroën Traction Avant...

Het zingende nijlpaard - gewoon grappig

De charmante koffiepot - hoe vind je zo'n verhaal uit met een koffiepot?

Het laatste dwaallicht - de setting ondergronds

De olijke olifant - veel humor dacht ik

Woelige Wadden - geweldig album

De Tamme Tumi - prachtige decors

Parel in de Lotusbloem - een mooi verhaal

Bonkige baarden - opnieuw een goeie setting

Het dreigende dinges - (op zich niet top 10 voor mij, maar bij mij de enige strip die me (weliswaar als 10 jarige), heeft tranen doen tuiten. En telkens opnieuw als ik het als kind opnieuw las. Dat einde was echt wel een schok.

 

[cinco]

6 minuten geleden, Aerogi zei:

Het dreigende dinges - (op zich niet top 10 voor mij, maar bij mij de enige strip die me (weliswaar als 10 jarige), heeft tranen doen tuiten. En telkens opnieuw als ik het als kind opnieuw las. Dat einde was echt wel een schok.

 

 

 

Ja, toen ik dat las als kind kende ik het originele verhaal rond Patrasche ook nog niet, dus dat einde kwam stevig aan.

[cartoonesk]

Bedankt voor de reacties!  

[Lük Bey]

Veel verhalen hebben een sterke, prikkelende opbouw om naar het einde toe te verzanden in gemoraliseer (de Snorrende Snor, de Windmakers) of onbevredigende verklaringen (de Lachende Wolf, de Dolle Musketiers). Desondanks vind ik de eerste, pakweg, zestig albums wel bijna allemaal goed.

 

Als ik er tien moet uitkiezen:

 

1. De Stemmenrover

2. De Schat van Beersel

3. De Spokenjagers

4. De Kaartendans

5. De Cirkusbaron

6. De Tartaarse Helm

7. De Duistere Diamant

8. De Ijzeren Schelvis

9. Lambiorix

10. De Tamtamklopper

 

De volgorde staat niet in steen gebeiteld, al sta ik wel achter mijn nummer één. Mijns insziens één van de weinige verhalen dat van begin tot einde klopt, met een goeie opbouw, evenwicht humor / actie (Lambik in een glansrol) én geloofwaardige ontknoping.

 

Van de latere periodes ben ik alleen met Paul Geerts' werk vertrouwd. Daar zitten nog een paar echte parels tussen, niet in mijn top tien maar voor de vuist weg:

 

Angst op de Amsterdam (een grafisch hoogtepunt)

De Raap van Rubens

De Mooie Millirem

De Gouden Ganzeveer

De Gladde Glipper

 

Ik zou ook de Komieke Coco zeggen als de plot niet zo'n recyclage was van eerdere albums (de Bronzen Sleutel, de Tamme Tumi)

 

[Ambreville]

De eerste 60 lijkt me inderdaad een goede omschrijving van de toppers. Geerts heeft er toch ook wel mooie gemaakt zoals de Charmante Koffiepot. 

Het huidig team doet het ook niet slecht, maar ik zit niet meer in die demografie. En dat merk je bij nieuw werk toch harder dan bij het oude spul.

[Rik]

1.  De Bokkenrijders

2. De koddige kater

3. De ringelingschat

4. De schat van Beersel

5. De geverniste zeerovers

6. De gramme huurling

7. De bronzen sleutel

8. De kaartendans

9. De dulle griet

10. De tuf-tuf club

[cinco]

1 uur geleden, Ambreville zei:

De eerste 60 lijkt me inderdaad een goede omschrijving van de toppers. Geerts heeft er toch ook wel mooie gemaakt zoals de Charmante Koffiepot. 

 

 

Ik wist niet dat dat zo een favoriet was, dat verhaal. Het duikt hier in verschillende lijsten op.

Ik heb die indertijd via Humo verkregen met die Lustige Lezers-actie.

 

[Lük Bey]

6 minuten geleden, cinco zei:

 

Ik wist niet dat dat zo een favoriet was, dat verhaal. Het duikt hier in verschillende lijsten op.

Ik heb die indertijd via Humo verkregen met die Lustige Lezers-actie.

 

 

Misschien was het juist die Lustige Lezers-episode die precies dat album onder de aandacht bracht.  

 

 

[Ambreville]

28 minuten geleden, cinco zei:

 

Ik wist niet dat dat zo een favoriet was, dat verhaal. Het duikt hier in verschillende lijsten op.

Ik heb die indertijd via Humo verkregen met die Lustige Lezers-actie.

 

Ik meen dat dat Paul Geerts zijn eindexamen was om aan Willy aan te tonen dat hij het kon overnemen, ofwel zijn eerste deel toch dat hij zelf schreef en tekende.

[esteban²]

01 | De Edele Elfen

02 | Het Ros Bazhaar

03 | De Olijke Olifant

04 | De Hellegathonden

05 | De Mooie Millirem

06 | Sagarmatha

07 | De Krachtige Krans

08 | De Rosse Reus

09 | De Speelgoedspiegel

10 | De Komieke Coco

Eigenlijk is de volgorde niet van belang, alleen #1 staat vast.

[cinco]

53 minuten geleden, esteban² zei:

06 | Sagarmatha

 

 

 

Die heb ik moeten opzoeken.

Om één of andere reden heb ik dit album zelfs nooit gezien.

 

 

[esteban²]

Snel doen.   Maar nu ook niet te veel verwachten.  Ik ben eerder gegaan voor de verhalen waar ik het meest van genoten heb en die ik ook het meest teruggelezen heb, eerder dan de technisch gezien best geschreven exemplaren.

[Jochen]

14 uren geleden, Ambreville zei:

Ik meen dat dat Paul Geerts zijn eindexamen was om aan Willy aan te tonen dat hij het kon overnemen, ofwel zijn eerste deel toch dat hij zelf schreef en tekende.

Dat was de gekke gokker meen ik. 

[Jochen]

Niet in volgorde, laat staan definitief:

 

Ringelingschat

Bronzen sleutel

Tuf-tuf club

Gezanten van Mars

Sterrenplukkers

Bevroren vuur

Schat van Beersel

Goud voor Rome

Raap van Rubens

Angst op de Amsterdam

...

 

 

[lordofindifference]

 

Zoals al door andere repers gezegd, wat een moeilijke opdracht...

Eigenlijk zijn de eerste 100 S&Ws (chronologisch) voor mij 'canon', verplichte lectuur voor elke pre-tiener.

Maar bon, ik ben wel bevooroordeeld, en van de generatie voor de komst van 'tinternet' :  de sus en wissen waren de bron van mijn interesse voor aardrijkskunde en geschiedenis, vanwaar mijn eeuwige dank aan Willy V.

 

Als je mijn arm omdraait, en onder zware druk, zou ik onderstaand lijstje als top 10 meegeven, maar dan doe ik vele ander juweeltjes oneer aan...  De strips van de blauwe reeks heb ik voor dit lijstje buiten beschouwing gelaten, wegens 'hors categorie' ( anders zouden de 1e acht plaatsen door deze reeks worden ingenomen ).

Het lijstje houdt rekening met die strips die ik als kind het leukste vond ( voor zover ik me dat correct herinner uiteraard).

 

1. De duistere diamant : eigenlijk ook een duister verhaal, met een vloek die toch veel geloofwaardiger is dan bvb die uit de recente "de wrede wensput" dat een beetje uit hetzelfde vat probeert te putten...

2. Lambiorix : mijn kennismaking met De Oude Belgen, pas nadien Asterix ontekt (en 's Lands Glorie )

3. De Ringelingschat : Bikfried! Totalkrieg! Belastingen! (zonde van de knullige hertekening voor de 4K reeks )

4. De stemmenrover : werd al vernoemd, volledig akkoord met de vorige bespreker

5. De geverniste zeerovers : same here, knap verhaal met klassieke 'Jerom even uit roulatie nemen' routine, een geheimzinnige kist en spooky zeerovers... en Limbak!

6. De gouden cirkel : Knap reisverhaal door Zuidoost Azie, met Lambik en Suske in  grote vorm... Snoeffel en Gaffel... en KLM .

7. Jeromba de Griek  : voor het geheimzinnige huis, met het ondergrondse meer... vond ik zeer mysterieus en sfeervol

8. De gramme huurling : Weer een grote rol voor Lambik, en Willy V pc avant la lettre.. en een van de beste flauwe mopjes uit het repertoire ; Tuut-tuut... als kind vond ik dat hilarisch...

9. De dromendiefstal : Aliens en Angkor Vat ( al weet ik niet meer of ik Angkor eerst leerde kennen door dit verhaal, of door de Rode Ridder 'de val van Angkor'.

10. Het brommende brons : Beetje romantiek en Bik en Jerom in een boevenbende... Altijd al een zwak gehad voor dit album, dus ik wil het vermelden maar eigenlijk zijn er nog veel andere titels die hier konden staan.

 

Eervolle vermelding toch ook voor 'Het laatste dwaallicht' : ik zag eerst de poppenserie, ik vond dat best een griezelig

 verhaal. De strip is wat minder scary, maar toch memorabel. Ik zou zeggen, eerst de poppenserie bekijken op Youtoob

 

Greetz,

 

 

[Neat Stuff]

Op 2/11/2020 om 17:26, Ambreville zei:

Het huidig team doet het ook niet slecht, maar ik zit niet meer in die demografie.

De demografie van 40-plussers? Dat is namelijk de enige die deze reeks nog steeds aanschaft...

[cartoonesk]

Wow! Bedankt voor alle reacties!

Sommige genoemde titels vind ik ook wel goed! Ik had in mijn lijstje vooral degene die me het snelst te binnen schoten.

Wat ik altijd jammer vond van sommige Vandersteen-verhalen waren de hertekening of gedeeltelijke hertekening van verhalen, waarvan de verhalen misschien wel goed waren maar die door de hertekening toch minder indruk op me maakten. Zelfs toen ik klein was, was ik daar al gevoelig voor!

groetjes!

[Tanuki]

15 uren geleden, Neat Stuff zei:

De demografie van 40-plussers? Dat is namelijk de enige die deze reeks nog steeds aanschaft...

 

Logisch. Ik heb er volgens Stripmunk 115 in mijn bezit. Allemaal gekocht door mijn ouders vroeger. Nu koop ik er af en toe ook eentje, voor mijn kinderen die die toch wel graag lezen blijkbaar.

[Lük Bey]

Ik ben nu de latere Vandersteen-albums aan het herlezen. Die zijn toch duidelijk zwakker, vol geforceerde grapjes, gemene opmerkingen onder de vrienden en al te kinderachtige plotwendingen. Maar de basisideeën zijn wel nog altijd sterk, wat een fantasie had die man.

 

En af en toe zit er toch nog eens een goed getimede gag tussen:

 

 

Maar zo'n 'Junglebloem' of een 'Tedere Tronica' als favoriet kiezen, dat kan volgens mij toch alleen maar uit nostalgie.

[cinco]

12 minuten geleden, Lük Bey zei:

Ik ben nu de latere Vandersteen-albums aan het herlezen.

 

Vanaf welk album ongeveer begint voor jou die latere periode?

[Lük Bey]

Het eerste echt zwakke album vind ik 'de Kwakstralen'. Dus ik ga zeggen vanaf daar, maar alleen omdat mijn eigenlijke gevoel (vanaf 'De poenschepper') te mooi overeenkomt met het overschakelen naar albums in kleur en het begin van de officiële nummering. 

[Lük Bey]

Ik ben aan de eerste Paul Geerts-albums bezig. De geallitereerde titels en de eeuwige 'Geheimzinnige Onbekende' neemt ie netjes over van de Meester, maar hij voegt zo zijn eigen handelsmerk toe. Emotie! Tranen!

 

Vandersteen deed dat ook wel eens, maar niet om de handvol pagina's.

 

Korte samenvatting van 5 van Geerts' eerste 8:

 

 

En daar blijft het niet bij want wheih weih, daar komt 'Beminde Barabas' aan . Alle respect voor Paul Geerts, maar als je die zo na mekaar leest, wordt dat toch behoorlijk klef. 

 

Nu ja, ik wist dat al wel, ik heb het er niet voor niets - schaamteloze plug - even over in mijn 'ABC van de Strip':

 

 

 

 

[TDPB]

Ondanks die emoties lees ik toch liever een Paul Geerts scenario dan een Vandersteen scenario. Akkoord, de humor is minder absurd, maar de scenario's hangen tenminste niet meer zo vaak als los zand aan elkaar.

[esteban²]

Mijn voorkeur gaat eveneens naar Geerts.  Hij wist meermaals mijn hart te veroveren met zijn verhalen en maakte ook dat ik echt om de personages ben gaan geven.  Op dat vlak vond ik hem beter dan Vandersteen zelf. 

[Lük Bey]

Wel, ik vind sommige van Geerts z'n verhalen ook heel goed, maar de meeste hangen toch ook maar losjes aaneen. Neem bij voorbeeld de 'Nare Varaan' (die heb ik vanmorgen gelezen). Ik ga dat verhaal eens Cinco-gewijs uitbenen zie:

 

1. Sidonia is eenzaam, en huilt erop los. Lambik verklaart: ze heeft een man nodig.

 

2. Hij gaat bij Willy Vandersteen op bezoek, die hem wat foto's van zijn recente bezoek aan Komodo laat zien. Daaronder eentje van een varaan, die een betoverde prins zou zijn. Lambik is van oordeel dat die prins een geschikte partner is voor Sidonia. 'Yeah whatever' zegt Vandersteen (ik parafraseer)

 

3. Lambik toont Sidonia de foto van de varaan, Sidonia ziet geen prins maar een varaan (want het is een varaan) en krijgt één van haar hilarische inzinkingen die haar in het ziekenhuis doet belanden. Onze vrienden 'zien maar één middel': die varaan naar België halen. 

 

4. Aan boord van de boot luistert toevallig een lid van een bende die toevallig gewijd is aan de prinsenvaraan een gesprek van onze vrienden af, die het toevallig net over de prinsenvaraan hebben en hun plan die naar Europa te halen. Het bendelid verwittigt een andere bende op het eiland, die dat moet beletten.

 

5. Onze vrienden spreken met het Komodostamhoofd (?), die duidelijk geen graten ziet in hun plan ('Eindelijk', denkt hij zelfs) en hen vertelt hoe ze de prinsenvaraan kunnen onderscheiden van de duizenden andere varanen. Ze komen een varaan tegen. Het is hem. 

 

6. Ze komen ook de bende tegen die er blijkbaar op uit is om de prinsenvaraan te doden. Waarom ze dat niet gewoon deden voordat onze vrienden op het eiland aankwamen, wordt niet uitgelegd.

 

7. Onze vrienden smokkelen de varaan mee aan boord, waar hij aan een aanslag ontsnapt, ze weten niet wie of waarom en vragen het zich ook niet af. De boot komt aan in het oogstrelende Bali:

 

 

8. Onze vrienden besluiten van boord te gaan. Het lijkt erop dat ze maar wat gaan wandelen, want ze overleggen vooraf wat ze met Komo, de varaan gaan doen. Ze nemen hem mee, in tegenstelling tot hun bagage. Eenmaal op de kade zegt Wiske: 'Hier staan we nu! Met Komo mogen we in geen enkel hotel.' Ze gaan niet weer aan boord.

Gelukkig zijn daar een paar volstrekt betrouwbare gewapende jongelui die ongevraagd aanbieden om hen naar een verlaten tempel te brengen, waar ze kunnen overnachten. Een vriendelijk aanbod dat onze vrienden uiteraard aannemen.

 

9. De gewapende mannen laten onze ongewapende vrienden achter in de tempel, en sluipen dan 's nachts héél voorzichtig terug om de varaan te ontvoeren zonder hen te wekken. De volgende dag zien onze vrienden dat de ontvoerders een amulet achtergelaten hebben. 'Dan komen ze terug', weet Wiske.

 

10. Zo is het. Even later komt een man het amulet (dat verder geen belang heeft voor de plot) zoeken, er volgt een gevecht en een wilde achtervolging naar de stad. Ze raken hem kwijt in de menigte.

 

11. Suske onttrekt zich een pagina lang van de plot om te flirten met een Balinese danseres. Een ideale gelegenheid om Wiske nog eens aan het wenen te brengen, die Geerts echter mist.

 

12. Ineens begint er een traditionele optocht, zo met een draak en dansers. Eén van de dansers blijkt de man van het onbelangrijke amulet te zijn, maar hij heeft zich wel eerst ergens omgekleed en schijnt gewoon bij de voorstelling te horen. Ze doen alsof ze hem niet herkennen, volgen hem achteraf naar een tempel, en weten hem en zijn bende net op tijd te verhinderen de varaan te doden. Er is namelijk een heel specifieke legende die hen daartoe verplicht.

 

 

13. Het album is 2/3 voorbij en onze vrienden komen thuis met de prinsenvaraan. Sidonia (terug uit het ziekenhuis) besluit naar Barabas te bellen om te vragen hoe de betovering gebroken kan worden. Die weet immers overal raad op, echter behalve dát blijkbaar en hij lacht haar uit. Nu gooit Sidonia iedereen buiten want de plot vereist dat ze een paar pagina's alleen is met de varaan om wat te huilen.

 

14. Barabas komt op bezoek, hij heeft 'opgezocht' hoe Sidonia de betovering kan verbreken. 't Is eigenlijk heel simpel en bij nader inzien helemaal niet belachelijk: volle maan, heksenkring, dansen, de varaan hypnotiseren en een stukje van zijn staart afknippen. Sidonia heeft hoop en zweeft er als vanouds op los.

 

Wat Barabas daarmee bedoelt, weet ik ook niet.

 

15. Een gelegenheid voor Lambik om even iets gemeens zeggen, zodat er weer een paar pagina's met huilbuien volgen. De prinsenvaraan voelt zich verantwoordelijk en gaat er (huilend) vandoor. Sommige mensen die hem zien, schrikken hevig, want het is een varaan; anderen letten niet op hem. 

 

16. Sidonia gaat (al huilend) lukraak wat wandelen en stoot op de varaan. Meevaller! Ze trekken samen het bos in en wachten op de volle maan. Nadat Sidonia de volle maan (toevallig net die nacht) ziet, gaat ze op zoek naar een heksenkring en... Wat een geluk!

 

 

17. Ze probeert de varaan te hypnotiseren, blijkt eigenaardig genoeg dat ze dat niet kan en ze valt zelf in slaap. De prinsenvaraan gaat er weer vandoor en veroorzaakt een verkeersongeval. Twee strookjes later is hij omsingeld door het Belgische leger. 

 

18. Hij houdt zich schuil in het bos, maar Wiske heeft een idee: in de auto liggen namelijk nog vier konijnenkostuums! Het plan ligt voor de hand.

 

 

19. Ze redden de varaan van het leger (dat prompt niet meer ter zake doet), maar de stakker is nu gewond en kwijnt bovendien weg van nog niet eerder vermeld verdriet. De dokter raadt een bloedtransfusie aan. 'Goed, dat komt in orde' zeggen onze vrienden door de telefoon en één prentje later is het al gebeurd. 

 

20. Lambik besluit dat het Komodostamhoofd 'de enige is die redding kan brengen' en gaat hem halen. Barabas wordt ditmaal niet geconsulteerd, aangezien het duidelijk niet om een magische betovering gaat.

 

21. In twee prentjes legt het stamhoofd uit dat heel die geschiedenis van de prinsenvaraan 'maar komedie was'. Dat zat namelijk zo: één jaar geleden kwam een expeditie van de Zoo van Antwerpen op het eiland en nam de twee jongen van de varaan mee. Die werd daar ongelukkig van, dus bedacht het sympathieke stamhoofd een onfeilbare list: de legende van de prinsenvaraan, want uiteraard zou iemand hem dan wel meteen komen ontvoeren, en dan waren ze die vervelende zeurpiet kwijt. 

 

22. Meevaller der meevallers: de Zoo van Antwerpen ligt net om de hoek, dus brengen ze de varaan erheen. Deze is trots op de educatieve rol van zijn kroost en vindt het prima dat ze daar de rest van hun leven opgesloten blijven. Hijzelf wil wel graag terug naar Komodo. Dat fluistert hij in het oor van het stamhoofd en die vertaalt dat, niks vreemds aan. 

 

23. En voor wie zich toch vragen stelt (bij voorbeeld waar Barabas zijn informatie over die betovering opgezocht had), heeft Lambik een goede raad:

 

 

Ik heb zeker al goeie (latere) Geertsverhalen gelezen, en ik geloof dat 'Gladde Glipper' hier zelfs net vóór was. Maar als ik moet kiezen: Vandersteen all the way. Die werkt zich meestal ook in een hoekje met zijn plots, maar het gebeurt toch niet vaak dat je bij zowat elke beslissing van de personages 'huh' zegt. 

[TDPB]

3 uren geleden, Lük Bey zei:

Ik heb zeker al goeie (latere) Geertsverhalen gelezen, en ik geloof dat 'Gladde Glipper' hier zelfs net vóór was. Maar als ik moet kiezen: Vandersteen all the way. Die werkt zich meestal ook in een hoekje met zijn plots, maar het gebeurt toch niet vaak dat je bij zowat elke beslissing van de personages 'huh' zegt. 

 

Ik merk in ieder geval dat ik, de zeldzame keer dat ik nog eens een Vandersteen-album lees, er amper doorheen kom.

Een album als het Rijmend Paard bijvoorbeeld, dat is duidelijk van dag tot dag verzonnen. Geerts deed tenminste nog de moeite om een synopsis te maken voor hij begon te tekenen.

Maar het waren natuurlijk vlug gemaakte krantenstrips. 5 à 6 verhalen per jaar schrijven en tekenen is sowieso een heksentoer, dus ik ga niet teveel klagen.

Wat beide makers wel gemeen hadden met elkaar is de ongebreidelde poëtische fantasie, iets wat je bij de latere makers iets minder tegenkomt. Alhoewel Marc V dan weer die ietwat anarchistische humor van Vandersteen had. Maar helaas ook vaak plotjes die, zeker in voorpublicatie, amper te volgen waren.

[TDPB]

Wie vinden we overigens de beste S&W-tekenaar?

 

[Lük Bey]

On 11/7/2020 at 6:16 PM, TDPB said:

Wie vinden we overigens de beste S&W-tekenaar?

 

 

Tekentechnisch, en ik denk dat jij en ik het daar over eens zijn, is dat wat mij betreft Paul Geerts met Eugeen Goossens als inkter. Het duurde wel even voordat dat op punt stond, maar zo rond het midden van de jaren '80 mochten die verhalen - op tekenvlak - mooi naast sommige Kuifjes staan. Met andere inkters haalt hij dat niveau niet, en zonder Paul Geerts haalt Eugeen Goossens het ook niet. 

 

Maar de tekeningen in de Blauwe Reeks (en de Rode Reeks rond diezelfde tijd) zijn technisch dan misschien niet altijd even sterk, de sfeer die die albums uitademt is ongeëvenaard. Dus mijn voorkeur gaat wel uit naar Vandersteen, met Karel Boumans als inkter, van 'de Dolle Musketiers' tot 'de Duistere Diamant' en - denk ik - de volledige Blauwe Reeks. 

 

 

[esteban²]

Best grappig, die uiteenzetting @Lük Bey.   Goh, jah, je hebt geen ongelijk natuurlijk.  Maar wanneer verhalen zo vlot lezen, valt dat eigenlijk niet echt op.  (imo)  Dat heb ik dan weer minder met enkele Vandersteen-verhalen, die lezen in veel gevallen zo vlot niet.  Ik heb eigenlijk ook gewoon niet zo'n hoge verwachtingen van een S&W, inhoudelijk dan.

 

 

Beste tekenaar?  Paul Geerts.  Gevolgd door Vandersteen.  Maar ik vind dat de reeks geen mindere tekenaars heeft, ieder doet toch min of meer z'n eigen ding.  Zo vind ik Wout Schoonis ook een goede aanvulling, de man achter de meest recente modernisering.  Mijn minst favoriete tekenaar is waarschijnlijk Marc Verhaegen.  Die tekende alles behalve slecht en heeft ook mooie tafereeltjes gebracht, maar vaak ook een soort van kadrering waar ik niet van hield.  Enfin, eerder hoe die personages in het kader stonden.  En perspectieven die gewoon raar aanvoelden.

 

[Lük Bey]

27 minuten geleden, esteban² zei:

Maar wanneer verhalen zo vlot lezen, valt dat eigenlijk niet echt op.

 

Ik heb dat nu wel, dat ik wat teveel nadenk of verhalen 'kloppen'. 

 

Maar desalniettemin laat ik me toch graag meeslepen door het verhaal. Ik heb onlangs een album van 'Alfa' gelezen en prima van genoten. Maar als ik die (ingewikkelde) plot achteraf analyseerde, sloeg dat ook nergens op. 

 

Dat is mijn probleem met dit verhaal, de absurde redeneringen vallen mij voortdurend op tijdens het lezen. Nu ja, het is voor kinderen kun je denken, maar zo moeilijk kan het toch niet zijn om dat te voorkomen. 

 

Enfin, we zijn een beetje off topic geraakt  

[esteban²]

Understandable hoor.  Ik kan dat ook wel hebben, vooral bij Verhaegen was dat wel eens het geval.  Maar bij De Nare Varaan had ik er geen last van.

[TDPB]

5 uren geleden, Lük Bey zei:

 

Tekentechnisch, en ik denk dat jij en ik het daar over eens zijn, is dat wat mij betreft Paul Geerts met Eugeen Goossens als inkter.

 

 Dus mijn vorkeur gaat wel uit naar Vandersteen, met Karel Boumans als inkter, van 'de Dolle Musketiers' tot 'de Duistere Diamant' en - denk ik - de volledige Blauwe Reeks.

 

Dat zijn inderdaad ook mijn twee favoriete combinaties.

De eerste albums van Geerts (waar je hier wat eerder enkele voorbeelden uit toonde) zijn gewoonweg lelijk, en hij heeft het vak al doende moeten leren, maar na een tijdje heeft hij echt wel héél goeie dingen gemaakt. Zeer goeie en onderschatte tekenaar ook van bewegende figuren. Toen Eric De Rop het inktwerk overnam van Goossens was dat voor mij ook een teleurstelling, maar desondanks zijn er in die periode toch ook nog enkele knap getekende albums gemaakt. Die qua tekenstijl overigens heel dicht bij de Blauwe Reeks aanleunen.

 

Vandersteen had met Boumans inderdaad zijn beste inkter (en inkleurder, want hij kleurde de blauwe reeks in, die man moet héél lange werkuren gehad hebben). Jammer dat Boumans in 1959 de studio verliet, want wat hij daarna op stripvlak deed stelde niet veel meer voor (hij heeft ooit nog een jaartje aan Jommeke meegewerkt, wat hem de derde tekenaar maakt die aan beide reeksen tekende).

 

Maar sommige albums die Stallaert heeft getekend vind ik ook héél goed gedaan. Suske de Rat, Het labyrinth van de leeuw, De watersater... De personages acteren daarin veel leuker dan gewoonlijk. Wel jammer dat hij vast zat aan de (soms iets te eenvoudige) studiostijl van dat moment.

 

En in tegenstelling tot de andere S&W-tekenaars heeft Verhaegen nooit een opvallend slecht getekend album afgeleverd (hij had natuurlijk de tijd om zich op de achtergrond in te werken).