Robbedoes & Kwabbernoot ( Hoofdreeks / BE Reeks / Robbedoes door ... )

[cinco]

35 minuten geleden, TDPB zei:

 

en vooral de toon van de verhalen is helemaal anders.

 

 

Maar dat zie je ook in de hoofdreeks.

De toon van de latere Tome & Janry verhalen is ook anders dan de toon van de Franquinverhalen.

Er zit meer ironie en cynisme in en de New York-verhalen hebben zelfs meer raakvlakken met de Soda-reeks dan met de vroege Franquins.

Verandering van toon kan een reeks ten goede komen als je relevant wil blijven aangezien de manier waarop verhalen worden verteld ook evolueert. De nevenreeks gaf daarbij extra mogelijkheid aan de makers om met de personages een auteurstrip te maken en niet vast te hangen aan de limieten van een lopende serie.

En wat het argument betreft dat dit ook met andere personages had gekund... wel, dan had het veel minder verkocht en was het waarschijnlijk zelfs niet vertaald geraakt ondanks de kwaliteit van de albums.

 

[TDPB]

1 uur terug, cinco zei:

Maar dat zie je ook in de hoofdreeks.

De toon van de latere Tome & Janry verhalen is ook anders dan de toon van de Franquinverhalen.

Maar het blijven humoristische, exotische avonturenverhalen (en zo groot is het verschil tussen die twee niet).

[cinco]

3 uren geleden, TDPB zei:

Maar het blijven humoristische, exotische avonturenverhalen (en zo groot is het verschil tussen die twee niet).

 

De eerste helft van hun run valt daaronder, ja. Die albums bouwen allemaal voort op de erfenis van Franquin.

Maar met New York, Khoudistan en volgende werd het meer hun eigen ding en werden personages uit de Franquin-stal nog slechts heel sporadisch gebruikt. Invloeden uit donkerhumoristische reeksen zoals de Onnoembaren slopen in de verhalen (binnen het aanvaardbare voor de brede Robbedoesdoelgroep) en de toon werd harder als dat nodig was.

Kijk naar onderstaande stroken. Dit voelt toch compleet anders aan dan de Robbedoezen uit de jaren '50 en '60.

En visueel stond dit dichter bij het werk van bijvoorbeeld Conrad in de jaren '80.

 

 

[Peter Motte]

Vergeet je toch niet 'n beetje QRN op Bretzelbürg?

[Michie]

Als in een droom uitgezonderd vond ik Tome en Janry altijd een voortzetting qua toon en sfeer van het werk van Franquin.

Franquin had de zwendel albums en het al genoemde QRN die serieuzer van aard waren. 

 

In Robbedoes in Cuba was het plan om Zwendel van stal te halen en er zaten gedurende de T&J albums meerdere verwijzingen naar de marsupilami. Ijzerlijm zat zelfs nog in "Als in een droom". 

 

Kunt vrij eenvoudig een album van Franquin/Tome Janry lezen zonder een al te grote stijlbreuk. Tome en Janry hebben overigens ook een Guust gag getekend die zeer geslaagd was 

[cartoonesk]

16 uren geleden, Peter Motte zei:

Volgens mij is ze een stand-in voor Spip, de echte held van de reeks. Hij staat helemaal vooraan op de voorpagina.

 

Dat is geen officiële voorkant of voorpagina. Eerder een aankondiging van het vervolg van De dood van Robbedoes, zoals die in weekblad Spirou stond. Een teaser zogezegd. Nog helemaal niet duidelijk hoe het vervolg zal zijn. 

[cinco]

8 uren geleden, Michie zei:

 

Franquin had de zwendel albums en het al genoemde QRN die serieuzer van aard waren. 

 

 

10 uren geleden, Peter Motte zei:

Vergeet je toch niet 'n beetje QRN op Bretzelbürg?

 

Het blijft een significant verschil met de latere T&Js.

 

 

Doorblader de albums, leg ze langs elkaar en je ziet het in alles.

Vanaf het New York-album was er een duidelijke verandering qua richting waarin T&J met de reeks gingen.

Ook werd de inkleuring vanaf dat album door Stéphane De Becker gedaan die met een uitgesproken ander kleurenpalet mee de nieuwe look en feel van de reeks hielp bepalen.

 

 

De setting van Rommelgem en de graaf werden in die 8 albums vanaf Robbedoes in New York nog slechts 1 keer gebruikt. (de Zwarte Straal)

[cartoonesk]

Supergroom getekend door Janry.

 

[TDPB]

1 uur geleden, cinco zei:

De setting van Rommelgem en de graaf werden in die 8 albums vanaf Robbedoes in New York nog slechts 1 keer gebruikt. (de Zwarte Straal)

 

Die gebruikte Franquin ook minder dan je denkt hoor. Fournier gebruikte dat in zijn meeste albums niet. Cauvin in geen enkel album. En toch voelen al die albums aan als dezelfde reeks. Het blijft allemaal een combinatie van avontuur, humor en (meestal) exotische settings. En belangrijk: de karakters blijven overal dezelfde.

 

Het kan best dat de toon bij T&J in de loop der jaren wat is veranderd. Maar dat was een geleidelijk proces, en dus geen bewuste drastische verandering. En de ene keer dat ze dat wel hebben geprobeerd, hebben ze daar heel veel kritiek op gekregen.

 

En ja, Franquin kon ook behoorlijk donker uit de hoek komen in zijn latere albums. Ik weet nog dat ik als kind de Zwendel-albums geen vrolijke albums vond. Iemand die bij de hele wereld de eigen wil kan uitschakelen: dat is pure horror.  Franquin, dat was ook een en al maatschappij kritiek (en dan vooral kritiek op legers, oorlogen en dictators) vermomd als humor. Gelukkig kwam daarna Fournier die het allemaal terug wat luchtiger maakte. 

[cinco]

20 uren geleden, TDPB zei:

 

Ik snap die quote niet goed. Zijn niet alle Robbedoes door- albums 'what if' verhalen?

 

Ik heb het nog eens zitten bekijken. Hij bedoelt waarschijnlijk... wat als R&K nooit verder was geëvolueerd en blijven steken in de jaren '60, zowel inhoudelijk als qua tekenstijl en verhaalopbouw.

Dat is dan de opzet van die nieuwe nevenreeks, om albums te maken alsof ze uit dat tijdsframe komen.

Je kan het vergelijken met wat ze bij S&W doen betreffende die nieuwe Blauwe Reeks-albums.

Eigenlijk wel een eigenaardige trend.

 

[MarcusK]

1 uur geleden, TDPB zei:

Maar het karakter van het personage en vooral de toon van de verhalen is helemaal anders.

(als ik me niet vergis is Robbedoes in de albums van de hoofdreeks in één kortverhaal piccolo geweest. Dat hij dat nu plots continu is, is dus eigenlijk een behoorlijke afwijking van het personages zoals hij gekend is).

 

Robbedoes was piccolo voordat hij met zijn avonturen in de hele wereld begon. De albums "door..." Yann & Schwartz en Bravo spelen zich in die tijd af, dus is hij erin nog steeds piccolo. En "Borneo" voelt voor mij als een perfekte moderne Robbedoes-verhaal in de traditie van Franquin - zou ook een geslaagde team voor de hoofdreeks zijn geweest als Frank Pé niet zo langzaam zou zijn.

1 uur geleden, TDPB zei:

19 uren geleden, TDPB zei:

 

  Franquin, dat was ook een en al maatschappij kritiek (en dan vooral kritiek op legers, oorlogen en dictators) vermomd als humor. Gelukkig kwam daarna Fournier die het allemaal terug wat luchtiger maakte. 

 

Ben je niet "De doodsman" en de Kodo-tweeluik vergeten? Anti-atoom en meer legers, oorlogen en dictators. Zo luchtig was dat helemaal niet.

[TDPB]

33 minuten geleden, cinco zei:

Dat is dan de opzet van die nieuwe nevenreeks, om albums te maken alsof ze uit dat tijdsframe komen.

Je kan het vergelijken met wat ze bij S&W doen betreffende die nieuwe Blauwe Reeks-albums.

Eigenlijk wel een eigenaardige trend.

En Blake & Mortimer, en Lefrancq. Catering voor de oudere, nostalgische lezer die is blijven hangen in zijn smaak van de jeugdjaren.

[TDPB]

6 minuten geleden, MarcusK zei:

 

Robbedoes was piccolo voordat hij met zijn avonturen in de hele wereld begon. De albums "door..." Yann & Schwartz en Bravo spelen zich in die tijd af, dus is hij erin nog steeds piccolo. En "Borneo" voelt voor mij als een perfekte moderne Robbedoes-verhaal in de traditie van Franquin - zou ook een geslaagde team voor de hoofdreeks zijn geweest als Frank Pé niet zo langzaam zou zijn.

 

Ben je niet "De doodsman" en de Kodo-tweeluik vergeten? Anti-atoom en meer legers, oorlogen en dictators. Zo luchtig was dat helemaal niet.

Zeker niet vergeten. Luchtig was mss niet het goede woord. Beetje meer zweverig bedoelde ik. Die albums die jaar daar opnoemt kwamen overigens aan het eind van zijn run. Dat hoort er misschien bij als je R&K overneemt: eerst wat vrolijke, leuke avontuurtjes maken en daarna (met het ouder worden) iets zwaardere thema's behandelen.

[Peter Motte]

33 minuten geleden, TDPB zei:

En Blake & Mortimer, en Lefrancq. Catering voor de oudere, nostalgische lezer die is blijven hangen in zijn smaak van de jeugdjaren.

 

Als ze dat goed doen, kan het mij niet schelen.

Het is een ingewikkelde kwestie: doe je het personage mee-evolueren met de tijd, of niet?

Doe je het, dan blijf je misschien wel "relevant" (voor zover "relevantie" ooit relevant is geweest), maar je wijkt van het oorspronkelijke concept af, zodat liefhebbers van het oorspronkelijke concept niet meer worden bediend, en weggaan.

Of je doet het niet, dan blijft het oorspronkelijke concept herkenbaar, maar riskeer je geen nieuwe volgelingen te krijgen.

 

Een voorbeeld van het risico is het gerucht dat de nieuwe James Bond een vrouw zou zijn. Zouden ze niet beter een vervolg op Atomic Bonde maken i.p.v. aan James Bond te prutsen en het risico te lopen dat ze een reeks zonder gezicht krijgen?

 

En het is ook een misvatting dat mensen die niet willen dat de reeks wordt aangepast, in hun smaak uit hun jeugdjaren blijven steken. Voor wie iets anders wil, zijn er nieuwe reeksen. Er zijn zat mensen die zowel de traditioneel aangepakte voortgezette reeksen blijven volgen als de nieuwe reeksen met een nieuwe aanpak. Wie een traditionele Lefranc koopt is niet per se een "ouwe zak die niet wil vernieuwen".

 

Je kunt ook de volgende vraag stellen: is het verder zetten van oude reeksen met een nieuwe aanpak niet gewoon financieel incasseren van grote geldschieters met behulp van bekende merken i.p.v. echt vernieuwen?

 

[TDPB]

6 minuten geleden, Peter Motte zei:

Een voorbeeld van het risico is het gerucht dat de nieuwe James Bond een vrouw zou zijn. Zouden ze niet beter een vervolg op Atomic Bonde maken i.p.v. aan James Bond te prutsen en het risico te lopen dat ze een reeks zonder gezicht krijgen?

Dat is een hardnekkig gerucht dat al een paar keer ontkracht is door de producer van de films.

Maar er zijn wel steeds meer stemmen die vragen om een Vintage Bond: films die zich afspelen in de jaren '50 of '60, zoals in de boeken. Bij de nieuwe Bond-romans heb je overigens zowel verhalen die zich in het heden afspelen als verhalen die zich net als de Fleming-romans in het verleden afspelen. Het is dus zeker niet enkel een strip-dingetje.

 

Doet me ook ietwat hieraan denken:

[TDPB]

10 minuten geleden, Peter Motte zei:

Je kunt ook de volgende vraag stellen: is het verder zetten van oude reeksen met een nieuwe aanpak niet gewoon financieel incasseren van grote geldschieters met behulp van bekende merken i.p.v. echt vernieuwen?

 

Ik vind de nieuwe Rik Ringers een goed voorbeeld van hoe het kan: inhoudelijk speelt alles zich in de hoogdagen van de oorspronkelijke reeks af, maar vormelijk ziet het er toch allemaal hedendaagser uit.

[Peter Motte]

37 minuten geleden, TDPB zei:

Dat is een hardnekkig gerucht dat al een paar keer ontkracht is door de producer van de films.

 

Het was ook maar een voorbeeld van waarom zo'n vernieuwing ongewenst kan zijn.

Er wordt trouwens wel degelijk gewerkt aan een Atomic Blonde 2, maar de filmwereld is de laatste tijd nogal veranderlijk, dus misschien gaat het uiteindelijk toch niet door.

 

37 minuten geleden, TDPB zei:

Maar er zijn wel steeds meer stemmen die vragen om een Vintage Bond: films die zich afspelen in de jaren '50 of '60, zoals in de boeken.

 

En ik kan me moeilijk voorstellen dat wie erom vraagt een publiek is dat die boeken of films leerde kennen toen ze in de jaren 50-60 op de markt kwamen.

 

37 minuten geleden, TDPB zei:

 

Bij de nieuwe Bond-romans heb je overigens zowel verhalen die zich in het heden afspelen als verhalen die zich net als de Fleming-romans in het verleden afspelen. Het is dus zeker niet enkel een strip-dingetje.

 

Doet me ook ietwat hieraan denken:

 

Aï. Voor mij is dat het slechtste van Batman.

[TDPB]

15 minuten geleden, Peter Motte zei:

En ik kan me moeilijk voorstellen dat wie erom vraagt een publiek is dat die boeken of films leerde kennen toen ze in de jaren 50-60 op de markt kwamen.

 

Wellicht niet, neen. Het is een combinatie van mensen die de oorspronkelijke romans kennen en naar de sfeer daarvan verlangen en zij die beseffen dat het personage Bond misschien niet eeuwig aangepast kan worden aan de huidige tijden.

[cinco]

2 uren geleden, TDPB zei:

Doet me ook ietwat hieraan denken:

 

... waar enkele jaren geleden ook twee geanimeerde films van gemaakt zijn.

 

 

[Lestat]

Op 24/1/2023 om 10:15, cinco zei:

 

 

Het blijft een significant verschil met de latere T&Js.

 

 

Doorblader de albums, leg ze langs elkaar en je ziet het in alles.

Vanaf het New York-album was er een duidelijke verandering qua richting waarin T&J met de reeks gingen.

Ook werd de inkleuring vanaf dat album door Stéphane De Becker gedaan die met een uitgesproken ander kleurenpalet mee de nieuwe look en feel van de reeks hielp bepalen.

 

 

De setting van Rommelgem en de graaf werden in die 8 albums vanaf Robbedoes in New York nog slechts 1 keer gebruikt. (de Zwarte Straal)

 

Mogelijks ben ik weer één van de laatsten die de link maakt, maar het is de eerste keer dat ik hier zeer hard de sfeer van Soda in zie ook. Geen toeval natuurlijk met Tome, maar het was me niet eerder opgevallen.

[TDPB]

26 minuten geleden, Lestat zei:

 

Mogelijks ben ik weer één van de laatsten die de link maakt, maar het is de eerste keer dat ik hier zeer hard de sfeer van Soda in zie ook. Geen toeval natuurlijk met Tome, maar het was me niet eerder opgevallen.

Dat Bruno Gazzotti assistent was van Janry zal daar ook wel iets mee te maken hebben. Idem voor derde tekenaar Dan Verlinden en inkleurder Stéphane De Becker.

(ik lees net dat Gazzotti 20 was toen hij Soda overnam. da's wel extreem jong).

[cinco]

Gisteren het Graf van de Rommelgems (2007) herlezen: het album uit de nevenreeks dat het sterkst aansluit bij de hoofdreeks.

 

 

 

Merk hoe er op deze Franstalige cover een blikseminslag is verwerkt om de grafstenen een meer dreigende uitstraling te geven terwijl dit op de Nederlandstalige cover niet is toegepast.

 

 

 

[cinco]

Ha, voor de Duitse heruitgave in 2003 werd de cover van album 2 (in het Duits album 1) nogal opvallend veranderd.

Is dit effectief nog aan de hand van voormalig tekenwerk van Franquin of heeft iemand anders deze cover getekend ondanks de aanwezige handtekening van Franquin?

 

 

[cartoonesk]

Op 30/1/2023 om 14:08, cinco zei:

Ha, voor de Duitse heruitgave in 2003 werd de cover van album 2 (in het Duits album 1) nogal opvallend veranderd.

Is dit effectief nog aan de hand van voormalig tekenwerk van Franquin of heeft iemand anders deze cover getekend ondanks de aanwezige handtekening van Franquin?

 

 

Ik moest even zoeken want ik had hem wel eens geplaatst (ergens) maar deze tekening is wel degelijk van Franquin zelf en was al eerder een cover voor een Portugees album.

 

[cinco]

Een andere opvallende Duitse cover is deze voor de Hoorn van de Neushoorn.

Raar dat men er in 2003 voor heeft gekozen om de oorspronkelijke neutrale cover in te wisselen voor eentje die door mensen als problematisch kan worden beschouwd.

 

 

Soms geven ze in het Duits ook de voorkeur aan een andere steunkleur voor de achtergrond.

 

 

Of ze laten het toegevoegde verhaal de show te stelen ten nadele van het hoofdverhaal.

 

 

 

[Peter Motte]

1 uur terug, cinco zei:

Soms geven ze in het Duits ook de voorkeur aan een andere steunkleur voor de achtergrond.

 

 

 

Zwart, wit en rood zien ze niet graag meer in Duitsland

[Captivant]

7 uren geleden, cinco zei:

Is dit effectief nog aan de hand van voormalig tekenwerk van Franquin of heeft iemand anders deze cover getekend ondanks de aanwezige handtekening van Franquin?

 

Het origineel stond nog niet zo lang geleden te koop op Catawiki. (zie hier)
 

Gek genoeg heeft Franquin dit op een soort transparante film geïnkt.
Geen idee waarom dit zo gedaan is.

 

 

 

[Peter Motte]

Op 30/1/2023 om 15:56, Peter Motte zei:

 

Zwart, wit en rood zien ze niet graag meer in Duitsland

 

@Lestataha, iemand die het door geeft

[Lestat]

Op 23/1/2023 om 17:08, TDPB zei:

 

Ik snap die quote niet goed. Zijn niet alle Robbedoes door- albums 'what if' verhalen?

 

Eigenlijk niet allemaal. Die Martin uit Versteende Reuzen komt bij Yoan en Vehlmann wel voor en ze "herinneren" zich het avontuur. Ook is er een link tussen het einde van "De Maursupilami is woest" en de eerste Supergroom. Maar misschien telt dit enkel voor de albums van Yoann en Vehlman.

[TDPB]

Supergroom is dan ook gewoon dezelfde Robbedoes uit de Y&V-albums (hij zat ook al in hun helaas niet in het Nederlands vertaalde album met kortverhalen - in totaal hebben ze net als Fournier uiteindelijk 9 albums gemaakt, helaas nogal versnipperd over vier verschillende reeksen ).

 

Versteende Reuzen was indertijd meer een 'What if' in de zin van : wat als we de tekenstijl eens helemaal veranderen?

[cinco]

cover voor de derde Rommelgem

 

[Lestat]

Op 1/2/2023 om 13:32, TDPB zei:

Supergroom is dan ook gewoon dezelfde Robbedoes uit de Y&V-albums (hij zat ook al in hun helaas niet in het Nederlands vertaalde album met kortverhalen - in totaal hebben ze net als Fournier uiteindelijk 9 albums gemaakt, helaas nogal versnipperd over vier verschillende reeksen ).

 

Versteende Reuzen was indertijd meer een 'What if' in de zin van : wat als we de tekenstijl eens helemaal veranderen?

 

Mee eens. Ik blijf ook vinden dat Supergroom ook gewoon in de reguliere reeks had gekund, zeker deel 1. Er was nu niet zoveel verschil om er iets aparts mee te doen.

[cinco]

1 uur geleden, Lestat zei:

 

Mee eens. Ik blijf ook vinden dat Supergroom ook gewoon in de reguliere reeks had gekund, zeker deel 1. Er was nu niet zoveel verschil om er iets aparts mee te doen.

 

De afsplitsing van de hoofdreeks zal voornamelijk bedoeld zijn geweest om er een aparte serie van te kunnen maken indien het aansloeg bij het publiek. (wat niet het geval is geweest)

[Peter Motte]

Niet helemaal zeker. Ze hebben enige tijd geleden zo veel jaar Robbedoes gevierd, en naar aanleiding daarvan zijn er nogal wat experimentjes en nevenreeksjes geweest, o.a. "Soupir" (wat echt tegenviel).

Supergroom pastte volgens mij ook in die aanpak, en was tegelijk reageren op de toevloed aan superheldenfilms. Het is volgens mij nooit helemaal bedoeld geweest om meerdere albums te maken. Natuurlijk, als het een succes zou zijn geweest...

[TDPB]

Supergroom is gewoon op dezelfde manier ontstaan als De Kleine Robbe: begonnen als een lollig kortverhaal dat bedoeld was als een eenmalig dingetje. (eigenlijk twee kortverhaaltjes).

Misschien vonden de makers dat zo leuk om te maken dat ze meer van hetzelfde wilden maken? Misschien kregen ze op de redactie van Spirou opvallend meer positive reacties dan ze gewoon zijn?

Met twee albums rond het personage was het toch al minstens de bedoeling om meer dan één album te maken. Anders zouden ze er wel een album in de reguliere reeks van gemaakt hebben.

[cinco]

Dit zei Serge Honorez in 2020 over Supergroom:

"Ze wilden er meteen een trilogie van maken. Eind 2020 komt het tweede deel uit. En daarna zullen we zien waar ze nog zin in hebben. Meer superhelden of toch weer de herkenbare held Robbedoes?"

[Peter Motte]

Het is dus het laatste geworden.

@TDPBen @cincoDat is waarschijnlijk allemaal waar, maar die mensen veranderen ook nog al eens van idee. Andreas zegt ook wel eens dat Cyrrus-Mil een trilogie had kunnen worden, maar hij heeft het idee laten varen omdat er te veel tijd kwam tussen het maken van het tweede en het derde deel. Met Cromwell Stone was dat ook gebeurd, en daardoor - vond hij - week het 3e deel te veel af van de 1e twee, en dat wou hij niet meer meemaken.

 

 

[Ambreville]

[cinco]

Op 23/1/2023 om 15:25, TDPB zei:

raar om te bedenken dat Bravo ondertussen al 5 albums op zijn naam heeft staan, meer dan sommige auteurs van de hoofdreeks

 

Ik heb het eens nagecheckt en als je het aantal getekende bladzijden telt van zijn 5 albums kom je aan 390. (63+86+88+112+41)

Dat is gelijk aan 8 à 9 albums van Tome & Janry.

[TDPB]

33 minuten geleden, cinco zei:

 

Ik heb het eens nagecheckt en als je het aantal getekende bladzijden telt van zijn 5 albums kom je aan 390. (63+86+88+112+41)

Dat is gelijk aan 8 à 9 albums van Tome & Janry.

Inhoudelijk wel een stuk minder dan 9 verhalen. Bravo heeft eigenlijk een soap gemaakt die maar bleef voortkabbelen zonder echt duidelijk begin, midden of einde.

 

T&J (en Broca en Cauvin) hadden de pech dat ze in een periode werkten dat de albums maar 44 pagina's lang mochten zijn zonder dat ze daarvan af mochten wijken.