Strip Van De Dag

[Martin]

De Rode Ridder 250: De Uitverkorene

 

Marc Legendre en Fabio Bono

 

In één woord: grandioos!

[De Wortel]

Gelezen:

 

421 - Het wrak en de miljoenen (uit de Reeks Jeugdzonden)

Zeker voor scenarist Desberg is dit een jeugdzonde. Het verhaal is een lange aaneenschakeling van acties, zonder logische opbouw of spanningsboog. De tekeningen van Maltaite waren toen al zoals ze nu nog zijn. Overbodig.

Ik heb het album zelf niet meer, maar het staat me bij dat er in deze uitgave behoorlijk was geknipt. Meerdere pagina's weggelaten dacht ik. Als dat zo is zal dit vermoedelijk niet ten goede zijn gekomen van de logische opbouw of spanningsboog 

[Waldorf]

Gelezen: Tyler Cross - Angola

In dit tweede album met superschurk Tyler Cross komen we in Angola terecht: niet het Afrikaanse land, maar een werkkamp/gevangenis in het diepe zuiden van de VS. Tyler is er beland na een mislukte hold-up, maar hij is niet van plan er te blijven.

Dit tweede boek is beter dan het eerste. Het eerste was naar het einde toe wat over-the-top wat geweld betreft. Ook in Angola spat het bloed tegen de muren, maar het is toch wat euh... geloofwaardiger. Het verhaal is spannend (dat moet zo in een gangsterverhaal), de opbouw is erg goed, met de verschillende tijdlijnen door elkaar, maar als figuur is Tyler Cross toch wat dun. Tekenaar Brüno geeft het gezicht van Tyler weer in slechts enkele lijnen, maar ook het karakter is na twee albums slechts zeer summier geschetst. Goede strip, al zijn er waarschijnlijk veel mensen die hem nog veel beter vinden. 

[Bart 01]

Herlezen: Atar Gull Het leven van een voorbeeldige slaaf (Nury en Brüno).

 

Van de auteurs van Tyler Cross. Na lange tijd terug herlezen en de impact wordt er niet kleiner op.

Deze staat in mijn top 10 van beste strips ooit. Krachtig, pakkend verhaal dat door de ogenschijnlijk simpele tekeningen perfect ondersteund wordt. Het zou doodzonde zijn om deze links te laten liggen als Tyler Cross je een beetje charmeert.

 

 

[darthfrysk]

Gelezen: Tyler Cross - Angola

In dit tweede album met superschurk Tyler Cross komen we in Angola terecht: niet het Afrikaanse land, maar een werkkamp/gevangenis in het diepe zuiden van de VS. Tyler is er beland na een mislukte hold-up, maar hij is niet van plan er te blijven.

Dit tweede boek is beter dan het eerste. Het eerste was naar het einde toe wat over-the-top wat geweld betreft. Ook in Angola spat het bloed tegen de muren, maar het is toch wat euh... geloofwaardiger. Het verhaal is spannend (dat moet zo in een gangsterverhaal), de opbouw is erg goed, met de verschillende tijdlijnen door elkaar, maar als figuur is Tyler Cross toch wat dun. Tekenaar Brüno geeft het gezicht van Tyler weer in slechts enkele lijnen, maar ook het karakter is na twee albums slechts zeer summier geschetst. Goede strip, al zijn er waarschijnlijk veel mensen die hem nog veel beter vinden. 

Nummer 2 nog niet gekocht, maar Tyler Cross als persoon deed me denken aan de comics Parker, getekend/geadapteerd door Darwyn Cooke. Van Parker als persoon is ook weinig bekend, enkel dat hij een keiharde crimineel is.

[Waldorf]

Absoluut. Ook mij deed hij aan Parker denken. 

[mojo]

Ben ik het volledig mee eens.

[nobody]

Ik heb het (nog?) niet gelezen, maar eens gegoogled-afbeeldingen, en het deed mij ook aan Parker denken. 

[nobody]

Wat betreft Darwyn Cooke (Parker): http://darwyncooke.blogspot.be/2016/05/fuck-cancer.html

 

   

[Gast Kontiki]

Parker en Tyler vind ik qua typering een beetje schatplichtig of zelfs een ode aan de films, romans, tv-series met hardboiled-detectives over wie je amper iets van hun verleden kent en die eerder zwijgzaam zaken onderzoeken of ondergaan. Daar hangt nog een beetje ouderwetsheid over zonder al te veel poespas. Tegenwoordig moet elke held een achtergrond van hier tot ginder hebben en moet hij daar liefst een trauma aan overhouden. Gun me nog maar eens een held die gewoon schiet zonder analyses achteraf of zonder oneliners te debiteren. Gun me af en toe nog eens een Lee Marvin of een Humphrey Bogart die zelfs aan hun pinkje ballen hebben.

[Tweetie]

Parker en Tyler vind ik qua typering een beetje schatplichtig of zelfs een ode aan de films, romans, tv-series met hardboiled-detectives over wie je amper iets van hun verleden kent en die eerder zwijgzaam zaken onderzoeken of ondergaan. Daar hangt nog een beetje ouderwetsheid over zonder al te veel poespas.

 

Parker is de stripversie naar de originele de romans van Richard Stark, die ook de basis waren voor de Payback films met Lee Marvin / Mel Gibson. Tyler is daar natuurlijk wel schatplichtig aan.

[Gast Kontiki]

Dat hebben de auteurs ook expliciet vermeld. Point Blank bijvoorbeeld was een inspiratiebron.

[SPeeDy]

Rode Ridder 250: zie Rode Ridder draad. Zeer geslaagde restyling  ****

 

De man van nu:  tekeningen van Kolk,  bijdrage van Kim (het is duidelijk dat Kolk zijn bijdrage groter is tenzij ik dit niet zie),  het buitengewone verhaal en  het onverwachte einde. Ook de inkleuring verdient veel lof. Ook ****

 

Hellboy 7: bevestiging van wat ik van alle voorgaande delen vind, nl. dat de kortverhaaltjes me op mijn honger laten zitten en ik veel liever de langere verhalen lees. Dus opnieuw een ietwat magere ***

[Waldorf]

De man van nu - Hanco Kolk en Kim

Wat als in ons bestaan een parallel universum bestaat dat een miljoen keer sneller gaat dan het onze? Dat is de premisse van De man van nu. Een vrouw zit in een hotelkamer op een pc te tikken. We weten niets van Sylvia. Rafael Falstaff betrekt dezelfde kamer. Zijn leven gaat duizenden keren sneller dan dat van Sylvia. In het ene moment waarop Sylvia een toets aanslaat op haar pc leeft Falstaff een leven. Hij mag Sylvia niet aanraken, want dan sterven ze beiden, maar hij wordt verliefd op haar. En dan gebeurt er iets waardoor Sylvia dreigt te sterven. Zij heeft nog twee seconden te leven, maar Rafael heeft zijn hele leven om haar te redden. 

De man van nu is een apart boek. De twee tekenaars met een erg uiteenlopende stijl werken verrassend goed samen. De spaarzame en uitgepuurde vloeiende lijnen van Kolk vormen het stilstaande decor en de traag levende figuren waarin de voortrazende personages van Kim opereren. Het verhaal zelf, over Falstaff die zich monomaan inzet voor een vrouw die hij niet kent, is fascinerend en bevreemdend. 

[JJL]

Wat betreft Darwyn Cooke (Parker): http://darwyncooke.blogspot.be/2016/05/fuck-cancer.html

 

   

 

Lees nu dat hij op 14 mei overleden is: http://darwyncooke.blogspot.nl/search?updated-min=2016-01-01T00:00:00-04:00&updated-max=2017-01-01T00:00:00-04:00&max-results=5

RIP

[Kool Thing]

De man van nu - Hanco Kolk en Kim

Wat als in ons bestaan een parallel universum bestaat dat een miljoen keer sneller gaat dan het onze? Dat is de premisse van De man van nu. Een vrouw zit in een hotelkamer op een pc te tikken. We weten niets van Sylvia. Rafael Falstaff betrekt dezelfde kamer. Zijn leven gaat duizenden keren sneller dan dat van Sylvia. In het ene moment waarop Sylvia een toets aanslaat op haar pc leeft Falstaff een leven. Hij mag Sylvia niet aanraken, want dan sterven ze beiden, maar hij wordt verliefd op haar. En dan gebeurt er iets waardoor Sylvia dreigt te sterven. Zij heeft nog twee seconden te leven, maar Rafael heeft zijn hele leven om haar te redden. 

De man van nu is een apart boek. De twee tekenaars met een erg uiteenlopende stijl werken verrassend goed samen. De spaarzame en uitgepuurde vloeiende lijnen van Kolk vormen het stilstaande decor en de traag levende figuren waarin de voortrazende personages van Kim opereren. Het verhaal zelf, over Falstaff die zich monomaan inzet voor een vrouw die hij niet kent, is fascinerend en bevreemdend. 

 

Mooi gezegd. Voor mij beste strip van het jaar ( tot nu toe ) : *****

[shiraz]

Aâma, vandaag de 4 delen gelezen. Ik lees graag SF, maar dit is er net over.

 

Sent from my SM-T800 using Tapatalk

[pedem]

Aâma, vandaag de 4 delen gelezen. Ik lees graag SF, maar dit is er net over.

 

Sent from my SM-T800 using Tapatalk

Ik vond de eerste 2 delen heel goed, maar deel 3 en 4 konden mij een heel pak minder boeien.

[shiraz]

Ik vond de eerste 2 delen heel goed, maar deel 3 en 4 konden mij een heel pak minder boeien.

Idem bij mij!

[Sigge]

Aâma, vandaag de 4 delen gelezen. Ik lees graag SF, maar dit is er net over.

 

Sent from my SM-T800 using Tapatalk

Ik vond de eerste 2 delen heel goed, maar deel 3 en 4 konden mij een heel pak minder boeien.

Ik heb het 4e deel nog niet gelezen, maar ik vind Aâma helemaal geweldig. Ik ben erg benieuwd om te horen wat voor jullie de pret bederft.

 

Ik vind Aâma om meerdere redenen interessant. Op een heel basaal niveau is het een buitenissig avontuur met een onbekende vijand in de hoofdrol en mysteries te over: Wie is het meisje dat lijkt op de dochter van Verloc Nim? Wat is de rol van Churchill precies? Wie of wat is Aâma en wat wil het? Waarom is dit project zo uit de hand gelopen? Tegelijkertijd worden er een heleboel existentiële vragen opgeworpen. Het gaat doorlopend over wie wij zijn, voor onszelf en in relatie tot anderen. Als aanjager van het verhaal gebruikt Peeters een tamelijk ongedefinieerd, maar zeer machtig, artificieel wezen, dat sterke gelijkenissen vertoont met Tetsuo uit Akira. Peeters heeft goed opgelet. Nanorobots, DNA-computers, gekweekte ledematen, gentech… allemaal bestaande technologieën die door Peeters worden samengevoegd om tot een nieuwe variant te komen op een klassiek thema: dat van de kunstmatige intelligentie die de wereld overneemt van de mens.

[Waldorf]

Ik ben nu deel 2 van Aâma aan het herlezen, om dan voor het eerst de tanden te zetten in 3 en 4. Ik ben het met Sigge eens dat er veel interessante en actuele dingen in zitten: implantaten om gezond te blijven, aangesloten zijn op 'het netwerk'. Het is een erg goeie reeks.

[shiraz]

Ik ben nu deel 2 van Aâma aan het herlezen, om dan voor het eerst de tanden te zetten in 3 en 4. Ik ben het met Sigge eens dat er veel interessante en actuele dingen in zitten: implantaten om gezond te blijven, aangesloten zijn op 'het netwerk'. Het is een erg goeie reeks.

Ja, die zaken vond ik niet storend. Zeggen wat me stoort zou nogal een spoiler zijn vrees ik.

[Metabaron]

Ik ben nu deel 2 van Aâma aan het herlezen, om dan voor het eerst de tanden te zetten in 3 en 4. Ik ben het met Sigge eens dat er veel interessante en actuele dingen in zitten: implantaten om gezond te blijven, aangesloten zijn op 'het netwerk'. Het is een erg goeie reeks.

Ik ga ook vanaf 1 herlezen voor ik aan 3 en 4 begin. Aâma zit gevoelsmatig ergens tussen Moebius en Charles Burns in voor mij.

[Waldorf]

Aâma is veel relevanter dan die andere twee, volgens mij. Peeters voegt elementen toe aan zijn verhaal waar we als maatschappij binnenkort mee gaan worstelen: bij voorbeeld het monitoren van onze gezondheid, hoe ver willen we dat doordrijven in deze tijden van stappentellers en hartslagmeters? Moebius zat gewoon aan de paddo's en maakte weirde dingen. Burns is volgens mij een slechte slaper die zijn nachtmerries tekent. Die lees ik niet zo graag.

[Metabaron]

Moebius zat gewoon aan de paddo's en maakte weirde dingen. Burns is volgens mij een slechte slaper die zijn nachtmerries tekent. Die lees ik niet zo graag.

Inderdaad, maar ik lees ze wel graag. :-)

[Kristof Berte]

Heb al getwijfeld over de aankoop van Aâma op basis van een paar reviews, maar ik twijfel. Ik lees niet graag strips die alleen maar relevant, actueel of existentieel zijn. Ik kijk bijvoorbeeld liever Total Recall dan 2001: a space odyssey. Is het ook een beetje leuk of toch voornamelijk heavy shit?

[Marinelli]

Het is meer dan een beetje leuk én af en toe heavy shit. De tekeningen van Peeters op zich zijn al voldoende om te genieten. Straffe reeks!

[Waldorf]

Heb al getwijfeld over de aankoop van Aâma op basis van een paar reviews, maar ik twijfel. Ik lees niet graag strips die alleen maar relevant, actueel of existentieel zijn. Ik kijk bijvoorbeeld liever Total Recall dan 2001: a space odyssey. Is het ook een beetje leuk of toch voornamelijk heavy shit?

 

Ik ben nog niet rond, maar de eerste twee delen zijn ook te lezen als spannende sci-fi.

[Sigge]

Ik ben het met Orlando eens. Peeters wil graag verhalen maken die ergens over gaan, maar ook lekker zijn om te lezen. Dus het is niet alleen maar heavy shit, het zijn ook zwerftochten over een buitenaardse planeet en knokpartijen met flora en fauna en mysteries voor de broodnodige suspense… Het is juist die combinatie van entertainment en moraal die het voor mij zo goed maakt.

[Sigge]

Een recensie per dag is veel werk, maar dat ook nog bijhouden op andere sociale media blijkt in drukke tijden net iets teveel van het goede. Hier zijn desondanks weer wat nieuwe bijdragen. Eerst maar eens wat 'oudere' titels.

 

 

De reis van de vaders 1: Jonah

Ik had net Mary Wept over the Feet of Jesus gelezen, waarin Chester Brown zijn theorie uiteenzet over hoe de 'maagd' Maria in werkelijkheid prostituee was en dat Jezus eigenlijk ongehoorzaamheid predikte. Dus het leek me goed om er iets tegenover te zetten met een wat conventioneler godsbeeld. Om af te kicken, zeg maar. De reis van de vaders blijft de geest van de (officiële lezeing van de) Bijbel trouw, maar kan er wel mee lachen. Jonah en twee andere vaders lopen Jezus achterna om hun zonen, die zich aangesloten hebben als discipelen, te overtuigen terug te komen naar huis. Vooral de mopperkont Jonah zelf is een grappig personage.

 

 

Walter de wolf: De weerwolf baby

Zeer lichte kost van José Munuera. Het leest als een kinderstrip, maar bevat thema's die volgens mij toch echt gericht zijn op volwassenen. Het is in 10 minuten uit en echt grappig wordt het eigenlijk nooit.

 

 

Reborn

Geen graphic novel en ook geen humor. Dit keer is het de beurt aan een avonturenstrip. Elise ontdekt op de avond van haar examenfeest dat ze de eerste menselijke kloon is en dat zit haar niet lekker. Als ze in gedachten verzonken door de stad loopt, krijgt ze een stel fanatici achter zich aan die het niet zo op gentech hebben begrepen. Het verhaal is ondanks een paar minder fraaie wendingen best aardig, maar de tekeningen struikelen over onjuist perspectief en slecht getekende decors. Te haastig gemaakt, vermoed ik.

 

 

De complete Baard en Kale 3: Getekend, Stomp

Baard en Kale 8: Villa Long Cri

Baard en Kale 10: De pijlen van nergens

Baard en Kale 14: Het groene raadsel

 

Omdat ik op het moment nou eenmaal een Baard en Kale fetish heb. Ik moet zeggen dat de kwaliteit van de verhalen behoorlijk uiteenloopt. Villa long cri vond ik echt top, maar Het groene raadsel had dan weer niet gehoeven. Toch zijn het over het algemeen leuke, nostalgische verhalen.

 

 

De heer der dolende zielen 3: De voorzienigheid

De heer der dolende zielen 4: Het beest

Na Robbedoes en Kwabbernoot 55 had ik dringend behoefte aan de bevestiging dat Vehlmann een groot auteur is en dan is De heer der dolende zielen geen slechte keus. Alle delen zijn goed, maar wat mij betreft zijn dit de beste. Vooral Het beest is hogere school stripmaken.

[Sigge]

 

Jerome K. Jerome Bloks 25: Aïna

Een nieuwe Jerome Bloks is altijd de moeite van het lezen waard en dit album vormt daarop geen uitzondering. Aïna vlucht en wordt achterna gezeten door mensen met onduidelijke motieven. Jammer genoeg spreekt ze geen woord Frans, waardoor het moeilijk te achterhalen is hoe de vork in de steel zit. Er wordt veel achter elkaar aan gerend en dat maakt het niet de beste Bloks, maar er blijft voldoende te genieten over.

 

 

De man van nu

Een van de meest inventieve verhalen over een onbereikbare liefde die ik ken. Rafael is een Decimaal en leeft daardoor vele, vele malen sneller dan wij Chronomensen. Hij wordt verliefd op Sylvia, die voor hem bevroren staat in de tijd. Hij zou zich graag op haar storten, ware het niet dat elke aanraking onherroepelijk zal leiden tot de dood voor beide. Gerommel met tijd levert altijd problemen op. Zaak is dat te verhullen en de eigen logica zo consequent mogelijk door te voeren. Hanco Kolk en Kim Duchateau slagen daar niet helemaal in, waardoor ik nog wel eens moeite moest doen om in het verhaal te blijven. Desondanks heb ik De man van nu met plezier gelezen.

 

 

De Rode Ridder 250: De uitverkorene

De Rode Ridder is nooit mijn strip geweest en zal het ook na dit album niet worden. Marc Legendre maakte er geen 2e Amoras van, maar hees de serie in een modern jasje zonder al te sterk af te wijken. Het is iets grimmiger, iets realistischer en iets minder zwart/wit. Ik vond de personages niet erg overtuigen en de verhaalloop niet bijster sterk, maar ik vermoed dat de fans daar niet zo om zullen malen. De eerste reacties op de Reep waren in ieder geval positief. Tekenaar Fabio Bono mag wel hard gaan studeren op zwaardvechtscènes, want nu zijn het futloze zakken hooi die bang zijn om de tegenstander te raken.

 

 

Stomp: De spoken van Knightgrave 2

Het langverwachte tweede deel van Stomp steekt anders in elkaar, maar is bijna net zo goed als het eerste. Stomps verleden wordt verder uitgediept, hij worstelt met zijn demonen, zet kraken, vergroot zijn imperium en maakt zijn concurenten een kopje kleiner. Er lopen ditmaal drie verhaallijnen door elkaar, dus opletten is geboden en herlezing van het eerste deel geadviseerd. Ik kijk al uit naar het derde deel.

 

 

Verdwaald

Christophe Bec maakte voor de verandering eens een one-shot. Een fotograaf raakt verloren in een veengebied en klopt aan bij een boerderij. Daar treft hij een ietwat leipe en norse boer, samen met zijn wulpse dochter. Het had spannend kunnen zijn, als Bec de clou van het verhaal niet allang verraden had in de eerste paar pagina's. Tel daar personages bij op die zo plat zijn als een dubbeltje en je houdt weinig over. Daar kan zelfs de dramatische wending aan het eind niets meer aan redden.

 

 

Silas Corey 4: Het Zarkoff-testament 2

Silas Corey blijft een heerlijke reeks, die net als Stomp leest als een traditionele Dupuisstrip, maar dan met een modern verhaal. In dit album moet Corey zijn best doen om te zorgen dat een substantiële erfenis bij de rechtmatige persoon terechtkomt en niet bij de Nazi's.

 

 

Spotters

Een nerdie vliegtuigspotter krijgt tegen al zijn verwachtingen in een relatie met een doortastende vrouw. Zijn leven verandert in hoog tempo en Frank moet flink aan de bak. Tot het lot het prille geluk verstoord. Ik heb een zwak voor Van de Pol, met zijn lullige tekenstijl, de prachtige, escalerende fantasieën en de rake observaties. Hij heeft dit keer voor het eerst geen autobiografisch verhaal gemaakt, maar dat maakt niks uit. Ook Spotters wist mij te ontroeren. Prachtboek.

[linthout]

Bedankt, Sigge, voor je korte, duidelijke besprekingen.

Dit soort besprekingen lees ik graag.

[lukoste]

Bedankt, Sigge, voor je korte, duidelijke besprekingen.

Dit soort besprekingen lees ik graag.

2

En ik weet ook meteen wat ik niet per se hoef te kopen.

[lukoste]

Zou het trouwens niet leuk zijn als alle besprekingen waar duidelijk wat meer werk in werd gestoken op een gezamenlijk draadje gepost worden. Ik heb het dan over Peter M, De Strip Vlogger, McRoob, Sigge,...

[Waldorf]

Zou het trouwens niet leuk zijn als alle besprekingen waar duidelijk wat meer werk in werd gestoken op een gezamenlijk draadje gepost worden. Ik heb het dan over Peter M, De Strip Vlogger, McRoob, Sigge,...

 

Daar dient deze draad voor.

[Zwendel]

Misschien gewoon de titel veranderen in iets meer duidelijker. Zoals:

 

'Bespreek je recent gelezen strips'.

[Beursganger]

Dat zou de toegankelijkheid van de Reep voor demente ouderen aanmerkelijk verbeteren.

 

(Voor alle anderen lijkt Strip Van De Dag me nou niet echt een hersenkraker...) 

[Zwendel]

Het zal wel mijn dementie zijn, maar toen ik op dit forum voor het eerst kwam dacht ik dat dit topic over uitzonderlijk goede recente strips ging.

 

Technisch gezien kan er ook maar 1 Strip van de Dag zijn.

[Beursganger]

Moeten we de subtekst juist niet koesteren?

 

Anders wordt het wel erg plat allemaal - dan moeten we de Reep ook gewoon 'Afspanning voor stripliefhebbers' noemen (hoewel dat 'strip' dan ook weer voor verwarring zal gaan zorgen).

[Olsimar]

Daar dient deze draad voor.

 

2

 

Moeten we de subtekst juist niet koesteren?

 

Anders wordt het wel erg plat allemaal - dan moeten we de Reep ook gewoon 'Afspanning voor stripliefhebbers' noemen (hoewel dat 'strip' dan ook weer voor verwarring zal gaan zorgen).

 

2