Strips van vroeger vs. de strips van nu

[sanderg]

On 2/4/2018 at 7:05 PM, Paul_NL said:

Voor de lezers: Het leek mij leuk om meningen te horen van iedereen die dit forum bezoekt over de oude strip vs. de ''nieuwe'' strip.
Ik heb een uitgesproken voorkeur voor reeksen die (vaak) al zeer oud zijn en alles wat ik in de stripwinkel zie liggen in ''het grote schap'' (met andere woorden: de nieuwste uitgaves) weet mij maar lastig te grijpen.
Enerzijds hoop ik dat ik hier wat lees over titels die ik toch zeker is zou moeten uitproberen en ik ben tevens ook benieuwd naar jullie voorkeur en de redenen voor die voorkeur.

In mijn geval: mijn voorkeur voor ''oudere strips'' zoals bijvoorbeeld de krantenstrips van vroeger, de Robbedoes, Kuifje, Guust of Asterix reeksen, om er maar een paar te noemen, komt direct voort uit mijn jeugd. Ik ben nu zelf in de 30 en ik groeide op met de strips van mijn vader welke vrijwel allemaal een stuk ouder waren. Het is niet enkel de nostalgie, ook nu lees ik die strips nog met plezier en bewondering, maar ik mis dat gevoel wat een oudere strip mij geeft bij de nieuwere uitgaves die in de stripwinkels liggen.

Soms zit er nog iets tussen wat mij kan bekoren zoals Blacksad of Krasse Knarren, en soms zijn er ook nieuwe delen van oudere reeksen die mij aanspreken, maar het is zelden.

Soms heb ik het gevoel dat de hoogtijdagen zoals ik ze zie (Morris, Hergé, Uderzo, Franquin) achter ons liggen.
Omdat de gemiddelde stripliefhebber toch al wat jaartjes meeloopt, ben ik benieuwd of de meesten hier dat gevoel delen.

Ik kon via de zoekfunctie geen vergelijkbaar topic vinden, mocht dat er zijn: mijn excuses.

 

 

Jaren '80 en '90 is voor mij t hoogtepunt met de delen van toen uit de Thorgal, xiii en largo winch reeks.. Van Hamme is n genie naar mijn mening..  tegen die lat gelegd valt alles tegen heden ten dage..

[lukoste]

19 minuten geleden, sanderg zei:

Jaren '80 en '90 is voor mij t hoogtepunt met de delen van toen uit de Thorgal, xiii en largo winch reeks.. Van Hamme is n genie naar mijn mening..  tegen die lat gelegd valt alles tegen heden ten dage..

2

[Lamme Goedzak]

Mijn voorkeur gaat meer uit naar de "oudere" reeksen van ca 1950 tot 1990 zoals Baard en Kale, Roodbaard, Alex, Mini-Mensjes, Guust, etc. Veeleer de Robbedoesreeksen van weleer.
Nostalgie kan ik het moeilijk noemen aangezien ik nog maar een 30j op deze aardkluit ben, maar die verhalen lijken mij een warmer gevoel te hebben, meer diepgang, grotere originaliteit, etc.
Veel van de nieuwere strips komen mij nogal herkauwd over. Beetje zoals Hollywood met zijn schijnbaar eindeloze reboots.

Bij de oude reeksen die nog steeds lopen, varieert het: Yoko Tsuno vind ik nog steeds super, Suske en Wiske had mogen stoppen na Paul Geerts, om zo maar iets te noemen. Op den duur is de originaliteit er ook gewoon uit.

Wat niet wegneemt dat ik wel degelijk verscheidene recente reeksen volg. Soms duikt er nog eens een pareltje op. (Voor mij dan toch)

[Gast Kameraad Mauser]

Een boel van die "moderne" strips en graphic novels zijn of neigen naar existentieel geleuter met een flinke dosis navelstaarderij. Feitelijk psychologie van de koude grond. Het raakt kant noch wal. Onder het motto: de grote verhalen zijn passé ( iets wat je ook zoal een goeie 20 jaar kunt aanhoren in andere maatschappelijke segmenten...) kunnen we zowel de ambacht als de kennis, originaliteit, tijdsgeest, set van waarden en wat belangrijk is voor een mens, laten varen en gewoon leuke, pretentieloze feelgood zonder noemenswaardige gebeurtenissen in een verhaal gieten. 

De oudere strips, waarvan sommige reeksen tot op heden nog worden voortgezet hadden inderdaad meer die branie eigenheid, komende van hoofdpersonages die zich een weg moeten vechten in deze wereld en soms gedwongen worden om compromissen te sluiten met structuren of personen die in andere omstandigheden en tijd tegen hun belang in handelen.  Vandaar de spanning in zo'n verhalen en het verlangen van de lezer om te willen weten hoe het afloopt. Of hoe de tekenaar/scenarist erover denkt. Of zou handelen in situaties die hij of zij bedenkt.

Ook de humorstrips in de reeds bovenstaande commentaren aangehaalde tijdsperiodes zijn vaak meer uitnodigend dan de huidige.

Veelal speelt ook de tekenvaardigheid, het kunstenambacht een doorslaggevende rol.

Daarmee wil ik helemaal niet zeggen dat er op heden geen zo'n strips meer worden gemaakt.
Er zijn ook nog de comics - de meer alternatieve en niet die superheldendrab en de manga's.  Spul van dat in 2000 AD wordt gepubliceerd enz...

 

[Rik]

Ik heb een zwak voor de reeksen die ik in de jaren '60 en '70 leerde kennen zoals Roodbaard, Luc Orient, Asterix, Comanche, Blueberry en Blake en Mortimer. Met de Dupuis reeksen ben ik niet echt opgegroeid maar gelukkig kan ik deze via de integrales aanschaffen

 

Ik denk overigens niet dat vroeger de strips beter waren dan nu. Belevingen en herinneringen onze jeugd beklijven beter dan recentere ervaringen waardoor we het idee hebben dat het vroeger veel mooier en beter was.

 

 

[Olav]

Ben blij dat ik blijkbaar niet de enige ben met wat heimwee naar het verleden. Ik ben opgegroeid met de gouden jaren 70 van Robbedoes en Kuifjeweekbladen. En de toppers uit die tijd vullen nog steeds 80 procent van mijn verzameling. Ik ben niet gek van comics of manga's, en de modernere strips waarbij duidelijk is dat er veel foto's gebruikt werden lust ik ook niet (met als uitzondering bijvoorbeeld De Killer van Jacomon/Matz waarvan ik enkel de laatste delen links heb laten liggen).

[Tweetie]

4 uren geleden, Paul_NL zei:

Soms heb ik het gevoel dat de hoogtijdagen zoals ik ze zie (Morris, Hergé, Uderzo, Franquin) achter ons liggen.
Omdat de gemiddelde stripliefhebber toch al wat jaartjes meeloopt, ben ik benieuwd of de meesten hier dat gevoel delen.

Ik denk niet dat dat zo is.

 

Vroeger werd er minder uitgegeven dan nu, waardoor er tegenwoordig ook veel meer middelmaat wordt uitgegeven.

Veel oude strips van vroeger zijn we nu al weer vergeten omdat ze niet herdrukt worden bij gebrek aan kwaliteit/verkopen. 

 

Ik denk dat je automatisch het beste van vroeger, wat in de herinnering is blijven staan, vergelijkt met het gemiddelde van tegenwoordig.

 

Op een aantal minder inhoudelijke punten is de strip van nu zels duidelijk superieur:

* inkleuring is gemiddeld veel beter 

* lettering ook. Je hebt geen albums meer waarbij de lettering per pagina verschilt. 

* en de ingebonden SCs van nu vallen niet uit elkaar zoals de gelijmde van een jaar of dertig geleden

[esteban²]

Is dat in de meeste gevallen niet simpelweg het vroeger-was-alles-beter syndroom dat meer en meer naar boven komt, samen met oncontroleerbare nostalgie die het alsmaar meer overneemt hoe ouder we worden?

 

 

Ook ik voel veel voor de strips die ik als kind, tiener of bijna 20-ger ontdekt heb. Maar ik (h)erken dat eerder vernoemde elementen daar een grote rol in spelen als ik eerlijk ben met mezelf.

 

 

 

Reeksen die we sinds toen volgden, lopen doorgaans al lang. Heel lang. Dat we dan het meeste wel al gezien hebben binnen dat specifieke universum is onvermijdelijk. Enkele uitzonderingen buiten beschouwing gelaten, alsook dingen die op tijd gestopt werden.

 

 

 

Vele reeksen die nu lopen, zouden ons misschien wél aanspreken als wij nu tieners waren. Maar we weten het niet, want we zijn dat stadium al lang voorbij. En we zitten in een andere fase van het leven, waarin we al dan niet bewust op zoek zijn naar andere dingen.

 

 

 

Wat het algemene aanbod betreft; Er is meer dan ooit tevoren, in alle mogelijke richtingen. Echt wel voor ieder wat wils. Het is gewoon een kwestie van blijven zoeken en ontdekken, zoals dat gebeurde toen we jong waren. Maar bij de meeste van mijn leeftijdsgenoten (en ouder) zie ik vooral een voorzichtigheid de kop opsteken, een drang om vast te houden aan wat ze kennen. En weinig écht open staan voor nieuwe dingen, of op voorhand al een mening hebben en heel sceptisch gaan doen.

 

 

 

Just my thoughts, geen vaststaande feiten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[esteban²]

Ik denk dat je nét meer gaat genieten door het feit dat de nostalgie meespeelt. Al kan dat natuurlijk al eens tegen vallen, uiteraard. Veel dingen zijn we onbewust ook gaan idealiseren in ons hoofd over de jaren heen. Ongetwijfeld.

 

[esteban²]

5 minuten geleden, Paul_NL zei:

Dat zou kunnen natuurlijk.

Wat mij verbaast is dat mijn neefjes en nichtjes, de iPad generatie waarbij alles snel gaat en/of moet, ook vrijwel enkel de oudere stripreeksen lezen. Natuurlijk zit daar ook wel is Dating for Geeks bij en ander recent spul, maar overwegend ouder werk.

 

Toch interessant om te zien hoe dat verdeeld is.

 

Zou daarbij niet kunnen meespelen dat die oudere strips gewoon beschikbaar zijn via de oudere generatie en de nieuwe dingen allemaal nog moeten gekocht / geïntroduceerd worden? Ik merk bij mijn petekindje bijvoorbeeld ook dat de invloed van zowel ouders, grootouders en op strip-gebied voornamelijk de peter (ik dus) daar voor iets tussen zitten. Wij laten haar één voor één kennis maken met wat we zelf goed vonden. Zo ging dat bij mij ook als kind.

[esteban²]

Ik volg je redenering volledig, maar de aansluitende vraag niet. Wat bedoel je precies?

 

[esteban²]

Edit : Ok, een paar keer herlezen. Ik volg. Nuja, onze generatie (30-Gers) heeft ook haar eigen weg gevonden in het aanbod. En onze favorieten zijn mogelijk ook niet besteed aan een nog oudere generatie. Niet altijd. Deze generatie zal ook haar weg vinden.

 

 

Eerder geschreven:

Hm. *wrijft peinzend over ingebeeld geitenbaardje* Daar kan ik niet in meegaan.

 

[Waldorf]

Wie een weekblad Robbedoes uit pakweg 1965 openslaat zal daar enkele kleppers in vinden die nu nog goed scoren (Lucky Luke, Rob & Kwab, Buck Danny,...), maar tegelijk stel je ook vast dat er zaken in staan die door de tand des tijds genadeloos zijn kapot geknaagd. Ik denk niet dat iemand nog op Jaap, Ouwe Niek of van iets later De Flagada of uit mijn jonge jaren De Mazdabende zit te wachten. Het is zoals met de muziek: we luisteren nog naar de Beatles en The Stones, maar veel van de muziek van een halve eeuw terug geurt nu naar schimmel. 

Is alles wat nu gemaakt wordt dan klaar voor de eeuwigheid? Natuurlijk niet. Als ik de stapels gerecycleerde fantasy zie liggen in mijn SSZ, dan denk ik niet dat we daar in 2040 nog naar zullen teruggrijpen. Er wordt nu meer uitgegeven dan toen, de uitgevers bedienen nu meer maar kleinere niches waardoor er minder 'universele' zaken zijn. Er zijn weinig reeksen die elke striplezer gelezen heeft, iedereen cherrypickt er op los in het gigantische aanbod. Maar naar The Beatles en The Stones blijven we luisteren.

[Chia]

ik zie strips als een groeiend medium. vroeger, tot pakweg de jaren negentig, werden strips voornamelijk gemaakt voor kinderen. sinds een twintig jaar is dat aan het veranderen en is de stripmarkt aan het meer volwassen worden. daar is natuurlijk niet van op de ene dag naar de andere klaar voor. in de geschiedenis bestaan strips nog maar een goede honderd jaar. voor wijn is dat al veel, maar in cultureel opzicht is het erg nieuw. er zal nog veel verdwijnen, maar asterix blijft eeuwig bestaan. en ik denk blacksad ook. 

[Renegade]

Van de Beatles en de Stones krijg ik al heel lang rooie vlekken en krijg ik zin om seriemoordenaar te worden. Doe mij maar Rihanna.Maar goed wat betreft strips: Niet alles van nu is goed maar zeker ook niet alles van vroeger. Neem een reeks als Jughurta dat is nou niet echt goed. Comanche vind ik wisselend maar Torens van Schemerwoude weer wel heel goed. Reeksen als Blueberry, Asterix en de oudere Suske en Wiske. Buck Danny ook maar ik vind de nieuwere eigenlijk nog beter. Undertaker is een nieuwe strip die ik erg kan waarderen. 

Kortom ik zou niet kunnen zeggen dat het vroeger beter was of dat het nu beter is. Het is bij mij een mix. 

[sanderg]

11 hours ago, Paul_NL said:

En dan heb je nog een gagstrip van Franquin (Guust Flater) of een gagstrip van Kenny Rubenis (Dating for Geeks). 

 

Als dat niet perfect illustreert wat er aan kwaliteit is ingeboet door de jaren heen, dan weet ik het ook niet meer.

 

En ik gun Kenny zijn publiek en het succes, maar voor mij is dat nou precies het verschil tussen toen en nu.

Qua humorstrips (die ik overigens weinig lees) is het voor mij een uitzondering dat vroeger alles beter was.
Alhoewel Franquin een uitzonderlijk begenadigd striptekenaar was vind ik zijn gags echt te suf voor woorden.. Ik heb nog nooit hardop om een Guust strip moeten lachen (ik kreeg er soms eerder een beschamend gevoel bij over hoe slecht de 'grappen' zijn.. En dan die reclamestrips voor batterijen e.d. (ook Guust!) - afgrijselijk...

Nee- doe mij dan maar Dirk-Jan, Cowboy Henk of Ridder Bauknecht- DAT zijn waarlijk heel grappige strips.. Urbanus heeft trouwens ook goede grappen

[Kristof Berte]

Er zijn nog nooit zoveel goeie strips gemaakt als nu. Er zijn ook nog nooit zoveel slechte strips gemaakt als nu. Er zijn gewoon nog nooit zoveel strips gemaakt als nu.

 

Maar ga alsjeblief niet beweren dat er vandaag niets deftigs meer gemaakt wordt. Dat misplaatst vroeger-was-alles-beter discours ergert mij mateloos. Een Blacksad, Adelaars van Rome, Undertaker, Krasse Knarren... (ik kan nog wel even doorgaan) , dat zouden 30 jaar geleden ook toppers geweest zijn hoor.

[esteban²]

[Renegade]

Guust heeft wel zijn plek maar inderdaad wel gedateerd. Dirk-Jan vind ik erg leuk. Ben je geen filmkijker dan ontgaat je wel wat maar de meeste striplezers zijn ook filmliefhebbers denk ik. 

[Aerogi]

Persoonlijk vond ik dat het vroeger minder ingewikkeld was. Je had een hoop reeksen met afgeronde verhalen. Er zat soms wel een rode draad in, maar het waren op zichzelf staande albums genre Yoko Tsuno en Michel Vaillant, Bernard Prince bvb. Of zelfs de Rode Ridder met voor mij de topjaren rond de albums 100-129.

 

Dan kwam XIII en Thorgal, en dat waren reeksen die wel één langgerekt vervolgverhaal waren, maar nog goed te overzien.

 

Ondertussen zijn zowat alle nieuwe reeksen vervolgverhalen, waarvan je van sommige (van Dufaux vooral) niet meer kunt volgen na een tijdje. Ook XIII is diezelfde weg uitgegaan, en idem nu met Thorghal en al die nevenreeksen. Geweldig als je zeeën van tijd hebt om telkens de hele reeks opnieuw te lezen, maar dat heb ik niet. En dat irriteert me mateloos.

 

Veel van dit soort reeksen beginnen zeer goed (Arctica bvb) maar dan is het een succes en gaan ze het uitmelken.

 

 

 

 

[TDPB]

17 uren geleden, Lamme Goedzak zei:

Nostalgie kan ik het moeilijk noemen aangezien ik nog maar een 30j op deze aardkluit ben, maar die verhalen lijken mij een warmer gevoel te hebben, meer diepgang, grotere originaliteit, etc.

Oude strips kunnen misschien een warmer gevoel hebben, of een grotere originaliteit, maar er zit evenveel diepgang in als in een plas na een motregenbui.

 

13 uren geleden, Paul_NL zei:

En dan heb je nog een gagstrip van Franquin (Guust Flater) of een gagstrip van Kenny Rubenis (Dating for Geeks).

Je vergelijkt de verkeerde dingen. Dating for Geeks is een dagelijkse krantengagstrip, dus moet je dat ook daarmee vergelijken. Garfield, Peanuts, Flippie Flink, Hagar, Roodoog... dat soort dingen. Ik zie niet meteen een groot verschil.

[TDPB]

3 uren geleden, Chia zei:

ik zie strips als een groeiend medium. vroeger, tot pakweg de jaren negentig, werden strips voornamelijk gemaakt voor kinderen. sinds een twintig jaar is dat aan het veranderen en is de stripmarkt aan het meer volwassen worden. daar is natuurlijk niet van op de ene dag naar de andere klaar voor. in de geschiedenis bestaan strips nog maar een goede honderd jaar. voor wijn is dat al veel, maar in cultureel opzicht is het erg nieuw. er zal nog veel verdwijnen, maar asterix blijft eeuwig bestaan. en ik denk blacksad ook. 

Kijk, dat is nu eens een grote misvatting. Strips werden niet voornamelijk gemaakt voor kinderen. Vanaf het (amerikaanse) begin werden de strips (toen nog allemaal krantenstrips) voornamelijk voor volwassen lezers gemaakt. Maar ze werden wel zodanig gemaakt dat ook de jongste lezers konden meelezen. Bij de opkomst van de striptijdschriften veranderde dat een beetje. De meeste kopers waren jonge jongens, dus werden strips een familieprodukt dat door jong en oud gelezen kon worden. Er zijn maar weinig strips die écht specifiek voor een jong publiek werden gemaakt. Wat wel gebeurt is dat de makers na een tijdje merken dat hun publiek hoofdzakelijk uit kinderen bestaat en zich daar een beetje aan aanpassen (Willy Linthout weet daar alles van).

Wat wel gebeurde is dat er sinds late jaren '70 strips werden gemaakt die zich vooral op de oudere lezers richtten.

[TDPB]

8 minuten geleden, Paul_NL zei:

^ vrijwel allen betere voorbeelden die hetzelfde verschil in kwaliteit tonen. Maar dat is mijn mening.

Het zal een kwestie van smaak zijn. Ik zie op technisch vlak weinig verschillen.

[Peter Motte]

3 hours ago, Kristof Berte said:

Er zijn nog nooit zoveel goeie strips gemaakt als nu. Er zijn ook nog nooit zoveel slechte strips gemaakt als nu. Er zijn gewoon nog nooit zoveel strips gemaakt als nu.

 

2

 

Er lijkt me hier inderdaad iemand plots oogkleppen te hebben gekregen. Dat overkomt iedereen wel eens.

Ik vind bijv. Konvooi erg goed.

En ANDREAS begon toch ook pas in de jaren 70?

Magasin Général: top.

XIII Mysterie: top.

 

En die oude strips waren ook niet altijd denderend, al heb ik veel plezier beleefd aan de Flagada (een dikke vogel met een staartschroef) en Jaap (een gevangene van wie de ontsnappingspogingen altijd mislukten).

En eenheidsworst? Er was vroeger ook veel eenheidsworst:

- Baard en Kale: een mannelijk detectiveduo

- Jan Kordaat en Jefke/Gerrit: een mannelijk detectiveduo

- Robbedoes en Kwabbernoot: een mannelijk (detective)duo

- Blake en Mortimer: een mannelijk duo

 

Buck Danny, Tangy & Laverdure, Dan Cooper: alle drie pillotenstrips.

 

En die eindelioze reeks Vlaamse familiestrips, die allemaal wel iets van elkaar weghadden: Suske en Wiske, Ketje en Co., Thomas Pips, Kari Lente, Piet Pienter en Bert Bibber, Nero en Co.

Nu denk je misschien dat die van elkaar verschillen, maar als je hun historische ontwikkelling bekijkt, is dat vaak niet het geval.

 

Weet je wat?

Neem eens een abonnement op Spirou. Dan zul je wel merken dat de goeie strip nog niet dood is.

Dad, Mamma Mia, Rob, L'atelier Mastodonte, Imbattable, Harry, Kinky en Cosey,  Les Nombrils (Mooie navels), Capitain Anchois, Nelson ...

Dat zijn allemaal strips van de laatste tien jaar.

En dan beperkt ik me nog tot de gag-strips.

 

Het was daarom dat ik Spirou weer begon te lezen: om gemakkelijker goeie strips te vinden. Voor nog geen 3 euro/week kun je dat niet laten liggen. Anders word je te gemakkelijk afhankelijk van de eerste indruk van voorpagina's en tekenstijlen.

 

[Peter Motte]

3 hours ago, esteban² said:

Uit welke film komt dat? Ik heb die nog niet gezien.

[lukoste]

2 uren geleden, Koen zei:

Asterix, Blauwbloezen, enz.. allemaal onleesbaar geworden, kan me niet meer boeien, slaapverwekkend. 

 

Over De Blauwbloezen kan je dit zeggen, maar toch niet over Asterix 

[Peter Motte]

1 hour ago, lukoste said:

 

Over De Blauwbloezen kan je dit zeggen, maar toch niet over Asterix 

Over De Blauwbloezen kun je het volgens mij ook niet zeggen. Het is naar mijn gevoel net een van die strips die het juist van een ouder publiek moet hebben.

Ik vond Blueberry tegenvallen.

In tegenstelling tot ... Roze Bottel en Duifje Vleugelslag, en Ravian.

 

Debutanten-tekenaars zijn tegenwoordig ook veel beter dan vroeger. Giraud/Moebius heeft een geweldige reputatie, maar als hij was doorgegaan zoals in Blueberry 1, dan was dat nooit gebeurd.

En Degieter van Papyrus: een erg goede tekenaar was hij eigenlijk niet. Ik weet niet of hij nu nog veel kans zou krijgen.

 

[Tweetie]

1 uur geleden, Paul_NL zei:

^ vrijwel allen betere voorbeelden die hetzelfde verschil in kwaliteit tonen. Maar dat is mijn mening.

Als je het hebt over krantenstrips dan klopt het wel. Krantenstrips zijn al jaren kwantitatief en dus ook kwalitatief aan het teruglopen.

[TDPB]

11 minuten geleden, Peter Motte zei:

Neem eens een abonnement op Spirou. Dan zul je wel merken dat de goeie strip nog niet dood is.

Dad, Mamma Mia, Rob, L'atelier Mastodonte, Imbattable, Harry, Kinky en Cosey,  Les Nombrils (Mooie navels), Capitain Anchois, Nelson ...

Dat zijn allemaal strips van de laatste tien jaar.

Nelson is van 2000, Kinky en Cosy van 2001 en Mooie Navels van 2004, dus toch al iets ouder dan je denkt. Maar dat doet verder niets af aan je betoog.

[Peter Motte]

Oeps, laatste 20 jaar. Maar is inderdaad een stuk jonger dan zelfs de jaren 70.

Ik probeerde ze wat in volgorde van leeftijd op te sommen: de jongste het eerst.

[esteban²]

Wie goed gelezen heeft, weet dat ook wel, Paul. ;)

 

[Suske]

In alle kunstvormen door de eeuwen heen (film, strips, muziek, ...) zijn zowel goede, middelmatige en slechte dingen gemaakt. Ik vind het nogal kortzinnig om te zeggen dat die of die periode de beste is. En in de toekomst zal het niet anders zijn.

[Peter Motte]

Mijn opmerkingen "Er lijkt me hier inderdaad iemand plots oogkleppen te hebben gekregen." sloeg niet op jou, @Paul_NL Sommige anderen leken daar wel naar te neigen.

En zoals ik ze: "Dat overkomt iedereen wel eens" Er zijn zo van die momenten ...

[JJL]

1 uur geleden, Tweetie zei:

Krantenstrips zijn al jaren kwantitatief en dus ook kwalitatief aan het teruglopen.

Omdat het aantal krantenstrips terugloopt neemt ook de kwaliteit af? Rare redenatie.

 

Lijkt ook in tegenspraak te zijn met je eerdere opmerking dat er “vroeger minder werd uitgegeven dan nu, waardoor er tegenwoordig ook veel meer middelmaat wordt uitgegeven”.

[JJL]

2 uren geleden, Paul_NL zei:

Voor wat betreft de krantenstrip: ik denk dat de oudere krantenstrips van een ongekend hoge kwaliteit zijn. De eerste 30 jaar van Peanuts (alleen al het feit dat die strip 50 jaar heeft bestaan) behoren in mijn ogen tot het beste wat het medium te bieden heeft. De diepgang in zijn karakters vind ik persoonlijk uniek.

Mijn duit in dit zakje:

De naar mijn mening beste krantenstrip aller tijden is van recente(re) datum: Calvin&Hobbes.

Continu van een een ongekend hoog niveau en Watterson stopte voordat het een herhaling van zetten werd en/of de humor terugliep.

 

Schultz/Snoopy was zeker vernieuwend, maar het niveau ging na verloop van tijd wel achteruit, werd bij tijd en wijle flauw en grappen werden gerecycled; hetgeen overigens ook het geval is bij Walker/Beetle Bailey en Davis/Garfield.

[Olav]

5 uren geleden, Aerogi zei:

Geweldig als je zeeën van tijd hebt om telkens de hele reeks opnieuw te lezen, maar dat heb ik niet. En dat irriteert me mateloos.

 

 

 

Eigenlijk is dit de graadmeter bij uitstek voor een kwaliteitsvolle STRIP: hoe groot is de drang om een strip te herlezen?

Als je het niet ziet zitten om de strip eens te herlezen, dan kan het -voor mij althans- moeilijk een topper zijn. Als strip. De reden waarom ik vele strips in mijn boekenkast heb staan is gelukkig niet enkel om de waarde als strip. 

Ik bewaar drie soorten strips. Voor de stripkwaliteiten. Voor de tekeningen. Uit nostalgie.

Veel strips waarvan ik de tekeningen waardeer, bestudeer en desnoods wat van kan leren zijn -naar mijn bescheiden maatstaven- de titel 'strip' onwaardig. Ze zijn onleesbaar, scenario en dialogen bedroevend, striptechnisch te zwak, enz. Ik heb onlangs een poging gedaan om bijvoorbeeld een tientallen jaren oude Alain Chevalier/Chr. Denayer te lezen omdat ik de platen met al die wagens indrukwekkend vond, maar deze strips zijn -voor mij althans- echt niet (meer) te lezen. Echt slaapverwekkend. Wat een zonde is voor het gigantisch aantal uren tekenwerk dat in zo'n strip is gestoken!

En dan zijn er de albums en/of reeksen die ik wel wil herlezen, niet enkel om de tekeningen te bewonderen, maar ook de verhalen te herbeleven. Dat is andere koek. Meestal beginnen reeksen vrij beloftevol, maar na enkele albums is het vet van de soep. Soms duiken de toppers uit een reeks pas later op, zoals bij Blueberry bijvoorbeeld. Of zelfs Blauwbloezen.

Zijn alle betere strips uit mijn jeugdjaren nog steeds herleesbaar? Reeksen uit mijn jeugdjaren herlezen is met vuur spelen. Het zou zonde zijn om de fantastische stripleeservaringen uit mijn jeugd aan flarden te schieten door deze na tienallen jaren met mijn volwassen brein te herlezen. Zo heb ik eens alle Kuifje albums herlezen. Sjonges, amper te geloven, maar ik vond het een tegenvaller van formaat! Misschien waren mijn verwachtingen te groot, maar de magie van die albums, jarenlang in mijn hart meegedragen, was weg. Ik moet het dan hebben van nostalgie om zulke strips te bewaren. Ik zal die Kuifje albums ooit nog wel herlezen om zo'n monument toch een nieuwe kans te geven, maar bij andere strips heb ik die motivatie niet.

Als mijn verlangen om een strip te herlezen onder nul zit, de tekeningen mij niet kunnen boeien, of voor mij geen nostalgische waarde bezit, dan gaat die de deur uit. Oud of nieuwe strips maakt niet uit.

 

 

 

 

 

[JJL]

9 minuten geleden, Paul_NL zei:

Calvin and Hobbes is toch ook alweer 22 jaar oud (toen het stopte, de reeks begon 10 jaar eerder in 1985). Mee eens dat dit de beste krantenstrip is die ik in ieder geval ken, maar recent is anders. 

Dat klopt natuurlijk, maar in ieder geval startte deze strip pas nadat ik geboren werd en niet decennia daarvoor (zoals veel series die hier door menigeen worden aangemerkt als ongeëvenaard....).

[Tweetie]

2 uren geleden, JJL zei:

Omdat het aantal krantenstrips terugloopt neemt ook de kwaliteit af? Rare redenatie.

 

Lijkt ook in tegenspraak te zijn met je eerdere opmerking dat er “vroeger minder werd uitgegeven dan nu, waardoor er tegenwoordig ook veel meer middelmaat wordt uitgegeven”.

Is toch logisch? 

Als er minder krantenstrips worden uitgegeven, worden er ook minder goede krantenstrips uitgegegeven. 

En als er nu meer albums worden uitgegeven, worden er ook meer middelmatige albums uitgegeven. 

[JJL]

40 minuten geleden, Tweetie zei:

Is toch logisch? 

Als er minder krantenstrips worden uitgegeven, worden er ook minder goede krantenstrips uitgegegeven. 

En als er nu meer albums worden uitgegeven, worden er ook meer middelmatige albums uitgegeven. 

Oh ja, uit jouw redenatie volgt dan dus ook:

Als er minder strips worden uitgegeven, worden er ook minder goede strips uitgeven.

En als er meer krantenstrips worden uitgegeven, worden er dus ook meer middelmatige krantenstrips uitgegeven.

 

Niet consistent met wat je eerder betoogde....

 

Nu er minder krantenstrips worden uitgegeven, hoop ik dat alleen de kwalitiatief beste strips overblijven.

Vrees echter dat er bij besluiten over het al dan niet continueren van krantenstrips veel meer meespeelt dan enkel de kwaliteit.

[Tom MDP]

23 uren geleden, Lamme Goedzak zei:

Mijn voorkeur gaat meer uit naar de "oudere" reeksen van ca 1950 tot 1990 zoals Baard en Kale, Roodbaard, Alex, Mini-Mensjes, Guust, etc. Veeleer de Robbedoesreeksen van weleer.
Nostalgie kan ik het moeilijk noemen aangezien ik nog maar een 30j op deze aardkluit ben, maar die verhalen lijken mij een warmer gevoel te hebben, meer diepgang, grotere originaliteit, etc.

 

Idem maar dan eerder met Sus en Wis, Blake en Mortimer, etc...

 

Volgens mij is dat omdat ze een pak toegankelijker zijn, diepgang en originaliteit waren bijkomende producten van in de eerste plaats een leuk avontuur met entertainment te bieden. Ook het "als het er maar op staat"-tempo, werken op puur buikgevoel en niet teveel nadenken, ook al kan dat resulteren in hier en daar plots die met haken en ogen aan mekaar hangen. 

 

Een tweede element dat in veel van die oude klassiekers terugkomt is het element van verwondering en fantasie. 

Dat vind je nu bijna niet meer terug. Vader Tijd die zijn boek openslaat om de helden naar het verleden te katapulteren in de ringelingschat bijvoorbeeld. Een heerlijke vondst die vanuit het niets komt en eigenlijk op ridicuul weinig slaat, maar naast oud papier ruik je gewoon het avontuur.

 

Strips vanaf de jaren 70 beginnen mij tegen te steken omdat het charmante verdwijnt en strips zichzelf te serieus beginnen nemen en lijkt de fun uit strips te verdwijnen. 

 

Dat gezegd zijnde: Ik vind Dating for Geeks een PAK leuker dan belegen Guust Flater.

Zelfs aan "Bavo Brothers", zogezegd het meest hilarische verhaal allertijden, vond ik niets. 

Een absurde situatie =/= een grap.