Strip Van De Dag

[Timhardt]

Op ‎17‎/‎07‎/‎2018 om 12:02, Koen zei:

 

 

 

Bloesems in de herfst

(Zidrou & Aimée De Jongh)

 

In het begin genoot ik van de monologen, de treffende tekeningen, de observaties over oud worden als alleenstaande.... als de 2 elkaar ontmoeten wordt het meer een Disney-vertelling van 2 perfecte bejaarden die je ook op promo-foto's van verzorgingstehuizen kan aantreffen.  De vrouw blijkt dan nog een carrière als fotomodel te hebben gehad.  Persoonlijk had ik meer meegeleefd met 2 doordeweekse ouderen. Deze strip wordt finaal de nek omgedraaid wanneer alle potentiële inleving helemaal de grond wordt ingeboord via een extreem ongeloofwaardig, zeemzoet sci-fi-einde.  
Hopelijk krijgt Aimée De Jong ooit eens een erg goed scenario om tot strip te bewerken want het tekentalent heeft ze.  ('De terugkeer van de wespendief' vond ik ook geen schot in de roos)  

P.S. Wanneer de ex-verhuizer haar boeken en haar piano ziet en daarbij een opmerking maakt dat ze alles heeft om een verhuizer weg te houden kon ik nog lachen (heb zelf 2 piano's en een ferme stripcollectie) maar naar het eind van het boek wordt iemand met 15.000 strips weggelachen als een gek waarvan je boeken mag stelen.  Dat vond ik er dan weer lichtjes over.

 

Zeer goed getekend, maar het verhaal was hopeloos. Zelfs lang voor de ongeloofwaardige twist was het kalf al lang verdronken. Het lijkt ook alsof er veel zijverhaaltjes erbij zijn gesleurd om het wat meer body te geven (dat hoertje bijvoorbeeld). Maar alle diepgang ontbreekt. Meer focus/diepgang op de 2 hoofdpersonages had het wél iets kunnen maken. Maar nu is het een misser (gelukkig ontleent uit de bib). En zo maakt ook Blloan soms missers blijkbaar...

[SPeeDy]

Duke is wat mij betreft zeker het beste dat H de laatste 5 jaar gemaakt heeft. Nog zo tekenen op die leeftijd, zalig!

[SPeeDy]

Vind je? Niet slecht, maar toch wat magertjes qua scenario. Om dat nu een topper te noemen vind ik wat overdreven.

[Marinelli]

Hermann ... zowat dé topper uit mijn tienerjaren met kleppers als Jeremiah en De Torens van Schemerwoude. Sindsdien is hij toch beetje bij beetje afgegleden naar een grijze muis in het peloton, maar ik geef toe dat dat zeker even veel aan mijn veranderende smaak ligt, dan wel enkel aan 's mans kwaliteiten. Toch zijn die laatste 10 Jeremiahs huilen met de pet op, sinds drie delen ben ik dan toch gestopt de reeks te kopen. Van Duke heb ik een eerste deel gelezen, maar dat was toch niet meteen voldoende om het vervolg ook aan te kopen. 

 

Ik denk dat ik zelf zijn stijl van tekenen en vertellen beu geraakt ben. De Torens van Schemerwoude en de 15 eerste Jeremiahs blijven wel een topper in mijn collectie :-) 

[Rik]

5 uren geleden, Marinelli zei:

Hermann ... zowat dé topper uit mijn tienerjaren met kleppers als Jeremiah en De Torens van Schemerwoude. Sindsdien is hij toch beetje bij beetje afgegleden naar een grijze muis in het peloton, maar ik geef toe dat dat zeker even veel aan mijn veranderende smaak ligt, dan wel enkel aan 's mans kwaliteiten. Toch zijn die laatste 10 Jeremiahs huilen met de pet op, sinds drie delen ben ik dan toch gestopt de reeks te kopen. Van Duke heb ik een eerste deel gelezen, maar dat was toch niet meteen voldoende om het vervolg ook aan te kopen. 

 

Ik denk dat ik zelf zijn stijl van tekenen en vertellen beu geraakt ben. De Torens van Schemerwoude en de 15 eerste Jeremiahs blijven wel een topper in mijn collectie

Aangevuld met de reeksen Comanche en Bernard Prince ben ik het met je eens 

[Marinelli]

18 uren geleden, Rik zei:

Aangevuld met de reeksen Comanche en Bernard Prince ben ik het met je eens 

Comanche vergat ik schaamtelijk, met Bernard Prince heb ik nooit echt iets gehad. 

[mojo]

3 uren geleden, Koen zei:

 

Miami (Tyler Cross #3) 
(Fabien Nury, Thielleux Brüno)

 

Jawadde ! Het tekenwerk is opnieuw om duimen en vingers bij af te likken. Brüno verstaat de kunst om met minder lijnen meer indruk te maken. De vier pagina's lange proloog, volledig tekstloos, etaleert zijn talent op grandioze wijze. Terwijl Nury ons verder onder dompelt in de stinkende poel vol verraad, moord, corruptie, ... is het wederom genieten geblazen van de combinatie van het slimme scenario en de prachtige strippagina's. 
Toch bleef deze derde Tyler Cross iets minder aan de ribben plakken in vergelijking met de vorige 2 afleveringen. De mindere vertaling met enkele typisch Hollandse uitdrukkingen haalde me ook af en toe uit het verhaal. Desondanks blijft dit qua kwaliteit stukken beter dan het gros van wat er op de stripmarkt verschijnt.

Mee eens. 

[De Hollander]

Iemand de laatste Lanfeust Odessy al gelezen?

Ik vond het tegenvallen. Deze laatste cyclus begon heel sterk, maar eindigt vrij simpel. Tot het eind toe lijken de grappen de overhand te hebben in plaats van dat wij een spannend einde krijgen. Ook het waarom krijgt maar weinig ruimte. 

Misschien moet ik hem nog eens overlezen?

[Aerogi]

Lanfeust... jeugdsentiment...

 

de eerste reeks vond ik geweldig. De Trollen van Troy vond ik ook goed in het begin maar ben uiteindelijk toch afgehaakt, er bleven maar albums komen en het was iets te veel van hetzelfde. Ook nog de eerste delen van de sterren gekocht maar toen al voelde ik van 'dit wordt te veel'. 

[Waldorf]

Gelezen: Il était une fois en France intégrale (Er was eens) - Nury, Vallée

Tussen 2007 en 2012 verschenen de zes delen van deze reeks. In het Nederlands is ze niet meer te krijgen, maar gelukkig is er een Franse integrale. Die heb ik nu gelezen.

Hoofdfiguur van Il était une fois en France is Joseph Joanovici. Joseph is een Jood die zijn geboortegrond in Oost-Europa verlaat na enkele pogroms die daar aan het begin van de twintigste eeuw nog schering en inslag waren. In de jaren '20 komt hij met zijn vrouw aan in Frankrijk waar hij snel rijk wordt met een handel in metaal. Hij levert ook aan de Duitsers voor hun Siegfried-linie. Tijdens de oorlog verrijkt Joseph zichzelf door nog steeds handel te drijven met de Duitsers, maar tegelijk werkt hij ook samen met het verzet. Aan ideologie doet monsieur Joseph niet, hij wil alleen geld verdienen, en zorgen dat hij en zijn naasten veilig zijn. Joseph werkt slechts voor zijn vrouw, van wie hij gescheiden leeft, zijn dochters, zijn broer en Lucie. Lucie is bij Joseph in dienst gekomen als secretaresse, maar door de jaren wordt ze zijn steun en toeverlaat, zijn minnares en uiteindelijk is zij de enige die bij hem is als hij totaal berooid sterft.

Het portret dat Nury en Vallée in dit zesluik schilderen van Joanovici is niet fraai, maar dat doet niet af aan het geweldige verhaal dat ze brengen. Joanovici is een schurk, maar toch heb je als lezer soms sympathie voor hem. Omdat hij omringd wordt door mensen die veel grotere schurken zijn, tegen wie hij zich moet verdedigen. En omdat hij niet alleen maar slecht is. Omdat hij in uitzonderlijke tijden leefde. Omdat hij zich altijd weer weet te redden uit penibele situaties. Omdat hij schatrijk en zo arm als Job geweest is. Omdat Nury hem neerzet als een mens: moreel ambigue, iemand die weet van waar de wind waait en zich staande weet te houden. Omdat het best wel grappig is dat iemand rattenvergif moet kopen omdat zijn stapels bankbriefjes worden opgegeten.

Must-read.

 

 

 

[mojo]

11 uren geleden, Waldorf zei:

Gelezen: Il était une fois en France intégrale (Er was eens) - Nury, Vallée

Tussen 2007 en 2012 verschenen de zes delen van deze reeks. In het Nederlands is ze niet meer te krijgen, maar gelukkig is er een Franse integrale. Die heb ik nu gelezen.

Hoofdfiguur van Il était une fois en France is Joseph Joanovici. Joseph is een Jood die zijn geboortegrond in Oost-Europa verlaat na enkele pogroms die daar aan het begin van de twintigste eeuw nog schering en inslag waren. In de jaren '20 komt hij met zijn vrouw aan in Frankrijk waar hij snel rijk wordt met een handel in metaal. Hij levert ook aan de Duitsers voor hun Siegfried-linie. Tijdens de oorlog verrijkt Joseph zichzelf door nog steeds handel te drijven met de Duitsers, maar tegelijk werkt hij ook samen met het verzet. Aan ideologie doet monsieur Joseph niet, hij wil alleen geld verdienen, en zorgen dat hij en zijn naasten veilig zijn. Joseph werkt slechts voor zijn vrouw, van wie hij gescheiden leeft, zijn dochters, zijn broer en Lucie. Lucie is bij Joseph in dienst gekomen als secretaresse, maar door de jaren wordt ze zijn steun en toeverlaat, zijn minnares en uiteindelijk is zij de enige die bij hem is als hij totaal berooid sterft.

Het portret dat Nury en Vallée in dit zesluik schilderen van Joanovici is niet fraai, maar dat doet niet af aan het geweldige verhaal dat ze brengen. Joanovici is een schurk, maar toch heb je als lezer soms sympathie voor hem. Omdat hij omringd wordt door mensen die veel grotere schurken zijn, tegen wie hij zich moet verdedigen. En omdat hij niet alleen maar slecht is. Omdat hij in uitzonderlijke tijden leefde. Omdat hij zich altijd weer weet te redden uit penibele situaties. Omdat hij schatrijk en zo arm als Job geweest is. Omdat Nury hem neerzet als een mens: moreel ambigue, iemand die weet van waar de wind waait en zich staande weet te houden. Omdat het best wel grappig is dat iemand rattenvergif moet kopen omdat zijn stapels bankbriefjes worden opgegeten.

Must-read.

 

 

 

Klinkt interessant. 

[JPAR]

22 uren geleden, mojo zei:

Klinkt interessant. 

@mojoHier staat de serie te koop. Erg goed!

 

[Waldorf]

Gelezen: Natasja integraal 2 - Walthery

Natasja is een reeks die de bakens verzet heeft. De stewardess van Walthéry was in onze contreien de eerste vrouwelijke stripheldin met een flinke bos hout voor de deur en een rokje zo kort dat het wel een brede riem lijkt. Bovendien speelden haar sexy vormen geen rol in de verhalen: Natasja is intelligent en daadkrachtig. Haar lekkere billen zijn visuele bijvangst voor de lezer van haar avonturen. 

Van die avonturen geeft Dupuis nu een integrale uit. In het tweede boek staan de albums Een troon uit de lucht, Kaapvlucht en De dertiende apostel. Het valt op dat die verhalen de tand des tijds niet allemaal goed doorstaan hebben. Walthéry gaf deze verhalen veertig jaar geleden wel voldoende zwier en flitsende actie mee om nu nog niet te hard gedateerd aan te voelen, maar de plot is meestal totaal van de pot gerukt. Vooral Kaapvlucht kent een opeenvolging van gebeurtenissen die voor de eenentwintigste-eeuwse lezer totaal ongeloofwaardig zijn. En dat stoorde me op een vreemde manier. Want we lezen uiteindelijk nog oude strips waarvan het verhaal niet klopt, om de Robbedoezen van Franquin maar te noemen. 

Het beste verhaal is De dertiende apostel, dat zich in Turkije afspeelt. Walthéry wisselt hier spannende (nu ja) actie af met kolder in een beeld van Turkije dat erg authentiek aanvoelt. Ik kan niet anders dan concluderen dat Natasja een erg prettig getekende reeks is met scenario's die vaker dan niet wringen.

 

 

 

[IvoVWS]

Was dat eigenlijk niet te verwachten? Natasja was twintig jaar geleden al geen hoogvlieger (HA!) en het vraagt wel veel meer dan een bos hout, sensuele lippen en een kort, pittig kopje om anno 2019 de lezer te bevredigen (HA!). Plus, tegenwoordig komt er om de dag een superheldin (HA!) op de proppen dus tja... Waarom zou een jonge lezer zich willen werpen op Natasja (HA!) terwijl er meer en recenter in de rekken ligt?

Ik geef nu ook wel toe dat nostalgie niet mijn ding is en het gebeurt zelden dat ik iets in huis haal omdat ik het vroeger leuk vond.

[anathema76]

Bwa, nieuwe albums van Natasja koop ik niet meer, maar die pakweg eerste 12 tot 15 verhalen blijf ik graag lezen.

 

[Waldorf]

2 uren geleden, IvoVWS zei:

Was dat eigenlijk niet te verwachten? Natasja was twintig jaar geleden al geen hoogvlieger (HA!) en het vraagt wel veel meer dan een bos hout, sensuele lippen en een kort, pittig kopje om anno 2019 de lezer te bevredigen (HA!). Plus, tegenwoordig komt er om de dag een superheldin (HA!) op de proppen dus tja... Waarom zou een jonge lezer zich willen werpen op Natasja (HA!) terwijl er meer en recenter in de rekken ligt?

Ik geef nu ook wel toe dat nostalgie niet mijn ding is en het gebeurt zelden dat ik iets in huis haal omdat ik het vroeger leuk vond.

Waarschijnlijk wel, maar ik had niet van mezelf gedacht dat ik niet voorbij die zaken kon kijken. Ik ben wel liefhebber van oude strips: hier ligt nog een stapel oude Spirou weekbladen uit de jaren '70, en het plezier dat ik beleef bij het doorbladeren van die dingen is onbeschrijflijk. 

[mojo]

Op 4/4/2019 om 19:45, JPAR zei:

@mojoHier staat de serie te koop. Erg goed!

 

Bedankt voor de tip, maar ben al te laat. Ik ga sowieso eerst het eerste deel eens ontlenen voor ik de hele serie koop. 

[IvoVWS]

"Süleyman de Prachtlievende"

 

Een one shot over de laatste jaren van de haast legendarische sultan van het Ottomaanse rijk. Mijn kennis over de geschiedenis van het Midden-Oosten is eerder minimaal en deze strip leek me daarom erg interessant. 
De strip concentreert zich vooral op zijn zonen, de veldslagen met de Perzen en de laatste slag in Hongarije maar niet zozeer op de samenleving in Istanbul of de relaties met de veroverde gebieden. Erg jammer vond ik want nu komt het allemaal wat oppervlakkig over. De enige plek waar je het gewone volk hoort praten en niet de sultan of één van zijn dienaren, waren twee wachters. 
Maar toch, erg leuke strip. 

[SPeeDy]

Tomie (Ito)

 

https://en.wikipedia.org/wiki/Tomie

 

Dit is om het zacht uit te drukken "weird stuff".

Tomie is een wezen (in de vorm van een vrouw) dat blijkbaar niet kan sterven. Ze heeft de gave om alle mannen voor haar te laten vallen, maar haar enige doel is dat ze elkaar als concurrenten gaan zien en elkaar gaan uitmoorden. Dikwijls draait het er echter ook uit op dat ze Tomie naar de andere wereld helpen en op allerlei manieren in stukken snijden. Niet erg voor Tomie want uit elk stukje groeit een nieuwe Tomie.

 

Dikke turf die bestaat uit allemaal aparte verhaaltjes. Sommige verhaaltjes kennen een vrij abrupt einde waardoor je als lezer zelf maar moet verzinnen wat een mogelijk vervolg zou kunnen zijn, maar dat is een bewuste keuze en vind ik niet echt een minpunt.

 

Aanrader voor wie van mooie manga-tekeningen en horror houdt.

[eriktex]

Rommelgem

 

Zoals in een ander topic op dit forum al gezegd is draait dit album rond de enigma-coderingsmachine en het kraken van de code tijdens WO II. Interessant als je het verhaal over die machine en de bonte verzameling wetenschappers in Bletchly park nog niet kent - maar de meesten van ons kennen dit verhaal toch allang uit de geschiedenisboekjes en de film die een paar jaar geleden gemaakt is over het leven van Alan Turing.

 

Het probleem is dat de graaf van Rommelgem hooguit een bijrol speelt in deze opsomming van historische feiten. Ik hou wel van verhalen met een historische achtergrond, maar dit was voor mij echt een herhaling van zetten.

 

Tekentechnisch viel het me op dat sommige karakters (met name Turing) wel erg karikaturaal getekend zijn (het lijken bijna wel spotprenten uit de krant). Valt uit de toon bij een Robbedoes-kloon.

 

Viel er dan nog wel iets te genieten? Nou, het feit dat de graaf een vriendinnetje scoort is dan wel aardig (alhoewel je ook dat bij de eerste ontmoeting al ziet aankomen) en de - niet al te subtiele - verwijzing naar de link tussen de dood van Turing, de bouw van zijn computer en Apple was dat ook.

 

Kortom: een tegenvaller (als je de historische feiten al kent). Het verhaal eindigt nog wel met een cliffhangertje richting een tweede deel.

[Waldorf]

Tijdens mijn paasvakantie las ik één en ander:

 

Tyler Cross 3 - Miami (Nury, Brüno)

Waarom Dargaud stopte met de Nederlandstalige uitgave van deze strip is mij een raadsel. Misschien is de toon te zwart, te gewelddadig en te cynisch voor de gevoelige striplezer van vandaag. Aan de kwaliteit ligt het alvast niet. Dit derde album is het beste, en het meest complexe van de reeks. Alles draait om een investering met een fenomenaal rendement, een verhaal dat te mooi is om waar te zijn. Maar Tyler Cross is er de man niet naar om zich te laten naaien.

Als lezer moet je hier je hoofd wel bij houden. Want de auteurs zijn spaarzaam met informatie: zowel in de tekeningen als in de tekst is elke overbodigheid weggelaten, en wordt er maximaal gestreefd naar het scheppen van sfeer. 

Hulde en eeuwige dank aan uitgeverij Hum om dit op te pikken. Must-read.

 

 

Spaghetti Bros deel 2  (Trillo, Mandrafina)

Het tweede deel van de perikelen van de familie Centobucchi, Italiaanse immigranten die zich in de jaren '30 elk op hun manier onderscheiden. De drie broers en twee zussen zitten voortdurend in elkaars vaarwater, maar ze moeten ook voortdurend beroep doen op elkaar. In korte hoofdstukjes (8 bladzijden) ontspint zich een amusant schouwspel, waarbij ze allemaal wel eens het deksel op de neus krijgen. Want in een familie met een gangster, een priester, een politieman, een gevierde actrice en een schijnbaar brave huismoeder die moordt kan niet iedereen altijd krijgen wat hij of zij wil. Geweldige zwart-wit tekeningen. Zeer graag gelezen.

 

 

[linthout]

Dat zijn allebei prachtstrips vind ik.

 

[Waldorf]

De delicatesse (Bonin)

Van Bonin las ik de laatste jaren verschillende mooie dingen. Jammer genoeg geraakt hij met De delicatesse niet over de lat die hij met ander werk hoog legde. Deze strip is een bewerking van een roman van ene David Foenkinos, waardoor hele stukken van het verhaal verteld worden met tekstkaders in plaats van dialoog. Maar het verhaal op zich is ook niet opzienbarend. De laatste verhalen van Bonin bij Blloan (The time before, Amorostasia) draaiden allemaal rond een bijzondere omstandigheid. Dat ontbreekt hier totaal. We zien alleen een jonge vrouw die haar man verliest, en daarna langzaam opnieuw de liefde vindt bij een andere man. En dat is best wel saai.

 

Rommelgem 1 -Enigma (Béka, Etien)

Pancratius Ladislas Philippus Van Rommelgem was altijd mijn favoriete stripgeleerde. Niet zo betweterig als Barabas, meer karakter dan Gobelijn. Hij was altijd een man met ware kleine genoegens en dat maakte hem erg menselijk. In deze spin-off krijgen we zicht op zijn jonge jaren en leren we hoe hij kan meekijken als in Bletchly Park de Enigma-code gebroken wordt. Mijn zoon van 12 vond dat erg interessant, maar voor mij mocht het toch iets meer zijn. Aardige tekeningen, dat wel.

[lukoste]

Aldebaran, Betelgeuze, Antares

 

7 uur in het vliegtuig gezeten en Aldebaran en Betelgeuze in een trek uitgelezen. Nu halfweg Antares.

Leo heeft iets wat anderen niet hebben. Ik denk dat het de perfecte balans tussen tekeningen en hoeveelheid tekst is, onder andere.

[Timhardt]

17 uren geleden, lukoste zei:

Aldebaran, Betelgeuze, Antares

 

7 uur in het vliegtuig gezeten en Aldebaran en Betelgeuze in een trek uitgelezen. Nu halfweg Antares.

Leo heeft iets wat anderen niet hebben. Ik denk dat het de perfecte balans tussen tekeningen en hoeveelheid tekst is, onder andere.

ik ben ze aan mijn zoon aan het voorlezen (dat blijft...). Stukken beter als je ze na elkaar leest. Was destijds gestopt halverwege Antares, maar ten onrechte. Zit nu op de laatste paginas van Anatares. Zeer goed. Hopelijk komt er snel een integrale van Overlevenden, want die koop ik zeker ook.

[Martin]

On 4/11/2019 at 3:46 PM, IvoVWS said:

"Süleyman de Prachtlievende"

 

Een one shot over de laatste jaren van de haast legendarische sultan van het Ottomaanse rijk. Mijn kennis over de geschiedenis van het Midden-Oosten is eerder minimaal en deze strip leek me daarom erg interessant. 
De strip concentreert zich vooral op zijn zonen, de veldslagen met de Perzen en de laatste slag in Hongarije maar niet zozeer op de samenleving in Istanbul of de relaties met de veroverde gebieden. Erg jammer vond ik want nu komt het allemaal wat oppervlakkig over. De enige plek waar je het gewone volk hoort praten en niet de sultan of één van zijn dienaren, waren twee wachters. 
Maar toch, erg leuke strip. 

 

Ik zou zelfs durven zeggen: héél erg leuke strip.

[marioboon]

Op 23/4/2019 om 09:15, Waldorf zei:

Tijdens mijn paasvakantie las ik één en ander:

 

Tyler Cross 3 - Miami (Nury, Brüno)

Waarom Dargaud stopte met de Nederlandstalige uitgave van deze strip is mij een raadsel. Misschien is de toon te zwart, te gewelddadig en te cynisch voor de gevoelige striplezer van vandaag.

 

 

Zoek het niet te ver: niet genoeg kopers wegens een te "moeilijke" tekenstijl.

 

[Waldorf]

7 uren geleden, marioboon zei:

 

Zoek het niet te ver: niet genoeg kopers wegens een te "moeilijke" tekenstijl.

 

Het plebs weet niet wat goed is! 

[Waldorf]

Jonas Fink - Volksvijand (Giardino)

In de jaren '90 verschenen de eerste twee delen van Jonas Fink bij Casterman. Binnenkort verschijnt eindelijk het derde deel bij Saga, en die uitgever heeft ook de vorige delen netjes in één dik boek uitgebracht.

Jonas Fink is een Joodse jongen die in het begin van de jaren '50 opgroeit in Praag. Zijn vader is dokter, maar de socialistische heilstaat wantrouwt de Joden. Vader Fink wordt op erg vage gronden opgepakt en hij verdwijnt voor tien jaar in de gevangenis. Hij is de volksvijand uit de titel. Jonas blijft achter met zijn moeder die moeite heeft om de eindjes aan elkaar te knopen. Ook zij wordt door de overheid tegengewerkt om haar vak te beoefenen (Franse les geven), zij moet zwoegen in de fabriek. Jonas kan niet meer naar school, en hij gaat in de leer bij een loodgieter. 

Giardino is een geweldig tekenaar met veel oog voor detail en sfeer. Zowel zijn personages als zijn achtergronden zijn levensecht en helder. Giardino's stijl is klassiek van snit, maar weinig realistische tekenaars leveren dit niveau af. Maar ook zijn verhaal is levensecht en helder: Jonas Fink is niet alleen een aanklacht tegen de totalitaire staat, het is ook een verhaal van een puberende jongen die erg snel moet leren zijn wankele emoties onder controle te houden en die gewoon verliefd wordt. Giardino toont de logge en wantrouwige overheid, de manier van denken van de partijkaders en de verschillende manieren om daar mee om te gaan. Jongeren gaan verboden boeken lezen, maar Slavek, de loodgieter bij wie Jonas in de leer gaat, buit de zwaktes van het systeem anders uit. Essentieel leesvoer, prachtig uitgegeven door Saga. Ik moet nu asap het nieuwe deel halen.

 

 

 

[Aerogi]

Op 23/4/2019 om 20:29, lukoste zei:

Aldebaran, Betelgeuze, Antares

 

7 uur in het vliegtuig gezeten en Aldebaran en Betelgeuze in een trek uitgelezen. Nu halfweg Antares.

Leo heeft iets wat anderen niet hebben. Ik denk dat het de perfecte balans tussen tekeningen en hoeveelheid tekst is, onder andere.

vooral SF die niet schreeuwerig overkomt qua tekeningen, en het gevoel dat het vrij realistisch is ondanks dat ze op een andere planeet zitten. en de karakters worden zeer geloofwaardig neergezet. Zoals in de eerste cyclus met dat geloof dat gebruikt wordt om mensen onder knoet te houden, dat is gewoon zeer realistisch.

[nobody]

Op 24/4/2019 om 14:24, Timhardt zei:

ik ben ze aan mijn zoon aan het voorlezen (dat blijft...). Stukken beter als je ze na elkaar leest. Was destijds gestopt halverwege Antares, maar ten onrechte. Zit nu op de laatste paginas van Anatares. Zeer goed. Hopelijk komt er snel een integrale van Overlevenden, want die koop ik zeker ook.

 

Ben net om de integraal van Aldebaran geweest ter vervanging van mijn versleten SC's. Het is een mooie uitgave, maar ik heb toch al véél mooier uitgegeven integrales vast gehad. Lijken niet erg sterk, die boeken.
Nu nog tijd vinden om te dat te lezen. Indertijd moest ik telkens een jaar wachten op het vervolg. Ge zoudt er nostalgisch van worden, ware het niet dat ge verdomme altijd een HEEL JAAR moest wachten   
ben benieuwd of ik het nog even goed ga vinden nu, want ik heb al ondervonden dat mijn smaak op twintig jaar tijd nogal veranderd is. Gelukkig meestal niet wat SF of westerns betreft, dus  

[Marinelli]

Op 24/4/2019 om 14:24, Timhardt zei:

ik ben ze aan mijn zoon aan het voorlezen (dat blijft...). Stukken beter als je ze na elkaar leest. Was destijds gestopt halverwege Antares, maar ten onrechte. Zit nu op de laatste paginas van Anatares. Zeer goed. Hopelijk komt er snel een integrale van Overlevenden, want die koop ik zeker ook.

Grappig, ik stopte destijds op het hetzelfde punt en ben nu ook opnieuw begonnen, Aldebaran en Betelgeuze al opnieuw gelezen én goed bevonden. Nu wacht Antares ...

[Marinelli]

4 uren geleden, Waldorf zei:

Jonas Fink - Volksvijand (Giardino)

In de jaren '90 verschenen de eerste twee delen van Jonas Fink bij Casterman. Binnenkort verschijnt eindelijk het derde deel bij Saga, en die uitgever heeft ook de vorige delen netjes in één dik boek uitgebracht.

Jonas Fink is een Joodse jongen die in het begin van de jaren '50 opgroeit in Praag. Zijn vader is dokter, maar de socialistische heilstaat wantrouwt de Joden. Vader Fink wordt op erg vage gronden opgepakt en hij verdwijnt voor tien jaar in de gevangenis. Hij is de volksvijand uit de titel. Jonas blijft achter met zijn moeder die moeite heeft om de eindjes aan elkaar te knopen. Ook zij wordt door de overheid tegengewerkt om haar vak te beoefenen (Franse les geven), zij moet zwoegen in de fabriek. Jonas kan niet meer naar school, en hij gaat in de leer bij een loodgieter. 

Giardino is een geweldig tekenaar met veel oog voor detail en sfeer. Zowel zijn personages als zijn achtergronden zijn levensecht en helder. Giardino's stijl is klassiek van snit, maar weinig realistische tekenaars leveren dit niveau af. Maar ook zijn verhaal is levensecht en helder: Jonas Fink is niet alleen een aanklacht tegen de totalitaire staat, het is ook een verhaal van een puberende jongen die erg snel moet leren zijn wankele emoties onder controle te houden en die gewoon verliefd wordt. Giardino toont de logge en wantrouwige overheid, de manier van denken van de partijkaders en de verschillende manieren om daar mee om te gaan. Jongeren gaan verboden boeken lezen, maar Slavek, de loodgieter bij wie Jonas in de leer gaat, buit de zwaktes van het systeem anders uit. Essentieel leesvoer, prachtig uitgegeven door Saga. Ik moet nu asap het nieuwe deel halen.

 

 

 

Inderdaad prachtig tekenwerk. Dit is zo één van die reeksen die al een tijdje op mijn 'te kopen'-lijstje staat.

[Sssneraul]

Op 26 april 2019 om 14:42, Marinelli zei:

Inderdaad prachtig tekenwerk. Dit is zo één van die reeksen die al een tijdje op mijn 'te kopen'-lijstje staat.

De vuist dikke integrale vind ik alleen al een feest qua uitgave.met veel extra pagina's en ex libris.en dan heb je alle delen in een keer voor een heel redelijk bedrag. Misschien een tip als je de serie nog wil kopen.

[SPeeDy]

Jakob Kayne deel 1:

 

Nieuwe serie van Guerrero (Gloria Victis) over één van de laatse genezers-alchemisten. Zeer degelijk tekenwerk, gesteund door een goed scenario van Runberg met een hoog "Schorpioen"-gehalte.

Meer weten: http://stripspeciaalzaak.be/2019-Besprekingen/Jakob-Kayne-1.htm

[SPeeDy]

Uzumaki (Ito)

 

https://en.wikipedia.org/wiki/Uzumaki

 

Een dorp wordt geplaagd door rare verschijnselen die allemaal iets te maken hebben met spiralen.

Allemaal aparte verhaaltjes in 1 zeer mooi verzorgde bundel die uiteindelijk leiden tot een verrassende apotheose.

 

Ik heb de grote werken van Uzumaki nu achter de rug en dit is duidelijk mijn favoriet. Aanrader voor SF-Horror liefhebbers!

 

 

[Waldorf]

Katanga 3 - Verbrokkeling (Nury, Vallée)

Het slot van dit koloniale drama eindigt als een western: met een shoot-out. De hoofdrolspelers zijn er, de diamanten zijn er ook. Dat de goeden niet winnen ligt op voorhand vast, want er zijn geen goeden in dit verhaal. Er is alleen hebzucht en machtshonger.

Hoewel Nury in zijn beschrijving van de Katangese secessie de feiten verdraait is de cynische houding van alle betrokkenen correct: de machteloze VN, de kille desinteresse van de Union Minière die enkel begaan is met de schoorsteen die moet branden, de niets ontziende huurlingen die moorden voor geld. 

De tekeningen van Vallée verdienen ook alle lof: opbouw van pagina's, ritme, prachtige karikaturale koppen, zo moet een strip getekend worden. Aanrader, maar niet voor gevoelige zielen.

 

[De Hollander]

Dwergen 17, teleurstellend. 

Tekeningen zijn prima, maar het verhaal is zwak en voegt totaal niets toe. Zonde!

[mojo]

Op 7/5/2019 om 09:26, Waldorf zei:

Katanga 3 - Verbrokkeling (Nury, Vallée)

Het slot van dit koloniale drama eindigt als een western: met een shoot-out. De hoofdrolspelers zijn er, de diamanten zijn er ook. Dat de goeden niet winnen ligt op voorhand vast, want er zijn geen goeden in dit verhaal. Er is alleen hebzucht en machtshonger.

Hoewel Nury in zijn beschrijving van de Katangese secessie de feiten verdraait is de cynische houding van alle betrokkenen correct: de machteloze VN, de kille desinteresse van de Union Minière die enkel begaan is met de schoorsteen die moet branden, de niets ontziende huurlingen die moorden voor geld. 

De tekeningen van Vallée verdienen ook alle lof: opbouw van pagina's, ritme, prachtige karikaturale koppen, zo moet een strip getekend worden. Aanrader, maar niet voor gevoelige zielen.

 

Hij ligt al even klaar, maar heb nog geen tijd genoeg gehad om me rustig te zetten om hem te lezen. Wat ik wel grappig vind is dat er in deze strip niemand valt over dikke lippen.

[marioboon]

42 minuten geleden, mojo zei:

Hij ligt al even klaar, maar heb nog geen tijd genoeg gehad om me rustig te zetten om hem te lezen. Wat ik wel grappig vind is dat er in deze strip niemand valt over dikke lippen.

 

Oh jawel... een groot artikel in het Nieuwsblad.

Maar niemand reageerde erop en de schrijver ervan heeft er geen respons op gekregen.