Ga naar inhoud

Strip Van De Dag


Kool Thing

Recommended Posts

Gast Kontiki

Op tablets werkt die rubriek niet. Maar die wordt ook al een paar jaar niet meer geüpdatet. Deel 13 is nog een soort overgangsalbum, een prequel voor de tweede cyclus over losse groepjes overlevenden. Er is ook sprake van een tv-reeks, maar dat is ook een project dat al langer de ronde doet.

Link naar reactie
2 uren geleden, Kontiki zei:

Op tablets werkt die rubriek niet. Maar die wordt ook al een paar jaar niet meer geüpdatet. Deel 13 is nog een soort overgangsalbum, een prequel voor de tweede cyclus over losse groepjes overlevenden. Er is ook sprake van een tv-reeks, maar dat is ook een project dat al langer de ronde doet.

Het was op zich wel altijd een mooie rubriek om zaken nog eens na te gaan. 

 

De 2e cyclus, zijn die delen dan los leesbaar of is het weer een lange wordt vervolgt. 

Indien dat laatste, enig idee hoelang dat dan gaat lopen?

Link naar reactie

Sarah 1 tm 3.

Dankzij uitgeverij Microbe gelukkig deze serie nog compleet gekregen. Dat alleen is al heel fijn. Ik heb een gruwelijke hekel aan onvoltooide reeksen. 

De strip zelf kon ik ook wel smaken. De killer uit het verleden maakte het verhaal wat druk, maar verder een prima horror strip. Mij er prima mee vermaakt.

Link naar reactie

Gisteren uit nostalgie een paar Rode Ridders herlezen. Oniria, Necronomicon en Medusa.

 

Eigenlijk ongelofelijk knap om in zo weinig bladzijden toch een leuk afgerond verhaal neer te tekenen / pennen. Ook de inkleuring toen was geweldig.

 

Ik vind dat Karel toen een beetje op het toppunt van zijn kunnen zat. Vanaf de albums die zich afspeelden op en rond Horst vond ik het heel wat minder.

Link naar reactie

Lefranc - De Chaostheorie: af en toe een strip met een afgerond verhaal blijf ik lekker vinden en de laatste Lefrancs kan ik goed pruimen. Goede sfeer, al lijken de Olympische Spelen in Melbourne er aan de haren bijgesleept. Enkele pagina’s komen wat gehaast getekend over, maar het was weer een half uurtje plezier.

 

Lonesome 1: Geweldig verhaal met elementen van Stephen King’s The Dead Zone. Het hoofdpersonage lijkt gemodelleerd naar Franco Nero’s Django en is dat is wat mij betreft een pluspunt. Ik kijk al uit naar het vervolg.

Link naar reactie
  • 2 weeks later...

Gelezen: Nooit - Duhamel

Madeleine is blind, maar deze oude dame woont nog alleen in haar huisje boven op een Normandische klif. Die klif brokkelt langzaam af, en dat baart de burgemeester zorgen. Hij wil Madeleine dan ook zo snel mogelijk laten evacueren naar een bejaardentehuis, maar voor een blinde vrouw zijn de geuren en geluiden van haar huis de enige houvast aan haar oude leven.

Duhamel gebruikt een sympathieke tekenstijl die aan Gazotti doet denken. Dat geeft dit verhaal een lichtheid en vrolijkheid die mooi contrasteert met het toch serieuze thema: waardig ouder worden. Zeer goed.

 

Gilles Durance - De witte bommenwerper

De kindjes van Biafra waren aan het einde van de jaren zestig de eersten die uitgehongerd op de westerse televisietoestellen verschenen. Er vielen meer dan een miljoen doden in deze oorlog in Nigeria. Nu de herinnering vervaagd is kunnen er avonturenstrips gemaakt worden tegen de achtergrond van dit humanitaire drama. 

De witte bommenwerper is een erg klassieke avonturenstrip geworden over enkele piloten die een afstandse B-26 naar Biafra brengen. Echt spannend wordt het nooit, maar met de degelijke tekeningen is dit geen slechte strip.

 

Boerke kijkt kunst: Erg geestig.

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

Alack Sinner: The age of discontentment

Dit boek bundelt de tweede helft van de carrière van Alack Sinner: van ergens in de jaren '80, als de Sandinisten in Nicaragua aan de macht kwamen, tot 9/11. Sinner wordt ouder, en ook wat huiselijker. Hij keert terug naar oude liefdes, we zien zijn dochter ouder worden, en uiteindelijk wordt Alack zelfs grootvader. Maar de zaken die de detective Sinner bezig houden blijven politiek getint. De troebele relatie van de VS met hun Zuid-Amerikaanse buren komt aan bod, en ook de aanslagen van 9/11.

Alack Sinner is niet erg toegankelijk: de tekeningen zijn donker en soms moeilijk te lezen, maar de liefhebber heeft wel een kluif aan deze reeks. Volledig verkrijgbaar in twee dikke delen bij IDW Eurocomics voor weinig geld.

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

Gelezen: Misty Mission 3 - In de hel als in het vagevuur

Misty Mission is een reeks over twee mannen uit hetzelfde dorp in het zuiden van de VS die in de jaren '60 gaan vechten in Vietnam. De ene is een arme automechanieker die bij de grondtroepen terecht komt. De ander, zijn beste vriend, wordt piloot. We volgen hun beider wegen, die soms kruisen.

Auteur Michel Koeniguer zal wel gepassioneerd zijn door zijn onderwerp, en goed op de hoogte van de historische en technische achtergrond. Maar dat maakt nog geen verhaal: dat kabbelt wat, en ondanks de dramatische gebeurtenissen raakt het me niet. Het lijkt een lange inleiding, zonder ooit tot een climax te komen. Er gebeuren gewoon wat dingen, zoals in het echte leven. De tekeningen zijn dan weer een beetje houterig, vooral van de personages. Helikopters en vliegtuigen zijn duidelijk meer het ding van Koeniguer. Geen aanrader.

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

Gelezen: Het dagboek / Na de regen - Juillard

Dit boek bundelt de enige twee verhalen waarvoor Juillard zowel de tekeningen als het scenario verzorgde. Beide verhalen dateren al uit de jaren '90, en nu worden ze heruitgebracht naar aanleiding van de veertigste verjaardag van A Suivre. Een goede zaak, als u 't mij vraagt.

Het dagboek gaat over Louise. Louise is mooi, en haar flat heeft geen gordijnen. Als ze op een dag uit haar douche komt hebben enkele passagiers van een stilstaande trein een glimp van haar naakte lijf gezien. Het dagboek vertelt hetzelfde verhaal twee keer: eerst vanuit het standpunt van Louise, dan vanuit het standpunt van een man op de trein. In het derde hoofdstuk krijgen we de verrassende en dramatische afloop.

Na de regen heeft niets met Het Dagboek te maken, alleen zetten de hoofdpersonages van Het Dagboek het verhaal in gang. Op een fototentoonstelling herkent Abel een man op een foto. Het is een vriend van hem die al meer dan een jaar verdwenen is. Abel gaat op zoek. Na de regen heeft een veel ingewikkelder plot dan het dagboek, en op het einde is het toch even opletten, want Juillard voert het tempo nogal op.

Is Juillard de beste realistische tekenaar? Het zou goed kunnen. Zijn personages zijn levensecht, zowel de hoofdpersonen als de figuranten in de achtergrond. Juillard neemt geen genoegen met een vage schim: elke figuur ziet er uit alsof het iemands vader, kind of nicht is. Dit is vakmanschap van een uitzonderlijk hoog niveau. Zeer graag gelezen.

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie
  • 2 weeks later...

Deel 12 van XIII The Mystery gelezen. 

Vaak vind ik de delen van The Mystery wel wat toevoegen aan de hoofdreeks. Dit had ik bij dit deel totaal niet. Het hele album is een lange aaneenschakeling van gebeurtenissen zonder enige diepgang. Her en der wordt er gepoogd het verhaal te koppelen aan de hoofdreeks, maar nergens had dit iets van betekenis. 

Benieuwd naar het 13e en afsluitende deel. Hopelijk wel een mooie afsluiter!

 

Solo 1 tm 5 gelezen en mij prima vermaakt. Toegegeven, het actie / slacht gehalte is hoog te noemen, maar de schrijver durft ook nevenpersonages dood te laten gaan, waardoor er toch de nodige diepgang in het verhaal komt. Geen must have, maar zeker plezierig om te lezen! 

 

Morgen maar weer aan Elfen 14 en Dwergen 5, over het algemeen prettig leesvoer.

Link naar reactie

Vandaag toegekomen aan Elfen 14 en Dwergen 5.

Prima leesvoer. Bij Elfen begin ik wel te begrijpen dat dit lang gaat lopen. Een rode draad is ondertussen gesponnen en de individuele deeltjes bevatten op zich een beperkte voortgang. 

Hoe zit dat? Ik weet dat Elfen in het frans al ergens in de 20 albums zit, maar hoe zit dat bij de Dwergen? En er kwam toch ook nog iets met Orc? Hoever is lezer (koper) bereid hierin mee te gaan?

Link naar reactie
Gast Kontiki

Frans:

Elfen: 21

Dwergen: 10

Orcs & Gobelins: 3

 

Dergelijke reeksen plaatsen andere vervolgen (van reeksen die minder goed lopen) nog verder achteruit. Maar ik wil persoonlijk geen maanden waarin 1 uitgeverij 30 nieuwe titels uitgeeft. 

Link naar reactie
1 uur geleden, De Hollander zei:

Vandaag toegekomen aan Elfen 14 en Dwergen 5.

Prima leesvoer. Bij Elfen begin ik wel te begrijpen dat dit lang gaat lopen. Een rode draad is ondertussen gesponnen en de individuele deeltjes bevatten op zich een beperkte voortgang. 

Hoe zit dat? Ik weet dat Elfen in het frans al ergens in de 20 albums zit, maar hoe zit dat bij de Dwergen? En er kwam toch ook nog iets met Orc? 

In Frankrijk gaat het vrij hard. Als ik goed tel,  verschenen in 2017 5 delen elk van de series Elfen en Dwergen.

En Orks houdt ongeveer hetzelfde tempo aan.

1 uur geleden, De Hollander zei:

Hoever is lezer (koper) bereid hierin mee te gaan?

Daedalus doet het gelukkig in een wat rustiger tempo. 

In het Franse tempo was ik nu al afgehaakt.

Link naar reactie
2 uren geleden, Tweetie zei:

In Frankrijk gaat het vrij hard. Als ik goed tel,  verschenen in 2017 5 delen elk van de series Elfen en Dwergen.

En Orks houdt ongeveer hetzelfde tempo aan.

Daedalus doet het gelukkig in een wat rustiger tempo. 

In het Franse tempo was ik nu al afgehaakt.

Het is een nieuwe hybriede vorm. Het verhalend vermogen, redactieformaat en wereld bouwen van Comics, gecombineerd met het europees formaat.

in al deze series en bd. La geste/de orde van de drakenridders valt op dat er naarmate de serie rijpt, grotere namen er hun bijdrage in willen brengen. Voor mij mogen ze gerust het Franse tempo volgen. Er is genoeg brol op de markt dat ik liever zou missen.

 

 

 

Link naar reactie

Dwergen vond ik de eerste 4 delen erg goed. Dl 5 ligt op de leesstapel.

Elfen is wisselvalliger van niveau.

5 delen per jaar vind ik wel erg veel, weet niet of ik dat zou blijven kopen dan. Ook nog geen idee of ik in zal stappen in Orks, 't wordt toch allemaal wat veel dan.

Die reeksen die plots voortlopen wordt toch wel wat problematisch. Ik was voorbereid op Elfen 5 delen (al 14), Orakel 5 delen (deel 6 komt eraan), Ythaq 13 delen, etc.etc. Soms stop ik ermee (Opaal deel 10...), soms (nog) niet. Het geeft nieuwe reeksen minder kans, want budget blijft wat het is.

Tomorrow  Saturday Sunday Today is my favorite day

Link naar reactie

Bloesems in de herfst: Prachtige meanderende liefdesstrip boordevol prachtige dialogen die je voortdurend wil quoten, getekend door een tekenares die deze kans met beide handen aannam en haar beste werk afleverde. Helaas verkloot door een ongeloofwaardige én onnodige twist zoals terecht opgemerkt in de SSZ-recensie. 

Weet je dat er haast dagelijks schoon nieuw dinges staan op www.stripspeciaalzaak.be !

 

 

Link naar reactie

Betty Boop (Vero Cazot & Julie Rocheleau): 'ze verlies haar borst, haar vent en haar werk', zo staat het op de cover achteraan van deze mooie uitgave. Dat belooft geen al te opbeurend verhaal. Desondanks toch gekocht omdat ik Julie Rocheleau's werk in 'De toorn van Fantomas' lichtelijk fantastisch vond. Maar schijn bedriegt, dit is geen neerslachtig epos over de gevolgen van borstkanker geworden. Reeds van in het begin van het verhaal worden absurde, soms komische noten toegevoegd.

Nadat Elisabeth getroffen wordt door borstkanker komt ze op een dieptepunt terecht. Tot het toeval haar op het pad van een cabaret gezelschap brengt. Daar maakt ze kennis met de wereld van de burlesque om Betty (sans) Boop te worden. Maar kan ze haar schaamte en droefheid wel van zich afzetten? Rocheleau kwijt zich uitstekend van de taak om een tekstloos verhaal boeiend en amusant te houden. De stijl en sfeer druipen van de tekeningen en de burlesque wereld is op haar lijf geschreven. 

betty1.thumb.jpg.fca277cd25948c3e19699378f464c6f3.jpg

 

betty2.thumb.jpg.93272e5cc7d59fd008d73675b65d5d3b.jpg

 

Link naar reactie

Nee, eerlijk gezegd niet. Ik ga van elk tragisch gebeuren uit ons leven geen strip maken.

Met Jaren van de Olifant had ik die behoefte wel.

 'Wat we moeten weten' gaat dan weer over van alles en nog wat...

Ik heb nog wel zin om zoiets te maken...Wellicht wordt het een boek over de stripwereld.

Daar weet ik wel wat van.

Link naar reactie
Op 2/7/2018 om 19:49, linthout zei:

Nee, eerlijk gezegd niet. Ik ga van elk tragisch gebeuren uit ons leven geen strip maken.

Met Jaren van de Olifant had ik die behoefte wel.

 'Wat we moeten weten' gaat dan weer over van alles en nog wat...

Ik heb nog wel zin om zoiets te maken...Wellicht wordt het een boek over de stripwereld.

Daar weet ik wel wat van.

Je hebt hier alvast een klant. 

Link naar reactie

Haast iedereen denkt dat. Maar ik heb helemaal geen bruggen om te verbranden!

Ik koester geen wrok tegenover de stripwereld. Tegenover niemand.

Nee hoor! Het drama gaat van een andere kant komen... Maar er is natuurlijk wel een zeer dramatische kant aan.

Het moet vooral een leuke strip worden met allerlei anekdotes en  verhaaltjes

over auteurs en uitgevers. Zowel uitgevers als auteurs zullen dit boek graag lezen. Hoop ik.

Link naar reactie
On 7/9/2018 at 9:05 AM, linthout said:

Haast iedereen denkt dat. Maar ik heb helemaal geen bruggen om te verbranden!

Ik koester geen wrok tegenover de stripwereld. Tegenover niemand.

Nee hoor! Het drama gaat van een andere kant komen... Maar er is natuurlijk wel een zeer dramatische kant aan.

Het moet vooral een leuke strip worden met allerlei anekdotes en  verhaaltjes

over auteurs en uitgevers. Zowel uitgevers als auteurs zullen dit boek graag lezen. Hoop ik.

 

Dat klinkt veelbelovend.

Het onderwerp biedt veel invalshoeken.

Ik ben benieuwd!

Link naar reactie

Gelezen: Bloesems in de herfst - Zidrou & Aimée De Jongh

Mensen van zestig jaar hebben ook seks, en dat wilde Zidrou even duidelijk maken. Voor mij is dat een opluchting, want ik ben er ook al 41. Voor de rest staat er in dit beeldverhaal niets dat het lezen waard is. Het is een doordeweeks relaas van een doordeweeks gebeuren: twee mensen worden verliefd op elkaar en ze doen van het beest met de twee ruggen. Op geen enkele wijze tilt de topscenarist du jour dit naar een hoger niveau. De tekeningen van De Jongh zijn wel erg goed.

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

Gelezen: Mooie Zomers 4 - Krijger op rust (Zidrou & Lafebre)

Het eerste deel van deze reeks was een voltreffer: de juiste mix van zoet en bitter, trefzekere karakters in een zalig melancholische setting, en dat allemaal met de fantastische getekende personages van Jordi Lafebre.

In dit vierde deel is de reeks toch wat verworden tot eenzelfde truukje dat keer op keer herhaald wordt. Het blijft een prettig weerzien met de familie, en de decorstukken, kleren en muziekjes zijn goed gekozen, maar het verhaal blijft steeds minder hangen.

Remember that the life of this world is but a sport and a passtime.

Link naar reactie

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Gast
Reageer op dit topic

×   Je hebt inhoud geplakt welke opmaak bevat.   Herstel opmaak

  Only 75 emoji are allowed.

×   Je link werd automatisch ingevoegd.   Tonen als normale link

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Laden...
×
×
  • Nieuwe aanmaken...